@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องสูตรเสน่หา
@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 8
ตอนที่ 8
จากนั้น ทั้งนงพะงากับอ้อนก็บอกพสุว่า ปฏิคมให้คนส่งของมาให้ พสุจึงช่วยแกะกล่องออกดู เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวอย่างดีวางเป็นตั้งถึง 6 ตัว เอามาชูดู มันเป็นเสื้อที่ตัดเย็บหรูหราราคาแพง ขาวสะอาดกว่าชุดเชฟที่พสุมีแขวนๆไว้...พสุเปิดอีกกล่อง เป็นชุดทำครัว ยี่ห้อเวอร์ซาเช่ ราคาแพงหูฉี่...ราคาหลักแสนบาท แม่ถามว่า นายเปี๊ยกส่งมาให้เขาทำไม จึงได้รู้ว่า ส่งมาตามที่นายที่เป็นศิษย์ดินสั่ง...
แล้วยังมีจดหมายมาด้วย...อลินเขียนมาว่า ชุดเชฟมันน่าเบื่อ เธอจึงให้ดีไซเนอร์ส่วนตัวออกแบบให้ครูกุ๊ก รับรองไม่เหมือนใคร เท่ระเบิดแน่ แล้วห้ามลืมปากกาที่เธอให้ไว้ก่อน ถึงจะไม่ได้เขียน แต่ใส่เป็นเครื่องรางของขลังจากเธอ แล้วลงท้ายด้วยการอวยพรให้โชคดีอีกด้วย...
จากนั้นพสุก็หอบของออกจากบ้านจะไปขึ้นรถไปทำงาน นายลมมาขวางหาเรื่อง พสุบอกเขาจะรีบไปทำงาน ลมกลับสั่ง
"ฉันยังไม่ให้ไป แกกับฉันมีเรื่องต้องคุยกัน" พสุขอร้อง เอาไว้คุยทีหลัง "ฉันสั่ง...แกไม่มีสิทธิ์แย้ง ต้องทำตามเท่านั้น" พสุเดินหนีถูกตวาดใส่ ถามย้ำแกจะไปไหน พสุกะจะเดินหนีให้พ้นๆ ลมตามกระชากไว้ ฐานหยิ่งไม่ฟังเสียงเขา พสุหมุนไปตามแรง ลมเห็นปากกาทองที่เสื้อจะหยิบมาดู ถามว่า ไปรวยมาจากไหน พสุไม่ให้ ลมตวาดจะดึงมาจึงเกิดแย่งกัน ถุงของจึงหลุดกระเด็นของหล่นกระจาย
ลมเห็นของถึงตะลึง หาว่าไปไถเงินพี่ฟ้ามาซื้อของแพงๆราคาเป็นแสน แล้วยังปากกาอีก พสุบอกตามตรงว่าลูกศิษย์เขาให้มา ลมจึงย้อนทันทีว่าไปสอนอะไรแน่ถึงได้ของแพงๆมาขนาดนี้ พสุเตือนอย่าพูดถึงลูกศิษย์เขาแบบนี้ เธอจะเสียหาย ลมจึงรู้ว่าเป็นผู้หญิง
"นึกแล้วว่าต้องเป็นผู้หญิง แกคงจัดคอร์สพิเศษ สอนกันถึงอกถึงใจ ลูกศิษย์ถึงประเคนของให้แบบนี้ ฉันว่าแกเลิกสอนทำครัวดีกว่า แล้วไปเป็นไอ้ตัวท่าทางจะรุ่งกว่า" พสุกัดฟันกรอด กำมือแน่น
"ลม...พูดแรงเกินไปแล้วนะ" เสียงพี่ฟ้าดัง ทำเอาลมหยุดหน้าจ๋อยไป...พสุได้แต่ก้มหน้าเซ็ง
คุณนภา พี่ฟ้าของทุกคนพาไปชำระความในบ้าน บอกทุกคนว่าเธอเบื่อ ไม่รู้ว่ามาชำระความเรื่องไม่เป็นเรื่องกี่หนแล้ว "เมื่อไหร่ลมจะเลิกหาเรื่องดินสักที"
ลมรู้ว่าถูกตำหนิจึงตัดพ้อว่า พี่ฟ้ายังไม่ถามเขา แล้วลำเอียงตัดสิน วารินวิ่งมาเตือนน้องชายให้ใจเย็นๆ แล้วให้ลมเล่าความจริงให้พี่ฟ้าฟัง ลมจึงบอกว่าเขาสงสัยว่าดินสอนแม่บุญทุ่มทำอาหารแบบไหน ถึงได้พิศวาสให้ของราคาแสน ปากกาทองอีก เมฆามาถึงก็ถามว่าเป็นกิ๊กกันรึเปล่า?
