@^@..อ่านละครเรื่องธิดาวานร 2 ตอนที่ 5 [5.1]
ตอนที่ 5 (ต่อจากวานนี้)
มะเมี๊ยะบีบผมที่เปียกน้ำพอหมาด เข้ามาเช็ดหน้าเช็ดตาให้อิยะวดีอย่างนอบน้อม...พนากับบุราณ พี่นกและนาตาลีพากันส่งเสียงเรียกอิยะวดี มะเมี๊ยะเอาอิยะวดีขึ้นจากหลุม และใช้ผมของตัวเองเช็ดตามเนื้อตัวจดปลายเท้าของอิยะวดี พี่นกบินส่งเสียงดังก้องมา มะเมี๊ยะตกใจเงยหน้ามองเห็นที่อุ้งเท้าพี่นกมียา
"ยาถอนพิษ! เชิญท่านพญานกโยนลงมา มะเมี๊ยะปูผมรอรับแล้ว"
พี่นกปล่อยยาลงมาแล้วบินไปเกาะกิ่งไม้เฝ้าดู มะเมี๊ยะป้อนยาอิยะวดีแล้วโอบกอดเธอไว้ "ไม่เป็นไรแล้ว มะเมี๊ยะรู้จักยาถอนพิษนี่ดี อีกไม่กี่อึดใจพิษจะค่อยๆหมดไป มะเมี๊ยะดีใจเหลือเกิน เคยพบกันแต่ในความฝัน ที่มะเมี๊ยะสร้างจินตนาการจากรูปบนผนังถ้ำ ในที่สุดวันที่รอคอยก็มาถึง"
ทันใดพนากับบุราณ และนาตาลีมาถึง พวกเขาเห็น
มะเมี๊ยะเช็ดเนื้อตัวให้อิยะวดี บุราณดีใจ "นางไม้ นางไม้ผมยาวที่อยู่กับจระเข้"
นาตาลีส่งเสียงร้องดีใจ มะเมี๊ยะตกใจลุกขึ้นวิ่งหนีลงน้ำ พนากับบุราณร้องเรียก แต่ด้วยความเป็นห่วงอิยะวดีจึงหันมาดูแลเธอก่อน พนาประคองอิยะวดีที่สีหน้ากำลังเปลี่ยนจากซีดปากดำมาเป็นมีสีเลือดทีละน้อย อิยะวดีค่อยๆปรือตาเห็นพนา บุราณ และนาตาลี เลยไปจนถึงพี่นก อิยะวดีดีใจ สักพักก็ดีขึ้น อิยะวดีถามถึงผู้หญิงผมยาวไปไหน
"ผู้หญิงที่ใช้ผมของเธอเช็ดตัวให้อิยะวดีน่ะหรือ" พนาย้อนถาม
"เธอคือผู้หญิงที่พี่พบว่าเป็นเพื่อนกับจระเข้" บุราณ รีบบอก
นาตาลีส่งเสียงออกท่าทาง อิยะวดีแปลความหมายว่าเธอไปแล้ว "เธอไล่จระเข้ไม่ให้มาวุ่นวายกับอิยะวดี แต่อิยะวดี ไม่เห็นหน้า แต่อุอุ๊กับอิอิ๊มั่นใจว่าเป็นคนเดียวกับที่อิยะวดีฝันเห็น เป็นผู้หญิงที่สวยมากๆ"
บุราณเห็นด้วยและสงสัยว่าใต้น้ำตกนั่นอาจมีถ้ำที่เธอพักอาศัย แต่พนาว่าเธอคงไม่อยากพบใครถึงหนีไป พนาชวนทุกคนกลับ อิยะวดีขอขี่หลังพนา นาตาลีสะกิดบุราณขอบ้าง อิยะวดีร้องบอกพี่นกว่าเธอขอบใจ...พนาแบกอิยะวดีมาจนถึงเนินที่จักรยานล้มอยู่ พนาเหนื่อยหอบปล่อยอิยะวดีลง บุราณก็เหนื่อยเพราะนาตาลีตัวหนักไม่เบา อิยะวดีลุกยก
