@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 12/2
สูตรเสน่หา 19/11/52
ตอนที่ 12/2 (ต่อจากวานนี้)
"ตาหมายถึง...คุณอลิน" สิ้นเสียงโสภิตา อนุชาชะงักแล้วอึ้งไป "อลินเป็นคนน่ารัก เพียบพร้อมเหมาะกับคุณทุกอย่าง เป็นผู้หญิงที่แม่คุณยอมรับ คุณควรอยู่กับปัจจุบันที่มีความเป็นไปได้มากกว่าอดีตที่ไม่มีวันจะหวนกลับมาอีก" อนุชาถาม ถึงเรื่องอลิน โสภิตารู้เรื่องได้อย่างไร
"ความลับไม่มีในโลก มันต้องเปิดออกมาไม่ช้าก็เร็ว แต่คุณไม่ต้องห่วง ตาจะพยายามเก็บเรื่องของเราไว้เป็นความลับให้นานที่สุดเท่าที่จะทำได้"
"ขอบคุณ...ขอบคุณมาก...และขอโทษสำหรับเรื่องร้ายๆ ที่ผ่านมา" อนุชามองโสภิตาด้วยความเสียดายจนหน้าหมอง
"ถ้าสิ่งที่ตาทำยังพอมีคุณค่าสำหรับคุณเล็ก ตาขออย่างเดียว อย่ามายุ่งกับปูเป้ ตาไม่มีวันยอมให้ปูเป้ไปอยู่ใกล้ คุณแม่คุณอย่างเด็ดขาด ถ้าคุณเล็กยังไม่หยุดที่จะพรากลูกตาไป เรื่องระหว่างเรามันจะไม่เป็นความลับอีกต่อไป" โสภิตา ขู่สำทับ จนอนุชาเงียบกริบไปทันที...
อนุชาขับรถกลับ...ยังเก็บคำพูดของโสภิตามาคิดอย่างชอกช้ำระกำใจ แต่แล้วก็ฮึดขึ้นมาอีกครั้ง อนุชาตั้งใจใหม่ เขาจะต้องทำอะไรสักอย่าง แล้วก็ได้รับโทรศัพท์จากเพรียว บอกเบอร์โทรศัพท์ของพสุให้...อนุชาจึงวางแผนขอพบกับพสุทันที
ooooooo
อลินที่อยู่ในห้องแต่งตัว พวกที่มาบอกให้ไปเข้าฉากกลับได้รับการพูดตอบด้วยการเขียนบอกให้ไปเลื่อนคิวไปถ่ายตอนบ่าย พร้อมบอกว่าที่ไม่ยอมพูด เพราะถือศีลอด ของดพูดไปครึ่งวัน...อลินจึงรอดตัวไป แต่หารู้ไม่ว่า พสุเดินมาได้ยินพอดี เขาจึงถามว่า อลินไปโกหกพวกนั้นทำไม
อลินรีบสารภาพว่า ขืนบอกเสียงแหบจะถูกพวกเขาล้อเลียนตายเลย พสุจึงเอายามาให้หลายขนาน บอกกินแต่ละมื้อ กี่เม็ด กี่อย่าง แล้วยังมีน้ำผึ้งผสมน้ำมะนาว น้ำบ๊วย ใส่กระเป๋าเก็บความร้อนไว้ให้ดื่มตลอดเวลา อลินรีบกินรีบดื่มตามสั่ง แล้ว ขอบคุณครูกุ๊กอย่างที่สุด...พสุเบือนหน้าหนี เตือนตัวเองอย่างเคยว่า...หัวใจเอ๋ย เจ้าไม่ใช่ไอติมนะ จะมาละลายเอาง่ายๆได้ไง?