"เอาละ ลูกศิษย์ดิน จะให้เป็นแสนเป็นล้าน มันเรื่องของดิน ลมไม่เกี่ยว ไม่ควรไปวิพากษ์คนอื่น เอาเวลาไปดูแลกิจการของเราดีกว่า" แล้วพี่ฟ้ายังหันไปสั่งพสุไปทำงานได้แล้ว...จากนั้นจึงสั่งลม
"พี่จะคอยห้ามเธอกับดินเป็นครั้งสุดท้าย คราวหน้าพี่จะใช้วิธีหักเงินลมจนหมดแล้ว แต่ยังก่อเรื่องอีก พี่ก็จะหักในส่วนของพี่ๆคนอื่นแทน" นภาหยุดครู่หนึ่ง เสียงสมาชิกทั้งสี่คนร้องอู้ไม่เห็นด้วย นภาสำทับต่อ "ฉะนั้น ช่วยกันคุมความประพฤติน้องชายให้ดี ก่อนจะหมดตัว"
หลังจากนั้นทั้งสี่คนก็ไปสุมหัว ต่างก็ไม่ยอมตามที่พี่ฟ้าวางกฎเหล็ก นายลมกร้าวประกาศไม่กลัว...แต่หลายคนขอให้กลัวไว้ เพราะพี่ฟ้าเอาจริง จากนั้นทั้งสี่คนจึงสรุปว่า ขอให้อ่อนเข้าให้พี่ฟ้าไว้ เมฆาอาวุโสกว่าจึงสรุป
"อย่าไปหาเรื่องดิน เราหันมาเอาใจพี่ฟ้าจะดีกว่า พี่ฟ้าใจอ่อนจะตาย ประจบนิดหน่อย อยากได้อะไร พี่ฟ้าก็ให้หมดแหละ"
"เอาใจพี่ฟ้า..." วายุหรือนายลมเริ่มคิด...
จากนาทีนั้น นายลมวายุกิ๊กติดหนึบของหมิงดาราเจ้าบทบาท จึงไปเสนอให้หมิงช่วยเพราะพี่ฟ้าเป็นคนคุมมรดก แต่กลับเอาใจลูกคนใช้ทั้งๆ ที่เป็นแค่กุ๊กฝรั่ง เขาจะดึงพี่ฟ้ากลับมา หมิง เป็นสิ่งที่เขาภูมิใจที่สุด เลยจะพาไปโชว์ตัว เรียกเรตติ้งคืน...แล้วหมิงจะได้เจอไอ้กุ๊กลูกคนใช้แน่นอน
ooooooo
วันนี้อลินไปบริษัทอวตาน ในที่ประชุมชมเชยผลงานของอลินจนเรตติ้งพุ่งพรวดๆ ลูกค้าชอบมาก เรื่องที่มีนักข่าวมาแจม จนควรขอบคุณหมิงที่พานักข่าวไป อนุชาเสนอ ต่อไปให้เปลี่ยนแขกรับเชิญไปเรื่อยๆ
"ลูกค้าระบุเทปหน้า แขกรับเชิญให้เป็นรายการเด็ก อายุราว 5-6 ขวบ" อลินร้องอย่างลืมตัว อนุชาถามว่ามีปัญหาอะไรไหม อลินตั้งหลักได้บอกทันที
"ไม่มีค่ะ ลินดีใจนะคะ ได้ทำงานกับเด็ก มันร่าเริงสดใส ลินช้อบชอบ คือว่า...ลินรัก..เด็กน่ะค่ะ" ว่าแล้วรีบเสกหน้าตัวเองให้ยิ้มแป้นแล้นให้เห็นจะจะ...
พอออกจากห้องประชุม อลินก็ดิ้นพราดโทร.ไปหาพสุ ให้ไปดูใจเธอที่คอนโดฯทันที แล้วพสุก็ได้ฟังเรื่องลับคับอกของอลิน ที่ดันไปบอกที่ประชุมว่าเธอรักเด็ก อลินสั่นหัวไปมา บอกว่าเธอไม่ชอบเด็ก เอาแต่ใจตัวเอง พูดไม่ฟัง อยากได้อะไรก็ร้องกรี๊ดๆ พสุฟังแล้วอดขำไม่ได้ เขาบอกเธอว่า น่าจะจับไปอยู่กับเด็กให้เข็ด แล้วพสุตั้งคำถามขึ้น
"ถ้าคุณเกิดแต่งงาน นายอนุชาสามีคุณเขาอยากมีลูก คุณจะทำยังไง"
"จะมีทำไม คุณเล็กมีฉันคนเดียวก็มีความสุขพอแล้ว"
"แล้วถ้าบังเอิญเขามีลูกติดมาด้วยล่ะ" อลินอ้าปากจะแย้ง พสุรีบต่อ "คุณคงคิดว่ามันเป็นไปไม่ได้ แต่ผมแค่สมมติน่ะ คุณจะทำยังไง"
"ไม่ทำ ส่งไปอยู่เมืองนอกไกลๆ จากฉันกับคุณเล็กด้วย เด็กๆไม่ว่าเป็นลูกใคร ฉันก็ไม่ชอบทั้งนั้น"
"ผมเข้าใจ...เทปต่อไปจะมีเด็กมา ผมจะไปเตรียมอาหารเด็ก แต่สิ่งที่คุณต้องเรียนรู้คือ เด็กไม่ได้เป็นอย่างที่คุณคิดเสมอไป ผมจะเปลี่ยนทัศนคติที่คุณมีต่อเด็ก ฉะนั้น การสอนครั้งหน้า ผมต้องมีผู้ช่วยเพิ่มหนึ่งคน"
"ผู้ช่วย...ใคร" อลินหันมามองพสุ...เหมือนจะถามว่า จะเอาไงอีกล่ะครูจอมกวนคนนี้?
