@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 16/2
ตอนที่ 16/2 (ต่อจากวานนี้)
"ตลอดเวลาผมอึดอัดใจมาก ไม่อยากให้น้องปาล์มกับนิตาต้องเสียความเป็นเพื่อนกัน เลยพยายามหลีกหนีนิตามาโดยตลอด แต่ไม่นึกว่าสุดท้ายแล้วนิตาจะใช้วิธีแย่ๆโกหกว่าผมทำเธอท้องเพื่อให้น้องปาล์มโกรธผม"
ปารมีเข่าอ่อนทรุดฮวบ หินจะเข้าไปช่วย แต่เชนไวกว่าปาดหน้าเข้าไปก่อน แถมส่งสายตาสะใจให้หินแวบหนึ่ง แล้วประคองปารมีไปนั่ง อรปรียาขอโทษแทนทุกคนที่หลงตำหนิเชน บอกเดชให้ไล่นิตาออก เพราะทำให้พวกเราต้องวุ่นวาย บรรยากาศในห้องดูเหมือนคลี่คลายหายช็อกเรื่องเชนทำนิตาท้อง แต่เอมิกา เดช และปารมีกลับไม่รู้สึกดี
ooooooo
หลังออกจากโรงพยาบาล เชนรีบโทร.ไปเล่นงานนิตา แต่เธอไม่รับสาย วางโทรศัพท์ทิ้งไว้ที่โต๊ะรับแขก เพราะกำลังสนุกกับการสำรวจข้าวของของเชนอยู่ในห้องนั่งเล่น เรื่อยเข้าไปจนถึงห้องนอนของเขา เปิดลิ้นชักโต๊ะหัวเตียงเจอปืนเด็กเล่นที่เชนเคยเล่นวันที่พ่อตาย หยิบขึ้นมามองขำๆแล้ววางกลับที่เดิม เหลือบเห็นกล่องสีดำใบหนึ่งวางอยู่ใกล้ๆ
"ซ่อนของเล่นอะไรไว้อีกคะ...เด็กชายเชน"
นิตาเปิดดู เห็นรูปของเชนหลายใบ ค่อยๆหยิบมาดูทีละใบ ถ้ารูปไหนถ่ายคู่กับปารมีก็จะฉีกทิ้ง จนถึงรูปเชนในชุดนักเรียนปักชื่อ "ด.ช.ชาติ รัชตะไตรพงศ์" นิตาแปลกใจเอาขึ้นมาดูใกล้ๆ ทันใดนั้นเชนโผล่มาจากไหนไม่รู้ อารามโกรธจัดที่นิตาเอาเรื่องตัวเองตั้งท้องไปเล่าให้ปารมีฟัง จึงไม่ทันสังเกตว่าข้าวของถูกรื้อค้น ตรงเข้ามากระชากผมนิตาจนหงายหลัง ลากออกมาที่ห้องนั่งเล่น ตบตีจนเลือดกบปาก นิตาขอร้องว่าอย่าทำอะไรเธออีกเลย ที่ทำไปทุกอย่างเพราะรักเขามาก ไม่ต้องการให้เขาแต่งงานกับปารมี และกลัวว่าลูกจะไม่มีพ่อ
"อืม...จริงสิ...ไอ้เด็กเวรนี่เองที่ทำให้ฉันเดือดร้อน... จะไปเอามันออกเองหรือจะให้ฉันช่วย"
เชนหน้าเหี้ยมเดินเข้าหา นิตายกมือไหว้ปลกๆ ขอร้องอย่าทำร้ายลูกแล้วก้มกราบร้องห่มร้องไห้ มองเชนอย่างอ้อนวอน เชนตะคอกใส่ว่า เด็กนั่นไม่ใช่ลูกของเขา นิตาหาทางเอาตัวรอดโดยเออออว่าไม่ใช่ลูกของเขา เชนถึงยอมรามือ แล้วไล่เธอออกไป นิตารีบคลานไปคว้ากระเป๋าถือกับโทรศัพท์บนโต๊ะ เตรียมจะวิ่งออกไป
แต่เชนเรียกไว้ นิตาชะงัก กลัวตัวสั่น ค่อยๆหันกลับมา เขาสั่งอย่างชัดถ้อยชัดคำว่า ให้เธอออกไปจากชีวิตเขา นิตาตะลึงพูดไม่ออก ได้แต่มองหน้าเชนน้ำตาคลอเบ้า ก่อนรับคำ พอนิตาเดินพ้นประตูห้อง ใบหน้าที่ร้องไห้เสียใจเมื่อครู่เปลี่ยนไปเป็นอาฆาตอย่างแรง ส่วนเชนสบายใจขึ้น เดินเข้าไปในห้องนอน แต่แล้วต้องตกใจ เห็นรูปถ่ายของตนเองวางเกลื่อนอยู่บนเตียง สีหน้าเปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยมขึ้นมาอีกครั้ง...
