@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องสูตรเสน่หา
สูตรเสน่หา 09/11/52
ตอนที่ 8/2 (ต่อจากวานนี้)
เพรียวอยากรู้นักว่าอลินพูดอะไรกับเด็กทั้งสองคน ถึงได้เปลี่ยนนิสัยไวขนาดนั้น หรือว่าอลินมีเวทมนตร์ดำ หรือเล่ห์กลคาถาระดับเสกหนังควายเข้าท้องหรือไงถึงเก่งนัก ต้องไปถามเด็กสองคนให้ได้
แต่ตามเด็กยังไงก็ไม่พบ พอผ่านไปทางห้องแต่งตัว มือไปปัดเอากระเป๋าถือของอลินที่วางเปิดไว้หล่นลงพื้นของกระจาย ตกใจรีบเก็บ แล้วก็เห็นสมุดโน้ตแผ่หรา เพรียวรู้ว่าเป็นของอลินจึงเก็บขึ้นมาอ่าน...แล้วอ้าปากตกใจสุดๆ เพราะมันเป็นข้อมูลลับเกี่ยวกับอนุชาทั้งนั้น
เพรียวหรือจะเก็บความลับนี้ไว้ รีบบอกหมิงทันทีว่า เธอถูกอลินเจ้าเล่ห์แอบอ้างคนอื่น โทร.มาเก็บข้อมูลคุณเล็กจากเธอไปจนหมด หมิงคิดว่าที่แท้อลินต้องการจับคุณเล็ก แต่ถ้าอลินใช้เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้คุณเล็กมีหวังเสร็จ แต่เพรียวคิดว่า ถ้ารู้ความจริงว่าอลินกะล่อน คุณเล็กหรือคุณหญิงไม่ชอบคนกะล่อน อลินถูกเฉดหัวไปทันที หมิงผสมแผนกับเพรียวแล้ว จึงคิดว่าได้เวลาต้องเริ่มเดินแผนทันที
ส่วนอลิน...หลังจากปลื้มจนแทบหลุดโลกเพราะคุณอนุชามานัดพบกันสองต่อสองแล้ว จึงโทร.นัดปฏิคม ทนายที่รับใช้ซื่อสัตย์ของเธอไปพบที่คอนโดฯ แล้วสั่งการอย่างมั่นเหมาะ ให้เขาไปแอบถ่ายรูปตอนเธอไปกินข้าวกับอนุชา ให้เป็นแบบแอบถ่ายปาปาราซซี่ แล้วสั่งไม่ต้องถามว่าถ่ายมาทำไม จึงถูกดักคอว่าอลินจะเอาไปลงรูปแบบแอบถ่ายดาราเอาไปลงให้เป็นข่าวดัง
ในที่สุดอลินก็ยอมรับว่าคิดจะทำแบบนั้น ปฏิคมจึงเตือนว่าอลินจะเสียหาย อนุชาเป็นผู้ชายไม่เสียอะไร
"นายไม่รู้อะไร...พวกลิงค่างบ่างชะนีที่เล็งคุณเล็กอยู่ จะได้รู้ว่าเขาสนใจฉัน เป็นการประกาศความเป็นเจ้าของทางอ้อม...ฉันจะใช้ชื่อยายมาตาสีตาสาส่งไปไม่มีใครรู้ ตอนนี้ใครๆ เขาก็ทำกันทั้งนั้น"
ปฏิคมกำลังจะอ้าปากเถียง ถูกสกัดจุดให้รับคำสั่ง แล้วให้ไปจัดการตามเวลานัด
"ถ้าภาพแอบถ่ายกระจายออกไป...คุณเล็กก็ต้องแสดงความรับผิดชอบด้วยการคบกับฉัน"
อลินสั่งแล้วร้องโอ้ยเมื่อฝันหวานอย่างมั่นใจ นึกถึงความสำเร็จอันรุ่งโรจน์ในสายตาเธอ...อลินหารู้ไม่ว่าทนายนายเปี๊ยกได้แต่ส่ายหัวไปมาเอือมระอาแท้แม่คุณเอ๋ย...
