@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 11
ตอนที่ 11 (ต่อจากวานนี้)
อ้อนเอาภาพข่าวหนังสือพิมพ์ที่ลงรูปอลิน อนุชา และมีดินมาร่วมแถลงข่าวมาให้แม่นงพะงาดู ทั้งสองคนต่างยิ้มย่องผ่องใส โดยเฉพาะนงพะงาเห็นอลินดาราดัง แย่งกันชอบใจกับนังอ้อน ถึงขนาดวันหลังจะให้ดินขอลายเซ็นมาให้ทีเดียว...
ส่วนบนบ้านบริบรรณ พี่ฟ้าของทุกคนในบ้านนี้เห็นข่าวที่พวกน้องๆเอามาให้ดู บอกว่านายดินเคลียร์ข่าวได้ชัดเจนรวดเร็วดี บางคนว่าอลินสร้างข่าวให้ดัง แต่นายลมนิ่งฟังยิ้มเยาะในใจว่า คนที่เอามาลงก็หมิงแฟนเขาเอง คนบ้านนี้ไม่รู้...
คนบ้านนี้จึงมีทั้งชมดินว่าเท่ดังดีมาก แต่นายลมบอกไม่เห็นเท่ มีข่าวกับดารารุ่นตกกระป๋องเท่านั้นเอง อยากกลับมาดังเลยสร้างข่าวให้ตัวเอง แล้วไอ้ดินมันจะดังขนาดไหน ก็แค่ไอ้ลูกคนใช้อยู่ดี ลมปัดหนังสือพิมพ์ที่ลงข่าวทิ้งอย่างไม่พอใจ...แล้วพากันเดินหนี เมฆากับอี่ผู้ภรรยามองตาม ไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเคืองนายดินขนาดนั้น...
คุณนภา...พี่ฟ้าของบ้านนี้ มองตามพวกไม่ชอบนายดินอย่างครุ่นคิดอย่างหนัก...
ส่วนหมิงโกรธแค้นแน่นอุรา ทั้งขยี้ทั้งเตะหนังสือพิมพ์ กระจาย ที่ลงข่าวให้อลินได้กลับฟื้นชื่อเสียงคืน ทั้งยังดังเป็นดาวรุ่งพุ่งเสียบฟ้าขึ้นไปอีก...วายุเพิ่งมาพบหมิง บอกว่าเขาซวยกว่าหมิง ที่บ้านชื่นชมไอ้ดินเป็นผีบ้าไปแล้ว ไม่รู้จะประเคนอะไรให้มันอีก หมิงได้แต่ปลอบใจว่า มันจะดังไปได้ สักกี่น้ำกัน...
ooooooo
ส่วนคุณหญิงอมรา หลังจากประมวลข่าวและภาพการแถลงข่าวของอลินแล้ว จึงได้วางแผนเดินแต้ม ต่อไป โทร.ไปเชิญอลินมาทานข้าวที่บ้าน อลินตกลง คุณหญิงรีบกัดฟันให้เบาขึ้น กลัวเสียงเข้าไปในมือถือ ให้เชิญแขกพิเศษ ครูสอนทำกับข้าวที่ชื่อพสุมาด้วย... คุณหญิงยิ้มอย่างพอใจ ปิดมือถือแล้วมองภาพอนุชากับอลินที่ยืนด้วยกัน แต่มีพสุมายืนเด่นกว่าลูกชายของคุณหญิง...มันจะมากไปแล้วไอ้ตัวนี้
ในขณะเดียวกัน พสุชักจะเหนียมๆ เมื่อผู้จัดการเอาช่างภาพมาถ่ายรูปพสุในชุดเชฟ เพื่อเอารูปใหญ่โชว์ที่หน้าร้านอิตาเลียน เพราะเจ้าของบอกว่าตอนนี้เชฟพสุดังลั่นโลก คนอยากรู้ว่าร้านของครูกุ๊ก เชฟคนดังอยู่ที่ไหน...แล้วยังจะเอาไปลงโฆษณา ทั้งในและนอกประเทศไปโน่น
เวลาผ่านไม่กี่วัน....ขณะที่พสุกำลังทำอาหารในครัว อลินยื่นสมุดและปากกาอย่างดีมาให้ พร้อมขอลายเซ็นจากเชฟคนดัง พสุหันมาเห็นอลินหน้าทะเล้น จึงเอาปากกาเคาะหัวให้ แล้วเตือนอย่ามาแซว มาดึกขนาดนี้ จะหาเหาอะไรมาให้อีก
"เปล่านา...ฉันมาเอง..." ร้องเป็นเพลงซะอีก "มาเพราะคิดถึงต่างหาก" พสุบอกเขากำลังคิดเมนูใหม่ ไม่มีเวลามาก มีอะไรว่ามาเลย อลินจึงบอกพรุ่งนี้ว่างไหม จะมาชวนไปกินข้าว พสุย้อนถามว่า เขาต้องทำให้กินรึเปล่า?
