@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 19
ตอนที่ 19 (ต่อจากวานนี้)
เชนอึ้ง แต่ไม่วายกระชากคอเสื้อแน่นขึ้น ขู่ซ้ำว่า ขอให้เป็นจริงอย่างที่พูด ไม่อย่างนั้นจะหาว่าเขาไม่เตือน เชนปล่อยเต้ มองหน้าอย่างอาฆาต แถมชี้หน้าก่อนเดินออกไป เต้เข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้ง แต่ไม่ได้นึกกลัว...
ครู่ต่อมา เชนตรงไประบายอารมณ์หงุดหงิดที่สนามซ้อมมวย ซ้อมชกลมอย่างหนักหน่วงจนหมดแรงเสียหลักทรุดลงกองกับพื้น นั่งหอบแฮ่ก เหงื่อพราวไปทั้งตัว
"คนอย่างฉันไม่มีวันยอมแพ้...ไม่มีวันยอมแพ้แน่" เชนตะโกนลั่น พวกที่ซ้อมมวยแถวนั้น พากันสะดุ้งโหยง...
ขณะเดียวกันที่อพาร์ตเมนต์ที่พักของนิตา นิตานั่งมองกล่องดำที่ขโมยมาจากเชน เปิดดูรูปถ่ายต่างๆอีกครั้งหยิบบัตรประชาชนปลอมของเชนมาดูช้าๆอย่างครุ่นคิด ก่อนยิ้มดีใจ คิดแผนอะไรขึ้นมาได้
"ไอ้เชน...แกเสร็จฉันแน่" นิตายิ้มสะใจ หัวเราะอย่างผู้ชนะ แล้วกลับมาหน้าเศร้า ราวกับคนสติเริ่มเพี้ยน
ooooooo
ตกเย็น เดช ปารมี เอมิกากับป้าอุ่นต่างอยู่กันพร้อมหน้าในห้องพักไข้ของอรปรียา เดชลูบหัวอรปรียา ซึ่งตอนนี้ไม่มีอุปกรณ์แพทย์ติดอยู่อย่างรักใคร่ ถามว่า เป็นอย่างไรบ้าง อรปรียามองเดชเหมือนอยากจะพูดเรื่องเชนพยายามจะออกเสียงจนหอบ สามคนพ่อลูก เอะใจว่าแม่เป็นอะไรไป อรปรียาพยายามพูดอีกครั้ง ปารมีกอดแม่ไว้
"คุณแม่...ไม่เป็นไรนะคะ อย่าอารมณ์เสีย อีกไม่นานก็หายแล้ว เชื่อปาล์มนะคะ"
"ใช่ครับ...อีกไม่นานต้องหายแน่" เชนโผล่เข้ามาตอนไหนก็ไม่รู้ ในมือถือช่อดอกไม้เหมือนที่เอาไปไหว้อัฐิพ่อกับแม่ ก่อนจะผลักอรปรียาตกบันได อรปรียาตาเหลือก เมื่อได้ยินเสียงเชน แต่ไม่มีใครสังเกตเห็น เพราะมัวแต่หันไปมองเชน เชนไหว้ทักทายเดช เดชไม่ชอบใจที่เชนมา รีบชิ่งออกไปยืนห่างๆพร้อมกับเอมิกา
เชนเดินมาที่เตียงอรปรียา ยื่นช่อดอกไม้ให้ แถมอวยพรให้หายเร็วๆ อรปรียาตาเบิกกว้างด้วยความกลัว ภาพที่ถูกเชนทำร้ายผ่านเข้ามาในความคิด ยิ่งพยายามจะร้องบอกลูกๆ ปารมีเห็นอาการของแม่แล้วตกใจร้องเอะอะ เดชกับเอมิกาวิ่งเข้ามาดู เอมิกาตั้งสติได้ก่อนใคร กดออดเรียกพยาบาลทันที เชนลอบยิ้มสะใจก่อนขอตัวกลับ
ครู่ต่อมา หมอซันรีบเข้ามาดูอาการของอรปรียา สั่งพยาบาลให้ฉีดยาระงับประสาทให้ สักพักอรปรียาก็หลับ
"อาการเหมือนที่ผ่านมาครับ หวาดกลัวหรือตกใจอะไรสักอย่าง"
"คุณแม่จะกลัวอะไร...แล้วก็ไม่เห็นมีอะไรน่าตกใจเลยนะคะคุณหมอ" ปารมีนิ่วหน้า
"จริงด้วยค่ะ...ในห้องก็มีแต่คนในบ้านทั้งนั้น แถมตะกี้ คุณเชนยังอุตส่าห์มาเยี่ยมอีก...คุณผู้หญิงยิ่งต้องดีใจเพราะคุณผู้หญิงรักคุณเชนยังกะอะไรดี"
หมอซันชะงัก หันไปมองหน้าหิน ต่างรู้สึกเหมือนกันว่า ชักจะมีอะไรไม่ชอบมาพากล...
หินรอจนหมอซันคุยธุระกับเดชเรียบร้อย ถึงสะกิดเพื่อนออกไปคุยกันลำพังนอกห้อง อยากรู้เหตุผลว่าทำไมอนุญาตให้อรปรียากลับไปพักต่อที่บ้าน หมอซันเห็นว่าอาการของเธอดีขึ้นมาก เหลือแค่ทำกายภาพบำบัด และการกลับไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่เธอคุ้นเคยจะช่วยได้ดีกว่านอนอยู่โรงพยาบาล
"และที่สำคัญก็คือ ขืนให้นอนโรงพยาบาลต่อไปก็ไม่รู้ว่าไอ้เชนชั่วนั่นจะย่องมาบีบคอคุณอรปรียาเข้าวันไหนน่ะสิ" หมอซันพูดสีหน้าจริงจัง
"มันจะเลวได้ขนาดนั้นจริงๆเหรอวะ"
"หรือแกว่าไม่ได้"
หินไม่ตอบได้แต่นิ่งเงียบ เอมิกาแอบฟังทั้งสองคนคุยกัน ถึงกับตะลึง ไม่อยากจะเชื่อหูตัวเอง...