แม้ทุกอย่างจะคลี่คลายแล้ว แต่ปารมีกลับนั่งใจลอย ท่าทางเซ็งชีวิตอยู่ที่เบาะหลังรถกับแคทโดยมีหินเป็นสารถี แคทสังเกตเห็นจึงร้องทักว่าทำไมปารมีไม่ดีใจที่กลับมาคืนดีกับเชน ปารมีสะดุ้ง ทำไก๋ว่ากำลังคิดอะไรเรื่อยเปื่อย แคทถามคาดคั้นว่าคิดอะไรอยู่
"เอ่อ...ก็คิดว่ายัยนิตาท้องจริงรึเปล่าน่ะ" ปารมีไหลไปเรื่อย
แคทกลับเห็นว่าน่าสนใจ จะได้มีเรื่องเม้าท์ฆ่าเวลา แต่ปารมีไม่อยากพูดถึง แคทเห็นเพื่อนเซ็งๆเลยชวนไปสวนสนุก เล่นเกมยิงปืนกัน ปารมียิงนัดแรกแม่นมากถูกเป้าล้ม ทำเก๊กเป่าปลายปืน สายตาเหลือบมองหินแบบเย้ยๆ
"ให้มันรู้ซะมั่ง บอดี้การ์ดก็บอดี้การ์ดเหอะ"
"ขี้โม้จริงๆแก...เออ...แต่เวลาเครียดๆได้มาระบายอารมณ์แบบนี้มั่งก็ดีเหมือนกันเนอะ"
แคทหันไปชวนหินให้ลองยิงสักเกมไหม หินยิ้ม ยกมือเป็นเชิงว่าไม่ดีกว่า ปารมีแหย่หินว่าไม่กล้ามากกว่า แคทเลยท้าปารมี ถ้าเก่งจริงอย่างคุย ยิงเอาตุ๊กตาให้สักตัว ปารมีไม่ค่อยมั่นใจ แต่ทำปากดีไปแล้วเลยต้องเดินหน้าต่อ หยิบปืนขึ้นมายิงไปห้านัด ไม่ถูกสักนัด เลยเหวี่ยงโทษว่าปืนเก่า
"น่าน...มันต้องอย่างนั้น...คุณหินขาช่วยหน่อยนะคะ แคทอยากได้ตุ๊กตาจริงๆ"
หินบอกปัดว่าไม่กล้า แคทตื๊อสุดฤทธิ์จนหินยอม ยิงปืนทีเดียวห้านัดรวด เข้าเป้าทุกนัด แคทยิ้มดีใจได้ตุ๊กตามากอดสมใจ ชมหินไม่หยุดปากว่าเก่ง
"คงฟลุกน่ะครับ...ปืนมันเก่า...แต่ดันเข้าเป้าหมดเลย" หินยิ้ม ปารมีตาเขียวใส่ เดินสะบัดออกไป
ooooooo
ในวันเดียวกัน แคทเห็นว่าเธอกับปารมีมัวแต่มีเรื่องยุ่งๆเลยไม่ได้สังสรรค์กันนานแล้ว จึงชวนปารมีไปกินข้าวเย็นที่บ้านริมน้ำของเธอ ปารมีถอนใจ เหนื่อยใจ
"จะสังสรรค์ไงไหว ช่วงนี้ชีวิตเจอแต่เรื่องเศร้าโศก"
"งั้นเอางี้...วันนี้ทำชาบูกินกัน"
ปารมีร้องเอะอะว่ากินกันแค่สองคนจะสนุกอะไร แคท ท้วงว่าสามคนต่างหาก แล้วพยักพเยิดไปทางหิน ปารมีเงียบ ได้แต่ปรายตามองหินซึ่งกำลังขับรถอยู่ หินนิ่งไม่พูดอะไร
"ถ้าน้อยไป...เอางี้ โทร.ชวนหมอซันกับน้องเอมมาแจมด้วย เผื่อจะหายป่วยกับเขาซะที...โอเค้"
แคทเหมือนจะถามความเห็นจากปารมี แต่กลับไม่รอคำตอบ กดโทรศัพท์หาหมอซันทันที...