ooooooo
เช้าวันนี้โสภิตาเดินมาหน้าร้าน แล้วหันไปดูข้าวของที่จะทำขนมแล้วเริ่มสะท้อนใจ เพราะของหลายอย่างร่อยหรอ จะต้องซื้ออีกมากมาย หยิบเงินมาดูเหลือแค่สองพันบาท
หันไปทางปฏิทินเขียนไว้เตือน จ่ายเงินเดือนเรียม...จ่ายค่าเช่าบ้าน จากเงินสองพัน เธอเหลือบเห็นเช็คที่อนุชาให้ไว้ เธอตัดใจฉีกมันทิ้งลงตะกร้า...จะเปิดกระเป๋าเห็นกล่องแหวนแต่งงาน นึกถึงคำพูดของอลิน ให้เอาขายซื้อเครื่องสำอางโปะหน้าให้สวย หาผู้ชายคนใหม่สะใจกว่า...
โสภิตาจึงรีบเอาไปขาย เอาเงินมาให้เรียม แล้วให้เอาไปจ่ายค่าเช่าร้านเดือนนี้ และจ่ายล่วงหน้าอีกเดือนด้วย...พอโสภิตาจะเข้าครัว พสุก็เข้าร้านมา ขอทำขนมช่วยอีกแรง แล้วบอกตามตรงว่าเขามีเรื่องด่วน ต้องการความช่วยเหลือ" โสภิตาหันมามองพสุ...ด้วยความอยากรู้ว่าเรื่องอะไร?
ooooooo
โสภิตาหันมามองพสุอย่างสนใจ เมื่อเขามาบอกว่า เขามีเรื่องอยากขอความช่วยเหลือ พอพสุบอกสาระ สำคัญให้ฟังแล้ว ปูเป้มายืนฟังอยู่นาน จึงถามขึ้นเสียงแจ๋ว จะให้ปูเป้ไปช่วยสอนทำอาหารเหรอคะ พสุหันมายิ้ม บอกทันทีว่าใช่แล้ว ทั้งสองพากันไปนั่งคุย โสภิตามองตาม ได้แต่เลิกคิ้ว ชักสนุกกันใหญ่
หลังจากพสุให้ปูเป้เป็นคนชิมอาหารแล้ว ปูเป้ถามทันที
"ลูกศิษย์ลุงดินน่ากลัวรึเปล่าคะ" พสุหัวเราะก่อนบอกว่า เขามีนิสัยเหมือนเด็กมากๆ นึกว่าเขาเป็นน้องสาว ปูเป้ก็จะไม่กลัวเขาเอง ปูเป้รีบบอกว่า อยากมีน้องสาวมาก...
โสภิตาทนฟังต่อไม่ไหว จึงถามว่าศิษย์ครูดินเป็นใคร ทำไมตั้งใจสอนเสียจริง มีอะไรหรือเปล่า ใช่คนที่ดินบอกว่าเป็นดารา แล้วคุณหญิงอมราชอบหรือเปล่า พสุรีบปัดว่า ใช่หรือไม่ใช่ก็ไม่เกี่ยว เพราะตากับคุณหญิงอมราไม่เกี่ยวกันแล้ว ปูเป้ฟังอยากเห็นคุณหญิงอมรา แม่จึงบอกว่า แม่เคยรู้จักนานมาแล้ว...บอกลูกแล้วโสภิตารีบหันไปจัดขนมต่อทันที ไม่อยากได้ยินชื่อคุณหญิงอมราอีกต่อไป...
แต่โชคร้ายเป็นของโสภิตาอีกตามเคย เมื่อคุณหญิงอมราผู้มีความเป็นนักการเมืองเข้ากระดูกดำ การเมืองแค่กระพี้ แต่แก่นแท้ก็คือการหาเงินจากถุงเงินงบประมาณที่จะเอาลงมาคืนราษฎร...วันนี้คุณหญิงอมราเรียกลูกชายมาปรึกษา และทำเอาอนุชาแทบโดดหัวทะลุเพดานตาย
"แม่อยากได้เงินสัก 10 ล้านน่ะลูก" ตั้งสติได้ อนุชาบอกแม่ เขาไม่มีเงินมากมายขนาดนั้น "แม่ไม่ได้หมายถึงเงินเล็ก แต่แม่หมายถึงเงินของอลิน" อนุชารำพันว่าหนักใจที่จะไปยืมเงินอลิน
คุณหญิงอมราจึงขยายแผนทันทีว่า วิธีของแม่แยบยลยิ่งนัก ชวนอลินมาลงทุนบริษัทอวตาน เธอจะเลื่อนจากพิธีกรมาเป็นเจ้าของบริษัททันที ขี้คร้านอลินจะดิ้นตาย หอบเงินมากองให้ลูกแทบไม่ทัน...แต่ข้อเสนอนี้อนุชาสั่นหัวดิก
"คุณแม่ครับ ผมรู้ว่าการเลือกตั้งสำคัญกับคุณแม่มาก แต่ไม่เกี่ยวกับเงินของคุณลิน ถึงวิธีที่คุณแม่เสนอมามันจะดูดีแค่ไหน ผมก็ไม่ทำ" คุณแม่อยากเต้นผางๆ แต่ทำได้แค่มือสั่น ที่ลูกชายดื้อ "ผมโตแล้วนะครับ ผมมีสิทธิ์ที่จะไม่ทำตามที่คุณแม่บอก ถ้าเห็นว่าไม่สมควร"
อนุชาเดินหนีไปต่อหน้า ไม่สนเสียงแม่สั่งให้หยุด คุณหญิงคำรามแฮ่ๆอยู่คนเดียว
"ไม่ยอมทำตามดีๆ อย่าหาว่าแม่ใจร้ายก็แล้วกัน" อนุชาไม่รู้ว่าคุณแม่มหาภัยของเขากำลังจะวกไปหาโสภิตา เพื่อกระทบถึงลูกชายให้เชื่องในมือแม่...