จักรยานขึ้น ร้องบอกนาตาลีให้กลับ นาตาลีเก็บกล้องกระโดดซ้อนจักรยาน อิยะวดีบ๊ายบายพนา สองหนุ่มร้องเฮ้ย!...อิยะวดี ร้องบอกว่าเธอหายแล้ว เธอแกล้งพนา และนาตาลีก็แกล้งบุราณ สองหนุ่มขำ บุราณบอกพนาว่าเขาอยากดำน้ำลงไปดู พนาขอให้เป็นวันอื่น วันนี้เขาเหนื่อยมากแล้ว
แต่ด้วยความใจร้อน บุราณจึงนัดลีกอมาพบแล้วให้ เตรียมตัวไปเมืองใต้บาดาลกับเขา ลีกอตื่นเต้นระคนแปลกใจ แต่ก็ดีใจจะได้ติดตามบุราณอีกครั้ง
ooooooo
สะมะแอยังคงอาการหนัก กว่าแสนไทจะแบกกลับมาถึงคุ้ม เอายาถอนพิษให้กิน แสนไทแปลกใจทำไมสะมะแอถึงอาการหนักกว่าคนอื่นๆที่โดน สะมะ-แอบอกว่า "มันเป็นอาถรรพ์ของตระกูลเรา ผู้ใดที่สร้างพิษร้ายนั้นขึ้นมา วันใดถ้ามันย้อนกลับใส่ตัวเราเอง มันจะร้ายแรงกว่าที่ทำใส่ผู้อื่นมากมายนัก"
"ข้าไม่อยากจะเชื่อ คิดว่าเป็นแค่คำร่ำลือ"
"ยิ่งกว่านั้นอีก คนที่โดนวางยาให้ทำตามคำสั่งก็จะเลิกทำตาม และได้สติกลับคืนมา"
"หมายความว่า ไอ้นกแอนโตนิโอกับนางยี่เข่งมันจะเลิกทำตามคำสั่งเรา"
สะมะแอพยักหน้าและให้ปล่อยพวกนั้นไปก่อน ต่อไปอย่าทำอะไรวู่วามอีก...
จู่ๆยี่เข่งซึ่งกำลังรื้อค้นหาของมีค่าในบ้านก็สะดุ้งแล้วแปลกใจตัวเองว่าค้นหาอะไรอยู่ อรุณีกลับมา แอนโตนิโอด่าว่าอรุณี จู่ๆก็หยุด อรุณีไล่แอนโตนิโอให้ออกไปจากบ้าน แอนโตนิโอทำท่ามึน หมุนตัวไปรอบๆ อรุณีตกใจหันไปเห็น ยี่เข่งก็หมุนตัวเองไปด้วย
"อะไรกันน่ะ แดดดี้ ทำไมแอนโตนิโอกับยี่เข่งมีอาการเดียวกันแบบนี้"
"ยังกะพายุหมุนแน่ะหม่ามี้" พินิจเองก็งง
สักพัก ทั้งแอนโตนิโอและยี่เข่งก็หยุดนั่งมึนงง อรุณีกับพินิจจ้องมอง แอนโตนิโอรู้สึกตัวพูดจาเพราะประจบประแจง อรุณีหาว่าแอนโตนิโอเป็นบ้า หรือไม่ก็ผีเข้า ยี่เข่งเองก็เหมือนกัน ถึงได้รื้อบ้านจนรก ยี่เข่งงงต้องเก็บของเข้าที่อย่างไม่เข้าใจตัวเอง...