วันนี้วันเกิดปูเป้ซึ่งอนุชาก็จำได้ โสภิตาจึงเอาตุ๊กตาที่แม่ตาทำกับมือมาอวยพรปูเป้ถึงเตียงนอนแต่เช้า ปูเป้ขอบคุณแม่ที่เอาตุ๊กตาที่ทำมากับมือมาให้ แม่ลูกกอดหอมและอวยพรกันด้วยความรัก...จากนั้นแม่เร่ง ให้ปูเป้ไปอาบน้ำ วันนี้ลุงดินจะพาไปทานข้าวในร้านพิเศษ อร่อยที่สุดในโลกเลย
เวลาผ่านไป...หลังจากปูเป้แต่งตัวเสร็จ เสียงออดหน้าร้านดังขึ้น ปูเป้ไปเปิดรับ เห็นอนุชาถือกล่องใหญ่มาด้วย ลูกสาวร้องเรียกพ่ออย่างดีใจ วิ่งมาสู่อ้อมกอดอนุชาทันที อนุชาอวยพรสุขสันต์วันเกิดพร้อมส่งกล่องของขวัญให้ ปูเป้รีบขอบคุณแล้วแกะกล่อง เป็นตุ๊กตาน่ารัก...
ปูเป้ชื่นชมตุ๊กตาจากพ่อ อนุชาหันไปมองโสภิตาที่ยืนมองอยู่ห่างๆอย่างระแวงว่าวันนี้เขาจะมาไม้ไหนกับลูกและเธออีก...ลูกสาวกอดตุ๊กตาส่งเสียงดีใจ เต้นหยอยๆไปมา แล้วโผกอดพ่ออีกครั้ง
"แฮปปี้เบิร์ธเดย์ ขอให้ลูกสาวคนสวยของพ่อไม่ดื้อไม่ซน เป็นคนดีของพ่อตลอดไปนะลูก"
ปูเป้บอกตามประสาเด็กว่า คุณพ่ออวยพรเหมือนคุณแม่ ทั้งให้ตุ๊กตาเหมือนกัน เธอจึงได้ตุ๊กตาสองตัว พ่อแม่ใจตรงกันเป๊ะ...แล้วทำให้พ่อแม่ถึงสะอึกไปพร้อมกัน เมื่อปูเป้ชวนพ่อไปทานข้าวด้วยกัน แล้วบอกว่าลุงดินจะพาปูเป้ไปทานข้าวร้านอร่อยที่สุดในโลก...
อนุชาถามลุงดินเป็นใคร โสภิตาจึงบอกว่าเป็นเพื่อนตาเอง แล้วไล่ลูกไปเตรียมตัวให้พร้อม เดี๋ยวลุงดินมารับ...เมื่ออยู่กันสองคน อนุชาซักถึงลุงดินว่าเป็นคนที่เขาได้ยินเสียงเมื่อวันก่อนหรือ? โสภิตาไม่ตอบ บอกแต่ว่าเขาเป็นคนดี ไม่คิดร้ายกับลูกเธอ อนุชาถามว่าเขาคิดยังไงกับเธอ โสภิตาไม่ยอมบอก แล้วเตือนว่าเขาไม่มีอะไรกับเธอ ไม่ต้องมายุ่งเรื่องส่วนตัว...อนุชารีบบอก เขาเพียงแต่ห่วง อยากให้เจอคนดีๆ จะได้ไม่เสียใจอีก
"ผู้ชายคนนี้รักและจริงใจกับตามาตลอด เขาไม่มีวันทำให้ตาผิดหวังหรือเสียใจ"
"ถ้าคุณมั่นใจผมก็ไม่ห่วง บอกปูเป้ด้วย ผมคงไปทานข้าวด้วยไม่ได้ เชิญคุณกับเพื่อนที่แสนดีไปกันตามสบาย" อนุชาเดินออกไป โสภิตากอดอกนิ่ง ฝืนใจให้เข้มแข็งเต็มที่... ปูเป้มายืนนิ่งฟังพ่อกับแม่ทะเลาะกัน ทั้งๆที่กำลังจะเอาตุ๊กตาของพ่อแม่มาให้ดู...ปูเป้น้ำตาไหลออกมาอย่างน่าสงสาร...
อนุชามาที่รถ ยิ่งเดินแต่ละก้าวยิ่งเครียด แต่พอเสียงมือถือปลุก มีนัด 12 นาฬิกา อนุชาจึงขึ้นรถ เลือกที่จะไปหาอลินในนาทีนี้เป็นดีที่สุด...
ในร้านเนื้อย่างเกาหลี ที่มุมหนึ่งจัดไว้ให้ปฏิคมหรือเปี๊ยกแอบถ่าย แล้วให้ลองถ่ายอลินดู ก่อนที่อนุชาจะมา เสร็จแล้วอลินไปขอดูรูปจากเปี๊ยก แล้วต่อว่า ควรถ่ายให้ตรงที่อนุชาจะนั่งไว้ด้วย ทั้งสองจึงเถียงกันอีกยก พอมือถือดัง อลินรับ แล้วยิ้มเริงร่าเสียงหวานฉ่ำ
"สวัสดีค่า...คุณเล็ก" เปี๊ยกร้องโห เสียงหวานจนขนหัวล้านลุกพรึบเลย...อลินชี้หน้าเปี๊ยก แล้วหันไปปากหวานต่อ "มาได้สักพักแล้วค่ะ คุณเล็กมาถึงแล้วเหรอคะ ค่ะๆแล้วเจอกันค่ะ สวัสดีค่า" อลินหันมาแยกเขี้ยวใส่เปี๊ยก "คุณเล็กมาแล้ว... รีบประจำที่ ห้ามพลาดเด็ดขาด ไม่งั้นแกตายอย่างเขียด..."
