@^@..อ่านละครเรื่องธิดาวานร 2 ตอนที่ 7
ตอนที่ 7 (ต่อจากวานนี้)
"อิยะวดีกับคุณพนาจะให้พวงมาลีไปรับใช้คุณแม่ของอิยะวดีก็ได้นะ พวงมาลีเต็มใจตอบแทนพระคุณ"
"ขอบคุณมากพวงมาลี แต่พนาบอกว่า ตอนนี้เราสองคนต้องไปอ่านหนังสือสอบเทียบพรุ่งนี้ที่บ้านของพนา" อิยะวดียิ้มชวน
สองแม่ลูกแอบดีใจที่จะได้เข้าบ้านพนา...
เสร็จเรื่องจากที่ร้าน ส่างหม่องก็มาหาแสนไทที่จุดนัดพบ แสนไทต้องการให้ส่างหม่องสืบประวัติของลีกอ เขาพบเจอลีกออยู่กับบุราณและพรานเส็ง
"ข้าเข้าใจแล้ว ข้าจะรีบสืบประวัติของมันให้เร็วที่สุด นายท่านครับ อย่าหาว่าผมสอดรู้ ที่ตลาดเมื่อคืน ไอ้คนที่มันตายนั่น มันนัดพบกับไอ้พนาเรื่องทับทิม"
"อะไรนะบ้าจริง แต่ข้าไม่เข้าใจว่าทับทิมมันเกี่ยวอะไรกับไอ้คนตาย ในเมื่ออิยะวดีกับไอ้พนาครอบครองทับทิมนั่นอยู่ หรือว่าไอ้คนตายมันมาติดต่อซื้อทับทิมจากพวกไอ้พนา"
"น่าแปลกใจ ที่ทำไมพวกมันไม่ปริปากพูดเรื่องจดหมายขู่ และเหตุการณ์ร้ายที่เกิดขึ้นให้ผมฟัง" ส่างหม่องข้องใจ
แสนไทสรุปว่า พวกพนาไม่ไว้ใจใครทั้งนั้น และคงกำลังวางแผนทำการลับลวงพรางให้ทุกคนเข้าใจผิด ส่างหม่องฟังแล้วเห็นว่าน่าเชื่อถือ...
ขณะอ่านตำราเตรียมสอบเทียบของอิยะวดีกับพวงมาลีที่บ้านของพนา แอนโตนิโอรู้ว่าพวงมาลีเป็นคนไม่ดีจึงมาก่อกวน บินโฉบเฉี่ยวหัว พูดจาด่าว่าเป็นคนเลว ถึงขนาดฉี่รดหัว อิยะวดีโกรธ พวงมาลีพยายามเก็บอารมณ์แอบด่าในใจ พอกลับมาที่ร้านผ้าของบัวบาน พวงมาลีก็ระเบิดอารมณ์ บอกแสงแก้วว่าแอนโตนิโอมันรู้ว่าเธอเป็นใคร แสงแก้วเตือนให้อดทนเพราะไม่มีใครถอดหน้ากากจากหน้าพวกเธอเพื่อพิสูจน์ได้
"จริงสิคะ นี่เกือบจะได้เวลาที่คุณคำรณบอกเอาไว้ ให้เราหลบไปอยู่อีกด้านเพื่อความปลอดภัย" พวงมาลีนึกได้ ยังไม่ทันที่สองคนจะออกจากห้อง ก็มีลมพัดโหมเข้ามา สองแม่ลูกหันไปมองที่หน้าต่างเห็นผีหน้าตาน่าเกลียดเลือดแดงฉาน ตาแดงก่ำของแสงจิ่งกับจันสมมาทวงหน้าคืน
ด้านนอกบ้าน ส่างหม่องยืนถือปืนกระบอกใหญ่เตรียมถล่ม สองแม่ลูกตกใจกลัวผีร้องกรี๊ดๆหนีออกจากห้องไม่ได้ พลันเสียงปืนระเบิดตูมดังมาก แสงแก้วจึงดึงพวงมาลีมาทางหน้าต่างอีกด้านแล้วกระโดดลงไป ห้องทั้งห้องพังพินาศ เสียงผีหัวเราะเย้ยหยัน สองแม่ลูกตกลงมาฟุบที่พื้นไม่กล้าขยับตัว มือปิดหน้าร้องขอชีวิต
