@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 20 /2
ตอนที่ 20 (ต่อจากวานนี้)
ครู่ต่อมาปารมีพาเต้เดินสำรวจไปตามมุมต่างๆภายในห้างฯได้สักพัก หินวิ่งตามเข้ามา ปารมีแกล้งยั่วหินด้วยการทำตัวใกล้ชิดกับเต้ หินต้องเมินหน้าหนีภาพบาดตา หันกลับมาอีกทีทั้งคู่หายไปแล้ว หินรีบวิ่งตามหา อารามรีบร้อนจึงชนกับหญิงสาวคนหนึ่งอย่างจัง จนของในมือเธอตกพื้น หินปรี่เข้าไปช่วยเก็บ หญิงสาวรับของจากหินแล้วเหลือบไปเห็นเต้ กับปารมีเดินถือไอศกรีมอยู่ข้างหน้า หญิงสาวโบกมือเรียกพร้อมกับวิ่งเข้าไปหา
"พี่เต้...พี่เต้...แหม...พาสาวมากินไอติมก็ไม่ชวนน้องนุ่ง"
เต้หันมาเห็นหน้าเตย โบกมือทักตอบ ปารมีงง หินก็เช่นกัน เต้รีบแนะนำให้เตยรู้จักกับปารมีและหิน ปารมีต่อว่าเต้ที่ไม่เคยบอกสักคำว่ามีน้องสาว เตยกระเซ้าพี่ชายทันทีว่าเป็นเพราะไม่รักไม่ภูมิใจในตัวเธอถึงไม่ยอมเล่าให้ปารมีฟัง เต้ส่ายหน้า แหย่กลับว่าจะให้ภูมิใจได้อย่างไร ในเมื่อพูดมากขนาดนี้
"ปากจัดเห็นมั้ยคะ...คุณปารมีอย่าไปชอบนะคะ...เชื่อเตย" เตยโต้ไม่ยอมแพ้
ปารมีกับเต้ต่างสะดุ้งมองหน้ากันเจื่อนๆ เตยหันไปมองหินแล้วพูดเสียงเบาๆ "เก๋จังค่ะ คุณปารมีมีบอดี้การ์ดคอยประกบยังกะในหนังเลย...อือ...ว่าแต่น่าสงสารเขาเหมือนกันนะคะ ต้องยืนขาแข็งหน้าแข็งขนาดนั้น"
ปารมีอดยิ้มกับคำพูดของเตยไม่ได้ เหลือบมองหิน หินมองตอบ สงสัยว่ายิ้มอะไรกัน ปารมีค้อนขวับ พูดลอยๆว่าสมน้ำหน้า เตยสงสัยปารมีว่าใคร ปารมีบอกว่าสมน้ำหน้ามนุษย์ หินหน้าแข็ง แล้วสองสาวก็หัวเราะคิกๆชอบใจ เต้แอบมองทั้งคู่ ที่เข้ากันได้ดี แอบยิ้มดีใจ...
ขณะนั่งรถกลับบ้าน หินเหลือบมองกระจกส่องหลัง ถามปารมีว่าสนุกมากใช่ไหม ปารมีแกล้งพูดยั่วว่าสนุกมาก ชักจะติดใจที่ได้ออกไปไหนมาไหนกับเต้ และอยากจะอยู่กับเขาทุกวัน หินกระแทกเบรกอย่างแรงจนปารมีแทบหัวทิ่ม ลงจากรถแล้วเปิดประตูเข้ามานั่งข้างเธอที่เบาะหลัง จับไหล่หันมาประจันหน้ากัน
"พอทีเถอะ อย่ายั่วผมแบบนี้ได้มั้ย คุณปารมี"
"ยั่วอะไร...ใครยั่วนาย" ปารมีดีใจที่รู้ว่ายั่วโมโหหินได้
"ก็คุณไง...คุณแกล้งผม คุณทำเป็นอี๋อ๋อกับนายเต้นั่น"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับนายไม่ทราบ"
หินอึ้ง นึกขึ้นได้ว่าตัวเองไปเกี่ยวอะไรด้วย ปารมีเองจ้องหน้าหินเหมือนจะรอคำตอบให้ชื่นใจสักคำว่าเราสองคนเกี่ยวข้องเป็นอะไรกัน แต่หินไม่กล้าพอจะตอบ เจียมเนื้อเจียมตัวปล่อยมือจากปารมี
"ใช่ครับ...ผมลืมไปว่าผมไม่มีสิทธิ์...ผมขอโทษครับ... คุณปารมี" หินคอตก ก้าวออกจากรถ
ปารมีอยากจะเอื้อมมือไปรั้งไว้ แต่ทำใจแข็ง ปล่อยให้ เขากลับไปประจำที่นั่งคนขับ...