รูปโสภิตาสมัยก่อนที่ถ่ายกับอนุชาหน้าตาสดใสถูกส่งถึงมือนักสืบ คุณหญิงให้หาที่อยู่ของแม่คนนี้ว่าตอนนี้มันอยู่ไหน?...
ooooooo
เช้าวันนี้ อลินเจอหน้าปฏิคมแต่เช้า เขาหอบบทปึกใหญ่จนอลินแทบผงะว่ามันอะไร?
"บทละครเรื่องใหม่เอี่ยมอ่องของผู้จัดชั้นนำในประเทศไทย" อลินยังอ้าปากค้าง เขาจึงอธิบายต่อไปว่า... หลังข่าวอลินทำอาหารประทับใจนักข่าวแพร่ออกไป เป็นการกระตุกต่อมผู้จัดอย่างแรง จึงอยากลองของ มีผู้จัดโทร.มาหาปฏิคมมากมาย และที่ส่งบทมาให้อย่างร้อนใจถึงสามเรื่อง จากบริษัทยักษ์ใหญ่ระดับยักษ์ขมูขีมาให้อลินอ่าน และขอคำตอบด่วนพรุ่งนี้...
"หลังจากถูกลืมไปสองปี คุณลินมีงานทำแล้วครับ" ปฏิคมสอพลอส่งเสริม
อลินคว้าโทรศัพท์มาจะกดโทร. ปฏิคมดึงไว้ จะโทร. ไปไหน อลินบอกจะขอบคุณหมิง แล้วจะเยาะเย้ยให้สะใจ ปฏิคมปรามทันทีว่า รีบอ่านบทดีกว่า เขาไม่มีเวลามาช่วยอ่าน จะรีบไปช่วยนายดินชิมอาหารเมนูใหม่ในรายการคุณลิน...ว่าแล้วเผ่นออกประตูแล้วยังโผล่มาเย้ยว่า เขาปิดมือถือ จะพูดกับเขาต้องโทร.ไปหานายดินก่อน...อลินพูดไม่ออก กลอกลูกตาไปมา ชนิดฝากไว้ก่อนไอ้ลูกลิง...หันไปหยิบบททั้งสามเรื่องมาดู กอดไว้แนบอก เหมือนบทคือเพื่อนเก่าที่ห่างเหินกันไปนาน แล้วได้กลับมาพบกันด้วยความคิดถึง
อีกคนหนึ่งที่อลินคิดถึงคือหมิง ที่อยากโทร.ไปขอบคุณให้สะใจ แต่ตอนนี้หมิงต้องรีบไปกับนายลมเพื่อเอาดาราหมิง ไปทำคะแนนกับคุณพี่นภาหรือพี่ฟ้า ผู้เป็นเจ้าชีวิตในบ้าน บริบรรณ หมิงเองที่ไปบ้านบริบรรณวันนี้ก็อยากเจอหน้านายดินลูกคนใช้คู่อริของลม ซึ่งลมคิดว่าวันนี้นายดินอยู่บ้าน
คงได้ฉะกันสมใจแน่...
ขณะที่พสุจัดอาหารเตรียมไว้ตามสไตล์ ทั้งแบบญี่ปุ่น และทั้งใส่ปิ่นโตแบบไทย...
เมื่อรถของปฏิคมเลี้ยวเข้าบ้านมานั้น รถของนายลมวายุก็พุ่งปร๊าดมาจากไหนก็ไม่รู้ ปาดหน้าเอี๊ยดมาเลย พุ่งใส่ ที่จอด ทั้งสองคันจึงเบรกดังผสมเสียงร้อง แต่เสียงนายลมมีเสียงด่าสิงสาราสัตว์ผสมมาด้วย...รถทั้งสองคันหวิดชนกันเส้นยาแดงผ่าแปด วายุพรวดลงรถยืนจังก้าท้าตีท้าต่อย
"แกเป็นใครวะ เข้ามาทำอะไรที่บ้านฉัน แล้วยังสะเหล่อมาจอดรถตัดหน้าฉันด้วย...ลงมาเคลียร์กันหน่อยดิ" ลมพรวดมาหา ปฏิคมเปิดประตูลงมาเคลียร์ ขายังไม่ถึงพื้นต้องชะงัก ลมตั้งท่าราวี หมิงลงมาห้าม ปฏิคมเห็นหมิงร้องอ้าว ยายคนนี้มานี่ได้ไง...ปฏิคมรีบหดเท้ากลับ ลมร้องท้าให้ลงมา ไม่ได้ยินรึไงวะ?