ออกจากกองถ่าย พสุได้รับโทรศัพท์ขอพบจากอนุชาในตอนเย็นนี้...พสุสงสัยจึงนัดพบกับทนายเปี๊ยกที่ร้านกาแฟก่อน พอเปี๊ยกรู้ว่าอนุชาโทร.มานัดพสุ เขาจึงนึกออกว่า วันก่อนผู้ช่วยนายอนุชาโทร.มาถามเบอร์โทร.พสุกับเขา บอกว่าเกี่ยวกับ เรื่องอาหารที่จะถ่ายเทปรายการ ที่แท้จะเอาไปให้นายอนุชานี่เอง... พสุจึงตกลงว่า ไหนๆเขาก็โทร.มาแล้ว ก็อยากรู้ว่าเขาจะคุยเรื่อง โสภิตาหรือว่าอลิน ให้มันรู้ไปเลย
ดื่มน้ำไปได้จ๊วบเดียว พสุก็รับมือถือ ยิ้มหวานจนเปี๊ยกบอกทันทีว่า สาวไหนโทร.มา จึงยิ้มเป็นจิ๋วหวานเจี๊ยบอย่างนี้
พสุรีบแก้ว่า สาวที่ไหน คุณลินโทร.บอกเขาตอนตีห้าว่าเธอเสียงแหบ ทนายเปี๊ยกเอะอะขึ้นทันทีว่า เมื่อก่อนมีอะไรดึกตีสี่ตีห้าก็โทร.หาเปี๊ยก ตอนนี้เธอกลับโทร.หานายดิน เป็นเรื่องแปลกมาก แล้วแค่เรื่องโทร.ให้ช่วยไปซื้อยามาให้เท่านั้น พสุยังขยันทำน้ำมะนาวน้ำบ๊วยไปให้ แล้วตอนนี้ยังอยากได้ ไปดื่มอีก มันยังไงเสียแล้วคนคู่นี้
"เดี๋ยวฉันก็ต้องทำให้ แล้วเอาไปให้เขาที่กองถ่าย" พสุบอกแบบสบายๆ หัวใจยังพอเต้นได้ดี...แต่ทนายเปี๊ยกยังแปลกใจในการเปลี่ยนแปลงของอลินและนายดินไม่หาย
ooooooo
เมื่อพสุทำน้ำอะไรต่ออะไรไปให้อลินที่กองถ่าย เมื่ออลินคอหายดีแล้ว จึงเริ่มถ่ายจากตอนเย็นไป...พสุเห็นอลินเข้าฉากละครแต่งเป็นนักเรียนวิ่งไล่จับเด็กๆ พสุอดขำไม่ได้ ทำให้อลินเคืองแทบตาย กำลังจะเอาเรื่อง ดาราเด็กยุคเกาหลีฟีเว่อร์ ฮยองกึนก็ทำเอาทุกคนตกใจ เธอวิ่งตึงๆมา ปากร้องครูกุ๊กตัวจริงมาแล้ว...ร้องเรียกคุณแม่ของเธอให้มาช่วยถ่ายรูปกับครูกุ๊กให้ด้วย แล้วขอครูกุ๊กถ่ายรูปกับเธอไปอวดเพื่อนๆ
พสุไม่คิดอะไร ช่วยยืนให้ถ่ายคู่กันตามสบายได้ทุกท่า ฮยองกึนถ่ายไป แอบแนบชิดพสุ ทั้งชมว่าครูกุ๊กน่ารัก แล้วหันไป ขอโทษพี่ลินอีกด้วย...หารู้ไม่ว่าพี่อลินของเธอกำลังนึกถึงอีโต้ ในครัว หมั่นไส้อยากชำแหละติ่งหูนังเด็กจอมกึ๋นคนนี้ให้ดิ้นคามือ ยิ่งแม่ฮยองกึนบอกให้ลูกตัวเองกับครูกุ๊กยิ้มให้ถ่ายอีก เรียกพสุว่า "ลูกครูกุ๊ก" เข้าให้
หลังถ่ายกันจนเหนื่อยแล้ว ฮยองกึนพูดจ้อยๆกับครูกุ๊ก ว่า เธออยากเจอครูกุ๊กมานานแล้ว แต่พี่ลินบอกว่าครูกุ๊กงานยุ่ง อยากเรียนทำกับข้าวกับครูกุ๊ก พี่ลินก็บอกว่าครูกุ๊กไม่ยอมสอน ตัวต่อตัว ยิ่งเห็นตัวจริง ฮยองกึนเสียด๊ายเสียดาย...พสุจึงแนะว่าให้ไปสมัครเรียนที่โรงเรียนที่เขาสอนอยู่ได้เลย
