@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 15/3
ตอนที่ 15/3 (ต่อจากวานนี้)
"ขอประทานโทษครับ แฟ้มงานที่ท่านให้ผมไปรับมาครับ"
เดชสั่งหินวางแฟ้มไว้ที่โต๊ะข้างเตียง หินทำตามคำสั่งแล้วเดินออกไป อรปรียาเห็นแฟ้มงานมากมาย ได้ทียกเป็นข้ออ้างว่า ถ้าได้ลูกเขยมาช่วยทำงานก็สบายไปแล้ว ไม่ต้องมาลำบากนั่งทำงานทั้งๆที่ยังไม่หายป่วย
"ฉันขอถามหน่อยเถอะ เชนทำอะไรให้ คุณถึงไม่ไว้ใจเขา"
"ไม่รู้...แต่ผมรู้สึกได้" เดชยังไม่มีหลักฐานที่แน่ชัด เลยไม่อยากบอกอะไร
อรปรียาอ่อนใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมเดชถึงดื้อดึงไม่ยอมให้เชนแต่งงานกับปารมี ส่วนที่ด้านนอกห้องพักของเดช ปารมีเดินมากับเชน เห็นหินนั่งรอหน้าห้อง ชะงักฝีเท้านิดหนึ่ง ก่อนคล้องแขนเชนเดินผ่านหน้าเขาเข้าไป หินมองตามปารมีอย่างเศร้าใจ พออรปรียาเห็นหน้าเชนกับปารมี เลยเปิดประเด็นเรื่องจัดงานแต่งงานขึ้นมาอีกครั้ง เดชบอกปัดอีกเช่นเคย เชนพยายามดื้อสุดฤทธิ์
"แต่ผมขอสัญญาว่าผมจะดูแลน้องปาล์มเป็นอย่างดีนะครับคุณอา"
เดชเคืองมากที่เชนพูดไม่รู้เรื่อง รีบตัดบทว่าอยากพักผ่อน แล้วตะโกนเรียกหินลั่น หินเปิดประตูมายืนรอรับคำสั่งจากเดช เชนเห็นหินเข้ามา รีบพูดทันที
"แต่ว่าผมอยากแต่งงานกับน้องปาล์มจริงๆนะครับ"
"ปาล์มก็อยากแต่งงานกับพี่เชนค่ะ" ปารมีจ้องหน้าหินด้วยสายตาเย็นชา หินอึ้ง เดชกับเอมิกาก็อึ้งไปเช่นกัน แต่อรปรียากลับยิ้มชอบใจ เดชหมดความอดทน
"หิน...ช่วยบอกให้ทุกคนกลับไปก่อน แล้วนายเข้ามาเฝ้าฉันในห้อง...คนเดียว"
อรปรียาพยายามทัดทานแต่ไร้ผล เดชไม่สนใจ หลับตานอนนิ่ง เชนไม่พอใจอย่างมาก
ooooooo
ในเวลาเดียวกันที่บริษัทของเดช ภายในห้องพักดื่มกาแฟ พนักงานสองคนกำลังยืนจิบกาแฟเม้าท์กัน ขณะที่แม่บ้านของบริษัทปอกมะม่วงดิบ ฝานชิ้นเล็กๆยื่นให้พนักงานคนหนึ่งชิม พนักงานรีบคายทิ้งแทบไม่ทันเพราะความเปรี้ยว นิตาโผล่เข้ามา เอามือปิดปากปิดจมูกเหมือนคลื่นไส้
"ใครเอาอะไรเข้ามากิน เหม็นจังเลย"
พนักงานทั้งสองคนกับแม่บ้านมองหน้ากันเลิ่กลั่ก กลัวถูกวีนใส่ แม่บ้านปฏิเสธว่าไม่มีใครเอาอาหารเข้ามากิน นอกจากมะม่วง แล้วยื่นให้นิตาดู นิตามองมะม่วง เปรี้ยวปากกลืนน้ำลาย คว้าใส่ปากเคี้ยวตุ้ยๆหน้าตาเฉย ทั้งสามคนต่างแปลกใจ สงสัยว่าเปรี้ยวขนาดนั้นกินเข้าไปได้อย่างไร
"อืม...อร่อยดี มีอีกมั้ย"
ทั้งหมดหันมองหน้ากันราวกับนัดไว้ แล้วหันไปจ้องนิตาเป็นตาเดียวกัน...
