@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 19 /2

@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 19 /2
ตอนที่ 19/2 (ต่อจากวานนี้)

ในขณะเดียวกัน เชนพยายามโทร.เข้ามือถือของปารมี แต่ติดต่อไม่ได้ ลองโทร.เข้าเบอร์บ้านเดช พอรู้จากเอมิกาว่าปารมีไปกับเต้ โกรธจัดถามย้ำว่าปารมีไปกับไอ้เต้หรือ

เอมิกาสวนทันที "คุณเต้ค่ะ...ไม่ใช่ไอ้เต้"

เชนโมโหจนลืมตัว ตวาดกลับว่าจะเรียก "ไอ้เต้" ใครจะทำไม เอมิกานิ่งเงียบ เชนรู้สึกตัวเสียงอ่อนลง ถามว่าปารมีไปไหน จะกลับเมื่อไหร่ เอมิกาตัดบทว่าไม่ทราบอะไรทั้งนั้นแล้ววางสายทันที เชนยัวะมาก พยายามโทร.หาปารมีอีก แต่ติดต่อไม่ได้...

ส่วนปารมีกับเต้ยืนชมวิวอยู่ริมหาด เต้ถามว่าชอบทะเลไหม ปารมีนึกถึงหาดคลื่นมรกต จึงบอกว่าชอบมาก

"มหัศจรรย์นะครับทะเลเนี่ย หลายอารมณ์หลายความ รู้สึก"

ปารมีเห็นด้วยกับที่เต้พูด หินเดินเข้ามาด้านหลังของสองหนุ่มสาวโดยที่ไม่มีใครเห็น เต้หันมามองปารมีแล้วชมว่าสวยจริงๆ ปารมีไม่รู้ตัวว่าถูกชม แต่หินได้ยินและได้เห็นเต็มๆ ปารมีพาซื่อคิดว่าเต้พูดถึงทะเล

"ปาล์มเคยเห็นที่สวยกว่านี้อีกค่ะ...สวยมาก สวยเหลือเกิน"

หินรู้ทันทีว่าปารมีหมายถึงที่ไหน เต้อยากเห็น บอกว่าวันไหนว่างช่วยพาเขาไปบ้าง ปารมีส่ายหน้าช้าๆ เธอคงไม่มีโอกาสกลับไปที่นั่นอีกแล้ว เต้สงสัยว่าเพราะอะไร ปารมี ไม่ตอบหันหลังกลับ เจอหินยืนมองอยู่ ทั้งคู่สบตากันครู่หนึ่ง ก่อนปารมีเดินเลี่ยงไปด้วยแววตาเศร้าๆ...จากนั้นไม่นาน เต้ ปารมี กับหินมาถึงไซต์งานก่อสร้างห้างสรรพสินค้าแห่งใหม่ ผู้จัดการโครงการพาปารมีกับเต้เดินชมสถานที่ หินเดินตามอย่างระแวดระวังอยู่ห่างๆ

"ระวังหน่อยนะครับ...การก่อสร้างดำเนินไปได้ประมาณ 85% แต่อย่างไรก็ดี บริษัทผู้รับเหมายืนยันว่าห้างแห่งใหม่จะเปิดให้บริการได้ทันสิ้นปีนี้อย่างแน่นอนครับ"

ปารมีฟังผู้จัดการโครงการรายงานแล้วยิ้มพอใจ ทันใดนั้นไม้ค้ำยันชิ้นหนึ่งเริ่มขยับ ก่อนจะตกใส่ปารมี เต้กับหินมองเห็นพร้อมๆกัน แต่เต้อยู่ใกล้กว่า พุ่งคว้าตัวปารมีหลบได้ทัน ไม้ค้ำยันหล่นเฉี่ยวแขนเต้ ขณะที่หินได้แต่ยืนมองภาพบาดตานั้น ผู้จัดการโครงการรีบเข้ามาขอโทษ รับปากว่าจะไปต่อว่าผู้รับเหมา ปารมีขัดขึ้น

"ไม่ต้องหรอก ต่อไประวังหน่อยก็แล้วกัน"

