@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 15/2
ตอนที่ 15/2 (ต่อจากวานนี้)
ครู่ต่อมา หมอเข้ามาเช็กอาการของเดชอย่างละเอียดแล้วหันไปรายงานให้ทุกคนทราบว่าไม่มีอะไรน่าเป็นห่วง นอนโรงพยาบาลอีกไม่กี่วันเดชก็กลับไปพักผ่อนที่บ้านได้ ทุกคนยิ้มแย้มดีใจ หมอขอตัวไปตรวจคนไข้ต่อ จังหวะนั้นเชนเปิดประตูเข้ามาเห็นภาพครอบครัวสุขสันต์ ตาวาวด้วยความแค้นใจ ก่อนปรับสีหน้าเป็นดีใจเหมือนทุกคน เดินมาสวัสดีเดชกับอรปรียา
"ผมดีใจจริงๆครับที่คุณอาเดชปลอดภัย"
"แน่ใจเหรอ" เดชจ้องหน้าเชนเขม็ง ทุกคนถึงกับอึ้ง
"อะไรกันคุณ ทำไมพูดอย่างนั้น...เชนอย่าถือสานะจ๊ะ คงยังเจ็บแผลอยู่น่ะ อารมณ์เลยไม่ดี"
เดชส่ายหน้า ไม่อยากเถียงกับอรปรียา และไม่อยากเห็นหน้าเชน เลยเบือนหน้าไปทางอื่น
เชนยิ้ม พูดเป็นนัย "อย่ากังวลเลยนะครับ ผมเข้าใจดีว่าความเจ็บปวดน่ะมันเป็นยังไง"
เดชฟังแล้วคิดตาม แต่ยังไม่ยอมหันมามองเชน พลันนึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ หันมาถามว่าหินอยู่ที่ไหน ขอร้องเอมิกาให้ช่วยโทร.ตามหินด้วย เชนเคืองอย่างมาก...
ทางด้านแคทรู้สึกเสียดายมากที่อยู่ๆหินตัดสินใจจะกลับบ้านต่างจังหวัด ไฟกระเซ้าหินว่า หัวใจอักเสบขนาดนี้จะทนอยู่กรุงเทพฯได้อย่างไร หินส่งสายตาดุใส่ ไฟรีบหุบปาก หมอซันได้ทีรับลูกต่อจากไฟ
"แต่โรคนี้รักษาหายได้นะเว้ย...เชื่อหมอเถอะ เพียงแต่ ต้อง..."
หมอซันยังพูดไม่ทันจบประโยค หินมองตาเขียวราว กับจะปรามไม่ให้พูดอะไรอีก หมอซันเลยเงียบ
"นี่ตกลงว่าคุณหินจะปล่อยให้คนชั่วลอยนวลอย่างนั้น เหรอคะ" แคทส่งสายตาอ้อนวอน
หินนิ่งไปอึดใจก่อนเปลี่ยนเรื่องพูด "ถ้ามีโอกาสก็ไปเที่ยวบ้านผมบ้างนะครับ...ไอ้ไฟคงดีใจมาก"
"แจ่ม...มิเสียแรงที่ยกให้เป็นลูกพี่" ไฟยิ้มหน้าทะเล้นให้แคท
ทันใดนั้นเสียงโทรศัพท์ของหมอซันดังขึ้น เอมิกาโทร. มาบอกข่าวดีว่าเดชฟื้นแล้ว ให้รีบมาที่โรงพยาบาลด่วน หมอซัน วางสายแล้วหันมาบอกหิน
"ไม่ต้องกลับแล้วบ้านน่ะ ไปโรงพยาบาลกันดีกว่าเพื่อน"...
ในเวลาต่อมา หมอซันกับแคทมาถึงที่ห้องพักของเดช ปารมียังตึงๆกับเพื่อนเรื่องเมื่อคืน แต่ดูเหมือนแคทจะไม่คิดอะไร เดินยิ้มแฉ่งเข้าไหว้ทักทายเดชกับอรปรียา เดชไม่เห็นหินมาด้วยจึงถามหา เชนชักสีหน้าไม่พอใจ แคทกับหมอซัน มองหน้ากันแล้วหันไปที่ประตู หินเดินเข้ามาพอดี เดชยิ้มพอใจ ทั้งๆที่ยังไม่ค่อยมีแรง
พอปารมีรู้ว่าเดชต้องการให้หินกลับมาทำงานเป็นบอดี้การ์ดให้เขาอีก ถึงกับร้องเอะอะไม่ชอบใจอย่างแรง อรปรียาก็เช่นกัน ไม่เข้าใจว่าเดชต้องการให้หินกลับมาทำไมอีก
"รึคุณอยากให้ผมโดนไอ้หมาลอบกัดมันเล่นงานอีก" เดชย้อนถามทันที
เชนหันขวับมองหน้าเดช อรปรียาเถียงไม่ออก เดชขอร้องหินให้กลับมาอยู่ด้วยกันอีก หินยืนนิ่งไม่ตอบอะไรเดชถามซ้ำว่าตกลงจะเอาอย่างไร อรปรียาเห็นหินเอาแต่นิ่งเงียบ ทำเสียงดุใส่
"นี่...ยังจะเล่นตัวอีก"
"ครับ...คุณท่าน"
คำตอบของหินสร้างความขุ่นข้องใจให้เชนอย่างมาก ออกจากโรงพยาบาลตรงเข้าไปที่ฟิตเนส ซ้อมชกลมเพื่อระบายแค้น พลางคิดหาหนทางแต่งงานกับปารมีให้เร็วที่สุด...
