@^@..อ่านละครย่อเรื่องมงกุฎแสงจันทร์ ตอนที่ 9
ตอนที่ 9 (ต่อจากวานนี้)
มาณสิงห์ก้มคำนับแล้วเดินแยกไป ศิศิราหันอีกทาง เพื่อจะกลับห้องตัวเอง โดยไม่รู้เลยว่าทีฑายุยืนฟังอยู่หลังเสา ด้วยแววตาจุดประกายความโกรธ แล้วออกจากตรงนั้นไปอย่างรวดเร็ว เข้าไปรอศิศิราอยู่ในห้อง ครั้นเธอขับไล่ไสส่ง ทีฑายุ กลับยิ่งท้าทาย ทั้งยังพูดถึงมาณสิงห์ทำนองหึงหวง
"ถ้าเห็นอยู่กับไอ้มาณสิงห์สองต่อสองอีก เจ้าหญิงจะโดนลงโทษหนักกว่านี้" ว่าแล้วทีฑายุก้มลงซุกข้างแก้ม ศิศิราทั้งผลักทั้งร้อง แล้วผละไปตั้งหลัก ทีฑายุเห็นท่าทีหวาดกลัวของเธอแล้วหัวเราะชอบใจ ก่อนทิ้งตัวลงนอนบนเตียง ผิวปากสบายใจ เชิญชวนศิศิรามานอนด้วยกันบนเตียงทั้งนุ่มทั้งหอม... ศิศิราไม่รู้จะทำยังไงกับเขาดี ได้แต่ยืนกำมือด้วยความแค้น
คืนเดียวกัน กัญญาภัคคิดการณ์ใหญ่จะสังหารโกญจนาท แต่โอกาสไม่อำนวย เพราะไมยาดินโผล่มาเห็นเธออย่างจัง กัญญาภัคเลยต้องตามน้ำ ทำเป็นยิ้มอ่อนโยนกับไมยาดิน หวังจะหว่านเสน่ห์หลอกใช้ไมยาดินให้จงได้
ooooooo
ทีฑายุนอนหลับสบายทั้งคืนบนเตียงนุ่มๆของศิศิรา ขณะที่เจ้าของเตียงต้องอาศัยโซฟาเอนกายหลับอย่างไม่เป็นสุข จนเช้าศิศิราตื่นมาไม่เห็นทีฑายุ เธอเข้าใจว่าเขาออกไปแล้ว จึงเตรียมจะเปลี่ยนเสื้อผ้า ที่ไหนได้ ทีฑายุโผล่มาจากห้องน้ำด้านใน ศิศิราถึง ผงะรีบถอยไปหลบหลังม่าน
"ไม่มีมารยาท"
"ไม่ได้อยากดู แต่มีคนมาถอดตรงหน้า" ว่าแล้วเขาแกล้งเดินเฉียดมาหน้าม่าน ศิศิราตกใจขยับหนี "ไม่เอาน่า จะอายทำไม เมื่อคืนตอนหลับก็เห็น...ไปทั้งตัว"
"ต่ำทราม เหมือนกันทั้งลุงหลาน"
ทีฑายุฉุน ปัดม่านแล้วปรี่เข้าถึงตัวเธอทันที "ยังหรอกศิศิรา ความต่ำช้าที่เธอเคยเจอ มันยังไม่ได้ครึ่งที่ฉันกำลังจะทำ"
ศิศิราถูกทีฑายุจับเหวี่ยงไปบนเตียง...ส่วนนอกห้อง มาณสิงห์ ญาณี ส้มเสี้ยว กำลังมีปากเสียงกับกัญญาภัคและรักเร่ ด้วยเรื่องศิศิรา ที่รักเร่ยืนยันว่าทีฑายุอยู่กับเจ้าหญิงศิศิราในห้องทั้งคืน มาณสิงห์กับญาณีไม่เชื่อ และพยายามจะเข้าไปดูให้ได้
ที่สุด ญาณีกับส้มเสี้ยวก็ช่วยกันผลักประตูเข้าไปจนได้ และเห็นทีฑายุกำลังคุกคามศิศิราอยู่บนเตียงพอดี มาณสิงห์ อยากจะฆ่าทีฑายุเสียเดี๋ยวนี้ แต่ญาณีไม่เห็นด้วย เพราะฝ่ายเราเป็นรอง ส่วนทีฑายุพอเห็นมาณสิงห์เจ็บแค้นก็ยิ่งวางท่ากวนโมโห พูดเย้ยหยันก่อนจะผลุนผลันออกไป โดยมีกัญญาภัคก้าวตามติด