ปารมีเหลือบเห็นเลือดซิบๆที่แขนเต้ เป็นห่วงเข้าไปจับดู ถามว่าขับรถไหวไหม เต้ขำ กระเซ้าว่าแค่แผลถลอกไม่ได้แขนหักทำไมจะขับรถไม่ได้ ปารมีหมั่นไส้ ตีเต้ที่แขนหนึ่งที ประชดว่าน่าจะหักสักสามท่อนไปเลย

ooooooo

ค่ำแล้วกว่าเต้จะพาปารมีมาส่งบ้าน ขณะที่ทุกคนกำลังลงจากรถ เชนโผล่พรวดเข้ามา แสดงตัวเป็นเจ้าข้าวเจ้าของปารมี กระชากมือเธอจะลากไปกับตน เต้คว้ามือปารมีอีกข้างไว้ ห้ามไม่ให้เธอไปไหนทั้งนั้น เชนยัวะปล่อยมือปารมีแล้วปรี่เข้ามาผลักอกเต้ อ้างว่าเธอเป็นแฟนเขา ทำไมจะไปกับเขาไม่ได้

"เรื่องอื่นผมไม่รู้ ผมรู้แต่ว่าเมื่อคุณอาเดชให้คุณปารมีไปกับผม ผมก็ต้องพาคุณปารมีกลับมาส่งถึงมือคุณอาเดช... ไม่ใช่คุณ" เต้มองเชนด้วยสีหน้าเรียบเฉย

เชนโกรธจัด เงื้อหมัดจะชกเต้ แต่เดชเข้ามาห้ามไว้ทัน ตำหนิเชนที่คิดว่าบ้านของเขาเป็นซ่องโจร ถึงได้ทำอะไรเถื่อนๆอย่างนี้ เชนเอามือลงอย่างไม่ค่อยพอใจเดินกลับขึ้นรถ ขับออกไป อย่างอารมณ์บูด

"ไอ้แก่...แกแย่งทุกอย่างไปจากพ่อแม่ฉันยังไม่พอ คิดจะแย่งน้องปาล์มไปจากฉันอีกงั้นเรอะ...ฝันไปเถอะ"...

ฝ่ายหินเหนื่อยมาทั้งวันอยากจะพักผ่อน แต่ไฟกลับชวนคุยเสียงดังว่า เกือบจะได้ดูมวยฟรีมาโชว์ถึงบ้าน หินไม่อยากพูดถึง ทำเป็นไม่รู้เรื่อง

"แหม...พี่ อย่ามาฟอร์ม ในครัวเม้าท์กันให้แซดว่า เมื่อตอนหัวค่ำน่ะเกือบจะมีมวยคู่เอก ศึกชิงนางระหว่างไอ้นายเชนหน้าขาวกับคุณเต้อะไรนั่นซะแล้ว...แหะๆๆ แต่หารู้ไม่ว่าสุดท้ายทั้งคู่จะต้องเหนื่อยฟรี เพราะเจอนายหินของเราปาดหน้าเค้กไปกิน...ง่ำๆๆ" ไฟทำปากงับๆประกอบคำพูด หินถีบไฟโครมกลิ้งตกเตียง

ไฟร้องโอดโอย ค่อยๆปีนขึ้นมาใหม่ "ที่ฉันพูดน่ะไม่ดีรึไง...รึจะเอาใหม่...นายหินผู้เป็นพ่อพระ...ยอมเสียสละหญิงที่ตัวเองรักให้แก่คนอื่น แล้วตัวเองก็ยืนซดน้ำแห้วโฮกๆอยู่คนเดียวโด่เด่" ไฟหัวเราะร่วน

หินทนไม่ไหวเอาหมอนอุดปากไฟจนดิ้นขลุกๆแล้วเดินออกจากห้องด้วยความรำคาญ...

