@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่อง น้ำผึ้งขม ตอนที่ 24
ละคร น้ำผึ้งขม ตอนที่ 24
กังสดาล พูดไม่ออก มองชุดที่แขวนบนราวอย่างยอกแสยงใจ...เมื่อได้ชุดเรียบร้อยแล้ว ทั้งสามคนก็หอบถุงออกจากร้าน แล้วเจอสันทัดกำลังตรงดิ่งมา
"พอดีเลย นึกว่าจะไม่ทันซะแล้ว คุณดาว มิสเตอร์
ทากายาม่าจะบินถึงนี่ตอนเที่ยง ท่านอยากพบคุณด่วน เรื่องโปรเจกต์งานเอ็กซ์โปที่เราจะไปจัดที่ญี่ปุ่นเดือนหน้านี่ล่ะ"
" เหรอคะ ถ้ายังนั้นนุ้ยช่วยพี่หน่อยนะ...คุณปุริมคะ ขอโทษนะคะ งานนี้สำคัญมากจริงๆ ถ้ายังขาดเหลืออะไรก็ให้นุ้ยช่วยตัดสินใจแทนนะคะ นุ้ยเขารู้ใจดาวทุกอย่างค่ะ...พี่ฝากด้วยนะนุ้ย"
แสงดาวพูดจบก็รีบเดิน ออกไปกับสันทัด กังสดาลรู้สึกอึดอัดที่ต้องอยู่กับปุริมตามลำพัง ยิ่งเมื่อปุริมบอกอยากได้ แหวนเพชรอีกสักวง ให้กังสดาลช่วยเลือก หญิงสาวแทบจะร้องไห้วิ่งหนีไปซะให้รู้แล้วรู้รอด แต่ก็ทำไม่ได้ จำต้องเดินตามเขา
เข้าไปที่ร้านเพชรชื่อดัง
"เลือกอย่างที่เธอชอบ ฉันเชื่อว่าเธอกับคุณดาวมีรสนิยมอย่างเดียวกัน แต่ขอให้น้ำหนักกะรัตมากพอและเป“นเพชรน้ำงามที่สุดสมกับคนที่จะมาเป“นเจ้า สาวของฉันก็แล้วกัน"
"ค่ะ ฉันทราบ ผู้หญิงอย่างคุณดาวคู่ควรกับเพชรเม็ดงามที่สุดอยู่แล้ว"
กังสดาล สลัดความรู้สึกส่วนตัวทิ้ง ไล่ดูแหวนเพชรเม็ดเป้งแต่ละวงอย่างตั้งใจเลือกเพื่อแสงดาวโดยเฉพาะ ปุริมมองกังสดาลแล้วยิ้มอย่างพึงใจ...
หลังเสร็จสิ้นหน้าที่สำคัญที่แสงดาวมอบหมาย กังสดาลกลับเข้าบ้านในตอนค่ำ ก็ต้องแปลกใจที่เห็นไก่นั่งอยู่กับแม่ ของเธอที่ห้องรับแขก
"ไก่...มาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ แล้วทำไมแม่ยังไม่ขึ้นนอนอีกคะ"
"ก็รอลูกน่ะสิ ทำไมกลับดึกนักล่ะ โทร.ไปก็ไม่รับสาย"
"แบตฯหมดน่ะค่ะ แล้วนุ้ยก็ประชุมเรื่องงานแต่งงานพรุ่งนี้อยู่กับทีมงานคุณดาวจนไม่มีเวลาโทร.กลับน่ะค่ะ"
"เหนื่อยมากมั้ยนุ้ย" ไก่ถามอย่างอาทร
"ถึงเหนื่อยยังไงนุ้ยก็ยอม ทั้งสองคนมีพระคุณกับนุ้ยมาก"
"แต่ยังไงลูกก็ต้องพักผ่อนให้มากกว่านี้ เดี๋ยวพรุ่งนี้ไม่สวยนะ มา...แม่พอกแตงกวาให้ ผิวจะได้ชุ่มชื้นเปล่งปลั่ง"