"โอ๊ย ไปที่ชอบๆสิอย่ามารังควานฉัน"
"ทำบุญกรวดน้ำไปให้แล้วทำไมไม่ไปสักที"
หน่วยกู้ชีพมาถึงรีบเข้าเคลียร์พื้นที่และมาสะกิดแสงแก้วกับพวงมาลี บอกว่าพวกเขามาช่วย สองคนดีใจหัวเราะทั้งน้ำตาเหมือนคนบ้าก่อนจะสลบไป
ในคืนเดียวกัน อรุณีได้เอากล่องช็อกโกแลตกล่องใหญ่ยัดใส่ตู้เย็น พินิจชะโงกมองแล้วบ่นว่าอยากกิน แต่อรุณีห้ามกินเด็ดขาด...หลังจากเกิด
เหตุการณ์ระเบิด ส่างหม่องก็โทร.มาขู่ที่บ้านอรุณีว่าถ้าพนากับอิยะวดีไม่ยอมคืนอัญมณีให้ จะต้องเจอเรื่องแบบนี้ไม่มีวันเลิกรา
อรุณีตกใจกลัว พนาเตือนพ่อกับแม่อย่าออกไปไหนเขาจะไปดูแสงแก้วกับพวงมาลี อิยะวดีขอไปด้วย แอนโตนิโอร้องตามหลังว่าสมน้ำหน้าที่สองแม่ลูกโดนเล่นงาน พินิจกับอรุณีต่อว่าแอนโตนิโอใจร้าย
บริเวณเต็นท์ที่พักกลางป่า พรานเส็งก่อกองไฟนั่งอยู่กับมะสัง ลมพัดอื้ออึงน่าขนลุก สองคนคุยกันเรื่องที่ลีกอทนอาวุธลับได้ พรานเส็งเองก็เพิ่งรู้และมีอีกหลายอย่างในตัวลีกอที่พิเศษ มะสังจึงคิดว่าลีกอเป็นลูกพ่อมด บุราณกับลีกอใช้ไฟส่องหัวอ่านหนังสือไม่หวั่น ต่อแรงลมที่พัด บุราณอ่านถึงตอนที่ขุนนางใหญ่ผู้คิดคดได้สร้างพิษร้ายเอาไว้เป็นมรดกตกทอดแก่ลูกหลานเพื่อทำลายล้างศัตรู พลันมีเสียงปืนพุ่งมาที่กองไฟ ลูกไฟแตกกระเจิงทุกคนตกใจ
ส่างหม่องยิงควันสลบตามมาอีกลูก ทุกคนมึน ลีกอ รู้ว่าเป็นยาสลบพยายามฝืน ส่างหม่องเข้ามาตีหัวลีกอล้มลงแล้วตรงไปที่พรานเส็ง "ไอ้พรานเส็งตัวแสบ แกมันนังแอบจิตไม่เจียมสังขาร" ส่างหม่องเห็นหนังสือของบุราณเป็นเรื่องของรมยนครจึงคว้าติดมือไปด้วย
ส่างหม่องเอาตัวพรานเส็งมามัดไว้อีกด้านหนึ่งของป่า แล้วนั่งอ่านหนังสือของบุราณ เกิดลมพัดอื้ออึงจนเขาขนลุกแต่ก็อ่านมาจนสะดุดตอนที่ว่า "เจ้าหญิงดารารายเทวีผู้เป็นลูกเลี้ยง คือผู้ที่ได้ทั้งตำแหน่งรัชทายาทและมรดกล้ำค่า คือรับอัญมณีทั้งหมดของรมยนครจากพระนางรมยเทวีผู้เป็นมารดาแท้จริงของ..."
ยิ่งอ่านลมยิ่งแรงขึ้น ในที่สุดลมก็พัดเอาหน้าหนังสือฉีกขาดเป็นแผ่นแล้วลอยหมุนหายไป ส่างหม่องตกใจ "เฮ้ย! อะไรกันน่ะ"
เสียงพรานเส็งอืออารู้สึกตัวเห็นส่างหม่องยืนใส่ เสื้อกล้ามมองหาอะไรอยู่ ก็พึงพอใจกระเถิบเข้าหาทำเสียงออดอ้อนถามว่าเอาตัวเขามาทำไม ส่างหม่องตกใจร้องเฮ้ย...