ที่ผับแห่งหนึ่ง หลังจากเชนดื่มฉลองให้กับตัวเองไปหลายแก้วที่แกล้งอรปรียาจนขวัญกระเจิง เขาก็ออกจากร้านตรงกลับคอนโดฯที่พัก แปลกใจที่เห็นเอมิกามาดักรออยู่หน้าห้อง บอกว่ามีเรื่องอยากจะถาม เชนคิดว่าเธอจะมาถามว่ายังรักเธออยู่หรือเปล่า เลยเข้ามาโอบไหล่ชวนเข้าห้อง เอมิกาเบี่ยงตัวหลบ
"ไม่ค่ะ...เอมขอถามตรงนี้"
"ไม่เอาน่า...อะไรกัน ก็ออกจะรักพี่...หลงพี่ซะขนาดนี้ จะเล่นตัวไปทำไม" เชนคว้ามือเอมิกาลากเข้าห้อง เอมิกาพยายามขัดขืน สะบัดมือหลุดจะวิ่งหนี แต่เขาขวางไว้ แล้วรวบตัวเธอดึงเข้ามาจูบ เอมิกาตกใจ ผลักเชนอย่างแรงเท่าที่กำลังจะมีจนหงายหลังล้มลงหัวกระแทกพื้น เอมิกาตื่นกลัวจนตัวสั่น ร้องไห้
"พี่เชน...เอมไม่อยากจะเชื่อเลยว่าพี่เชนจะเลวร้ายอย่างที่คนอื่นเขาพูดกัน...พี่เชน...พี่เชน" เอมิกาเจ็บใจจนพูดอะไรต่อไม่ได้ วิ่งหนีออกจากห้อง เชนจะตาม แต่มึนหัวจากแรงกระแทกและฤทธิ์เหล้า ได้แต่นั่งอยู่ตรงนั้น ไม่นานนักเอมิกา กลับถึงบ้าน เจอหน้าปารมีแล้วอยากเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นใจแทบขาด แต่ทำไม่ได้ กลัวเชนจะเอาคลิปของเธอมาแฉให้พี่สาวรู้ จึงได้ แต่นิ่งเงียบ ทน
เก็บความขมขื่นใจอยู่คนเดียว...
พอเชนรู้จากปารมีว่าหมอซันอาจจะอนุญาตให้อรปรียากลับบ้านได้ ก็ตรงมาที่โรงพยาบาลเพื่อจัดการกับอรปรียาทันที ค่อยๆย่องเข้าไปในห้องพักของเธอที่ปิดไฟมืด เดินไปที่เตียงแล้วลงมือบีบคอ อรปรียารู้สึกตัวลืมตาโพลง พยายามส่งเสียงเท่าที่จะทำได้ เชนเลยเพิ่มแรงบีบมากขึ้นอีก
"ร้องไม่ได้ยังอยากจะร้องอีกเรอะ...อีแก่ ตายยากตายเย็นนักนะแก...คราวนี้ไม่รอดแน่"
ทันใดนั้น ไฟในห้องสว่างพรึ่บ เชนหันควับ เห็นป้าอุ่นยืนงัวเงียขยี้ตา ส่งเสียงถามว่าคุณผู้หญิงเป็นอะไร แต่พอตาสว่างเต็มที่ เห็นเชนกำลังบีบคออรปรียาอยู่ ป้าอุ่นตกใจตาเหลือก เชนละมือจากอรปรียาย่างสามขุมเข้าหาป้าอุ่นแทน ป้าอุ่นรู้ทันทีว่าอะไรเป็นอะไร เริ่มถอยหนี ขณะที่อรปรียาดิ้นรน พยายามส่งเสียงร้องให้คนช่วย
"แกทำอย่างนี้ได้ยังไง คุณผู้หญิงทั้งรักทั้งเอ็นดูแก แต่แก...แกมัน...ไอ้คนเนรคุณ"
ป้าอุ่นจะวิ่งไปกดออด แต่เชนดักไว้เลยตะโกนร้องขอความช่วยเหลือ เชนโดดเอามือปิดปาก ป้าอุ่นสะบัดหลุดวิ่งหนีไปที่ระเบียง เชนพุ่งใส่แต่ป้าอุ่นหลบได้ เขาเลยเป็นฝ่ายยืนติดระเบียงแทน ป้าอุ่นได้จังหวะคว้าไม้กวาดใกล้มือโถมเข้าฟาดสุดแรง เชนเอี้ยวตัวหลบแล้วผลักด้านหลัง ป้าอุ่นเสียหลักกรีดร้องลั่น ก่อนตกระเบียงลงไปตายอนาถ
อรปรียาได้ยินเสียงร้องของป้าอุ่น พยายามเปล่งเสียงอย่างสุดความสามารถ แต่ร้องได้แค่ "อ๊าย" คำเดียวแล้วช็อกหมดสติ เชนหันควบขยับจะเข้าไปจัดการเธอต่อ แต่ได้ยินเสียงพยาบาลที่หน้าประตูห้องเลยรีบชิ่งหนี
@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 19
(อ่านต่อพรุ่งนี้)