@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 20 /5-21
ตอนที่ 20 (ต่อจากวานนี้)
"วันนี้ เตยขอตามพี่เต้มาช่วยเสิร์ฟน้ำค่ะ...ฟรี...ไม่คิดตังค์"
"ถึงคิดก็ไม่จ่าย ซุ่มซ่ามอย่างนี้ ทำอะไรพังขึ้นมา จะเอาเงินที่ไหนใช้เขา"
"แหม...คุณเต้พูดยังกะไม่ใช่ลูกเศรษฐี" แคทแซว
เต้ร้องเอะอะว่าเงินทั้งหมดเป็นของพ่อไม่ใช่ของเขา เตยได้ทีหันมาแหย่ ถ้าเต้ไม่เอามรดกของพ่อก็ยกให้เธอแล้วกัน เตยมัวแต่หันมาพูดกับเต้ เลยเดินชนหินที่เพิ่งเดินพ้นมุมตึก หินประคองเตยไว้อ้อมแขน เตยรีบขอโทษ ปารมีแอบเหล่ ส่วนเต้ส่ายหน้าในความโก๊ะของน้องสาว ยังไม่ทันทำอะไรก็ซุ่มซ่ามแล้ว
ทีมงานวิ่งมาตามปารมีไปเข้าฉากได้แล้ว ทุกคนเร่งฝีเท้าเดินตามทีมงาน ขณะปารมีเดินผ่านหน้าหิน พูดเหน็บโดยไม่มองหน้าว่า ตามมาทำไม เกะกะ หินถึงกับหน้าจ๋อย...
ที่ห้องถ่ายแบบ ปารมีแอ็กชั่นถ่ายภาพนิ่งหลายๆมุม ดูสวยน่ารัก ร่าเริง แคทกับเต้มายืนให้กำลังใจ โดยมีหินยืนมองอยู่ห่างๆ เตยถือถาดมาเสิร์ฟน้ำให้กับทุกคน ยื่นแก้วน้ำให้หินเป็นคนสุดท้าย หินบอกปัด
"ดื่มหน่อยเถอะค่ะ ยืนหน้าแข็งขาแข็งทั้งวันอย่างนี้ ยังจะอดข้าวอดน้ำอีก"
หินยิ้ม รับแก้วน้ำมาถือไว้ ปารมีเห็นภาพนั้นถึงกับหุบยิ้ม ช่างภาพตะโกนเตือนปารมีให้ยิ้มหน่อย อย่าหน้าบึ้ง ปารมีสะดุ้ง เก๊กยิ้มหวาน แต่สายตาแอบมองหินกับเตยที่ยืนคู่กันตลอด...
วันนี้ อรปรียาดูหน้าตาสดใสขึ้นมาก อาการทั่วไปก็ดีขึ้น ไม่ต้องนั่งอยู่ในรถเข็นอีกแล้ว หมอซันบอกอรปรียาว่าคราวหน้า เราควรจะฝึกเดินกันได้แล้ว อรปรียาตาเป็นประกายด้วยความดีใจ เอมิกาได้ยินก็ดีใจ โผกอดแม่ หมอซันมองสองแม่ลูกมีความสุข ก็พลอยยิ้มสุขใจไปด้วย...