ตกค่ำ หินปล่อยให้เดชได้พักผ่อน ส่วนตัวเขากับหมอซันไปกินมื้อค่ำกับแคทและไฟที่บ้านริมน้ำของแคท ไฟกับแคทเตรียมทำกับข้าวไว้เลี้ยงฉลองที่หินได้กลับมาทำงานบริษัทของเดชอีกครั้ง ทุกคนนั่งล้อมวงกินข้าวกันอย่างสนุกสนาน ยกเว้นหินดูท่าทางไม่ค่อยมีความสุข แคทชวนทุกคนชนแก้วดื่มฉลอง
"สำหรับการกลับมาของบอดี้การ์ดสุดหล่อของแคท"
"ของเจ๊ซะที่ไหน ของคุณเดชต่างหาก" ไฟขัดขึ้น
"เออ...นั่นแหละ...ของใครก็เหมือนกัน" แคทโต้ไม่ยอมแพ้
หมอซันมองหน้าหิน "เอ้า...ไอ้นี่...ทำหน้ายังกะท้องผูก คิดมากไปได้ กะอีแค่คุณปารมีจะแต่งงาน"
แคทถึงกับสำลักพรวด ถามเหมือนไม่อยากจะเชื่อหูตัวเองว่าปารมีจะแต่งงานจริงๆหรือ หมอซันพยักหน้า ขณะที่หินเอาแต่นั่งซึม...
ด้านเอมิกาอดรนทนไม่ไหว หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้ว เข้ามาหาปารมีที่ห้องนอน เดินมานั่งข้างๆพี่สาว แล้วถามอย่างไม่อ้อมค้อม
"พี่ปาล์มแน่ใจเหรอคะว่าอยากแต่งงานกับพี่เชนจริงๆ...เอมอยากให้พี่ปาล์มคิดและถามใจตัวเองให้ดีก่อนนะคะ" เอมิกายิ้มให้กำลังใจ ปารมีเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคิดถูกหรือเปล่าที่พูดออกไปแบบนั้น มองเอมิกาด้วยสายตาเศร้า...
ในเวลาเดียวกัน นิตากลับจากทำงานเดินเข้ามาในห้องพักอย่างอ่อนเพลีย รู้สึกพะอืดพะอม คลื่นไส้ ทนไม่ไหว รีบวิ่งเข้าห้องน้ำอาเจียนลั่น สักพักเดินหมดเรี่ยวหมดแรงออกมา สีหน้าวิตกกังวล ตัดสินใจคว้ากระเป๋าถือกับกุญแจรถรีบตรงไปหาเชนที่ห้องพักของเขา
ทันทีที่นิตาเจอหน้าเชน ไม่พูดพล่าม บอกว่าเธอท้อง เชนกลับคิดว่านิตาพยายามจะเล่นเกมอะไรกับเขา นิตาปฏิเสธว่าไม่ได้เล่นเกม เธอท้องจริงๆ เชนไม่สนใจ หันหลังจะเดินเข้าห้องนอน นิตาโกรธจัด พุ่งเข้าหาหมายจะเล่นงาน เชนหันขวับ เอามือข้างหนึ่งคว้าตัวเธอแล้วดันติดข้างฝา ส่วนมืออีกข้างค้ำคอเธอไว้
"หยุดนะ...พอซะที อีกไม่นานฉันก็จะได้แต่งงานกับน้องปาล์มแล้ว เพราะฉะนั้น อยู่เงียบๆสงบๆ อย่ามาทำให้ฉันเสียแผน" เชนหน้าเหี้ยม
"แล้ว...แล้วลูกของเราล่ะ"
"ลูกเรา...อย่ามามั่วนิ่มนะนิตา...หาพ่อมันไม่เจอแล้วอย่ามามั่วใส่ฉัน" เชนขยับจะเดิมออกไป
นิตาฟิวส์ขาดโดดใส่เชนอีก เชนเบี่ยงตัวหลบ รวบมือทั้งสองข้างของนิตาลากออกไปโดยไว้หน้าห้องพักแล้วปิดประตูใส่ นิตาลุกขึ้นทุบประตูจนหมดแรง
"เปิดเดี๋ยวนี้...ไอ้เชน...ไอ้คนใจร้าย..." นิตาร้องไห้โฮ ทรุดอยู่หน้าประตูห้องอย่างน่าเวทนา ก่อนจะทำหน้าอาฆาตแค้นสุดขีด...
