@^@..อ่านละครเรื่องธิดาวานร 2 ตอนที่ 4 (อ่านเป็นตอน)
ตอนที่ 4 (ต่อจากวานนี้)
กลับมาถึงเต็นท์ บุราณรู้สึกสนุกกับเรื่องที่พบเจอ แต่แปลกใจที่ทำไมนาตาลีถึงตามมา ไม่อยู่กับยี่เข่งที่บ้าน จึงบอกพวกพรานเส็งให้เก็บของกลับบ้าน พรานเส็งถามว่าไม่ต้องการค้นหาประสบการณ์ในป่าแล้วหรือ บุราณว่าเขารู้สึกว่ามีคนคอยติดตามเขา
นาตาลีแยกเขี้ยวชี้ไปบนยอดไม้ทันที ทุกคนมองตามแต่ไม่เห็นอะไร
แสนไทกับสะมะแอหลบ แสนไทเคือง "ไอ้ลิงนั่นมันตัวแสบ มันพยายามบอกพวกนั้นว่าเราอยู่บนยอดไม้"
สะมะแอให้แสนไทตามดูบุราณต่อไป เขาจะไปฟังผลรายงานจากคำรณ...คำรณกลับมาหาอรุณีที่ร้านในคราบส่างหม่อง พบแอนโตนิโอจึงถามว่าของมีค่าซ่อนอยู่ที่ไหน ให้แอนโตนิโอช่วยค้นหา อรุณีเดินออกมา "แอนโตนิโอโม้อะไรกับคุณส่างหม่อง"
"หม่าติงต๊อง หม่ามี้เพี้ยน" แอนโตนิโอยังไม่เลิกว่าอรุณีเพราะฤทธิ์ยาจากสตรอเบอร์รี่
อรุณีเอ็ดแอนโตนิโอ ส่างหม่องจึงปรามแอนโตนิโอให้พูดจาดีๆ แอนโตนิโอรับคำทันที อรุณีแปลกใจที่แอนโตนิโอเชื่อฟังส่างหม่อง เขาจึงบอกว่าเขาเชี่ยวชาญการฝึกนกแล้ว ส่างหม่องก็เปลี่ยนเรื่องมาถามอรุณีถึงอัญมณีที่เขาให้หา
"ผมดีใจมากครับที่เราทำธุรกิจด้วยกันได้ แต่ผมไม่ได้พบของตามออเดอร์ที่มหาเศรษฐีโลกรายใหญ่สั่งไว้" ส่างหม่องลองหยั่งเชิงพูดถึงมรกต บุษราคัม และทับทิม
สังเกตเห็นอรุณีชะงักเมื่อได้ยินว่าทับทิม จึงเดาว่าของมีค่านั้นคือทับทิม แอนโตนิโอรีบพูดว่ามีทับทิมชุดใหญ่ ของแท้ด้วย อรุณีเอ็ดว่าเหลวไหล แล้วหันมาบอกส่างหม่องว่าเธอจะพยายามหาของเหล่านั้นมาขายให้...