คำรณรู้ว่าสะมะแอบาดเจ็บหลบซ่อนรักษาตัวอยู่ จึงตกลงกับนาถยาและเอมฤดีว่าเป็นโอกาสที่จะดำเนินแผนต่อไป เอมฤดีบอกว่าเธอกำลังได้เข้าบ้านไปดูหนังสือสอบเทียบกับอิยะวดี คำรณจึงไปที่ร้านอรุณีอีกครั้งในสภาพของส่างหม่อง แล้วแกล้งทำกระเป๋าเงินหล่นหน้าร้าน นาถยาในสภาพแสงแก้วเดินมาเก็บกระเป๋าเงินได้
พอส่างหม่องเข้ามาในร้านก็ทักทายแอนโตนิโอ แต่ แอนโตนิโอไม่ได้อยู่ใต้อำนาจแล้วจึงด่าส่างหม่อง "คนอะไรหน้าไหว้หลังหลอก"
อรุณีกับพินิจเอ็ด ส่างหม่องแปลกใจที่แอนโตนิโอเปลี่ยนไป พลันแอนโตนิโอบอกว่ามีคนมาหน้าร้าน อรุณีหันไปต้อนรับ แสงแก้วเดินเข้ามา
"สวัสดีเจ้า ข้าเจ้าพบกระเป๋าเงินของไผตกอยู่หน้าร้าน"
ทุกคนสำรวจกระเป๋าตัวเอง ส่างหม่องทำตกใจว่าของเขาหายไป แสงแก้วยื่นให้ ส่างหม่องรับมา เขาเปิดกระเป๋าดูเงินอยู่ครบ แสงแก้วจะลากลับ ส่างหม่องเรียกไว้ "เดี๋ยวก่อนครับ ผมขอบคุณมากที่คืนกระเป๋าให้ผม ในนี้มีเงินแสนบาท มีเช็คเงินสดสิบห้าล้าน"
อรุณีตื่นเต้นรีบถามไถ่ชื่อเสียง แสงแก้วแนะนำตัว ส่างหม่องให้รางวัลสามหมื่นบาท แสงแก้วไม่รับ อรุณีกับพินิจชื่นชม จึงถามว่าทำงานที่ไหน แสงแก้วบอกชื่อร้าน ทั้งสองดีใจเพราะเป็นร้านของบัวบาน จึงพาแสงแก้วไปส่ง
"น้องบัวบานจ๋า พี่พาพนักงานดีเด่นของน้องมาส่งคืนให้" อรุณีส่งเสียงเมื่อเข้าในร้าน
บัวบานแปลกใจ ส่างหม่องมาด้วย เขาเล่าความดีของแสงแก้วให้ฟัง อรุณีชื่นชมและบอกบัวบานให้ดูแลลูกจ้างคนนี้ให้ดี แสงแก้วแอบยิ้มเยาะ
ooooooo
หอมนวลมาติวหนังสือสอบเทียบให้อิยะวดีที่บ้าน พนาพาพวงมาลีมาด้วย ดำรงเพิ่งได้เจอตัว หอม-นวลแปลกใจที่พวงมาลีก็คือจันสม แต่ท่าทางเปลี่ยนไป อิยะวดีเล่าว่าพวงมาลีโดนผีเอมฤดีหลอกหลอนจึงต้องเปลี่ยนชื่อ ดำรงขอตัวไปร้าน พนาจึงอาสาไปส่ง ละเอวิ่งเข้ามาได้กลิ่นความเลว ละเอจ้องหน้าพวงมาลี อิยะวดีตำหนิละเอที่เสียมารยาทกับพวงมาลี
"มีคนนอกบ้านเข้ามาสองคน แต่มีกลิ่นความเลวหนึ่ง กลิ่น กลิ่นใครกัน เฮ้อ หน้าซื่อใจคดนี่มันดูยากแท้ๆ" ละเอ แอบมองและคิดได้ว่าต้องแยกสองคนออกจากกัน
พอดีหอมนวลสอนเสร็จลากลับ พวงมาลีจะกลับเช่นกัน ละเอรีบเข้ามาชวนให้พวงมาลีอยู่ทานของว่างก่อน ละเอฉวยมือพวงมาลีไว้แล้วแอบสูดกลิ่นเต็มๆ ระหว่างที่ทานขนม ละเอก็นั่งจ้องพวงมาลีและเปรยว่า
"แปลกนะคะ คุณหนูพวงมาลี หน้าตาของคุณหนูเหมือนไม่เหมาะกับอะไรบางอย่างทั้งตัวของคุณหนู"
"ไม่เหมาะยังไงละเอ พวงมาลีสวยขนาดนี้ สวยหมดทั้งตัว"
"ค่ะ หน้าของคุณหนูสวยเกินไป จริงๆค่ะ ละเอไม่เข้าใจ ว่าทำไมหน้ากับส่วนอื่นๆของคุณหนูทำไมมันไม่เข้ากัน"
พวงมาลีชักทนไม่ไหว รีบขอตัวกลับ อ้างว่าต้องไป ทำงานที่รับจ้างไว้ พอพวงมาลีไปแล้ว อิยะวดีโกรธละเอที่คอยจับผิดเพื่อน ละเอบ่นว่าหน้าพวงมาลีมีกลิ่นความดี แต่ส่วนอื่นทั้งตัวมีแต่กลิ่นความชั่วอบอวล อิยะวดีไม่เข้าใจ ยกนิ้วโป้งให้ งอนละเอ...