"ไม่ละค่ะแม่ นุ้ยเป“นแค่คนร่วมงาน ไม่ใช่เจ้าสาว พรุ่งนี้นุ้ยจะไปช่วยดูแลงานที่ห้องจัดเลี้ยงแต่เช้า ไก่ไปด้วยกันนะ"
"ไปสิไป ไก่ช่วยได้ทุกอย่างเลย"
โรสหันมองไก่ สงสัยว่าทำไมงานนี้ไก่กระตือรือร้นจัง ไก่รู้ตัวจึงกลบเกลื่อน
"ยังไงคุณปุ๊ก็เป“นผู้มีพระคุณของไก่เหมือนกัน"
"งั้นนุ้ยขอตัวไปนอนก่อนนะคะ" สองคนพยักหน้า พอกังสดาลคล้อยหลังขึ้นข้างบน โรสก็หันมาไล่บี้ไก่
" ดูเหมือนเธอจะอยากให้คุณปุริมแต่งงานไปกับคุณดาวให้ได้เลยนะ...เธอเชื่อ จริงๆน่ะเหรอว่าการแต่งงานของปุริมจะช่วยให้ปัญหาอื่นๆมันจบไปด้วย"
ไก่อึ้ง ไม่คิดว่าโรสจะเดาความคิดตัวเองออก
"คุณน้าครับ ผมรักนุ้ย รักมากแล้วก็รักมานานแล้วด้วย"
" ก็ดี ถ้าเธอรักยายเกรซจริงๆ ฉันก็สบายใจ เพราะนั่นก็แปลว่าเธอต้องอยากเห็นยายเกรซมีความสุขอย่างแท้จริง" โรสเน้นย้ำ ซึ่งไก่ก็เข้าใจความหมาย เพราะเป“นสิ่งที่ตัวเองรู้อยู่แก่ใจ แต่ไม่กล้ายอมรับเท่านั้นเอง...
ooooooo
บ่ายวันงานซึ่งจัด ขึ้นที่โรงแรมของปุริม กังสดาลและไก่มาช่วยอย่างเต็มที่ ทั้งที่มีทีมงานของแสงดาวและพนักงานของปุริมจำนวนมากรับผิดชอบอยู่แล้ว แสงดาวสั่งงานแทบทุกอย่างด้วยตัวเอง ตลอดจนคิวต่างๆ โดยเฉพาะคิวที่เจ้าสาวต้องมายืนรอขึ้นเวที แสงดาวก็กำชับกังสดาลซ้ำแล้วซ้ำอีก จนกังสดาลต้องเอ่ยปากท้วง
"คิวพวกนี้เป“นคิวของคุณดาวไม่ใช่เหรอคะ"
" คือ...ใช่จ้ะ แต่พอถึงเวลาเข้าจริงๆ พี่กลัวว่าพี่จะตื่นเต้น จนจำอะไรไม่ได้เลยน่ะสิ ถึงได้ขอให้นุ้ยช่วยมายืนข้างๆพี่ จะได้ช่วยทวนคิวให้พี่ด้วยไงจ๊ะ"
กังสดาลยิ้มอย่างเข้าใจ สันทัดในชุดสูทหล่อหรูเดินตรงดิ่งเข้ามาหากังสดาลกับแสงดาว
" อะไรกันเนี่ย เจ้าสาว เพื่อนเจ้าสาว นี่มันจะบ่ายสามแล้วนะ ยังไม่ไปแต่งหน้าแต่งตัวกันอีก ไปได้แล้ว เดี๋ยวงานตรงนี้ผมกับคุณไก่จัดการเอง...ไปเลย" สันทัดไม่พูดเปล่า แต่ ดันหลังสองสาวให้ไปที่ห้องแต่งตัวอีกต่างหาก ไก่มองตาม คิดในใจว่าบ่ายสามแล้ว อีกไม่กี่ชั่วโมงกังสดาลก็จะเป“นอิสระทั้งกายและใจจริงๆสักที
เมื่อ เข้ามาในห้องแต่งตัว สองสาวก็ถูกช่างมืออาชีพมะรุมมะตุ้มจนสวยงามทั้งหน้าตาและทรงผมได้ในเวลาอัน รวดเร็ว แสงดาวถึงกับออกปากชมกังสดาลสวยมาก ขณะที่กังสดาลก็ชมแสงดาวกลับเช่นเดียวกัน