ส่างหม่องรีบมารายงานสะมะแอ เขาตีขลุมเพื่อหยั่งเชิงเพราะสะมะแอไม่ยอมบอกว่าของมีค่าคืออะไร "ได้ผลเกินคาดครับ ผมมั่นใจว่าทับทิมนั่นอยู่ที่พวกมัน"
สะมะแอตกหลุมพราง "นี่พวกมันบอกเจ้าหรือ"
"พวกมันบอกผมว่าไม่มีของชิ้นใหญ่ขายนอกจากทับทิมชุดใหญ่มาก"
"บ้าจริง อย่าเที่ยวเอาไปพูดที่ไหนเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นเจ้าจะไม่ได้ยาถอนพิษจากข้า"
ส่างหม่องรับคำแล้วรายงานถึงผลงานของแสงแก้วกับพวงมาลี สะมะแออยากเห็นหน้าอิยะวดี ส่างหม่องจึงบอกว่าอิยะวดีต้องไปเรียนหนังสือบนดอยแล้วจึงกลับบ้าน ฉะนั้นจะเห็นหน้าต้องดักดูตามทาง
ooooooo
กลับมาถึงบ้าน บุราณพบว่าห้องของเขาไม่ได้ ถูกรื้อ แต่หนังสือตำนานของเขาที่คั่นหนังสือวางสลับหน้า ยี่เข่งรีบเข้ามาบอกว่าเธอเอามาอ่านเอง แต่อ่านไม่ ค่อยออก จึงขอให้บุราณเล่าให้ฟังบ้าง และขอติดตามไปค้นหาเมืองรมยนคร เพราะเธอคิดว่าเธออาจมีเชื้อสายคนเมืองนั้นก็เป็นได้ บุราณดีใจที่มีคนสนใจเรื่องนี้อีกคน
ผลการเรียนของอิยะวดีเป็นที่น่าพอใจมาก หอมนวลชม ทั้งอิยะวดีและนาตาลี หอมนวลบอกว่าจะตามไปสอนให้ก่อนสอบเทียบ อิยะวดีดีใจ...เธอไหว้หอมนวลก่อนจะขี่จักรยานให้ นาตาลีซ้อนกลับบ้าน ระหว่างทางอิยะวดีร้องเพลงไปด้วย นาตาลีส่องกล้องทางไกลไปรอบๆ แล้วมันก็ได้เห็นสะมะแอกับแสนไทส่องกล้องมองมาเช่นกัน
"เห็นแล้ว ลิงนะไม่ใช่อิยะวดี ลิงมันส่องกล้องมาที่เรา" สะมะแอบอกแสนไท
แสนไทโมโหคิดจะฆ่านาตาลี แสนไทเอาอาวุธลับออกมา นาตาลีเห็นรีบเขย่าจักรยาน อิยะวดีตกใจ จักรยานล้ม จังหวะเดียวกับที่แสนไทขว้างอาวุธใส่นาตาลี อาวุธลับจึงปักเข้าที่แขนและข้อมือของอิยะวดี ทั้งสองล้มกลิ้งลงจากเนิน
"แย่แล้วแสนไท อิยะวดีโดนอาวุธลับของเจ้า"
"ไอ้ลิงนั่นอีกแล้ว มันทำให้เสียแผน แทนที่จะโดนมันกลับโดนอิยะวดี"
"ที่แย่กว่านั้นคือพ่อไม่ทันได้เห็นหน้าของอิยะวดี รีบตามไปช่วยชีวิตนางเร็วเข้า"...
พนากลับมาถึงบ้านบนดอย เดินตามหายี่เข่ง บุราณกับ พวกพรานเส็งกลับมาแล้ว และพอรู้ว่านาตาลีไปอยู่กับบุราณ พนาแปลกใจทำไมไม่อยู่กับยี่เข่ง พวกพรานเสือเล่าเรื่องที่บุราณ ไปพบเจอทั้งนางไม้ เสือ แล้วก็อาวุธลับ พนาตกใจที่บุราณ โดนอีกแล้ว แต่โล่งใจที่ปลอดภัย พวกพรานเส็งลากลับ