ทางด้านแคทเป็นห่วงปารมีมาก รีบโทร.มาหา ขอร้องเพื่อนอย่าเพิ่งวางหู เธอไม่ได้โทร.มาคุยเรื่องหิน แต่อยากคุยเรื่องเชน ปารมีฟังอย่างตั้งใจ
"แกแน่ใจแล้วเหรอเรื่องที่แกจะแต่งงานกับพี่เชนน่ะ"
"ถามแบบนี้อีกแล้ว...ทำไมถามกันจัง" ปารมีชักหงุดหงิด เมื่อกี้เอมิกาก็ถามถึงเรื่องนี้เหมือนกัน
"นั่นสิ...มีคนถามแกแล้วใช่มั้ย...แล้วทำไมแกไม่คิดบ้าง"
จังหวะนั้นมีสายเรียกซ้อนเข้ามาที่โทรศัพท์ของปารมี "นิตาโทร.มา สงสัยจะถามเหมือนแกอีกมั้ง...เอ้า...ฟังคำตอบฉันพร้อมๆกันเลยละกัน" ปารมีกดพูดสามสายพร้อมกัน
แต่แล้วต้องตกใจที่ได้ยินเสียงนิตาร้องไห้สะอึกสะอื้น คร่ำครวญว่าตาย ทั้งปารมีทั้งแคทไม่รอช้า รีบไปหานิตาทันที ไม่นานนัก ปารมีกับแคทก็ไปถึงห้องพักของนิตา เปิดประตูห้องผลัวะเข้าไป เจอนิตา
อยู่ที่ระเบียงห้อง ทำท่าเหมือนจะกระโดดตึก ปารมีขอร้องนิตาใจเย็นๆ ไม่ว่าอย่างไรเธอก็ยังมีเราสองคนเป็นเพื่อนเสมอ
"ใช่...นิตา อย่าทำอย่างนี้เลย ทำร้ายตัวเองมันบาปมากนะ" แคทช่วยปารมีปลอบอีกแรง
นิตายังคงยืนร้องไห้น้ำตาไหลพรากอยู่ที่ระเบียงห้อง ถามปารมีว่าโกรธเธอหรือเปล่า ปารมีไม่เข้าใจที่นิตาพูด แต่ก็ตอบกลับไปว่าไม่เคยถือโทษเธอเลย
"จริงนะ...เธอไม่โกรธฉันจริงนะ"
ปารมีพยักหน้า พยายามเกลี้ยกล่อมนิตาเข้ามาคุยกันข้างใน นิตายังคงร้องไห้ไม่หยุด ขอคำมั่นสัญญาจากปารมีว่า จะไม่โกรธ ไม่เกลียดเธอ ปารมีรับปากแข็งขัน เอื้อมมือให้นิตาจับ นิตาค่อยๆเอื้อมมือข้างหนึ่งยื่นให้ ปารมีรีบดึงนิตามากอดไว้ แล้วพาเข้ามานั่งสงบสติอารมณ์ข้างในห้อง แคทรินน้ำอุ่นใส่แก้วมาให้นิตาซึ่งนั่งซบไหล่ปารมีอยู่ที่พื้นห้อง นิตาสงบลงมาก แต่ตายังดูเหม่อลอย
"ตกลงมันเรื่องอะไรเหรอนิตา เล่าให้ฟังได้รึยัง" ปารมี เอ่ยถามในที่สุด
นิตาพยักหน้าช้าๆ สองสาวรอฟังอย่างใจจดจ่อ "ฉันท้อง"
ปารมีลุกขึ้นทันที คิดว่าท้องกับหิน จะตามไปเอาเรื่อง นิตาบอกปัดว่าไม่ใช่หิน แต่เป็นเชนต่างหาก แคทถึงกับอ้าปากหวอ ปารมีช็อก เซเหมือนจะเป็นลม ทรุดตัวลงนั่งอย่างหมดเรี่ยวแรง ไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แคทรีบเข้ามาประคอง ปารมี บ่อน้ำตาแตกทันที แคทปลอบเธอให้ใจเย็นๆ ขณะที่นิตาทำเป็นเบือนหน้าหนี แต่แอบยิ้มร้ายสะใจ
ครู่ต่อมาที่คฤหาสน์ของเดช แคทประคองปารมีจะเข้าบ้าน ปารมีร้องไห้จนหมดแรงเซเสียหลัก พลอยทำให้แคทเซ ไปด้วย หินเพิ่งกลับมาจากโรงพยาบาล รีบวิ่งเข้ามาช่วย ปารมีกลับปัดมือเขาออก เลยทำให้ทั้งสองสาวพากันล้มลงกองกับพื้น ปารมีสมเพชตัวเองมาก ปล่อยโฮลั่นแล้วโผกอดแคท
(อ่านต่อพรุ่งนี้)