ศิศิราบอกพวกมาณสิงห์ว่า ทีฑายุจงใจฉีกหน้าเธอ แต่ ถึงทีฑายุจะทำอะไรขนาดไหน ศิศิราก็ไม่เห็นด้วยที่มาณสิงห์จะฆ่าเขา เพราะถ้าฆ่า ก็เท่ากับจุดไฟแค้นให้โกญจนาททำร้ายธราเทพ ฉะนั้นตอนนี้ความอดทนเท่านั้นที่จะชนะทุกอย่าง
ด้านกัญญาภัคที่เมื่อครู่เห็นภาพความใกล้ชิดของทีฑายุกับศิศิราบนเตียงนอน กัญญาภัคจึงตามซักถามทีฑายุอย่างเคืองๆ พร้อมกันนี้ก็หยั่งเชิง นึกว่าพี่ทีฑายุหึงมาณสิงห์ ทีฑายุ ปฏิเสธทันที อ้างว่าแค่แกล้งศิศิรา ส่วนมาณสิงห์ก็แค่หมาเห่า เครื่องบิน พี่จะไปหึงให้ได้อะไรขึ้นมา
"ตอนนี้ศิศิราไม่เหลือใครที่หวังพึ่งได้ นอกจากมาณสิงห์"
"เขาไม่กล้าเสี่ยงหรอก ยังไงลุงโกญจนาทก็มีเจ้าชายธราเทพเป็นลูกไก่ในกำมือ"
"พี่ทีฑายุเชื่อมั่นในตัวท่านโกญจนาทเหมือนพ่อ บังเกิดเกล้าเลยนะคะ"
"ลุงคือทุกสิ่งทุกอย่างของเรา"
"ไม่ต้องเตือนหรอกค่ะ กัญญารู้ตัวดี พี่ทีฑายุต่างหากที่ต้องเตือนตัวเองว่าอย่าเห็นแก่เจ้าหญิงบ่อยนัก ปล่อยองครักษ์ ผู้ซื่อสัตย์ออกมาคนนึง ก็เท่ากับว่าติดเขี้ยวเล็บแข็งแกร่งให้เจ้าหญิงผงาดแข็งข้อขึ้นมาได้อีกนะคะ"
ทีฑายุฟังคำเตือนของกัญญาภัคแล้วนิ่งคิด ขณะเดียวกันนั้น มาณสิงห์กับศิศิราอยู่ในสวนดอกไม้ หารือกันเรื่องที่ มาณสิงห์กับสันธิกำลังลอบติดต่อรวบรวมคนที่จะบุกชิงตัวเจ้าชายธราเทพออกมา ซึ่งก็ไม่รู้ว่าต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหน แล้วโกญจนาทคงไม่ปล่อยให้ศิศิรายื้อวันแต่งงานไปนานๆ
ศิศิราเป็นกังวลเดินไปเดินมา แล้วโชคร้ายเหยียบงูที่ขดตัวอยู่แถวนั้น เลยถูกมันกัดเข้าที่ข้อเท้า มาณสิงห์รีบใช้มีดจัดการงูจนตาย แล้วขออนุญาตศิศิราดูดพิษออกให้ ก่อนเอา เข็มขัดรัดลงไปเหนือรอยเขี้ยวงู แล้วตัดสินใจอุ้มศิศิราซึ่งกำลังสะลึมสะลือจะไปส่งที่ห้อง ระหว่างทางเจอทหาร มาณสิงห์จึงสั่งให้ทหารไปตามหมอหลวงมาด่วน ให้บอกว่าเจ้าหญิงถูกงูกัด
ญาณีกับส้มเสี้ยวกำลังจะเอาเรื่องรักเร่ที่ปากพล่อยเที่ยวบอกคนโน้นคนนี้ว่าเจ้าหญิงอยู่กับทีฑายุในห้องนอนทั้งคืน ทหารที่กำลังจะไปตามหมอหลวงผ่านมาเห็น แวะบอกทุกคนว่า เจ้าหญิงโดนงูกัด เท่านั้นเองญาณีกับส้มเสี้ยวก็โดดผึงไปทันที
ooooooo
หลังจากหมอหลวงและพยาบาลมาตรวจรักษาศิศิราจนปลอดภัย แต่ทีฑายุยังโมโหไม่หาย ดุด่ามาณ-สิงห์เป็นองครักษ์ที่สะเพร่า ปล่อยให้งูกัดเจ้าหญิงได้ ยังไง มาณสิงห์โต้เถียงไม่ลดละ ยิ่งทำให้ทีฑายุโมโห ตวาดไล่ทุกคนออกไปจากห้องเดี๋ยวนี้ เขาจะเฝ้าศิศิราเอง ญาณีกับส้มเสี้ยวเป็นห่วงเจ้าหญิงทำท่าจะไม่ยอม แต่ พอทีฑายุรับรองความปลอดภัยให้ศิศิรา ญาณีจึงต้อนมาณสิงห์กับส้มเสี้ยวออกไป