"ฉันชวนไปกินข้าวเที่ยงจริงๆ ครูกุ๊กเป็นแขก กิน อย่างเดียว ไม่ต้องทำอะไรเลยนะ นะ ไปด้วยกันนะ" อลินอ้อนวอน เธอมาดี ไม่มีอะไรเคลือบแฝง
"เออ...ไปก็ได้...แค่กินอย่างเดียว แล้วห้ามมีปาปาราซซี่มาแอบถ่ายสร้างสถานการณ์ สร้างกระแส ลมบนลมล่างอะไรทั้งสิ้น ผมไม่อยากเป็นข่าวอีกแล้ว โอเค้"
"โอเค้...ทุกอย่าง ทั้งสิ้นดินถึงฟ้าจะขาวสะอาด ไม่ปิดบัง ลับลวงพรางเด็ดขาด...พรุ่งนี้เจอกันตอนเที่ยงนะคะ คุณเชฟสุดฮอตตตต" อลินผลุบออกไปแล้ว...พสุนึกตงิดๆในใจว่า มาธุระแน่นะเนี่ย ทำไมไม่โทร.มา...แต่ก็ดีที่เธอมา ทำให้หัวใจเหงาๆของเขามีเสียงกระซิบกระซาบขึ้นมาบ้าง...
ooooooo
เช้าวันนี้โสภิตาเจอปัญหาใหญ่เข้าอย่างจัง เมื่ออนุชาไปหาที่ร้านพร้อมกับรูปที่โสภิตาถูกพสุจับมือปลอบใจ และอนุชาแอบถ่ายไว้แล้วอัดมาให้ดู โสภิตาคิดว่าเขาให้คนมาแอบถ่าย จึงต่อว่าอย่างไม่พอใจ อนุชารับว่าเขามาหาลูกสาว พอเห็นจึงถ่ายไว้ เขาไม่รู้ว่าชายคนนั้นเป็นใคร แต่ไม่ไว้ใจเพราะโสภิตาไม่ใช่คนตัวเปล่า...
โสภิตารีบตอกกลับทันทีว่า เธอกับเขาไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว อนุชาไม่พอใจ จึงส่งไม้ตายให้รับอย่างเหนือกว่าทุกประตู...
"ที่มาวันนี้ มายืนยันว่ายังไงต้องเอาปูเป้ไปเลี้ยง ถ้าตาไม่ยอม ก็ขึ้นศาลกัน ทนายผมบอกว่า แม่มีอำนาจเลี้ยงดูก็จริง แต่ถ้ามีปัญหาการเงิน ความมั่นคง และมีสามีใหม่ อาจลดอำนาจการเลี้ยงดูลงได้"
"ถึงตาไม่มีเงิน และไม่มีชาติตระกูล อาจเสียลูกไป... แต่ถ้าคุณมีแม่ใจร้าย ไร้คุณธรรม ชอบความรุนแรง ก็ทำให้คุณไม่มีสิทธิ์ได้ลูกไปเหมือนกัน" ว่าแล้วโสภิตาหยิบรูปที่ปริ๊นต์ มาจากกล้องวงจรปิดที่ถ่ายตอนคุณหญิงอมราพาสมุนมาบุกพังร้านวางทับรูปที่อนุชาถ่าย อนุชาเห็นรูปแล้วอุทาน "คุณแม่..."