ขณะที่สะมะแอกับแสนไทตามหาอิยะวดี ยี่เข่งมาพอดีเพื่อรายงานความคืบหน้า แสนไทไม่อยากฟังเพราะเป็นห่วงอิยะวดี แต่สะมะแอให้ฟังก่อน ยี่เข่งบอกเรื่องที่บุราณกลับมาและเล่าว่าไปพบนางไม้อยู่กับจระเข้ สองพ่อลูกตกใจ
ขณะเดียวกัน พนาฟังบุราณเล่าเรื่องจระเข้กับนางไม้ก็หาว่าเพ้อเจ้อ มีแต่ตะเภาแก้วตะเภาทองเท่านั้น
"แกนั่นแหละไม่ยอมฟังฉัน ผู้หญิงที่เป็นเพื่อนกับจระเข้ มีจริงนะแก ในหนังสือเล่มนี้ฉันก็อ่านเจอ เธอเป็นลูกใหญ่โต ตงฉินที่โดนพวกกังฉินทรยศจับพ่อเธอโยนบ่อจระเข้"
พนาสะดุดหูนึกถึงความฝันของอิยะวดีที่เล่าให้เขาฟังตอนไปทำบุญที่วัด นี่อิยะวดีฝันมั่วหรือบังเอิญกันแน่...บุราณ รีบถามถึงเรื่องราวความฝันของอิยะวดี พนาเล่าให้ฟัง แต่เขาเชื่อว่าเพราะอิยะวดีอ่านจากหนังสือของบุราณ แล้วทั้งสองก็นึกได้ว่าทำไมอิยะวดียังไม่กลับจากโรงเรียนจึงไปตามหา พบจักรยานล้มอยู่บนเนินและมีกล้องส่องทางไกลของนาตาลี
"เกิดเหตุร้ายแน่ๆ อิยะวดีไม่มีวันทิ้งรถไว้แบบนี้" แล้วพนาก็พบอาวุธลับตกอยู่ยิ่งตกใจ สองคนพรวดพราดวิ่งหาอิยะวดีด้วยความเป็นห่วง...
อิยะวดีกลิ้งลงมาจากเนินมาไกลถึงริมลำธาร นาตาลีส่งเสียงร้องอยู่ข้างๆ อิยะวดีเจ็บปวดจากบาดแผล เธอจำได้ว่าต้องขุดหลุมฝังตัวเองเพื่อดูดพิษ จึงให้นาตาลีไปหาสมุนไพร เธอพยายามขุดหลุมด้วยมืออีกข้าง นิ้วมือเลือดไหลเจ็บปวดจนน้ำตาไหล เธอพยายามแทรกตัวลงไปในหลุม...นาตาลีพยายามหาสมุนไพร แต่ก็โดนแสนไทปาอาวุธลับใส่หวังฆ่าให้ตาย ด้วยความว่องไวของนาตาลีจึงหลบได้ทันทุกครั้ง แต่ไม่วายส่งเสียงร้องจนพนากับบุราณได้ยิน อิยะวดีก็ได้ยิน รู้ว่านาตาลีกำลังหวาดกลัว แต่เธออ่อนแรงที่จะไปช่วย พลัน....เงยหน้ามาเห็นจระเข้ตัวใหญ่ขึ้นมาจากลำธารเดินเข้ามาหาเธอ อิยะวดีตกใจกลัว เป่าปากเรียกพี่นกด้วยเสียงอันแผ่วเบา
"พะ...พี่นกมาช่วยอิยะวดีด้วย"
เสียงร้องของนาตาลีทำให้พนากับบุราณตกใจ ไม่ทันไรเสียงพี่นกดังมา พนาเป่าปากเรียก บุราณแปลกใจ พนาจึงบอกว่านกของอิยะวดี พี่นกบินโฉบมาเหมือนบอกทางให้พนาได้รู้ว่าอิยะวดีอยู่ทางไหน...อิยะวดีได้ยินเสียงนกก็ดีใจ แต่จระเข้ยังคงก้าวย่างเข้ามา อิยะวดีร้องบอกว่าเธอไม่ใช่ศัตรู อย่าทำร้ายเธอเลย จระเข้หยุดนิ่งแต่ไม่ยอมไปไหน
ooooooo
ตอนที่ 5