หมิงหันไปเพ่งมองปฏิคมแล้วร้องจำได้ ปฏิคมรู้ทันทีว่ายายหมิง "ปลาเค็มเน่า" จึงตัดสินใจออกรถพุ่งหนีออกไปอย่างว่องไว ลมเรียกไว้จะให้ลงมารับหมัดเท้าเข่าศอก หมิง ตะโกนให้ปฏิคมหยุดรถลงมาพูดกันก่อน เมื่อไม่หยุดจึงด่าลั่น
"ไอ้ทนายปลาเน่า" หมิงด่าไล่หลังไป ลมหันมาถามว่า ทนายปลาเน่ามันยังไง หมิงจึงบอกว่า มันเป็นลิ่วล้อนังอลิน พอเห็นหมิงมันก็รีบออกรถเผ่นหนี ลมส่ายหัวคิดไม่ออกได้แต่บ่น
"ทนายยายอลินวัตถุโบราณมันจะมาที่นี่ได้ยังไง ตัดเรื่องยายอลงอลินไปจากสมอง ป่านนี้มันคงไปช่วยกันทำกับข้าวถ่ายรายการอยู่ที่ไหนสักแห่ง ช่วยผมเอาใจพี่ฟ้าสองสามชั่วโมงได้ไหม"
"ทำอาหาร..." หมิงหันมาสนใจทันที "ลม หรือว่าไอ้ทนายปลาเน่ามันรู้จักพี่ชายคุณ...ใช่แล้ว คุณบอกว่ามันเป็นพ่อครัวไม่ใช่เหรอ บางทีมันอาจเป็นคนช่วยนังลินทำอาหารก็ได้...พี่ชายลูกคนใช้คุณอยู่ไหน หมิงจะไปดูหน้ามันสักหน่อย"
ลมไม่สบอารมณ์จึงดุหมิงว่า ไม่ต้องไปยุ่งเรื่องไร้สาระ หมิงยังโต้ทันทีว่า มันเรื่องสำคัญของหมิงทีเดียว...ขณะเถียงกัน อี่รี่มาหา พอเห็นหมิงเท่านั้นก็กรี๊ดใส่ ร้องเรียก "หมิง... ดารารัตน์ อัศนี"
ทั้งสองจึงหยุดฟัดกัน มองพี่อี่กรี๊ดดารา บอกว่าดีใจที่สุดเลย หมิงตัวจริงๆด้วย สวยกว่าในจอมาก...เธอเป็นแฟนละครหมิงทุกเรื่อง เมื่อคืนเพิ่งดูเลย ตอนหมิงโดนนางเอกตบ พี่สะใจที่สุดเลย อี่รีบอุดปาก เมื่อหมิงหน้าซีดเป็นไก่ตอน หมิงหัวเราะแหะๆ ขอบคุณอย่างสุดจะฝืน ลมรีบแนะนำ พี่อี่เป็นพี่สะใภ้ของเขา...แล้วเร่งให้ไปพบพี่ฟ้าดีกว่า ลมรีบพาหมิงไป อี่ต้องวิ่งตาม...
ขณะเดียวกัน ปฏิคมรีบไปบอกพสุที่บ้านพักนงพะงา เล่าว่าเขาเห็นหมิงมาจริงๆ มากับน้องชายพสุ แต่ไม่แน่ใจว่าหมิงจะเห็นเขาหรือเปล่า พสุจึงให้ปฏิคมอยู่นิ่งๆในบ้านเขาก่อน เขาจะส่งหน่วยข่าวกรองไปสืบว่าใช่ยายหมิงปลาเค็มเน่าหรือหาไม่?
จากนั้นไม่นาน อ้อนก็กลับมารายงานพสุกับปฏิคมว่า หมิงดาราหน้าเด็กแต่นมใหญ่ๆ ชอบเล่นเป็นตัวอิจฉาตาร้อน ตอนนี้อยู่บนบ้านใหญ่จริงๆด้วย พสุนิ่งคิด ยิ่งแม่นงพะงาได้ยินที่อ้อนรายงานเรื่องหมิง ยิ่งมาซักถามพสุอีกคน ทำให้นายดินหรือพสุก้มหน้าดูดิน ไม่รู้จะเริ่มต้นและหาปลายเหตุที่ตรงไหนดี มันชักยุ่งวุ่นวายหนักขึ้นทุกที....
ooooooo
พี่นภาหรือพี่ฟ้านั่งที่ห้องรับแขก มีพี่ๆน้องๆนั่งพร้อมหน้า ขณะที่นายลมพาดาราสาวตัวอิจฉามาแนะนำทุกคนให้รู้จัก
"นี่...หมิง แฟนผมเองครับ" นายลมเห็นทุกคนมองหมิงแปลกๆ เพราะตอนนี้หมิงมองออกไปข้างนอกตลอดเวลา ไม่สนใจพี่ๆนายลมเลย จนลมเรียกหมิงให้หันมา หมิงจึงยิ้ม ยกมือไหว้ ก้มลงไปจนอึ๋มของเธอหล่นตุ๊บออกนอกเสื้อเกินพิกัด เมฆาลืมอี่เพราะตื่นเต้นเล็กน้อย แต่มากไปสำหรับอี่
"เห็นลมบอกว่าหนูเป็นดาราเหรอ" พี่ฟ้าถาม หมิง รับแล้วยิ้มพิมพ์ใจให้ทันที อี่รีบสาธยายสรรพคุณ หมิงดังระเบิดเป็นพลุแตกกลางฟ้า...แล้วย้ำ
"น้องหมิงเขาตีบทแตกกระจุย ทั้งบทเมียน้อยเมียมาก บทนักร้องรูดม่านรูดเสา คาเฟ่โสเภณี ผู้ดีถังแตกที่จ้องจับพระเอก เล่นเหมื้อนเหมือน" หมิงยิ่งฟังหน้ายิ่งม้าน ไม่แน่ใจว่าชมจริงหรือไม่ ได้แต่ขอบคุณเสียงอ่อย วารินเสนอว่าใกล้เที่ยงจัดโต๊ะเลยดีไหม พี่ฟ้าจึงสั่งจัดทันที
"ขอโทษนะคะ" หมิงยังติดใจเรื่องพสุ "แล้วพี่ชายลมที่เป็นพ่อครัวไม่มาทานด้วยกันเหรอคะ" ลมไม่พอใจติงหมิง แต่หมิงไม่รามือ "หมิงว่าเราควรพามาทานด้วยกันนะคะ งั้นเชิญพี่ๆไปทานก่อน หมิงจะไปตามเอง" ว่าแล้วหมิงก็ลุกเดินไปทันที ลมต้องรีบวิ่งตาม ขณะที่คนอื่นได้แต่แปลกใจ พี่ฟ้า ก็ยิ่งสงสัยมากขึ้น...
