@^@..อ่านละครเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 17
ตอนที่ 17 (ต่อจากวานนี้)
"คุณหมอ...ช่วยคุณอรด้วย"
"สุดความสามารถครับ" หมอซันรับปากเดช เดินเข้าห้องผ่าตัดพร้อมกับอรปรียา
ปารมีกับเอมิกาโผเข้ากอดพ่อ ร้องไห้สะอึกสะอื้น ป้าอุ่นยืนร้องไห้พลางพนมมือสวดมนต์ จากนั้นไม่นานเชนกับแคท
ก็ตามมา แคทตรงเข้ากอดปารมีเพื่อปลอบ เดชเห็นหน้าเชนแล้วแค้นใจ ลุกขึ้นต่อยเปรี้ยงจนล้มคว่ำ เดชเองยังไม่ค่อยแข็งแรงถึงกับเซ หินรีบเข้าไปประคองเดช ขณะที่ปารมีปรี่ เข้าไปประคองเชน หินมองปารมีอย่างงงๆ
เดชชี้หน้าเชน "ยังกล้าโผล่หัวมาอีกเหรอ"
"คุณอาครับ...นี่มันอะไรกันครับ" เชนทำเนียนไม่รู้เรื่อง
"ไอ้เชน...ยังมีหน้ามาถาม" เดชปรี่เข้าไปกระชากคอเสื้อเชน "แกทำอะไรเมียฉัน"
ปารมี เอมิกา กับป้าอุ่นยืนงงเป็นไก่ตาแตก หินเข้าไปห้ามเดช เพราะเห็นว่าเพิ่งหายป่วย เชนทำไก๋ไม่เข้าใจว่าทำไมเดชเกรี้ยวกราดใส่ เดชยืนหอบ แต่ยังมีแรงด่าเชนว่าไอ้ชั่ว ปารมีไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมพ่อถึงโกรธเกรี้ยวเชนขนาดนั้น ทำท่าจะร้องไห้ เชนโอบปารมีไว้
"ใจเย็นๆครับน้องปาล์ม คุณอาคงจะเครียดมาก"
"ไม่ต้องเลย...หุบปากไปเลย คอยดูนะถ้าเมียฉันเป็นอะไรไป ฉันเอาแกตายแน่" เดชชี้หน้าเชนอย่างเอาเรื่อง
หินกันเดชออกมา ประคองไปนั่งพัก แคทกันเชนกับปารมี แยกไปนั่งอีกฝั่งห่างจากเดช เอมิกาปรี่ไปดูพ่อ เชนปลอบปารมีว่า อรปรียาต้องปลอดภัย เดชมองเชนอย่างขัดใจ หินใจแป้ว เมื่อเห็นท่าทีที่เปลี่ยนไปของปารมี จังหวะนั้นหมอซันเปิดประตูห้องผ่าตัดออกมายืนหน้าเครียด ทุกคนกรูเข้าไปถามอาการของอรปรียากันเซ็งแซ่
"คุณอรปรียาพ้นขีดอันตรายแล้วครับ...แต่ว่า สมองบางส่วนได้รับความกระทบกระเทือน ส่งผลต่อระบบประสาท โดยเฉพาะส่วนของการเคลื่อนไหวและการพูดครับ"
ทุกคนดีใจที่อรปรียาปลอดภัยได้แวบเดียว กลับหน้าเครียดกันอีกครั้ง ยกเว้นเชนแอบถอนใจโล่งใจ เอมิกาปราดเข้าไปเกาะแขนหมอซันถามเสียงสะอื้นว่า แม่จะหายเป็นปกติหรือเปล่า ทุกคนต่างลุ้นรอฟังคำตอบ
"ณ ตอนนี้คงยังตอบไม่ได้ครับ เพราะขึ้นอยู่กับหลายปัจจัย โดยเฉพาะเวลา...เวลาจะเป็นคำตอบของทุกสิ่งทุกอย่าง" หมอซันถอนใจ สีหน้ายังคงเครียด ปารมี เอมิกา กับป้าอุ่นปล่อยโฮ เดชหน้าเสีย หันมองเชนอย่างกับจะกินเลือดกินเนื้อ เชนไม่สนใจ ทำเฉไฉปลอบปารมี ส่วนหมอซันกลับเข้าไปดูแลอรปรียาต่อ
ooooooo
ระหว่างที่รอเยี่ยมอรปรียา ปารมี เอมิกา แคท ป้าอุ่น กับเชนชวนกันมาไหว้ศาลพระภูมิเจ้าที่ของโรง พยาบาล ป้าอุ่นกับเอมิกาจุดธูปแจกทุกคน เอมิกาโดนควันธูป เริ่มไอแค่กๆตามประสาคนแพ้ เชนแสร้งทำเป็นห่วง แตะไหล่เอมิกา ถามว่าเป็นอะไรไหม เอมิกาเบี่ยงตัวหลบมือเชน ตอบว่าไม่เป็นอะไร