หลังจากถ่ายช็อตสุดท้าย ทุกคนในสตูดิโอปรบมือกันเกรียวที่งานสำเร็จลุล่วงไปด้วยดี แคทเสนอว่า พวกเราน่าจะไปฉลองกันหน่อย เตยสนับสนุนเต็มที่
"จริงด้วย พี่เต้เลี้ยงหน่อยดิ...น้องเสิร์ฟน้ำจนเหนื่อยเลยเนี่ย...ดูสิคะ...คุณหินก็ยืนเฝ้าคุณปารมีจนแข็งเป็นหินสมชื่อแล้ว น่าสงสารออก...พาไปเลี้ยงหน่อยเถอะพี่เต้" เตยว่าพลางเข้าไปเกาะแขนหิน
ปารมีเห็นเตยเกาะแขนหิน ชักหมั่นไส้ เลยเกาะแขนเต้บ้าง บอกว่าเธอก็อยากไปเหมือนกัน แคทกับเตยดีใจส่งเสียงเฮลั่น ปารมีเชิดใส่หินก่อนเดินออกไป แคท เตย กับเต้เดินตาม หินแข็งรู้ว่าโดนประชด ครู่ต่อมา ทั้งหมดมาถึงห้องคาราโอเกะ แคทกับเตยช่วยกันร้องเพลงอย่างสนุกสนาน ปารมีนั่งคุยอยู่กับเต้ ขณะที่หินยืนคุมอยู่อีกมุมหนึ่ง
"อย่าถือนะครับ...น้องผมแก่นมาก"
"ไม่หรอกค่ะ...สนุกดีออก"
"จริงเหรอครับ...หน้าตาคุณปารมีไม่เห็นค่อยสนุกเลย"
ปารมียิ้มแหยๆ แคทเข้ามาลากปารมีกับเต้ออกไปร้องเพลงด้วยกัน แคทร้องเพลงไปพลางจับตัวปารมีโยกตามจังหวะเพลง เตยจับเต้โยกบ้าง เต้ส่ายหัวไม่เล่นด้วย เตยเลยไปลากหินมาร่วมวง จับตัวหินโยกไปมาอย่างสนุกสนาน ปารมีแกล้งหันไปหยอกล้อเล่นกับเต้ยั่วหิน ทุกคนมีความสุขกันเต็มที่ ยกเว้นหินกับปารมีที่เหล่กันตลอด
ooooooo
ขณะเดียวกัน มีเสียงกริ่งประตูห้องพักเชนดังขึ้น เชนค่อยๆลุกจากเตียงไปดูช่องตาแมวที่ประตู ไม่เห็นมีใครเลยเปิดประตูออกไป กวาดตามองจนทั่วก็ไม่เจอใคร เลยจะปิดประตูห้อง เหลือบเห็นอะไรบางอย่างที่พื้น หยิบขึ้นมาดูถึงกับตะลึง มันคือรูปถ่ายวัยเด็กของตัวเองที่หายไปพร้อมกับกล่องดำ เชนตะลึง นึกถึงนิตาทันที สงสัยว่าอาจจะยังไม่ตาย คว้าโทรศัพท์โทร.หาลิ่วล้อที่เคยใช้ไปจัดการนิตา
"เออสิวะ...หรือพวกแกจะรอให้ตำรวจมาตามหาให้...ไป... จะพลิกฟ้าพลิกแผ่นดินยังไงไม่รู้ แต่ต้องหาศพนังนิตาให้เจอให้ได้" เชนขว้างโทรศัพท์ลงพื้นอย่างอารมณ์เสีย...
ดึกมากแล้ว เมื่อหินขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านเดช ลงรถจะเดินมาเปิดประตูให้ปารมี แต่ปารมีชิงเปิดประตูลงมาเอง ขยับจะเดินเข้าบ้าน หินคว้าข้อมือไว้ ถามว่าแกล้งเขาทำไม ปารมีทำไก๋ ย้อนถามว่าแกล้งอะไร
"ยังจะมาถาม ก็แกล้งยั่วผมไงล่ะ...สนุกมากใช่มั้ย"
"ก็คงไม่เท่านายสนุกกับคุณเตยหรอก"
หินชะงัก ถามว่าหึงหรือ ปารมีทำเฉไฉ พูดกลบเกลื่อนว่าหินพูดเพ้อเจ้อ เรื่องอะไรเธอต้องหึงเขาด้วย หินรู้ทันพูดดักคอว่าเธอหึงเขากับเตย ปารมีแก้เก้อ เหวี่ยงกระเป๋าถือฟาดใส่หินทันที
"อีตาบ้า...หลงตัวเอง...ทุเรศ" ปารมีรีบวิ่งเข้าบ้าน ปล่อยให้หินยืนอมยิ้ม ก่อนหันมาเห็นไฟประแป้งหน้าวอกยืนอยู่ข้างๆ ตกใจร้องเฮ้ยเสียงหลง ไฟต่อว่าหินว่าใจดำไม่ยอมชวนไปร้องคาราโอเกะ เขาอยากร้องเพลงจีบแคท
"นี่ไอ้ไฟถามจริงเหอะ เอ็งคิดจะจีบคุณแคทจริงๆเหรอวะ เรากับเขามันคนละชั้นกันนะเว้ย...หัดเจียมตัวบ้าง"
"เฮ่ย...พี่...ไอ้ความคิดเนี้ย พี่เก็บไว้คิดของพี่คนเดียวเหอะ ฉันไม่เอาด้วยหรอก...สำหรับไอ้ไฟน่ะ เรื่องของหัวใจไม่มีคำว่าชนชั้น...มีแต่ชนแหลก สู้ตายคร้าบ...โอเค...ป๊ะ?" ไฟแอ็กท่าเป็น "แบงค์" นักร้องนำวงแคลช แหกปากร้องเพลง "เล่นของสูง" ดังลั่น หินทึ่งกับความคิดของไฟ...