ลมวิ่งตามหมิง ถามว่าบ้ารึเปล่า จะไปหาไอ้ดินมันทำไม หมิงบอกแต่เพียงว่า อยากรู้ว่ามันรู้จักไอ้ทนายปลาเน่ารึเปล่า แล้วยังไล่ให้ลมกลับเข้าบ้านไปก่อน...ขณะนั้นอ้อนผ่านมาเห็นหมิง จึงร้องว่านังหมิงอึ๋มจริงๆ นึกได้วิ่งไปหาดิน...หมิง มุ่งหน้ามายังบ้านนงพะงา นายลมตามมาไม่ห่างนัก
เมื่ออ้อนมาบอกพสุกับปฏิคมว่า นังหมิงกับนายลมกำลังมาที่บ้านนี้ ปฏิคมกับพสุจึงคิดว่า ให้หมิงมาเห็นที่นี่ไม่ได้ ไม่งั้นอลินซวยแน่ จึงต้องรีบเผ่นก่อน...แต่ไม่ทันแล้ว ปฏิคมเห็นหมิง ร้องเฮ้ย...แล้วรีบหลบ สั่งแม่นงพะงากับอ้อนว่า ใครถามให้บอกว่าไม่รู้จักเขา และดินก็ไม่อยู่บ้าน หมิงได้ยินเสียงร้องเมื่อครู่ รีบตรงไปยังบ้านนงพะงาทันที มาถึงร้องถาม มีใครอยู่บ้านบ้าง? พสุกับเพื่อนตัดสินใจโดดหน้าต่างตุ๊บลงไป แม่นงพะงาได้ยินเสียงถึงหลับตาปี๋เจ็บแทนลูก
ลมเดินเข้ามา หมิงมองดูรอบๆ มีแต่นงพะงากับอ้อน จึงถามว่าไหนล่ะ ไอ้ทนายปลาเน่าของคุณ? หมิงซักถาม
แม่นงพะงาอย่างละเอียดยิบ โดยเฉพาะทนายชื่อคมๆของอลินมารึเปล่า แม่กับอ้อนบอกไม่รู้ ไม่เห็นมีใคร
"โกหก..." หมิงซัดหนัก "ปิดบังความจริงฉันอยู่ใช่ไหม บอกมานะ ทนายปลาเค็มมันอยู่ไหน"
"กรุณาพูดจาให้สุภาพด้วย ที่นี่ไม่ใช่กองถ่ายละคร อย่ามาแสดงบทร้ายแถวนี้"
เสียงพี่ฟ้าดังมาอย่างสม่ำเสมอและมีอำนาจ หมิงหันไปมอง เห็นพี่ฟ้ายืนจังก้า มีพวกพี่ๆยืนอยู่ วารินลมแทบจับ เมฆามองหมิงผิดกับอี่ผู้ภรรยา เพราะเขาเห็นแต่อกอึ๋มของหมิง ลูกเดียว...หมิงตกอยู่ในมุมอับ ส่ายตาไปมาใบ้รับประทาน
"เธอจะเป็นดาราดังมาจากไหนฉันไม่รู้ ถ้าจะมาเพื่อสร้างความวุ่นวายก็เชิญกลับไปได้แล้ว บ้านนี้ไม่ต้อนรับ" สิ้นเสียงพี่ฟ้า พสุธาแทบจะม้วน...ส่วนนายลมมองหน้าหมิง เหมือนคนกำลังจะม้วย
นายลมมายืนเซ่ออยู่หน้าหมิง ภายในบริเวณบ้าน...ปารองเท้าลงพื้นอย่างหัวเสีย
"พัง...พังหมดแล้ว แผนการเอาใจพี่ฟ้า คุณทำมันพังป่นปี้หมดแล้ว" ลมฉุดหมิงมาในห้อง หมิงตามมาตอบโต้ไม่ยอมลงให้
"หมิงไม่ได้ทำ ลินต่างหากที่ทำทุกอย่างเป็นแบบนี้ไม่เพราะหมิงเห็นไอ้ทนายนังลินนั่น หมิงก็ไม่เข้าไป ฉะนั้น คนผิดคือนังลิน"