เชนชักสีหน้าไม่พอใจ ก่อนรีบปรับเป็นปกติ ป้าอุ่นอาสาจะจุดธูปให้เอง เอมิกาเลยหลบไปยืนห่างๆ พอจุดธูปเสร็จ ป้าอุ่นแจกให้ทุกคน เอมิการับธูปมาถือก็เริ่มไออีก ป้าอุ่นเลยแนะว่าถวายแค่พวงมาลัยอย่างเดียวก็พอ เดี๋ยวจะไม่สบายไปอีกคน ปารมีพนมมืออธิษฐานก่อนใคร
"ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยดลบันดาลให้คุณแม่ปลอดภัย หายเป็นปกติโดยเร็ว...กลับไปอยู่กับพวกเราที่บ้านเร็วๆด้วยเถิด" ปารมีปักธูป ถวายพวงมาลัย เอมิกาอธิษฐานเหมือนกับพี่สาว แคทก็ขอให้อรปรียาหายวันหายคืน เชนทำทีเป็นตั้งใจภาวนาขอให้อรปรียาปลอดภัย แต่ในใจแช่งให้ตายๆไปเสีย ส่วนป้าอุ่นอธิษฐานเป็นคนสุดท้าย
"เจ้าประคู้น...ขอสิ่งศักดิ์สิทธิ์เทวดาทั้งหลาย เจ้าที่เจ้าทางทั้งปวงช่วยดลบันดาลให้คุณผู้หญิงกลับมาเป็นปกติโดยเร็ววันด้วยเถิดเจ้าค่ะ...อ้อ...อีกนิดเจ้าค่ะ ลูกขอสาปแช่ง ไอ้อีคนใดที่มันคิดร้ายต่อคุณผู้หญิง ขอให้มีอันเป็นไป ตกนรกหมกไหม้ ไม่ได้ผุดไม่ได้เกิดชั่วกัปชั่วกัลป์ด้วยเถิด...สาธุ"
เชนได้ฟังแล้วขัดเคืองมาก รีบชวนปารมีกลับเข้าไปดูอรปรียา แต่พอหันมาเห็นหินยืนอยู่ "คุณอรปรียายังอยู่ในห้องไอซียู แต่ไม่ทราบว่าคุณปารมีกับคุณเชนอยากไปเยี่ยมคุณนิตาก่อนมั้ยครับ"
"นิตาอยู่ที่นี่เหรอ" แคทมองหน้าหินอย่างแปลกใจ
หินพยักหน้า เชนถึงกับอึ้ง ปารมีสงสัยว่านิตาเป็นอะไรถึงต้องอยู่โรงพยาบาล หินมองเชน ก่อนมองปารมีแล้วแนะให้ไปถามนิตาเองดีกว่า จะได้ทราบเรื่องอย่างละเอียด เชนขยับจะห้ามปารมีแต่ไม่ทัน เธอวิ่งพรวดออกไปโดยมีแคท กับเอมิกาวิ่งตาม เชนกับหินก้าวออกไปพร้อมกัน ไหล่กับไหล่ชนกันพอดี หินมองหน้าเชนเขม็ง
"ลืมไป...ที่จริง คุณปารมีถามคุณเชนก็น่าจะได้คำตอบอย่างละเอียดเหมือนกัน"
หินเดินตามปารมี เชนอยากจะด่าไล่หลัง แต่ยังเหลือป้าอุ่นยืนมองอยู่อีกคนเลยรีบเดินตามไปเงียบๆเร่งฝีเท้าจนตามปารมีทัน ขอร้องให้เธอหยุดก่อน ปารมีชะงักสงสัยว่าเชนมีอะไร ทุกคนตามมาทัน หยุดฟังว่าเชนจะพูดอะไร เชนอึกๆอักๆ เอมิกามองอย่างจ้องจับผิด เชนรีบกลบเกลื่อน อ้างว่าเราไม่รู้นิตาอยู่ห้องไหน
"เออ...จริงด้วยสิ...คุณหินคะนิตาอยู่ห้องไหนคะ" แคท หันมองหน้าหิน หินเหลือบมองเชน บอกเบอร์ห้องนิตา ปารมีเดินหาจนเจอเปิดประตูผลัวะเข้าไป ต้องแปลกใจที่เห็นเตียงคนไข้ว่างเปล่า เชนทั้งประหลาดใจทั้งโล่งอก หินปราดเข้าไปดูที่เตียง เจ็บใจที่นิตาหนีไป เชนได้ทีถามเย้ยว่านิตาของหินอยู่ที่ไหน
"อุ๊ย...พี่เชนคะ นิตาของคุณหินซะที่ไหนล่ะคะ...นิตาของใครก็ไม่รู้ต่างหาก" แคทแก้ตัวแทนหิน
"นายหิน...เวลานี้ไม่ใช่เวลาจะมาเล่นตลก" ปารมีไม่พอใจ หันไปชวนเชนกลับไปดูแม่ เชนแอบยิ้มเยาะหินแล้วเดินตามปารมี ทั้งแคทและเอมิกาต่างถามหินว่านิตาเป็นอะไรไป หินอึ้ง พูดไม่ออก บอกไม่ถูก...
(อ่านต่อพรุ่งนี้)