ในเวลาเดียวกัน เดชเห็นเชนมานั่งรอปารมีอยู่นานสอง นานจนทนไม่ไหว แนะให้กลับบ้านได้แล้ว ถ้าปารมีไม่รับโทรศัพท์ เชน นั่นก็แปลว่าเธอไม่สนใจ จะมานั่งรออยู่ทำไมไม่รู้จักเกรงใจกันบ้าง เชนไม่พอใจ เถียงว่าทำไมจะรอไม่ได้ในเมื่อเขาเป็นแฟนปารมี เดชได้ทีเย้ยว่าลูกสาวของเขาอยู่กับเต้ทั้งวัน แล้วเชนจะมาตู่ว่าเป็นแฟนได้อย่างไร
ทั้งสองคนต่อปากต่อคำกันไปมา เดชไม่พอใจมากส่งเสียงดังไล่เชนออกจากบ้าน เอมิกากับหมอซันได้ยินเสียงเอะอะรีบวิ่งเข้ามาถามว่าเกิดอะไรขึ้น เดชออกปากไล่เชนอีกครั้ง แต่เชนทำเฉย เอมิกาเกรงจะมีเรื่องจึงขอร้องเชนให้กลับไปก่อน ปารมี กลับมาจะให้โทร.ไปหา เชนไม่ยอมกลับแต่เลี่ยงออกมานั่งรอปารมีหน้าบ้าน
ไม่นานนัก หินขับรถเข้ามาจอด ปารมีเห็นเชนนั่งรออยู่ นึกอยากแกล้งหิน เลยวิ่งเข้าไปหาเชน สงสัยว่าทำไมมานั่งรออยู่ตรงนี้ เชนเหลือบมองหิน อายนิดๆที่โดนเดชไล่ ทำไก๋บอกว่ามานั่งรอแฟน ปารมีฝืนยิ้มให้
"ไหนคุณอาบอกไปกับไอ้เต้ แล้วทำไมกลับมากับไอ้ รปภ.นี่"
ปารมีปรามเชนว่าไม่ควรเรียกหินแบบนั้น เชนกลับบอกว่าเป็นคำที่เหมาะสมกับหินมากที่สุด หินไม่พอใจจะเข้ามาเอาเรื่อง ปารมีต้องไล่หินให้เอารถไปเก็บ หินจำใจทำตามคำสั่ง เชนสบโอกาสอยู่ตามลำพังกับปารมี บอกว่าไม่ต้องการให้เธอถ่ายโฆษณาให้บริษัทของเต้ และไม่ต้องการให้เธออยู่ใกล้ชิดกับไอ้หมอนั่น
"พี่เชนคะ...อย่าคิดมากสิคะ มันเป็นงานของที่บ้านปาล์ม แล้วอีกอย่าง ปาล์มกับคุณเต้ เราเป็นเพื่อนกัน"
ooooooo
เช้าตรู่ ขณะเดชกำลังออกกำลังกายแบบเบาๆอยู่หน้าบ้าน ปารมีส่งเสียงตะโกนเรียกพ่อดังออกมาจากในบ้าน เดชตกใจคิดว่ามีเหตุร้าย จะวิ่งเข้าไปหา เป็นจังหวะเดียวกับปารมีวิ่งสวนออกมาหน้าตาตื่น
"คุณพ่อคะ...เร็วค่ะ...คุณแม่ค่ะ...คุณแม่"
เดชวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามาในบ้าน เห็นหมอซัน เอมิกากำลังยืนล้อมอรปรียาซึ่งนั่งอยู่บนรถเข็น เดชละล่ำละลักถาม
หมอซันว่าอรปรียาเป็นอะไรไป หมอซันอมยิ้ม ปารมีเดินมาหาพ่อ