"นี่แค่ภาพนิ่ง ถ้าคุณอยากเห็นภาพเคลื่อนไหว...เชิญเอาไปเปิดดูเอง" หยิบแผ่นซีดีวางให้ทันที อนุชาถึงกับชา
ไปทั้งตัวสมชื่อดีแท้...
ooooooo
พสุนั่งรถอลินเพื่อจะไปกินข้าวกลางวันตามคำเชิญ แต่พอรถมาถึงหน้าประตูบ้านนายอนุชา พสุถึงกับโวยขึ้นมาทันที จะพาเขามากินข้าวที่บ้านนายคนนี้จะบ้าเรอะ อลินบอกไม่บ้า แต่คุณหญิงแม่อยากเจอพสุ เพื่อรู้จักมักคุ้นเป็นส่วนตัว...พสุหาว่าเธอหลอก เขาลงรถทันที
อลินตกใจรีบวิ่งตาม ถ้าเขาไม่ไปจะเสียคำพูด เพราะนัดคุณหญิงไว้แล้ว...พสุเดินหนี อลินตามแจ เถียงกันไปมา จนพสุระอาหันมาประจันหน้า
"คุณอยากให้ผมเข้าไปหาคุณหญิงแม่จริงๆใช่ไหม...ถ้าผมยอมเข้าไป...มันอาจเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นอย่างที่ทำให้ผมรู้สึกไม่ดี คุณจะรับผิดชอบรึเปล่า"
"ฉันเป็นคนพาครูกุ๊กมา ฉันก็ต้องรับผิดชอบในทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเกิดกับครูกุ๊ก...ฉันสัญญา" พสุย้ำ สัญญาแล้วต้องทำให้ได้ อลินยืนหยัด "อย่าห่วง ตราบใดที่ฉันอยู่ด้วย ไม่มีใครทำร้ายครูกุ๊กอย่างเด็ดขาด"
คุณหญิงมองอลินกับพสุที่เดินมาพบในบ้านแล้วยิ้มรับการไหว้ ทักทายหนูอลินเสียงหวานจ๋อยเย็นเจี๊ยบ อลินสะกิดพสุ เขาจึงไหว้สวัสดีครับ คุณหญิงชมว่าตัวจริงพสุดูดีกว่าในข่าว...พสุขอบคุณอีกตามคำเตือนของอลิน...คุณหญิงได้จังหวะ ให้หนูลินช่วยไปดูเด็กจัดอาหารในครัวให้ด้วย
ลับหลังอลิน คุณหญิงก็ตั้งท่าเหมือนพรานใหญ่ไล่ล่าเนื้อสมันน้อยทันที เริ่มด้วยคำถามว่า รู้จักอลินมานานแค่ไหน พสุเล่นสำนวนว่า หลังจากคุณลินเจอคุณอนุชาไม่กี่วัน อยากรู้จริงไปถามอนุชา แล้วเอาสองสามวันลบออก...คุณหญิงชักขุ่นถูกเล่นลิ้น จึงตอกกลับอย่างขัดใจ
"เธอนี่ปากร้ายไม่ใช่เล่น ยโสสมเป็นลูกเจ้าสัวพจน์...ฉันให้คนไปสืบหมดแล้ว เจ้าสัวเป็นคนดีแต่อายุสั้น จึงไม่ได้เห็นความสำเร็จที่ลูกชายตะกายตัวเองมาจากในครัว จนได้ลงข่าวหน้าหนึ่ง..."