เมื่ออนุชาเดินเข้ามาในร้านอย่างเท่ระเบิด...อลินยิ้มรับความหล่ออย่างสุดหัวใจใหลหลงตลอดเวลาที่อนุชามาทักทายจนกระทั่งนั่งลง เปี๊ยกถ่ายตลอดไม่หยุดสักแชะ...แต่ เจ้ากรรมมือถือดังขึ้น จึงรีบรับฮัลโหลทันที...
"แกแอบถ่ายรูปใคร" เสียงพสุดังมา เปี๊ยกรีบตอบเพื่อนทันใด
"ก็รูปคุณลิน...อ่ะดิ๊" บอกไปแล้วเอะใจ ถามทันที "เฮ้ย... แล้วแกรู้ได้ไงวะเนี่ย"
"ก็ฉันยืนอยู่ข้างหลังแกเนี่ย" เปี๊ยกฟังแล้วร้องไอ้หยาอาตือ...รีบหันกลับไปมองคอแทบหัก
เปี๊ยกถามพสุว่าคุณลินเรียกเขามาหรือไง พสุบอกเปล่า เขาพาปูเป้มากินวันเกิดกับตา เปี๊ยกร้องลั่นแล้วอุดปากว่าปูเป้ กับตามาที่นี่ด้วยหรือ? พสุหาว่าเพี้ยน แค่นี้ก็ตกใจจะเป็นจะตาย
"ก็คุณลิน...กำลังกินข้าวอยู่กับนายอนุชา..." พอเปี๊ยกบอกชัดเท่านั้น พสุร้องคราง
"ถามจริง...ซวยแล้ว ทำไงดี...ฉันไม่อยากให้ปูเป้เห็นพ่อกินข้าวกับผู้หญิงอื่นในวันเกิดตัวเอง แค่นี้ก็น้อยใจมาตลอดทางแล้ว กว่าฉันกับตาจะปลอบใจได้แทบตาย...เอาละ ฉันจะพาสองคนนั้นไปกินร้านอื่นก็แล้วกัน"
เปี๊ยกถามว่าสองคนแม่ลูกอยู่ไหนตอนนี้ พสุบอกว่า ไปเข้าห้องน้ำ...
"ใครอยู่ห้องน้ำ" เสียงอลินดังใส่เปี๊ยก เขาหันมาเห็นอลินแทบล้มตึง อลินหันไปเห็นพสุ ถามต่อทันที "ครูกุ๊ก มาทำอะไร" พสุเสียงอ่อย บอกมากินข้าว "แหมบังเอิญจริง" หันไปทางเปี๊ยก "นายเปี๊ยก รูปเป็นยังไงบ้าง" เปี๊ยกสารภาพว่ายังไม่ได้ถ่าย อลินแหวใส่ทันที "ทำไมไม่ยอมถ่าย ฉันอุตส่าห์โพสท่าสนิทสนมตั้งนาน มัวทำบ๊องอะไรอยู่ ไม่ต้องทำอื้ออ้า มัวเม้าท์กันอยู่ละสิ ครูกุ๊กก็เหมือนกัน จะมากินข้าวก็รีบไปกิน ฉันกับนายเปี๊ยกมีธุระสำคัญจะทำ...เอาละ ฉันจะกลับไปที่โต๊ะ ถ้าคุณเล็กกลับมาจากห้องน้ำ นายต้องรีบถ่ายรูปฉันกับเขาทันที"
พสุกับเปี๊ยก พอฟังอนุชาไปห้องน้ำถึงอ้าปากหวอ เปี๊ยกทวนคำอนุชาไปห้องน้ำ อลินตะคอกถามทันที
"กะเรื่องคนเข้าห้องน้ำ จะตกใจไปทำไมมิทราบ...หา"
ขณะที่อนุชาเดินเข้าห้องน้ำ คลาดกับโสภิตากับปูเป้ที่ออกมาจากห้องน้ำหวุดหวิด แต่โสภิตานึกขึ้นได้ว่าตัวเองลืมกระเป๋าจึงรีบกลับไป...