"โธ่คุณพ่อ...ปาล์มจะบอกคุณพ่อแล้ว แต่ไม่ทัน...คุณพ่อก็วิ่งเข้ามาซะก่อน...คุณพ่อคะ ดูอะไรนี่นะคะ" ปารมีนั่งคุกเข่าข้างแม่ "ไหนคะคุณแม่ โชว์หน่อยสิคะ คุณพ่อมารอฟังแล้ว"
เดชจ้องอรปรียาตาไม่กะพริบ อรปรียาพยายามพูดชื่อ "ปาล์ม" ออกมาจนได้ เดชตะลึงด้วยความดีใจ โผเข้ากอด
อรปรียา ปารมีกับเอมิการุมกอดพ่อกับแม่ เอมิกาเสริมว่าแม่พยายามจะพูดอะไรอีกคำหนึ่ง อรปรียาพยายามจะออกเสียงคำว่า "เชน" แต่ไม่สำเร็จ เจ็บใจที่ทำไม่ได้ถึงกับร้องไห้โฮ เดชปลอบว่าแค่นี้ก็เก่งมากแล้ว
"เอมขอโทษนะคะคุณแม่ ไม่น่าเร่งคุณแม่เลย" เอมิกาหน้าเสีย
หมอซันเผลอจับมือเอมิกา ปลอบใจว่าไม่เกี่ยวกับเธอ อรปรียาคงอยากจะพูดอะไรบางอย่างออกมา เดชสงสัยที่หมอซันพูด เลยเรียกหมอซันเข้ามาถามเรื่องนี้กันสองต่อสองที่ห้อง ทำงานของตน
"ผมคิดว่าคุณอาพยายามจะพูด จะบอกอะไรบางอย่างเกี่ยวกับคุณปารมีครับ"
เดชขมวดคิ้ว "ลูกปาล์ม...เกี่ยวกับลูกปาล์ม?"
"ครับคุณอา...พัฒนาการของคุณอาอรดีขึ้นมาก เพราะคุณอาอรให้ความร่วมมือ ตั้งใจกินยาและทำกายภาพบำบัดเป็นอย่างดี ผมเชื่อว่าอีกไม่นานคุณอาอรจะบอกในสิ่งที่อยากบอกกับพวกเราได้ซักทีครับ"
"อาก็หวังเหลือเกินว่าจะเป็นอย่างนั้นนะหมอ" เดชสีหน้าเป็นกังวล...
ฝ่ายปารมีเข็นรถพาแม่ชมสวน เห็นหินเดินเข้ามา ปารมีเกรงว่าแม่จะไม่ชอบใจเลยทำท่าจะเข็นรถกลับเข้าบ้าน แต่อรปรียาส่งเสียงเหมือนไม่อยากไป ส่งสายตามองหิน หินยิ้มให้ อรปรียานึกถึงวันที่ถูกเชนผลักตกบันได แล้วหินมาช่วยไว้ก่อนที่เธอจะหมดสติ น้ำตาเอ่อเสียใจที่เคยคิดไม่ดีกับหิน พยายามส่งเสียงเหมือนจะขอโทษ
"คุณแม่คะ...เป็นอะไรคะ ร้องไห้ทำไม" ปารมีคุกเข่าลง เช็ดน้ำตาให้แม่
หินมองอย่างเข้าใจ เดินมาคุกเข่าหน้าอรปรียา ปลอบว่าอย่าร้องไห้ เขาเข้าใจดี อรปรียาสงบลง มองหินตาแป๋ว ปารมี งงๆถามหินว่าเข้าใจอะไรแม่ของเธอ หินไม่ตอบ ลุกขึ้นจะเดินออกไป
"เดี๋ยว...นายยังไม่ตอบฉันเลยว่านายเข้าใจอะไรแม่ฉัน"
"ก็ผมเข้าใจว่าคุณแม่คุณคงอึดอัดอยากจะพูดได้เหมือนเดิม...ก็เท่านั้น"
ปารมีพาซื่อ คิดว่าหินพูดเรื่องจริง เลยคุยทับว่าถ้าเรื่องแค่นี้เธอเองก็เข้าใจแม่เหมือนกัน หินส่ายหน้าเซ็งๆ ปารมีมองตามหินด้วยความหมั่นไส้...