"ชมกันไปชมกันมาเดี๋ยวก็ ไม่ทันพอดี พี่ไปแต่งตัวอีกห้องนะ ไป แต้ว จ้า ไปช่วยพี่แต่งตัวหน่อย" แต้วกับจ้ารีบตามแสงดาวออกไป กังสดาลยังคงนั่งซึมอยู่กับที่ สักครู่ปุริมในชุดโก้และสง่าก็เดินมาเคาะประตูก่อนจะเป”ดเข้ามาทักกังสดาล ด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม
"คืนนี้...เธอสวยมาก"
"คุณดาวเพิ่งออกไปเปลี่ยนชุดเมื่อกี้นี้ค่ะ"
"ฉันไม่ได้มาหาคุณดาว ฉันตั้งใจมาหาเธอ คิดถึงเหลือเกิน...กังสดาล"
"คุณจะเป“นสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของคุณดาวในอีกไม่กี่นาทีนี้แล้ว อย่าพูดอย่างนี้อีกเลยค่ะ"
"ไม่ว่าฉันจะแต่งงานไปแล้วกี่ป•ฉันก็จะพูดอย่างนี้ ฉันจะพูดกับเธออย่างนี้ไปจนกว่าฉันจะตาย เพราะฉันรักเธอ... กังสดาล"
กังสดาล อยากจะร้องไห้ออกมาดังๆ ปฏิเสธไม่ได้ว่าลึกๆแล้วตัวเองก็สั่นไหวไปกับคำพูดอันแสนหวานของปุริม...ปุ ริมเดินเข้ามาใกล้ แต่ก่อนจะทำอะไรถึงเนื้อถึงตัว สันทัดก็เป”ดประตูผลัวะเข้ามา
"ตามหาตั้งนาน นึกแล้วว่าต้องอยู่ที่นี่ งานนี้ยิ่งกว่าจับปูใส่กระด้งอีกนะเนี่ย ไปเจ้าบ่าว ไปสแตนด์บาย แขกแห่ มาจนจะล้นห้องอยู่แล้ว...เฮ้ย คุณนุ้ย ทำไมยังไม่แต่งตัวอีก อ๋อ จะแต่งได้ยังไงในเมื่อมีผู้ชายเข้ามาเกาะแกะวุ่นวายอยู่ในนี้ใช่มั้ยครับ ไปเลยพี่ปุ๊ ไปเลย"
สันทัดดันปุริมออกจากห้อง กังสดาลหันมองชุดสีขาวอันแสนโก้หรูที่แขวนอยู่มุมหนึ่งในห้องด้วยแววตาหมองเศร้า...
ooooooo
ที่ หน้าห้องจัดงาน ไก่กับสันทัดยืนต้อนรับแขก โรสแต่งตัวเต็มที่เดินโปรยยิ้มเข้ามาทักทายสันทัด ผิดกับจวงจันทน์ที่เดินหน้าหมองแทบไม่อยากมองหน้าผู้คน
"ต๊าย ทาแป้งซะหนาเชียว แต่ก็กลบรอยบวมรอบดวงตาได้นะ ร้องไห้ไปกี่รอบล่ะ" โรสกรีดเสียงเยาะในที จวงจันทน์ไม่โวยวายเหมือนทุกครั้ง ศอกกลับนิ่มๆ แต่เชือดเฉือน
"ก็คงพอๆกับลูกเธอนั่นแหละ ตบตีกันแทบตายสุดท้ายคนอื่นก็คว้าไปอยู่ดี"
" พูดอย่างนี้เป“นวันอื่นมีตบกันแล้วน่ะเนี่ย แต่วันนี้ วันมงคล ของดสักวัน ไม่อยากมีเรื่อง" โรสเชิดใส่จวงจันทน์ก่อนจะเดินกรีดกรายเข้าไปในงาน
แล้วห้วงเวลาสำคัญก็มาถึง หลังจากแขกเหรื่อนั่งหน้าสลอนกันเต็มห้อง สันทัดก้าวขึ้นเวทีในฐานะพิธีกรของงาน