ตกค่ำ ปารมี หิน แคท หมอซัน เอมิกา กับไฟ ต่างนั่งล้อมวงรอบหม้อชาบูที่กำลังเดือดควันฉุยส่งกลิ่นหอมเรียกน้ำย่อย ทุกคนลงมือจิ้มเนื้อจุ่มลงในหม้อชาบูกินกันอย่างเอร็ด ปารมีกับเอมิกาไม่ค่อยสนุกเท่าใดนัก ยังเป็นกังวลเรื่องเชน แคทหมั่นไส้ไฟ เห็นเสนอหน้ายิ้มกวนโอ๊ย เลยถามกวนกลับไปว่าใครเชิญ
"เอมเองล่ะค่ะพี่แคท เห็นนายไฟตัดหญ้าเหงาๆอยู่ คนเดียวที่บ้านเลยชวนมาด้วย"
"เห็นมั้ยเจ๊...หัดเอาอย่างคุณเอมมั่งสิ หน้าตาดีมีน้ำใจอีกต่างหาก"
"พูดมาก มากินก็รีบๆกินซะ เดี๋ยวก็ไล่ไปตัดหญ้าเลยนี่"
"เฮ้ย...ไอ้ไฟ ตกลงแกเป็นเซียนตัดหญ้าเหรอวะ" หมอซันแซว
"ไม่ใช่หรอกค่ะ แคทว่าท่าทางจะกินหญ้าเก่งกว่า
ตัดหญ้าใช่มั้ย...ไอ้ฟาย"
ไฟโวยวายลั่น ตัดพ้อว่าทำไมแคทถึงชอบด่าเขานัก หมอซันกระเซ้าว่า โบราณท่านว่า ถ้าผู้หญิงด่าแปลว่าผู้หญิงรัก แล้วเหลือบมองเอมิกา เอมิกาหน้าตึงใส่ หมอซันแก้เก้อหันไปถามหินว่าจริงหรือเปล่า เป็นเวลาเดียวกับแคทหันไปถามปารมีคำถามเดียวกัน ปรากฏว่าหินกับปารมีใจตรงกันราวกับนัดไว้ ตอบพร้อมกันว่าไม่รู้
หินกับปารมีมองหน้ากันแล้วทำเฉไฉ แต่ใจดันตรงกันอีก เอาตะเกียบจิ้มเข้าไปในหม้อชาบู ตะเกียบชนกันพอดี ไฟ แซวว่าสองคนนี่ช่างใจตรงกันจริงๆ แคทค้านว่าไม่ใช่ ถ้าตะเกียบชนกันแบบนี้ หมายความว่าจะมีคนมาหา
"จะมีใครมาอีกยัยแคท แกก็ชวนมาหมดแล้วนี่"
"ใครบอกล่ะ...เธอลืมฉันไปแล้วเหรอ...ยัยปาล์ม"
ทุกคนหันไปมองตามเสียงต้องตะลึง เห็นนิตายืนน้ำตาคลอเบ้า มีร่องรอยบาดแผลที่มุมปาก ก่อนเดินเข้ามาหาปารมี ตีหน้าทุกข์ใจสุดฤทธิ์ ออดอ้อนต่างๆนานา ขอร้องให้ฟังและเชื่อสิ่งที่เธอจะพูดอีกสักครั้งเป็นครั้งสุดท้าย
"ฉันเชื่อเธอมาตลอด...นิตา แต่เธอทำลายมันจนหมดแล้ว" ปารมีมองนิตาเขม็ง
"พี่ปาล์มคะ...ลองให้โอกาสพี่นิตาพูดก่อนดีมั้ยคะ... ส่วนจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่พี่ปาล์ม"