เหตุที่ส่างหม่องจับพรานเส็งมาเพื่อจะเค้นเรื่องลีกอ พรานเส็งเล่าว่าลีกอเป็นลูกของน้องสาวต่างพ่อ แล้วหายตัวไป กลับมาก็เอาลีกอมาฝากเลี้ยง ส่างหม่องให้พรานเส็งพาไปจุดที่น้องสาวหายตัวไป พรานเส็งพามาตรงที่คำรณโดนระเบิดของตัวเองเมื่อครั้งโน้น ส่างหม่องตกใจ พรานเส็งบอกว่า ตรงนี้เป็นรอยต่ออาถรรพณ์ของป่าปกติกับป่าลึกลับ ชวนบ้านไม่ค่อยเข้ามาตรงนี้ เพราะเคยมีคนเลวที่โดนเวรกรรมตามทันจนโดนระเบิดของตัวเองตาย
"หุบปาก...น้องสาวแกหายไปกี่ปี" ส่างหม่องโกรธที่โดนด่า
พอพรานเส็งตอบว่าสามปี ส่างหม่องก็ถามอีกว่าหนีตามผู้ชายหรือโดนฉุด พอรู้ว่าโดนฉุด ส่างหม่องก็พอจะปะติดปะต่อเรื่องราวได้ ส่างหม่องไล่พรานเส็งให้กลับไปแล้วเดินหายเข้าไปในป่า พรานเส็งจะตามแต่มีงูใหญ่แผ่พังพานห้อยหัวลงมาจากกิ่งไม้ พรานเส็งจึงชะงักถอยหนี...กลับมาที่พักเต็นท์ของบุราณ ลีกอฟื้นขึ้นมาก่อน จึงปลุกบุราณกับมะสัง แล้วแปลกใจที่พรานเส็งหายไป บุราณตรวจดูรู้ว่าหนังสือของเขาหายไปด้วย
"นี่แสดงว่ามันวางยาพวกเราเพื่อปล้นหนังสือกับจับตัวลุงเส็ง" ลีกอสันนิษฐาน
บุราณแปลกใจจะเอาไปทำไม พลันพรานเส็งเดินโซเซหอบหนังสือกลับมายื่นให้บุราณก่อนที่จะทรุดฮวบลง
ดำรง พนา และอิยะวดีมาดูแลแสงแก้วกับพวง-มาลีที่โรงพยาบาล สองแม่ลูกทำทีเป็นเสียใจที่ทำให้ร้านของบัวบานพังเสียหาย ดำรงปลอบใจว่าไม่ต้องโทษตัวเองแล้วชวนให้ไปพักที่บ้านของเขา สองแม่ลูกแอบดีใจ พยาบาลเข้ามายื่นจดหมายให้
"จดหมายนี่ตกอยู่ในที่เกิดเหตุค่ะ ส่งถึงคุณบัวบาน"
อิยะวดีรับมาอ่าน ข้อความว่า...ลูกสาวคุณเก็บของที่ไม่ใช่ของตัวเองไว้ เราต้องการได้ของคืน รอการติดต่อแล้วรีบส่งคืนทันที...พนาคิดว่าต้องเป็นพวกเดียวกับที่ทำลายบ้านเขาแน่ ดำรงขอฝากอิยะวดีให้พนาดูแลด้วยเพราะเขาต้องดูแลบัวบานซึ่งยังนอนอยู่โรงพยาบาล
และในคืนนั้นแสนไทเข้ามารมควันยาสลบในห้องของ อรุณีกับพินิจ แล้วรื้อค้นหาอัญมณี รื้อจนกระจายก็ไม่เจอ เขาเปิดตู้เย็นเห็นกล่องช็อกโกแลตวางอยู่ไม่ได้สนใจ คว้าแต่น้ำ มาดื่มแล้วปิดตู้ตามเดิม จากนั้นก็มาที่ห้องอิยะวดี เห็นอิยะวดีกำลังสวดมนต์เขาจึงรมควันยาสลบเข้าไป แสนไทเดินเข้ามา อิยะวดีเห็นหน้ารางๆอุทานว่าคนแปลกหน้าก่อนที่จะสลบไป... พนาเดินผ่านหน้าห้องอิยะวดี หยุดยืนพึมพำยิ้มๆอย่างเอ็นดู
"หวังว่าคืนนี้อิยะวดีคงไม่มาปลุกพนากลางดึก คุยเรื่องเจ้าหญิงหน้ากากทองอีกนะ"...