"คุณหญิงบอกมาตรงๆเลยดีกว่า อยากเจอผมเพราะอะไร ไม่ต้องอ้อมไปถึงพ่อผม"
"ดี...ตรงๆก็ดี...จากภาพข่าว...ฉันไม่รู้ว่าเธอสนิทกับหนูอลินมากแค่ไหน แต่อยากให้รู้ไว้ เธอกับอลินแตกต่างกันมาก...ถ้าวันหนึ่ง อลินรู้ว่าแม่เธอเป็นแค่คนรับใช้ ฉันก็ไม่แน่ใจว่าเขาจะรับได้รึเปล่า"
"รับได้ค่ะ" เสียงอลินดังขึ้น คุณหญิงกับพสุหันไป คุณหญิงถามว่า ไม่ได้ไปดูอาหารหรือ อลินบอกว่าให้เด็ก
ไปดูแทนแล้ว บังเอิญมาได้ยิน จึงเสียมารยาทตอบแทน คุณหญิงคงไม่ว่าอะไร คุณหญิงยิ้มบอกว่า หนูลินคิดอย่างนั้น แม่ก็สบายใจเฉิบ...แต่หางตาคุณหญิงไม่ยอมเฉิบด้วย
ส่วนพสุนั้นเล่า แอบเห็นอลินเป็นคนใหม่ ชักจะเริ่มรู้สึกว่าน่ารักไม่หยอกใครนะเนี่ย?
แล้วก็ยิ่งรู้สึกดีใจเนื้อเต้นตุบๆขึ้นมาอีก เมื่อกลับไปส่งเธอถึงคอนโดฯ เขาติงว่าไปพูดกับว่าที่แม่สามียังงั้น
ไม่กลัวเขาโกรธเอารึ อลินรับว่ากลัว แต่ต้องทำตามสัญญากับครูกุ๊ก
"อะเหรอ...เพิ่งรู้นะเนี่ย ว่าเป็นคนรักษาสัญญากับเขาด้วย"
"บ๊ะ...ปกติก็ไม่หรอก แต่กับครูกุ๊ก...เห็นเป็นคนพิเศษ" พสุชะงักดังกึ๊ก "ตั้งแต่รู้จักฉันมา ครูกุ๊กเคยเห็นฉันมีเพื่อน รึเปล่า" พสุสั่นหัว "ถูกต้อง...ฉะนั้นฉันมีครูกุ๊กเป็นเพื่อน ต้องทะนุถนอมมากๆหน่อย อีกอย่าง...ถึงยังไงคุณหญิงไม่กล้าโกรธฉันหรอก ถึงกับออกโรงเคลียร์ครูกุ๊กแทนลูกชาย หรืออย่างที่ว่า หึงแทนลูกชาย แสดงว่าเขาอยากได้ฉันเป็นสะใภ้มากๆ แต่ก็อย่างว่า คนมันน่ารัก เสน่ห์เพียบเต็มลำเรือขนาดนี้... ใครไม่อยากได้ก็บ้าแล้ว"
"อะเหรอ...โฮ้ย กลับบ้านดีกว่า" พสุทำท่าจะทนฟังไม่ไหว
"อ้าว...อะไรกันเนี่ย นึกจะไปเหมือนไก่จะบิน...ฉันอุตส่าห์ ออกรับหน้าแทนขนาดนี้จะขอบคุณสักนิดก็ไม่มี"
พสุชะงัก นึกขึ้นมาได้ หยุดหันมา ล้วงกระเป๋าเอากระดาษแผ่นหนึ่งส่งให้ อลินคลี่ดู เห็นรูปเธอที่ลงในนิตยสาร มองพสุเหวอๆ
"แม่ผมฝากมาขอลายเซ็น...บอกว่าแม่เป็นแฟนคลับคุณตั้งแต่คุณยังเด็กๆ" อลินโต้ทันทีว่า ตอนนี้ก็ไม่แก่ พสุจึงเร่งให้เซ็น เพราะดึกและง่วงแล้ว...