เชนมาเคารพอัฐิพ่อกับแม่แต่เช้า พนมมือภาวนาให้ท่านทั้งสองช่วยเขาอย่าให้แพ้พวกเดช และรับปากพ่อกับแม่ว่าจะต้องฆ่าพวกมันให้ตายทั้งเป็นให้ได้ ทันใดนั้นมีลมพัดวูบมาจนเชนสะท้าน เหลียวซ้ายแลขวาไม่เห็นใครอยู่แถวนั้น สีหน้าเป็นกังวลเล็กๆ หันกลับมามองรูปพ่อกับแม่หน้าที่เก็บอัฐิแล้วถอนใจ ชักสับสน
"เราไม่ผิดนะครับพ่อแม่ เราเป็นคนดีที่ถูกพวกมันรังแก...แต่...ทำไมครับ...ทำไมผมถึงต้องไปรักลูกสาวของ
พวกมัน...ทำไมผมต้องรักปารมี" เชนทรุดฮวบลงกองกับพื้น เสียใจ เจ็บใจตัวเองสุดๆ...
ทางด้านปารมีกำลังเอาลูกบอลยางลูกเล็กๆใส่มือแม่ให้บีบเพื่อออกกำลัง อรปรียาบีบได้เบาๆ ปารมีตบมือให้กำลังใจ ชมว่าเก่งมาก อรปรียาสีหน้าดีใจ ความที่กำลูกบอลไม่ค่อยได้ เลยทำหล่นกลิ้งไปที่เท้าหิน หินก้มเก็บลูกบอล เอามายื่นให้ ปารมีเมิน ชวนแม่เข้าบ้าน อรปรียาส่ายหน้านิดๆเหมือนไม่อยากไป
"ทำไมล่ะคะ...แดดเริ่มร้อนแล้ว...อากาศก็เริ่มไม่ค่อยจะดีแล้วด้วย" ประโยคสุดท้ายปารมีเหลือบมองหิน
อรปรียามองหิน ส่งเสียงเอ้ออ้าอยากพูดเรื่องเชน ปารมีพยายามจะเอาแม่เข้าบ้านให้ได้ แต่อรปรียาไม่ยอมทำหน้าจะร้องไห้ หินคุกเข่า ถามว่าคุณผู้หญิงอยากเดินเล่นไหม อรปรียาหยุดงอแงทันที หินพยุงอรปรียาลุกขึ้น พยาบาลพิเศษจะเข้ามาช่วย อรปรียาสะบัดไม่เอาพยาบาล หินยิ้มบอกพยาบาลว่าเขาจะดูคุณผู้หญิงเอง
"ไปทางโน้นมั้ยครับ ตรงนี้อากาศเริ่มไม่ค่อยจะดีแล้ว" หินแอบกัดปารมีเล็กๆ
ปารมีมองอย่างไม่เชื่อสายตา อยากจะเอาชนะหิน รีบเดินตามไปแย่งแม่คืน จนเกือบจะทำให้ตัวเองและอรปรียาล้ม ดีที่หินคว้าตัวทั้งคู่ไว้ทัน ปารมีผลักหินออกไปพ้นทาง แล้วประคองแม่ออกไป หินส่ายหน้ายิ้มๆ
ooooooo
ตอนที่ 21
ขณะเดียวกัน เอมิกากำลังเตรียมทำซุปให้อรปรียาอยู่ในครัวกับแม่บ้านอิ่มที่ดูเงอะๆงะๆหยิบตะกร้าใส่ผักส่งให้เอมิกาก็ทำหล่นพื้น เอมิกาอ่อนใจ สั่งให้รีบๆเอาไปล้าง ป่านนี้คุณแม่หิวไส้กิ่วแล้ว หมอซันซึ่งยืนมองอยู่พักใหญ่เตือนเอมิกาว่าอย่าอารมณ์เสีย เพราะมันจะส่งผลไม่ดีต่อสุขภาพ เอมิกา แอบกระซิบกับหมอซัน