ที่ซุปเปอร์มาร์เกต แคทเตรียมซื้อของสดจะเลี้ยงชาบู เพื่อขอดูตัวเต้ผู้ท้าชิงหัวใจของปารมี ขณะแคทกำลังเลือกผักสดใส่รถเข็นซึ่งไฟเข็นตาม เหลือบเห็นเชนเลือกซื้อพวงมาลัยดอกไม้สดอยู่อีกมุมหนึ่งของร้าน แคทจะวิ่งไปแอบดูเชน แต่ไฟบังเอิญเข็นรถเข็นมาขวาง ทำให้แคทละสายตาจากเชน พอหันไปอีกที เชนหายไปแล้ว...
ด้านเชนออกจากซุปเปอร์มาร์เกต ตรงไปเยี่ยมอัฐิของพ่อกับแม่ที่วัด พนมมือ ภาวนาขอให้ท่านทั้งสองช่วยดลบันดาลอย่าให้เขาแพ้ใจตัวเอง หยิบรูปถ่ายของพ่อกับแม่ขึ้นมาดูแล้วเกิดฮึดสู้
"ไม่มีทาง ผมจะต้องไม่รักปารมี ผมจะต้องเกลียดพวกมัน...ผมจะต้องทำลายพวกมันให้ได้"
ooooooo
ตกเย็น ที่บ้านริมน้ำของแคท ปารมีกับแคทช่วยกันจัดวางของสดบนโต๊ะอาหาร ปารมีถามว่านึกยังไงถึงอยากเลี้ยงข้าวเธอ แคทปฏิเสธทันควันว่าไม่ได้เลี้ยงเธอ แต่ เลี้ยงหินต่างหาก เนื่องในโอกาสคิดถึงมาก ไฟสวนขึ้นทันที
"อ้าว...เจ๊แคท ไหนบอกว่าจะเลี้ยงดูตัวคุณ..."
ไฟพูดยังไม่ทันจบประโยค แคทหันไปจับผักสดใกล้มือ ยัดปากไฟจนเต็ม ไฟบ้วนทิ้งแทบไม่ทัน แล้วหันไปชวนหินกินชาบูด้วยกัน ปารมีหมั่นไส้ พูดดักคอว่าไม่ต้องชวน เพราะหินไม่อยากกิน หินกำลังจะเดินเลี่ยงออกไป เลยเปลี่ยนใจนั่งลงที่โต๊ะอาหาร บอกแคทว่ากำลังหิวพอดี แคทขอให้รอสักครู่ อย่าเพิ่งกิน ปารมีสงสัยว่ารอทำไม
ระหว่างนั้น เต้เดินเข้ามาพร้อมถุงขนม ปารมีงงว่ามาได้อย่างไร หันไปมองสบตาเพื่อน แคทยิ้มหน้าบาน ปารมีแอบชี้หน้าเป็นเชิงว่า "จำไว้" แคททำไม่รู้ไม่ชี้ หันไปทักทายเต้ แล้วถามหาเตย เตยตามเข้ามาสมทบกล่าวทักทายทุกคน ไฟรีบเสนอหน้าแนะนำตัวเองเสร็จสรรพ ยื่นมือให้เตยเช็กแฮนด์ เตยยื่นมือไปจับไฟ
"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ"
ไฟถึงกับเคลิ้ม จับมือเตยไม่ยอมปล่อย แคทเลยฟาดผัวะหนึ่งที ไฟรีบปล่อยมือ ร้องโวยวายว่าแค่นี้ทำไมต้องหึงด้วย แคทผลักไฟกระเด็น แล้วชวนทุกคนลงมือกินอาหาร พอรู้จากเต้ว่าอีกวันหรือสองวันนี้ ปารมีจะไปถ่ายโฆษณาให้กับห้างฯของเดชที่จะเปิดใหม่ ทั้งแคท เตย กับไฟส่งเสียงแข่งกันขอไปด้วย
@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 20 /2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)