"แหม...จะอภิสิทธิ์มาจากพรรคไหน เกิดมายังไม่เคยมีใครเร่งฉันตอนแจกลายเซ็นนะ แล้วรูปนี้ไม่เซ็น มันยับยู่ยี่ จะหารูปให้ใหม่สมศักดิ์ศรีแฟนคลับระดับแม่ครูกุ๊ก"
อลินไปหารูปของเธอมาใหม่แผ่นใหญ่กว่ามาก จนพสุติงประชดว่า เล็กไปไหม อลินทำท่าจะลุกไปหยิบที่ใหญ่กว่า พสุร้องห้าม อลินยิ้มถามว่า อิจฉาแม่ใช่ไหม อยากได้บ้างก็จะเซ็นงามๆให้ อลินแทบปากกาหลุดจากมือ เมื่อพสุบอกเซ็นมาเลย...อลินถามชื่อแม่พสุ เธอจึงเขียน "ให้แม่นงนะคะ ขอให้ สุขภาพแข็งแรง มีความสุขมากๆนะคะ" ก่อนเซ็นชื่ออย่างงาม...
พสุได้รูปบอกลาทันที แต่อลินกัดไม่ปล่อย บอกว่าเธอหิว ช่วยทำอะไรให้กินหน่อยได้ไหม พสุปฏิเสธเสียงแข็ง ไม่อยากฟังคำร้องขออุทธรณ์ว่าหิวจนท้องร้องจ๊อกๆแล้ว... ในที่สุดพสุยอมทำเป็นการตอบแทนที่เซ็นรูปให้แม่เขา...
อลินจึงสั่งเอารสชาติไม่เปรี้ยวหวานมันเค็ม แต่ขออร่อยให้มากๆไว้ จะไปมาสก์หน้านอนรอ เสร็จแล้วให้รีบบอกแล้วยกมาให้...พสุได้แต่ร้องโฮ้ยแล้วเดินเข้าครัวไป
ooooooo
พสุเข้าครัวทำหน้าที่กุ๊กจากของเท่าที่มีที่พอทำได้คือสลัดน้ำใสแบบที่ง่ายที่สุด...ขณะที่อลินออกจากห้องน้ำมานอนมาสก์หน้าที่โซฟา รอทานอาหารที่ว่าหิว...กระทั่งพสุทำอาหารเสร็จ ร้องเรียกอลินว่าอาหารเสร็จแล้ว กลับไม่มีเสียงตอบ จึงเดินมามอง อลินนอนหลับอย่างหมดสภาพ มีมาสก์โปะหน้า ขาห้อยต่องแต่ง แขนก่ายเหนือหัว เป็นท่าที่ไม่น่าจะเป็นนางเอกได้
พสุปลุกก็ได้แต่ส่งเสียงอื้อๆอ้าๆแล้วหลับต่อ เขาจึงบอกส่งเดชว่า ตื่นมาค่อยกินแล้วกัน...ก่อนเดินไป จึงจับขาที่ห้อยลงให้เข้าที่และจัดท่านอนให้ดี ก่อนเอาผ้ามาห่มให้ เขาเห็นซองมาสก์หน้าบอกว่าทิ้งไว้ 10 นาที...นี่เลยมานานแล้ว พสุตัดสินใจดึงมาสก์ออกจากหน้าอย่างเบามือ จนเห็นหน้าไร้ เครื่องสำอาง มองแล้วถึงกับต้องจ้องนิ่งนาน นิ่งจนเคลิ้ม เผลอยิ้มให้นิดๆ พอรู้สึกตัว พสุจึงละสายตาจากใบหน้าสดใสนั้น
พสุเดินมาที่ห้องครัว เก็บอาหารใส่ตู้เย็น เขียนข้อความติดไว้หน้าตู้เย็น แล้วมองรูปที่เธอเซ็นให้แม่ แต่อดขำไม่ได้... กระทั่งลงไปขับรถกลับบ้าน พสุอดนึกถึงตอนไปบ้านคุณหญิงถูกต้อน แต่อลินออกมารับหน้าแทนอย่างไม่กลัวคุณหญิงโกรธ แล้วยังบอกว่า ครูกุ๊กเป็นคนพิเศษ เป็นเพื่อนที่ต้องทะนุถนอม... พสุรู้สึกหัวใจพองโตขึ้นจนผิดปกติ เขามองรูปที่วางข้างๆ ขับรถไปด้วยอารมณ์บ่มความสุขแต่พอเคลิ้มๆ ขับไปยิ้มไปคนเดียว ใครว่าบ้าช่างหัวชาวบ้าน...