ขณะที่แสนไทมองอิยะวดีนอนหลับพริ้มด้วยความหลงใหล เสียงสะมะแอดังขึ้นว่า "เจ้าหลงรักนางได้ แต่เจ้าห้ามทำลายนางเด็ดขาด เพราะนางคือผู้ที่จะนำพาเราไปสู่รมยนคร"
แสนไทเคืองขุ่นทำไมต้องเป็นอิยะวดี...ขณะเดียวกัน สะมะแออยู่ที่คุ้ม เขาเอาภาพเขียนเก่าแก่มาคลี่ออกเป็นภาพหญิงสูงศักดิ์หน้าเหมือนอิยะวดี แต่งกายเต็มยศสวมสร้อยทับทิม
"เพราะครั้งก่อน ต้นตระกูลของเราเอานางไปบูชายัญไม่สำเร็จ ผ่านมาเป็นร้อยปี เรามีโอกาสอีกครั้งที่ได้พบนาง เจ้าหญิงดารารายเทวี" สะมะแอยิ้มย่องมองภาพตรงหน้า...
ลมพัดโหมเข้ามา แสนไทมองรอบห้องด้วยความแปลกใจ "หน้าต่างก็ไม่ได้เปิด ลมพวกนี้มาจากไหนกัน หรือว่าเทพยดาเป็นใจ มะเมี๊ยะว่างดงามที่สุดแล้ว เมื่อเปรียบกับอิยะวดีกลับห่างไกล อิยะวดีมีชีวิตชีวา มะเมี๊ยะหงอยเหงา เศร้าซึม ใครจะอยากได้นางมายืนเคียงข้าง"
แสนไทเอื้อมมือจะสัมผัสแก้มของอิยะวดี พลันมีฟ้าผ่าเปรี้ยงเข้ามา ฟาดลงที่มือ เขาสะดุ้งกุมมือที่ดำไปแถบ...พนาตกใจตื่นเพราะเสียงฟ้าผ่า รีบไปที่ห้องอิยะวดี แสนไทไม่ยอมแพ้พยายามจะสัมผัสอิยะวดีให้ได้ ทันใดมีลมกระโชกมาปะทะหน้าเขา จนเขาต้องวิ่งไปที่หน้าต่าง แล้วต้องตกใจเมื่อเห็นร่างเจ้าหญิงหน้ากากทองลอยอยู่ ท่ามกลางลมพัดอึงอล นางกระชากหน้ากากออกทำให้เห็นหน้าตาเละเทะหนอนยั้วเยี้ย แสนไทผงะถอย พนาถีบประตูเข้ามา ร่างเจ้าหญิงหายวับไป แสนไทหันขวับมา เขาสะบัดอาวุธลับใส่พนาก่อนจะโดดหนีออกไปทางหน้าต่าง พนาหลบอาวุธนั้นได้ทัน
พอพนาปลุกอิยะวดีให้รู้สึกตัวได้ อิยะวดีก็บอกว่าเธอเห็นคนแปลกหน้าบุกเข้ามา แล้วนึกเป็นห่วงอรุณีกับพินิจ ทั้งสองวิ่งไปที่ห้อง อรุณีกับพินิจเพิ่งรู้สึกตัว พอรู้ว่าห้องถูกค้นก็ตกใจ อรุณีเป็นห่วงกล่องช็อกโกแลต พอเปิดตู้เย็นดูเห็นว่ายังอยู่ดีก็โล่งอก ทุกคนช่วยกันค้นหาร่องรอย พบกระดาษแผ่นหนึ่งไม่มีตัวหนังสือ แต่มีรูปลิงโดนอาวุธลับปักที่หน้าอก
@^@..อ่านละครเรื่องธิดาวานร 2 ตอนที่ 7
(อ่านต่อพรุ่งนี้)