ด้านพนาพาดำรงมาส่งที่ร้าน พอเจออรุณีก็แปลกใจมาทำอะไรที่นี่ อรุณีแนะนำให้พนากับดำรงรู้จักส่างหม่อง และชมเชยแสงแก้วให้ฟัง พอแสงแก้วเห็นดำรงคนที่เคยมีสัมพันธ์กันก็ตะลึงแกล้งทำเป็นลม ดำรงรีบประคองพาไปนอนพัก ส่างหม่องแอบยิ้มพอใจ พนาจึงบอกอรุณีกับบัวบานว่า แสงแก้วเป็นแม่ ของพวงมาลี
เมื่อแสงแก้วฟื้นก็ทำเจียมเนื้อเจียมตัวน่าสงสาร พนาบอกว่าแสงแก้วคงทำงานหนักจนเหนื่อยเป็นลม บัวบานสงสาร อรุณีจึงแนะว่า "ในเมื่อแสงแก้วก็ทำงานกับน้องบัวบาน พวงมาลีก็เป็นเพื่อนกับอิยะวดี ทำไมน้องไม่ให้สองคนนั่นพักที่ร้านของน้องซะเลยบัวบาน"
ดำรงเห็นดีด้วย บัวบานยินดี แสงแก้วแสร้งทำเป็นขอปรึกษาลูกก่อน อรุณีฉุกคิดขึ้นมาได้ ดึงพนามากระซิบ "แสงแก้วคนนี้อะไรๆก็ดี เสียอย่างเดียวสวยเกินไป"
"หม่ามี้อย่าทำงานกร่อยสิฮะ" พนาจุ๊ปากไม่ให้คิดมาก
ooooooo
ริมลำธารที่บุราณเคยเห็นมะเมี๊ยะ บุราณพาลีกอมาดู ลีกอพยายามจับสัมผัสบางอย่างแต่ยังไม่แน่ใจจึงขออ่านตำนานรมยนครของบุราณ บทที่พูดถึงผู้หญิงผมยาวกับจระเข้ พอบุราณเปิดหนังสือ ทันใดก็เกิดลมพัดกระพือฟ้ามืดดำ บุราณบ่นว่าอ่านตำนานนี้ทีไรเป็น แบบนี้ทุกที ลีกอจึงขอให้บุราณเป็นคนอ่านให้เขาฟัง
"มหาเสนาบดีใหญ่เมืองนี้ชื่อว่าส่างโดย เป็นผู้ปกป้อง จงรักภักดีต่อเจ้าหญิงดารารายเทวี ผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งให้เป็นรัชทายาทแทนเจ้ากุนริกนา ที่ถูกจับได้ว่าคดโกงและต้องการครอบครองอัญมณีทั้งหมด เจ้ากุนริกนาไม่พอใจมาก จึงสั่งฆ่าท่านเสนาบดีด้วยการจับโยนบ่อให้จระเข้กินต่อหน้าละอองคำธิดาของท่าน..." บุราณอ่านไปลมยิ่งพัดแรง
(อ่านต่อพรุ่งนี้)