ooooooo
อนุชาเอาภาพและซีดีคุณหญิงถล่มร้านโสภิตา มาให้แม่ดู แล้วถามว่าแม่ทำแบบนั้นได้ยังไง คุณหญิงบอกว่าไม่อยากให้มันมายุ่งกับเล็ก ลูกชายจึงตำหนิว่า ไม่ควรทำรุนแรงอย่างนั้น ถ้าเขาเอาให้นักข่าวหรือฟ้อง ร้องจะทำยังไง?
คุณหญิงที่กำลังอยากจะเล่นการเมืองเพราะเห็นเขาร่ำรวยกันโครมๆ จึงบอกลูกชายว่าอย่าห่วง ยัดเงินตำรวจ ไม่ให้รับแจ้งความ ยัดเงินคนที่เกี่ยวกับคดี เพื่อนคุณพ่อมีเยอะแยะให้เขาช่วยได้ ลูกชายเตือนว่า สมัยนี้ไม่เหมือนเมื่อก่อน ตอนนี้มันยุคกัมพูชาร่าเริง ไม่มีนักการเมืองคนไหนเอาชื่อเสียงตัวเองมาแลกเรื่องไร้สาระแบบนี้
"เล็กจะให้แม่ทำยังไง แม่ไม่ยอมให้มันมาทำลายอนาคตลูก ถ้าเล็กยังไม่เลิกยุ่งนังโสภิตา ชีวิตเล็กจะไม่เหลือใคร ไม่ว่ามัน แม่ หรือแม้แต่อลิน...แล้วตอนนี้ แม้อลินอยากจับลูกจนตัวสั่นงักๆ แต่แม่ขอเตือนให้ระวังไอ้ครูกุ๊กที่ชื่อพสุให้ดี ความสัมพันธ์สองคนนี้ไม่แค่สอนทำอาหาร" ลูกชายยืนยันว่า อลิน บอกเขาว่าไม่เป็นอะไรกัน คุณหญิงสำทับทันที "อลินอาจไม่เป็นอะไร แต่ไอ้ครูกุ๊กไม่แน่ ถึงลินไม่ดังเหมือนก่อน แต่ใครอยู่ใกล้อาจหลงเสน่ห์ได้ ถ้าเล็กไม่รีบรวบหัวรวบหางตอนยังมีโอกาส เล็กอาจเสียอลินให้พ่อครัวที่มีแม่แค่คนรับใช้ได้"
อนุชาฟังแล้วชักจะเกิดอารมณ์แบบหมาหวงก้างมาเกาะบ่าตงิดๆ คุณหญิงส่งแฟ้มกำพืดพสุที่ให้คนไปสืบมาให้ ลูกชายรู้จักศัตรูของเขาเอง อนุชาจำต้องรับเรื่องราวพสุมา เพื่อจะร่วมทำสงครามที่คุณแม่ได้ประกาศให้แล้ว...