"คิดถึงป้าอุ่นจริงๆค่ะ ยัยอิ่มนี่ไม่รู้ใจเอมเอาซะเลย"
"อยากได้คนรู้ใจใหม่อีกซักคนมั้ยล่ะครับ" หมอซัน กระซิบถาม
เอมิกาอึ้งเขินหน้าแดง อิ่มชะเง้อมองด้วยความอยากรู้ เอมิกาหันไปทำตาเขียวใส่ อิ่มรีบบอกว่าไม่รู้ไม่เห็นไม่ได้ยินอะไรทั้งนั้น หมอซันเข้าไปหยิบตะกร้าผักจากมืออิ่ม
"มา...หมอช่วยคุณเอมล้างผักเองดีกว่า หมอรู้ว่าล้างผักยังไงให้ถูกหลักอนามัย...แล้วก็ถูกใจแม่ครัวใหญ่ด้วย"
เอมิกาทำตาดุใส่หมอซัน อิ่มมองไปมองมาก็เข้าใจ หันไปเชิญชวนหมอซันล้างผักให้สนุกแถมชูสองนิ้วเป็นเชิงเชียร์ให้สู้ๆ เอมิกาคว้าที่ตักซุปใกล้มือขึ้นมาทำท่าขู่ อิ่มรีบวิ่งจู๊ดออกจากครัว หมอซันยิ้มถูกใจ...
ส่วนที่ห้องรับแขกบ้านเดช แคท เต้กับเตยเอากระเช้าผลไม้มาเยี่ยมอรปรียา ปารมีรับกระเช้าแทนแม่ ก่อนยื่นให้อิ่มที่เพิ่งวิ่งเข้ามาอีกทอด ปารมีขอบคุณทุกคนมาก เดชชวนทั้งสามคนกินข้าวกลางวันด้วยกันจะให้เอมิกาโชว์ฝีมือทำอาหาร หันไปถามอิ่มว่าเอมิกาไปไหน ปารมีสงสัยว่ากำลังเตรียมอาหารให้คุณแม่อยู่ในครัว
แคทเลยชวนเพื่อนๆเข้าไปช่วยเอมิกาทำอาหาร ทุกคนขยับจะเข้าครัว แต่หินยืนอยู่กับเดชและอรปรียาไม่ขยับตาม แคทชวนหินไปด้วย หันไปคุยให้เตยฟังว่าหินทำกับข้าวเก่งมาก เตยเดินมาจับแขนหิน ขอท้าพิสูจน์ว่าเก่งจริงอย่างที่แคทคุยไหม หินอึกๆอักๆขณะที่ปารมีลอบมอง แคทเข้ามาจับแขนหินอีกข้างช่วยกันกึ่งลากกึ่งจูงออกไป
ที่ในครัวเอมิกาเผลอทำน้ำซุปกระเด็นถูกมือตัวเอง หมอซันรีบคว้ามือเอมิกากุมไว้ ทั้งคู่มองสบตากันหวานฉ่ำ เอมิการู้สึกตัวดึงมือกลับ หมอซันคว้ามือเธอมาอีก แล้วรีบหยิบน้ำแข็งก้อนมาประคบ เอมิกาเขินจัดบอกว่าทำเองได้ จะดึงมือกลับ แต่หมอซันยื้อไว้อ้างว่าอยากทำให้ ก่อนตัดสินใจคุกเข่าลงตรงหน้าหญิงสาว
@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 21
(อ่านต่อพรุ่งนี้)