ด้านเอมิกาได้ทีแหย่พี่สาวว่ารู้สึกอย่างไรบ้างที่มีคนมารุมรัก ปารมีกำลังจะดื่มนมก่อนนอนถึงกับสำลักพรวด หันไปตีแขนน้องสาวอย่างหมั่นไส้ ทำเฉไฉไม่รู้เรื่อง หาว่าเอมิกาเลอะเทอะ

"จริงๆนะคะ เอมอยากรู้จริงๆ เพราะเหตุการณ์แบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับเอมเลย และมันก็คงไม่มีวันจะเกิดขึ้น"

ปารมีมองเอมิกาด้วยความเอ็นดู ดึงเข้ามากอด "ยัยเอม...พี่ว่าหมอซันเขารักเอมมากนะ"

เอมิกาเขินหน้าแดง ปารมีพยักหน้ายืนยันอีกครั้ง เอมิกา ไม่เถียง ได้แต่อมยิ้ม...

วันนี้หมอซันมาดูอาการอรปรียาแต่เช้า ช่วยเข็นรถเข็นพาเธอชมสวน เอมิกาจะป้อนข้าวให้แม่ แต่หมอซันแนะให้อรปรียาลองจับช้อนกินข้าวเอง อรปรียายังทำไม่ได้ ข้าวเลยหกเลอะเทอะ หมอซันช่วยเช็ดอย่างไม่รังเกียจ เดชเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่ตลอด ตัดสินใจเรียกหมอซันมาพบที่ห้อง ทำงาน หมอซันสงสัยว่าเดชมีธุระอะไรด่วนจะให้รับใช้

"นั่งก่อนสิหมอ...คือผมพูดตรงๆเลยละกันนะหมอนะ... ผมดูออกว่าหมอชอบลูกสาวผม...ลูกเอมใช่มั้ย"

หมอซันเจอคำถามซึ่งหน้าอย่างนี้แทบช็อก พูดไม่ออก เดชถามย้ำว่าใช่ไหม หมอซันพยายามตั้งสติ แต่เงอะๆงะๆพูดจาติดขัดไปหมด หายใจแทบไม่ทัน เดชเห็นอาการของหมอซัน รีบหันไปรินน้ำชาส่งให้ดื่มเผื่ออาการจะดีขึ้น หมอซันยกมือไหว้ขอบคุณรับมาจิบ ปรากฏว่าน้ำชาร้อนลวกปาก สำลักไอแค่กๆ

เดชเห็นท่าไม่ดี ชวนหมอซันออกไปสูดอากาศบริสุทธิ์ที่สนามหน้าบ้านแทน หมอซันรู้สึกผ่อนคลายขึ้น เดชขอร้องว่าตั้งแต่นี้ต่อไป ไม่ต้องเรียกเขาว่าท่านอีกแล้ว ให้เรียกว่า "คุณอา" แทน หมอซันชะงัก บอกอย่างตรงไปตรงมาว่าตนเองไม่บังอาจเรียกเดชอย่างนั้น

"บังอาจอะไร...นี่ฟังนะ สิ่งหมอทำให้ผมและคนในครอบครัวน่ะ มันมากมายเหลือเกิน มันเกินกว่าที่เราจะเป็นแค่คนรู้จักกัน เรียกผมว่าอาเถอะนะ"

หมอซันซาบซึ้ง ยกมือไหว้ขอบคุณแล้วใช้คำว่า "คุณอา" เรียกเดชแทนคำว่า "ท่าน" เดชยิ้มถูกใจ เข้ามาตบไหล่ แล้วโอบเดินต่อ ส่วนเรื่องเอมิกาขอให้หมอซันค่อยๆดูกันไป หมอซันอ้าปากจะพูด แต่เดชชิงพูดก่อน

"เหอะน่า...เรื่องนี้เรารู้กันสองคน ผม...เอ๊ย...อาแค่อยากจะเปิดไฟเขียวให้หมอก็เท่านั้น...หมอ...อารักและห่วงลูกๆมาก ที่ผ่านมามีเรื่องราวร้ายๆเกิดขึ้นมากมาย ถ้าอาเห็นว่ามีใคร ซักคนที่รักและปกป้องคุ้มครองลูกของอาได้ อาก็อยากจะฝากลูกไว้กับเขาคนนั้นด้วย เพราะลำพังตัวอาเอง ก็ไม่รู้ว่าจะ...จะเป็นยังไง" เดชวิตกกังวลสุดๆ

ooooooo

อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 19 /2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)