ส่วนหมอหลวงออกจากห้องได้ครู่เดียว รักเร่ก็ดอดมาตามเขาไปพบกัญญาภัค แล้วหมอหลวงก็ยอมทำตามความต้อง การของกัญญาภัคเพราะความโลภ...หลังรับทองจำนวนหนึ่งจากกัญญาภัคไปแล้ว หมอหลวงก็กลับไปยังห้องศิศิราอีกครั้ง แต่การไปครั้งนี้ไม่ได้รอดพ้นสายตาของมาณสิงห์ ที่ยังพะวักพะวนเป็นห่วงเจ้าหญิงของเขา ที่สำคัญ มาณสิงห์เห็นด้วยว่าหมอหลวงกับกัญญาภัคมีการพูดคุยกัน
หมอหลวงอ้างกับทีฑายุว่าจะมาฉีดยาบำรุงให้เจ้าหญิง แต่มาณสิงห์ที่ตามเข้ามาไม่ยอม จึงเกิดการยื้อยุดขัดขวางกัน ขึ้นจนเข็มฉีดยาหล่นลงพื้น มาณสิงห์จะเก็บเข็มฉีดยา หมอหลวงกลับเหยียบมันแตกทันที เท่านี้มาณสิงห์ก็รู้แล้วว่าเขาเข้าใจไม่ผิด
มาณสิงห์จับศีรษะหมอหลวงกระแทกกับโต๊ะ คาดคั้นว่าใครใช้ให้แกทำ ใครใช้ให้แกฆ่าเจ้าหญิง ทีฑายุซึ่งตอนแรกตำหนิมาณสิงห์ แต่ตอนนี้เขาเชื่อแล้วว่ามีคนปองร้ายศิศิราจริง ส่วนรักเร่ที่แอบมองอยู่หน้าประตูตาเหลือกลาน รีบวิ่งออกไปจากตรงนั้นทันที
ฟังรักเร่เล่าว่ามาณสิงห์กำลังเค้นความจริงจากหมอหลวง กัญญาภัคร้อนรนกระวนกระวาย พอเห็นไมยาดินเดินผ่านมา กัญญาภัคเกิดความคิดบางอย่าง รีบไล่รักเร่หลบไปก่อน ส่วนตัวเธอก้าวไปเผชิญหน้าไมยาดินด้วยสีหน้าเป็นกังวล แล้วแต่งเรื่องเอาตัวรอดว่า
"เราเพิ่งรู้ว่าศิศิราวางแผนแกล้งให้งูกัด เพื่อให้เกิดข่าวลือว่าท่านโกญจนาทจะลอบปลงพระชนม์เจ้าหญิง"
"ไม่มีใครเชื่อ..."
"ยกเว้นประชาชนที่โดนเป่าหู พอรู้เรื่องก็ลุกฮือปกป้อง เจ้าหญิงของเขา ศิศิราถึงกับลงทุนเอาตัวเองเข้าเสี่ยง แล้วก็จะ ใช้หมอหลวงที่จงรักภักดีเป็นปากเป็นเสียงป้ายความผิดกล่าวหาท่านโกญจนาท"
"คุณควรจะเล่าเรื่องนี้ให้ท่านฟัง"
"แล้วถ้าท่านเห็นเป็นเรื่องเล็กๆเหมือนที่เธอก็คิดล่ะ จะมีใครเชื่อว่าศิศิราจะกล้าสู้แบบคนหลังชนฝา ไมยาดิน เราต้องช่วยท่านนะ เราต้องช่วยยับยั้งเรื่องนี้ก่อนที่ชื่อเสียงท่าน โกญจนาทจะมัวหมอง"
ไมยาดินหลงกลกัญญาภัคจนได้ ไมยาดินจะเข้าไปดูศิศิราในห้อง แต่ถูกส้มเสี้ยวกับทหารขวางประตู ไมยาดินจึงเปลี่ยนใจไปหาหมอหลวงที่ถูกขังในคุก ไมยาดินคาดคั้นหมอหลวงให้บอกมาว่าใครสั่งฆ่าศิศิรา เมื่อหมอหลวงไม่ปริปาก ไมยาดินจึงกระหน่ำยิงหมอหลวงจนตายคาที่