"โฮ้ย...หยุดพูดถึงนังดาราดึกดำบรรพ์ซะที...คุณจำไว้นะ ถ้าคุณยังไม่เลิกขุดคุ้ยเรื่องยายนั่นทำกับข้าว หรือเรื่องโกงการคัดตัวรายการกระจอกๆนั่น ผมจะเลิกกับคุณ" เสียงลมแผดลั่น หมิงเอ๋อแล้วช็อก
ooooooo
เมื่อพสุกับปฏิคมออกจากบ้านก็รีบแจ้นไปหาอลินที่คอนโดฯ เล่าเรื่องที่ลมน้องชายพสุเป็นแฟนหมิง พาไปอาละวาดถึงบ้าน ต้องเผ่นหนีมันมานี่ อลินอ่านบทละครอยู่ พอฟังจึงเงยหน้าถาม
"แล้วไง...น้องครูกุ๊กเป็นแฟนยายหมิง แล้วมาบอกฉันทำไม ต้องไปบอกให้น้องชายเลิกกับยายหมิงซะ ฉันจะได้ ไม่เดือดร้อน" พสุร้องอ้าว... "ไม่ต้องอ้าว เรื่องยายหมิง เรื่องนกกระจิบ...จิ๊บๆ ทำอะไรฉันไม่ได้หรอก ห่วงเรื่องงานฉันดีกว่า เรื่องเมนูอาหารเด็กเรียบร้อยหรือยัง แล้วผู้ช่วยที่จะเอามาช่วยเป็นใคร ยังไม่บอกฉัน ประวัติเป็นไง ไม่ใช่พาคนซี้ซั้วต่ามาต๊ะอ้วย ฉันไม่ชอบคนไม่มีหัวนอนปลายเท้า"
อลินใส่จนหมดแม็กแล้วบ่นว่าพวกนี้มาขัดจังหวะ แล้วอ่านบทต่อ พสุได้แต่บ่นเอือมระอา
ooooooo
เย็นนี้ ปูเป้กลับจากโรงเรียน วิ่งมาหาแม่ที่จัดโต๊ะที่หน้าร้าน สองแม่ลูกโผกอดกัน หอมแก้มกันไปมาด้วยความรัก...พอหันมาทางถนน โสภิตาถึงกับชะงัก เมื่อเห็นรถเก๋งติดฟิล์มดำ แต่ที่เบาะหลังเห็นลดกระจกลงเล็กน้อย เห็นคนเล็งกล้องมาถ่ายเธอกับลูก
โสภิตาไหวตัวเยือก ด้วยสัญชาตญาณป้องกันลูก แม่ลุกขึ้นยืน สั่งปูเป้เสียงเข้มให้เข้าไปในบ้าน แล้วอย่าออกมา แม่เร่งจนปูเป้ต้องวิ่งเข้าในร้าน โสภิตาคว้าไม้กวาดใกล้มือตรงรี่ไปหารถคันนั้น...มันรีบลดกล้อง ปิดกระจก แล้วรถคันนั้นก็รีบออกไป โสภิตาวิ่งตามขวาง จนมันต้องเบรก
"คุณเป็นใคร ถ่ายรูปฉันกับลูกทำไม" รถรีบเบี่ยงหนีไป โสภิตาตีด้วยไม้กวาด วิ่งตามกระหน่ำ แต่ไม่ทันแล้ว มันเร่งเครื่องหนีไป แม่ตาของปูเป้ยืนหอบ รถคันอื่นตามมาบีบแตรไล่ เธอไม่สน เดินกลับไปหาลูก...
จากนั้นไม่ถึงชั่วโมง อนุชาก็ได้เห็นรูปโสภิตากับลูกกำลังกอดหอมแก้มกันที่หน้าร้านเป้หวาน อนุชามองหน้าคุณหญิงแม่อย่างไม่พอใจ ถามทันทีว่า คุณแม่ทำแบบนี้ทำไม?