ในขณะที่นาตาลีส่งเสียงร้องกระโดดหลบอาวุธลับของแสนไท พี่นกก็บินโฉบมารับอาวุธลับด้วยอุ้งเท้าแล้วปล่อยลงใส่แสนไทและสะมะแอ สองพ่อลูกตกใจที่มีนกตัวใหญ่บินมา แสนไทโดดหลบอาวุธตัวเองได้ทันแต่ไม่วายสะมะแอโดนเข้าหนึ่งอัน แสนไทโกรธมากชักปืนออกมายิงใส่นก พี่นกถลาเข้าจิกตีจนปืนหลุดจากมือ แสนไทต้องปกป้องพ่อแล้วพาหนี
พนากับบุราณยิ่งตกใจเมื่อได้ยินเสียงปืนและเสียงร้องของนาตาลี ก็ช่วยกันร้องเรียก นาตาลีวิ่งมากระโดดกอดพนาตัวสั่น พี่นกบินโฉบมาหมายบอกให้ตาม
"พี่นกบอกทางแล้ว อิยะวดีอยู่ทางโน้น ใช่ไหมนาตาลี" พนาถาม นาตาลีแยกเขี้ยวใช่
เสียงปืนทำให้อิยะวดีเป็นห่วงนาตาลี พยายามจะขึ้นจากหลุมไปช่วย แต่จระเข้ยังคุมเชิง อิยะวดีร้องบอก "พี่จระเข้ ไปซะ อิยะวดีไม่ใช่ศัตรู อิยะวดีเป็นเพื่อน"
"ตู่ ออน พ็อด...ไปให้พ้น" เสียงเข้มเหมือนตวาดดังมา
อิยะวดีเงยหน้ามองเห็นผู้หญิงผมยาวมากเหมือนนางในความฝันของเธอ จระเข้หันกลับเดินลงน้ำไปทันที อิยะวดี ร้องถามว่านางเป็นใคร
แต่นางกลับโดดน้ำตามจระเข้ไป
"ผู้หญิงคนนั้นเป็นเพื่อนกับจระเข้ อุอุ๊อิอิ๊...อิยะวดีไม่ไหวแล้ว" ขาดคำก็สลบไป...
พิษจากอาวุธลับทำให้สะมะแออาการหนัก แสนไทพาสะมะแอมาหลบพักเพื่อจะให้กินยาถอนพิษ แต่ไม่วายที่เขาจะชื่นชมอิยะวดีที่สามารถสื่อสารกับลิง เสือ แล้วยังนกได้อีก
"เจ้าจะมัวพล่ามแต่ความเก่งกล้าของอิยะวดี จนลืมถอนพิษให้พ่อหรือแสนไท"
"ขอโทษด้วยท่านพ่อ นี่ยาถอนพิษ โชคดีที่ข้ารอบคอบติดมา" แสนไทหยิบยาถอนพิษออกมา พลันพี่นกบินมาฉกยาจากมือแสนไทไปทันที
แสนไทร้องลั่นเพราะมียาเพียงเม็ดเดียว สะมะแอหน้าเจื่อน "ไหนว่าเจ้ารอบคอบ นี่เจ้ากำลังจะฆ่าพ่อ พ่อ...พ่อ...ไม่ไหวแล้ว" สะมะแอหมดสติไป
ooooooo
เวลาผ่านไปสักพัก นางในความฝันหรือมะเมี๊ยะก็เดินขึ้นมาจากน้ำ ผมยาวสยายมาก เข้ามายืนมองอิยะวดีด้วยความประหลาดใจ เหมือนภาพที่ผนังถ้ำที่มะเมี๊ยะเห็น อิยะวดีในชุดเจ้าหญิงถูกมัดบูชายัญมีฝูงลิงล้อมรอบ มีข้อความจารึกไว้ว่า...เจ้าหญิงดารารายเทวี เหนือหัวแห่งรมยนคร ผู้ใดทำร้ายท่าน ขอให้มันมีอันเป็นไปที่เลวร้าย...มะเมี๊ยะย่อตัวทำความเคารพ
"นี่มันอะไรกัน ทำไม ทำไมถึงเหมือนอย่างนี้ หรือว่า คำสาปแช่งของต้นตระกูลมะเมี๊ยะเป็นความจริงแล้วหรือนี่"
เคดิต:http://www.thairath.co.th