ขณะเดียวกัน ญาณีซึ่งรู้จากมาณสิงห์แล้วว่ากัญญาภัค คือผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ เมื่อญาณีเล่าให้ทีฑายุฟัง ทีฑายุไม่ พอใจอย่างมาก ผลุนผลันไปต่อว่ากัญญาภัคว่าทำไมต้องคิดฆ่าศิศิรา กัญญาภัคกลับปฏิเสธด้วยการตัดพ้ออย่างน้อยอกน้อยใจ
"ทำไมไม่พาหมอคนนั้นมาชี้ตัวกัญญาเลยล่ะคะ หรือไม่ต้องมีพยานก็ได้ เพราะไหนๆพี่ทีฑายุก็ปักใจไปแล้วว่ากัญญาจะฆ่าเจ้าหญิง...ใครบอกคะว่ากัญญาจะทำเรื่องโหดร้ายขนาดฆ่าคนได้ บอกน้องสาวคนนี้หน่อยสิคะ ว่าพี่ทีฑายุเห็นน้องเป็นฆาตกรเลือดเย็นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทั้งๆที่ชีวิตของน้องไม่เคยเทิดทูน ไม่เคยมอบใจให้ใครเกินพี่ชายคนนี้ หากความหวังของพี่คือการได้อยู่เหนือทั้งบัลลังก์และเจ้าหญิง ต่อให้ต้องกล้ำกลืนที่ศิศิราจะกดหัวดูถูกที่มาของเรา น้องก็จะมีแต่ความยินดี เพราะนั่นคือความสุขของพี่ทีฑายุ แต่ถ้าพี่ทีฑายุไม่เชื่อ หรือคิดว่าความจริงใจของน้องมันน่าเคลือบแคลง ก็สั่งยิงทิ้งน้องเลยสิคะ ถ้าเป็นความต้องการของพี่ทีฑายุ ต่อให้ต้องหมดลมหายใจ กัญญาก็จะไม่เสียดายชีวิต"
กัญญาภัคบีบน้ำตา ทรุดลงคุกเข่าตรงหน้าทีฑายุ ก้มหัวเหมือนรอรับโทษ แต่ที่จริงกำลังก้มหน้าแอบลอบยิ้ม...แล้วมารยาของเธอก็ได้ผล ทีฑายุดึงกัญญาภัคขึ้นมา กัญญาภัคแสร้งตีหน้าเศร้า แววตามีแต่ความจริงใจ
"หรือว่าพี่ทีฑายุกำลังลืมสัญญาพี่น้อง เพราะผู้หญิงคนเดียว"
"มันไม่เกี่ยวกัน"
"เกี่ยวสิคะ ไม่งั้นพี่ทีฑายุคงไม่มากล่าวหาน้องเพราะว่าหลงรักเจ้าหญิง"
"กัญญา..."
"กัญญาพูดแทงใจดำใช่มั้ยคะ ที่พี่ทีฑายุทำทุกอย่างลงไปเพราะศิศิรา กัญญาเข้าใจพี่ทีฑายุ แต่พี่ไม่เคยเข้าใจน้องเลย" กัญญาภัคซุกหน้าร้องไห้คร่ำครวญกับอกทีฑายุ
ระหว่างนี้เอง ทหารสองคนวิ่งเข้ามารายงานว่าหมอหลวงตายแล้ว กัญญาภัคทำสะอื้นตัวสั่นเทิ้ม คาดการณ์ด้วยความหวาดกลัว
"ใครคะ ใครทำเรื่องนี้ขึ้นมา หรือว่าหมอเป็นพวกของเจ้าหญิง แล้วร่วมมือกันสร้างสถานการณ์ จวนตัวเข้าก็เลยต้องฆ่าปิดปาก"
ทีฑายุชะงัก นึกย้อนตอนมาณสิงห์ล็อกคอหมอหลวงแล้วดึงเข็มฉีดยามากำไว้ในมือ...กัญญาภัคเหลือบมองสีหน้าทีฑายุ แล้วทำเสียงไม่แน่ใจ
"กัญญาแค่สงสัย กัญญาไม่มีหลักฐานหรอกค่ะ พี่ทีฑายุต้องระวังตัวนะคะ เราอาจจะกำลังเป็นเหยื่อของคนที่จ้องจะทำลายครอบครัวเรา"
ทีฑายุเงียบงันไปทันที กัญญาภัคซุกหน้าลงกับอก
ทีฑายุอีกครั้ง ยิ้มร้ายมั่นใจว่ารอดตัวไปได้อย่างหวุดหวิด
ooooooo
อ่านละครย่อเรื่องมงกุฎแสงจันทร์
(อ่านต่อพรุ่งนี้)