ทางพสุต้องปรึกษากับปฏิคมหรือนายเปี๊ยกอย่างเคร่งเครียดว่าจะทำไงดี พสุจะไปตามหาปูเป้กับแม่ตา เจอทั้งสองแล้วจะรีบพาออกจากร้านไปทันที เปี๊ยกให้พสุรอที่นี่ เกรงถ้าแม่ลูกเข้ามาเจออนุชากับอลินจะยุ่ง เปี๊ยกไปตามสองแม่ลูก เจอแล้วจะพาไปทางด้านหน้า ให้รอพสุอยู่ที่โน่น ไม่ต้องให้เข้ามาในร้าน
อลินเดินมาหาทั้งสอง ถามว่าคุยอะไรกัน เปี๊ยกรีบนิ่วหน้าแกล้งร้องปวดท้อง ขอไปห้องน้ำก่อน ยื่นกล้องให้อลินไว้ เดี๋ยวเขากลับมา เปี๊ยกรีบเผ่นไปทันที...อลินถามว่าแล้วใครจะถ่ายรูปให้...เธอยื่นกล้องให้พสุช่วยถ่าย พสุรีบถอยฉาก ไม่ยอมถ่ายเด็ดขาด...
ในที่สุด...เมื่ออนุชาเดินออกมาจากห้องน้ำ ปูเป้เห็นเข้า ร้องเรียกพ่อเสียงลั่นดีใจสุดขีด อนุชาหันมาเห็นลูก หวิดเป็นโรควูบ ซ้ำยังเห็นโสภิตายืนสะพายกระเป๋าจ้องมา
"คุณพ่อมาทานข้าวกับปูเป้ใช่ไหม ปูเป้ดีใจที่สุดเลย" โสภิตารีบมาบอกลูกว่าคุณพ่อไม่ได้มาทานกับเรา บังเอิญเจอกัน อย่ากวนคุณพ่อเลย...ปูเป้ร้องค้านว่าคุณพ่อมาหาปูเป้ ปูเป้จะอยู่กับคุณพ่อ อย่าทิ้งปูเป้ไป...ว่าแล้วร้องไห้ ไม่ยอมให้พ่อไปท่าเดียว แม่ปลอบไม่ยอมฟัง
"โอ๋...ไม่ร้องนะครับ...คุณพ่อไปกับปู้เป้ก็ได้ครับ แต่เราไปทานที่ร้านอื่นกันนะครับ ไปกันสามคน พ่อแม่ลูก... ตกลงไหมครับ" ปูเป้พยักหน้า ปาดน้ำตาทันที
อนุชามองโสภิตาด้วยสายตาวิงวอนแกมบังคับ...โสภิตา ว้าวุ่นใจที่สุดในชีวิต
ตอนที่ 9
ขณะที่อลินอ้อนวอนให้พสุช่วยถ่ายรูปเธอกับอนุชาให้ เดี๋ยวเปี๊ยกมาก็หมดหน้าที่แล้ว พสุกลับอบรมว่าจะถ่ายไปทำไม เป็นผู้หญิงยิงเรือ มาถ่ายรูปคู่ กับผู้ชายไม่อายรึไง อลินเจ็บจี๊ด แต่ต้องรับโทรศัพท์ที่ดังขึ้นพร้อมกับของพสุ ทั้งสองจึงต่างพูด อลินพูดกับอนุชา ส่วนพสุพูดกับโสภิตา ต่างถามว่าจะกลับแล้วหรือ?
ปูเป้นั่งรออยู่ในรถ โสภิตาโทร.อยู่อีกด้านหนึ่ง ส่วนอนุชายืนโทร.อีกมุมหนึ่ง ต่างไม่ได้ยินเสียงกันและกัน...อนุชาบอกอลินว่าคุณหญิงแม่ไม่สบายมากต้องรีบพาท่านไปโรงพยาบาล ต้องขอโทษด้วย คุณหญิงแม่ค่อยยังชั่วแล้วจะโทร.หาอลินทันที...
ส่วนโสภิตาโทร.ขอโทษพสุ บอกว่าปูเป้อาการกำเริบกำลังจะพาไปโรงพยาบาล ไว้ปูเป้สบายดีแล้วจะโทร.หาดินทันที
อนุชากับโสภิตาโทร.เสร็จมองมาที่รถ ปู้เป้ร้องเรียกให้รีบไปกันเถอะ ปูเป้หิวแล้ว สองคนพ่อแม่ต่างรับคำกับลูกสาวพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย...