" สวัสดีครับท่านผู้มีเกียรติทุกท่าน บัดนี้ก็ได้เวลาอันเป“นมงคลที่ผมซึ่งรับหน้าที่พิธีกรของงานจะได้เชิญบุคคล ที่สำคัญที่สุดของงานในค่ำคืนนี้ นั่นก็คือเจ้าบ่าวและเจ้าสาวให้ขึ้นมากล่าวขอบคุณทุกท่าน และกล่าวความในใจสักเล็กน้อย ขอเชิญเจ้าบ่าว...คุณปุริม พิษณุการ ครับ"
ทันที ที่ปุริมเดินขึ้นมาจากด้านข้างเวที เสียงปรบมือดังก้อง กังสดาลในชุดขาวบริสุทธิ์ยืนสแตนด์บายอยู่ที่ปลายสุดของพรมแดงซึ่งอยู่ชิด ผนังด้านหนึ่งของห้อง คอยมองหาว่าแสงดาวอยู่ที่ไหน ขณะที่บนเวที ปุริมขึ้นไปยืนคู่อยู่กับสันทัดแล้ว
"ขอบคุณท่านผู้มีเกียรติทุก ท่านที่กรุณาให้เกียรติมาร่วมงานแต่งงานของผมในคืนนี้ ทุกท่านคงแปลกใจว่าทำไมไม่เห็นผมยืนที่หน้างานเหมือนงานแต่งงานทั่วไป นั่นเป“นเพราะผมตั้งใจที่จะให้ทุกท่านได้เห็นเจ้าสาวของผมพร้อมกันบนเวที นี้"
"ขอถามคำถามที่คิดว่าคงเป“นเรื่องที่คาใจแขกผู้มีเกียรติ ทุกท่าน ทำไมคุณปุริมซึ่งครองตัวเป“นหนุ่มโสดเนื้อหอมมาหลายสิบปี จู่ๆก็สละโสดแบบสายฟ้าแลบอย่างนี้ เกิดอะไรขึ้นครับ"
"เกิดความรัก ครับ" ปุริมตอบเขินๆ แขกเหรื่อถูกใจปรบมือกราวใหญ่ "ตอนแรก...ผมคิดว่าผมรักเจ้าสาวของผมเพราะผมมีเวลาศึกษามีโอกาสสัมผัสกับ เนื้อแท้ในจิตใจเธอ แต่เปล่า ยิ่งเวลาผ่านไป ผมยิ่งรู้ตัวว่าจริงๆแล้วผมตกหลุมรักเธอตั้งแต่
วินาทีแรกที่พบเธอที่โรงแรมนี้เลยต่างหาก"
"เธอพิเศษกว่าผู้หญิงอื่นตรงไหนครับ" สันทัดเจาะลึก
"จิตใจ เธอเป“นผู้หญิงที่จิตใจดี ซื่อสัตย์ต่อคำพูด
และการกระทำของตัวเอง ที่สำคัญที่สุดคือความกตัญญู เธอละลายความชิงชังอันแรงกล้าของผู้ชายคนนึงได้เพราะความกตัญญูของเธอ"
โรส จวงจันทน์ และไก่ซึ่งนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกันมีปฏิกิริยากับคำพูดของปุริมคนละอย่าง... จวงจันทน์กับไก่หันมามองหน้ากันอย่างไม่แน่ใจว่าปุริมหมายถึงแสงดาวหรือใคร ในขณะที่โรสนั่งกอดอกยิ้มเชิดเป“นคุณนาย
"ผมว่าตอนนี้ทุกท่านคงอยากจะเห็นแล้วใช่ไหมครับว่าผู้หญิงที่ทำให้หนุ่ม เนื้อหอมคนนี้ยอมสละโสดได้เป“นใคร ขอเชิญเจ้าสาวขึ้นมาบนเวทีเลยครับ"
"ขออนุญาตให้ผมเป“นคนไปรับเธอขึ้นมาบนเวที
ดีกว่าครับ"
จบตอนที่ 24
เครดิต http://www.thairath,co.th