"ที่ฮยองกึนบอกว่าเสียดาย...ไม่ได้เสียดายเรื่องนั้น แต่เสียดายพี่ครูกุ๊กน่ะค่ะ ทั้งหน้าใส ทั้งน่ารักแบบนี้ ไม่น่าเป็นเกย์เลย เสียดายของน่ะฮ่ะ" ฮยองกึนมองอลิน เธอถึงกับเป็นโรคเอ๋อ แอบกัดฟันด่า นังเด็ก "ผยองกึ๋น" พสุเองควันออกหูฟู่ๆ อุทานเสียงสูงลิ่ว
"เป็นเกย์" พสุหันไปมองอลิน...อ้าวหายไปไหน...พิษเกย์ปลอมเป็นเหตุแบบนี้จะอยู่ให้โลกหยันทำไม...อลินหายไปไร้ร่องรอยเสียแล้ว
พสุไม่ปล่อยให้เรื่องนี้หายไปง่ายๆ เขาตามจนไปเห็น อลินหนีไปซุกตัวอยู่ในซอกห้องแต่งตัว พสุจึงเอาเรื่องชนิดคอขาดบาดตาย หน็อย...ไปบอกน้องฮยองกึนว่าเขาเป็นเกย์ ใช้ได้ที่ไหน
"ใช่...ที่ฉันทำนี่เพราะหวังดีกับครูกุ๊กนะ คิดดูนะ เด็กคนนี้ติงต๊องจะตาย ไม่น่าไว้ใจ จะทนอยู่ถ่ายรูปกับเด็กแอ๊บแบ๊วยังเงี้ยได้เหรอ"
"ยังไงมันก็ไม่เกี่ยวกับที่คุณโกหกว่าผมเป็นเกย์"
"ทำไมจะไม่เกี่ยว ต้องบอกว่าเป็นเกย์ เพราะเด็กมันมาพัวพันโดยตรง ยายเด็กเนี่ยตั้งใจจะจีบครูกุ๊ก แล้วยังเฉไฉมาเอาเรื่องเรียนทำอาหารบังหน้า"
"ก็เหมือนที่คุณจะจับนายอนุชาแล้วเอางานพิธีกรมาบังหน้า" พสุย้อนศร อลินจี๊ดเข้าแกนสมอง
"ใช่สิ...ทำไม...แต่ฉันเหนือกว่า สวยรวยเพราะเก่งจริง ตัวกลั่น มีกึ๋น ฉะนั้น ถ้าดาราเพอร์เฟกต์ อย่างฉันจะจับผู้ชายสักคน โปรดทราบ ชายผู้นั้นโชคดีมากๆ อย่าเอาฉันไปเทียบกับ เด็กยองยองกึ๋น"
"เขาชื่อฮยองกึน...เอาเป็นว่าคุณโกหกว่าผมเป็นเกย์ เพราะเป็นห่วงไม่อยากให้เด็กคนนี้มาจีบผม"
"ถูกต้อง" อลินตอบชัดแจ๋ว
"อ้าว...แล้วทำไมคุณถึงไม่คิดว่าผมอยากจะจีบเขาบ้าง" อลินฟังแล้วยิ้มจืดสนิท "ถึงเด็กนั่นจะไม่สวยรวยเหมือนคุณ แต่เขาก็เด็กกว่าคุณนะ" ไม้นี้อลินไม่เต้น ได้แต่ยืนนิ่งเป็นหุ่นไล่กาที่กำลังถูกเด็กหน้ากวนๆเผากลางท้องนา พอตั้งหลักได้ตีหน้าเฉย ยิ้มกวนกว่า
"เด็กกว่าแล้วไง ผู้ชายที่ชอบเด็กเป็นพวกไม่มั่นใจในตัวเอง ทนถูกควบคุมจากผู้หญิงที่เหนือกว่าไม่ได้ ฉันอุตส่าห์ ช่วยครูกุ๊กให้ดูดีในสายตาคนอื่น แต่ถ้าครูกุ๊กอยากเป็นผู้ชายใบ้บ้ายวนย่าเหลก็ตามใจ"
"คุณรีบไปแก้ข่าวให้ผมด่วนดีกว่า" อลินยั่วว่า มันเรื่องอะไรกันจ๊ะ "ถ้าไม่เคลียร์ผมจะไปเคลียร์กับน้องเขาเอง" พสุทำท่าจะก้าวไป
"เดี๋ยว...ช้าก่อน ที่ครูกุ๊กว่าจะไปจีบเด็กนั่น พูดประชดฉัน...ใช่ม้า?"