ส่วนพสุกับอลินต่างก็ตัดสายพร้อมๆกัน อลินนั้นหัวเสีย อยากจะทำอะไรให้โลกมันแตกสักสิบเสี่ยง จึงได้แต่ระบายลมดังๆ
"บ้า บ้าจริงๆ รูปก็ยังไม่ได้ถ่าย คุณเล็กก็กลับไปแล้ว... เสียแผนหมด ฮึ่ยยย...ทั้งหมดเป็นความผิดของครูกุ๊กคนเดียว" ว่าแล้วหันขวับมาอย่างแรง หมายจะด่าครูกุ๊ก...แต่แล้วก็ชนเป้งเข้ากับเด็กเสิร์ฟที่ยกถาดอาหาร มีทั้งน้ำซุป เนื้อหมู ผัก และเครื่องปรุงนานา เสียงร้องของอลินกับเด็กดังพร้อมกัน...พสุหันมาตกใจ ร่างของอลินถูกราดด้วยน้ำซุปและเครื่องปรุงเลอะไปทั้งตัว เด็กขอโทษปากคอสั่นจะเข้าไปเช็ดให้ อลินด่าเปิง ไล่หนีไปไกลๆ ไม่ต้องมาเช็ดให้เธอ แล้วด่าครูกุ๊กให้ทำอะไรสักอย่างเร็วเข้า พสุให้อยู่เฉยๆแล้ววิ่งไปหาผ้ามาช่วยเช็ดให้...
ขณะที่ครูกุ๊กกำลังเช็ดเนื้อตัวเสื้อผ้าทั้งแขนขา...ขณะที่ อลินร้องยี้ไปมา ขาแข้งสั่นอย่างรังเกียจ มีคนคนหนึ่งรู้จักอลินมาก่อน เห็นสภาพนั้นจึงเอามือถือออกมาถ่ายภาพฉับๆ ยิ่งตอนที่เช็ดตรงขายิ่งถ่ายถี่ยิบไปเลย...
เมื่ออลินเห็นคนมามองกันมากเข้าจึงดึงผ้าจากพสุมาเช็ดเอง แล้วสั่งให้พาไปห้องน้ำ พสุรีบทำตาม...ภาพการจูงพาอลินไปห้องน้ำยิ่งถ่ายไว้ถี่ยิบ...เปี๊ยกเดินกลับมาเห็นพสุจูงมืออลินไป จึงสงสัยถามว่าเกิดอะไรขึ้น ร้องเรียกทั้งสองไว้... แต่ไม่สนใจ เปี๊ยกได้ยินเสียงถ่ายภาพดังแชะๆๆ เห็นว่าถ่ายพสุกับอลิน จึง ร้องถามว่าถ่ายอะไร หมอนั่นเห็นเปี๊ยกเดินไปถาม รีบเก็บมือถือแล้ววิ่งหนีไป...เปี๊ยกวิ่งตามแต่ไม่ทันเสียแล้ว "คุณลินจะซวยไหมวะเนี่ย" ประสาทเปี๊ยกเครียดขึ้นมาทันทีด้วยความเป็นห่วง
เมื่อพสุกับเปี๊ยกพาอลินกลับมาเปลี่ยนเสื้อผ้าที่คอนโดฯ อลินยังเกรี้ยวกราดฟาดงวงฟาดงาใส่ทั้งสอง เพราะไม่รู้จะโทษใคร เหวี่ยงเสื้อผ้าเหม็นๆทิ้ง หันมาแว้ดใส่ครูกุ๊กว่าเป็นตัวก่อเรื่อง ไม่มาชวนนายเปี๊ยกเม้าท์ก็ไม่เกิดเรื่อง
"ดูซิ...รูปก็ไม่ได้ เรื่องที่คุณเล็กจะบอกก็ไม่รู้ แถมอับอายไปทั้งร้าน แล้วยังถูกแอบถ่ายรูปอีก ถ้ามีคนส่งรูปไปลงข่าว ฉันจะเล่นงานครูกุ๊กคนเดียว"
พสุร้องอ้าว มาลงที่ตูอีกแล้ว จึงย้อนว่าอลินไม่ทำอะไรแผลงๆ ก็ได้คุยกับนายอนุชาดีๆแล้ว ไม่ต้องเซ่อซ่าไปชนเด็กจนน้ำแกงรดหัวแบบนี้ อลินว้ากใส่ เธอไม่ผิดและไม่เคยทำผิด พสุโต้ทันที ถึงทำผิดอลินก็ไม่รับ อลินว้ากเพ้ยลั่น เปี๊ยกรีบห้ามทัพ ขอยอมรับผิดคนเดียว
.อ่านเรื่องย่อละครเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 8/2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)