"ตอนนี้แม่มีทั้งที่อยู่ เบอร์โทรศัพท์ และข้อมูลทุกอย่างของมันหมดแล้ว ถ้าไม่อยากให้มันสองคนแม่ลูกเดือดร้อน เล็กต้องเอาเงิน 10 ล้านของอลินมาให้แม่โดยเร็วที่สุด"
"คุณแม่ใช้ตากับลูกมาขู่ผมเหรอครับ"
"เล็กบังคับแม่เองนะ แม่ขอร้องเราดีๆ แต่เราไม่ยอมทำ แม่ต้องใช้วิธีนี้" แม่ทำตาแดงๆ "เล็กลืมแล้วหรือ ก่อนคุณพ่อเสีย สั่งให้ดูแลแม่ให้ดีๆ แต่ตอนนี้เล็กไม่สนใจคำขอร้องของแม่ แม่เดือดร้อน เล็กไม่ช่วย แม่ต้องทำวิธีนี้"
อนุชามองรูปตากับลูกแล้วก้มหน้า กัดฟันด้วยสัญชาตญาณความเป็นพ่อ แล้วมองแม่ด้วยสายตากร้าว
"ได้ครับ...ผมจะเอาเงินคุณลินมาให้ตามที่แม่ต้องการ แต่คุณแม่จะได้แค่ 5 ล้านเท่านั้น ถ้าคุณแม่ต้องการ 5 ล้าน ต้องยอมให้ผมพาปูเป้เข้ามาอยู่ในบ้านนี้"
"เราจะเอานังเด็กนั่นมาอยู่ที่นี่ไม่ได้"
"ถ้ายังงั้น แม่จะได้แค่ 5 ล้านจากคุณลิน...เหตุผลหรือครับ เพราะปูเป้เป็นลูกผม ที่ผ่านมาผมทำหน้าที่เป็นลูกที่ดีเพื่อคุณแม่มาตลอด ยอมเป็นสามีที่เลวเพื่อคุณแม่ แต่...วันนี้ผมไม่ยอมเป็นพ่อที่อ่อนแอในสายตาลูกผมเป็นอันขาด...และผมมั่นใจว่า ถ้าคุณพ่อยังอยู่คุณพ่อก็ทำแบบนี้เพื่อคุณแม่ และเพื่อผมเหมือนกัน" แม่อมราหน้าเครียด แล้วก็เปิดปาก
"เออ...ก็ได้ๆ เราจะเอานังเด็กนั่นมาอยู่ที่นี่ก็ได้ แต่อย่าให้แม่มันมาเหยียบบ้านนี้เป็นอันขาด...ที่สำคัญ ถ้านังเด็กนั่นทำให้ความสัมพันธ์ของเล็กกับอลินมีปัญหา แม่จะเฉดหัวมันออกไปทันที"
คุณหญิงอมราประกาศก้องไปทั้งบ้าน อาการสะอึกด้วยกังวลสะท้านไปทั้งอกของคนเป็นพ่อ
ooooooo
ครูกุ๊กมาถึงคอนโดฯอลินแต่เช้าตามที่นัดไว้ แต่เห็นอลินตาแดง มีรอยคราบน้ำตาให้เห็น จึงถามอย่างเอาเรื่องว่าเธอร้องไห้เรื่องอะไร อลินบอกไม่ได้ร้อง พสุจึงคาดคั้น ถ้าไม่บอกจะไม่ยอมให้ไปเรียนทำอาหารกับเขาเด็ดขาด
"ฉันถามจริงๆ ครูกุ๊กคิดว่า...ฉันแก่หรือเปล่า"
พสุเจอคำถามแบบนี้ ถึงกับหัวเราะไปทันทีสามก๊าก แต่พอเห็นตาขวางๆของเธอ จึงรีบขอโทษ "ขอโทษ...คือ...อย่าบอกนะว่าที่คุณร้องไห้ตาบวมเป็นอึ่งอ่างเพราะเรื่องเนี้ย"
"มันไม่ใช่เรื่องเล็กนะ...ดูบทละครที่ส่งมาซิ เรื่องแรกผัว 3 ลูก 6 เรื่องที่สอง ม่ายลูกติด 4 เรื่องที่สี่ สาวใจแตกมีลูกอายุ 16 ต้องเล่นประกบลูกสาวอายุ 18 มันล้วนแต่บทแม่ทั้งเพ...ทำไมมันเป็นแบบนี้สามเรื่อง สามีครึ่งโหล ลูกอีกหนึ่งทีมฟุตบอล มันน่าสนนักรึ"
"น่าสนเพราะคุณยังไม่เคยเล่น...ในสายตาผม คุณไม่ใช่ เด็กแล้ว แต่คุณมืออาชีพเล่นได้ทุกบท"
"แต่ฉันอยากเป็นดาวค้างฟ้า ฉันอยากเป็น...นางเอกตลอดไป"
"เป็นไปไม่ได้ คุณต้องรับความจริง...ดาวค้างฟ้าไม่เป็นได้เฉพาะนางเอก บทอะไรก็ได้ให้สมบทและเข้าถึงคนดู เขาจะตามดูคุณ คุณจะเป็นดาวค้างฟ้าตามที่ต้องการ" อลินเริ่มคิด เหมือนจะถามว่า จะจริงหรือ? "คุณลองเลือกบทที่คุณชอบที่สุด แล้วแสดงมันจนสุดความสามารถ คุณจะรู้เองว่ามันจริงหรือเปล่า" อลินนิ่งคิด เขาจึงเตือน "ยังไม่ต้องคิดเดี๋ยวนี้ ไปเรียนทำอาหารกับผม" ส่งแผนที่ให้ แล้วให้อลินขับรถไปเอง เขาจะไปรับผู้ช่วย พบกันในหนึ่งชั่วโมง
"ผมไปแล้วไม่พบคุณ ผมจะกลับทันที" อลินยอมรับ แต่ปากยังแข็งโป๊ก...เออ ไปก็ได้...แล้วคว้ากระเป๋า สะบัดไปมางอนๆ แต่เพ่งดูแผนที่ทางไปโรงเรียน....
ooooooo
เมื่อไปถึงโรงเรียนอนุบาล อลินแปลกใจที่ครูกุ๊กสอนนักเรียนเด็กๆด้วย เขาจึงบอกว่า สอนเด็กเพราะรักเด็ก ไม่ใช่รักเพื่อจะถ่ายรูปไปเอาหน้า อลินแว้ดใส่ เธอแค่ไม่ค่อยชอบเด็ก แต่ไม่ได้ขายชาติ อย่ามาประชด...พสุถอนใจก่อนเรียกปูเป้มาพบ
จบตอนที่ 8
เครดิต Thairath.co.th