"ไม่บอก..." พสุกวน...อลินฟังถึงกับอึ้ง...พสุยิ้มหัวใจ ระทึก "แล้วน้ำพวกนี้ กินให้ประหยัดๆหน่อย ผมไม่มีเวลามาส่ง ส่วยให้คุณแล้วนะ ผมมีนัดสำคัญ" พสุพูดทิ้งท้ายชัดๆแล้ว เดินหนีไป อลินมองตาม...หน็อย มาทิ้งทุ่นระเบิดไว้ให้อยากรู้ ไปนัดบ้าบอกับบ๊องที่ไหนกันแน่...ฮึ่ม
พสุเดินออกมา นึกสนุกจนยิ้มกรุ้มกริ่ม จะมีอะไร น่าลำพองสยองขนแค่ไหน เมื่อรู้สึกว่ามีคนมาหวงเราเข้าแล้วเหรอเนี่ย?
แล้วก็แน่นอน...อลินนั่งคิดไปมาจนซื่อบื้ออยู่ในห้องแต่งตัวคนเดียว กระทั่งร้องขึ้น
"ครูกุ๊กมีนัดสำคัญ นัดกับใคร? โฮ้ยยยยย...ทำไมมันอยากรู้จริงๆ"
ooooooo
ปฏิคมหรือทนายเปี๊ยกเกิดอาการมึน คิดไม่ออก แต่ก็อยากคิด...ว่าทำไมนายดินจึงจะทำของไปให้อลินกินที่กองถ่าย...ทั้งๆที่ไม่น่าจะไปยุ่ง...เปี๊ยกคิดอยู่อึดใจ อลินก็โทร.มาหา ถามห้วนๆว่าเย็นนี้ครูกุ๊กนัดใคร? เปี๊ยกบอกทันทีว่าไม่รู้ แล้วถามอลินว่า เธอรู้ได้ไง อลินว้ากใส่ทันที
"ฉันโทร.มาเอาคำตอบ ไม่ให้มาย้อน...ไม่รู้ใช่ไหม จะได้ถามเพื่อนคนอื่น...เท่านี้แหละ"
เปี๊ยกสะอึก...แล้วคิดหนัก เธอจะถามเพื่อนคนอื่น มีใครรู้จักนายดินสักกี่คน แล้วเปี๊ยกก็วกมาปัญหาเดิม "สรุป...สองคนนี่ เขาคิดอะไรของเขาอยู่วะเนี่ย...มันชอบกล หรือคนมันชอบกัน?"
ขณะที่เปี๊ยกมึน ทั้งๆไม่ได้กินเหล้าสักจอก อลินก็โทร.ไปหาโสภิตา ที่คิดว่าเป็นเพื่อนนายดิน โสภิตาตกใจ ไม่รู้ว่า พสุนัดกับใคร?
"ลินนึกว่าครูกุ๊กนัดกับคุณตาไว้ซะอีก เห็นบอกว่า มีนัดสำคัญ" เมื่อไม่ได้เรื่อง อลินรีบขอบคุณโสภิตา แล้วตัดสายทันที...อลินคิดเดาไปต่างๆนานา...โสภิตาเองก็รู้สึกว่า ครูกุ๊กกับลูกศิษย์คนนี้ชักจะมีอะไรแปลกๆ แพลมออกมาบ้างแล้ว...
ที่แท้ พสุก็มานั่งกับอนุชาอยู่ที่ร้านอาหารอิตาเลียน ทั้งสองยิ้มทักทายตามมารยาท อนุชาจึงเริ่มเข้าประเด็นว่า พสุสนิทกับคุณอลิน น่าจะรู้จักเธอดี จึงขอให้เขาช่วย
"ผมอยากจัดดินเนอร์เป็นการส่วนตัวเพื่อขอบคุณเธอ และอยากเซอร์ไพรส์เธอ ด้วยการทำอาหารให้คุณลินทานด้วยตัวเอง...คุณน่าจะรู้ว่าคุณลินชอบอะไร คุณมีความรู้เรื่องอาหาร ผมขอรบกวนให้คุณช่วยสอนผมทำอาหารมื้อพิเศษ หวังว่าคุณคงไม่รังเกียจ"
(อ่านต่อพรุ่งนี้)