ค่ำของวันเดียวกัน หินเอาของไปเก็บที่ห้องพักภายในคฤหาสน์ของเดช เจอปารมีนั่งเหม่ออยู่ที่โต๊ะสนามหน้าบ้าน หินมองอย่างชั่งใจ ก่อนตัดสินใจหันหลังกลับ แต่ปารมีเรียกไว้ หินชะงักค่อยๆหันกลับมา ทั้งสองสบตากัน ปารมีมองเขาด้วยสายตาเย็นชา หินเดินเข้าไปหา
"คุณปารมีมีอะไรครับ"
"ถ้าไม่จำเป็น...ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้า" ปารมีพูดด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึกใดๆ ก่อนลุกขึ้นเดินเข้าบ้านทิ้งหินยืนเจ็บปวดใจอยู่ตรงนั้น
ooooooo
หลังจากวางแผนหาทางแต่งงานกับปารมีพร้อมกับกำจัดหินในเวลาเดียวกันได้แล้ว เชนโทร.นัดอร-ปรียามาพบที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งแถวโรงพยาบาล แต่เช้า เล่าเรื่องที่หินใช้กำลังปลุกปล้ำนิตาให้ฟัง เกรงว่าอรปรียาจะไม่เชื่อ อ้างว่าปารมีก็รู้เรื่องนี้ดี อรปรียาถึงกับตกใจ เอามือทาบอก
"คุณพระช่วย...ทำไมโหดร้ายอย่างนี้"
"นั่นสิครับ แล้วตอนนี้คุณอาเดชก็รับนายหินกลับเข้ามาอยู่ในบ้าน ผมเป็นห่วงทุกคนเหลือเกิน"
"ตายแล้ว...คุณเดชนะคุณเดช...ไม่น่าเลย" อรปรียาเชื่อสนิทใจ
"ผมมาคิดดูแล้ว มีทางเดียวที่ผมจะปกป้องดูแลทุกคนได้...ก็คือ...ถ้าคุณอาอรจะกรุณารับผมเข้าไปเป็นคนในครอบครัวของคุณอา...ผมยินดีจะย้ายเข้าไปอยู่กับน้องปาล์มที่บ้านคุณอานะครับ บ้านคุณอาจะได้มีผู้ชายคอยดูแลให้อุ่นใจ" เชนยื่นข้อเสนอแบบนี้ เล่นเอาอรปรียาหนักใจมาก
"เชนก็รู้ว่าอาอยากให้เชนแต่งงานกับลูกปาล์มมากแค่ไหน แต่อย่างที่บอก...คุณเดชก็ยังเจ็บอยู่"
"ไม่ต้องมีพิธีก็ได้ครับ...เราสวมแหวนกันต่อหน้าคุณอาเดชก็ได้...ยิ่งเราช้า มันยิ่งน่าเป็นห่วงนะครับคุณอา" เชนรุกไล่จนอรปรียาตั้งตัวไม่ติด พูดอะไรไม่ออก ได้แต่ถอนหายใจ...
อรปรียาตัดสินใจจะลองพูดกับเดชเรื่องที่เชนจะขอเข้ามาอยู่ที่บ้าน เดชหน้าตาดูดีขึ้นกว่าเมื่อวานมาก เสียงก็ดังกว่าเก่า ปฏิเสธหนักแน่นว่าไม่มีทาง ต้องรอให้เขาตายก่อน เชนถึงจะเข้ามาอยู่ในบ้านได้
"โธ่...คุณ ทำไมพูดอย่างนั้นล่ะคะ"
"ยังจะถามอีก...ก็...ฉันไม่ไว้ใจมันนะสิ"
"อ๋อ...คนดีๆอย่างเชนไม่ไว้ใจ กลับไปไว้ใจคนเลวๆอย่างนายหิน" อรปรียาเข้าข้างว่าที่ลูกเขยเต็มที่
เอมิกานั่งฟังอยู่ด้วย อยากรู้เหตุผลเหมือนกันว่าทำไมพ่อถึงไม่ไว้ใจเชน และหินเลวจริงอย่างแม่ว่าหรือเปล่า อรปรียาอ้าปากจะพูดเรื่องหิน แต่มีเสียงเคาะประตูห้องขัดจังหวะ หินเปิดประตู อุ้มแฟ้มงานหลายแฟ้มเข้ามา
(อ่านต่อพรุ่งนี้)