เอมิกาเห็นใจนิตา คิดว่าตัวเองกับนิตาหัวอกเดียวกัน ต่างตกเป็นเครื่องมือของเชน ปารมีนิ่งคิด ในที่สุดก็ใจอ่อนยอมฟัง นิตานึกย้อนอดีตที่เกิดขึ้น หลังจากที่ปารมีไปเรียนต่อเมืองนอก คืนนั้นเธอพาลูกค้าของเดชไปเลี้ยงรับรองที่ผับแห่งหนึ่ง พอส่งทุกคนกลับไปแล้ว เหลือเธอเพียงคนเดียว
"เชนเข้ามาทักทายและชวนให้ฉันนั่งคุยเป็นเพื่อน ฉันคิดว่าเขาคงเหงามากเพราะคิดถึงเธอ ฉันก็เลยยอมอยู่เป็นเพื่อนด้วย สักพักฉันก็เริ่มรู้สึกมึน เชนเลยบอกว่าจะขับรถไปส่ง...พอเขามาส่งฉันที่ห้อง ฉันบอกให้เขากลับ แต่เขาไม่ยอม แล้วก็...พยายามจะรังแกฉัน ฉันอ้อนวอนขอร้องยังไง เขาก็ไม่สนใจ...นับจากคืนนั้นชีวิตฉันก็เหมือนตกนรกทั้งเป็น เชนไม่ยอมเลิกรา" นิตาทำหน้าเศร้าเรียกร้องความเห็นใจ
แคททนไม่ได้แย้งขึ้น
"ก็แล้วทำไมเธอไม่เลิกซะเองล่ะ...นิตา"
"ทำไมฉันจะไม่อยากเลิก เธอคิดว่าฉันอยากทรยศเพื่อนอย่างนั้นเหรอ" นิตาเริ่มสะอื้น "เชนถ่ายคลิปคืนนั้นไว้ด้วย...แล้วเอามาขู่ฉัน บอกว่าถ้าฉันไม่ยอมเขา เขาจะส่งคลิปนั้นให้เธอดู" นิตาเล่าเป็นฉากๆ ปารมีหลงเชื่อเรื่องที่นิตาปั้นเรื่อง นึกสงสารและเห็นใจเพื่อนมาก...
ฝ่ายแคทไม่เชื่อ แถมไม่พอใจเลยหมดอารมณ์จะกินต่อ พาลยกอาหารเททิ้ง ไฟพยายามทักท้วงว่ายังกินไม่ทันอิ่ม แต่แคทไม่ฟัง เอมิกาขอร้องแคทใจเย็นๆ
"เย็นไงไหวคะน้องเอม คนกำลงจะแฮปปี้กันอยู่ดีๆ นังปีศาจนิตาก็โผล่มาทำวงแตก แล้วก็แยกตัวไปซะงั้น แหม... ไม่รู้ชาติก่อนยัยปาล์มไปทำเวรทำกรรมอะไรไว้ ชาตินี้เลยต้อง เกิดมามีเพื่อนอย่างยัยนิตา...เฮ่อ"
"พี่แคทคะ...พี่นิตาเขาไม่ดีต่อพี่ปาล์มจริงๆเหรอคะ"
"เฮ้อ...น้องเอม แม่นางฟ้าของพี่...นี่...แค่มองหน้ามัน หนูก็ยังดูไม่ออกอีกเหรอจ๊ะว่าหน้ามันน่ะนางร้ายชัดๆ"
"พี่นิตา...ร้ายยังไงล่ะคะ"
(อ่านต่อพรุ่งนี้)