ooooooo
การไปเข้าฉากละครเรื่องฟ้าทอรุ้งของอลินเช้านี้ เจอฮยองกึนดาราเด็กเกาหลีผวาวิ่งมาเรียกอลินคุณแม่ขา...เหมือนอลินถูกฟ้าผ่าอีกแล้ว เด็กคนนี้ชอบเรียกเธอว่าแม่ทุกที เพราะในละครเธอเป็นแม่ฮยองกึนเสียด้วย
อลินจึงตั้งแท่นสั่งสอนว่า เธอยังไม่แก่อายุไล่เลี่ยกับแม่ของฮยองกึนเลย ในความเป็นจริงพี่อลินยังเป็นพี่ของน้องฮยองกึนอยู่ดี อายุเราห่างกันไม่เท่าไหร่
"ฉะนั้นอย่าเรียกแม่อีก ไม่งั้นพี่อาจจะอิน จนนึกว่า คุณพ่อน้องเป็นสามีพี่จริงๆ"
แม่ฮยองกึนยืนฟังอยู่ถึงสะดุ้งสามเฮือก เคืองหนักที่อลินจะมายุ่งสามีเธอ อลินสะบัดหน้า เดินหนีเข้ากองถ่าย ฮยองกึนนึกขึ้นได้รีบร้องเรียกเพื่อถามเรื่องสำคัญ บอกว่าอยากได้ เบอร์ครูกุ๊ก เห็นรูปเขาตอนแถลงข่าวกับพี่ลิน พี่น่ารักมากๆ อลินหยุดจึ๊กกึ๊ก เด็กอยากให้ครูกุ๊กมาสอนทำอาหารเป็นการส่วนตัว...อลินเริ่มหน้าไม่ดี ถามอายุ รู้ว่าเธอน้อยกว่าครูกุ๊ก 12 ปี แต่เด็กกลับชอบผู้ใหญ่ อลินจึงรีบจัดการ
"รู้แล้วเหยียบ...ครูกุ๊กเขาไม่ค่อยชอบเด็กผู้หญิง" เด็กยังงง จึงสับต่อ "ครูกุ๊กชอบเด็กผู้ชาย"
ฮยองกึนหน้าซีดเป็นไก่ต้มข่า อลินถามว่า มีผู้ชายที่ไหนชอบทำกับข้าวเป็นชีวิตจิตใจ มีรอยยิ้มอบอุ่น แววตาแสนดี เป็นเกย์ชัดๆ
ฮยองกึนถึงสยอง พยักหน้างึกงักๆ อลินทำหน้าเศร้าเหมือนจะเสียใจด้วย แต่แอบใส่เจ้าเล่ห์ไว้ที่มุมปาก กระหยิ่มยิ้มย่องในอารมณ์...
ooooooo
สำหรับนายลมวายุถูกทวงหนี้ ไม่จ่ายค่าเช่าร้านสองแสนกว่า นายลมไม่มีจ่าย กลับวางท่าใหญ่ด่าย้อน เงินแค่นี้ทำมาทวง แล้วจะเอาไปจ่ายให้ นายลมวิ่งไปหาหมิง ขอยืมเงินสองแสนจ่ายค่าเช่าที่ หมิงไม่มี ซ้ำลำเลิกว่าลมเอาไปหลายล้านแล้ว ลมไม่พอใจ ประกาศว่าเขาจะไปหาคนที่มีเงินก็แล้วกัน หมิงเรียกไว้ แต่ลมไม่หันมา หมิงเองก็ไม่มีทางเลือก...
เมื่อลมพาพี่สาวไปขอเงินจากพี่ฟ้า จึงเจอเงื่อนไขสำคัญว่า เขาจะต้องเลิกว่านายดินเป็นลูกคนใช้ นายลมกับพี่น้ำวารีของเขาไม่ยอม เพราะดินเป็นลูกคนใช้จริงๆ พี่ฟ้าจึงย้อนว่า พวกเธอก็เป็นลูกเมียน้อย เพราะแม่เธอเป็นน้องสาวแม่พี่ แต่ก็มาทีหลัง เป็นเมียน้อย จะว่ายังไง นายลมจำยอม แต่ยังมีท่า ถ้าเขาหาเงินมาคืน จะเรียกไอ้ลูกคนใช้อย่างเก่า พี่ฟ้าได้แต่ส่ายหน้ากับพวกน้องวายร้ายพวกนี้
ooooooo
เมื่ออลินเข้าประชุมในบริษัท ที่ประชุมบอกว่า สปอนเซอร์ต้องการให้รายการอาหารเด็กเพราะคนชอบใจมาก แล้วให้ใช้เด็กสองพี่น้องอย่างเก่า อลินจะทำพิซซ่า แม้เด็กคนน้องขอกินพิซซ่า แต่เธอยากเปลี่ยนเด็กใหม่ ที่ประชุมไม่ยอม อลินจำต้องตกลง
ออกจากที่ประชุมบอกอนุชาว่า เธอจะรีบไปปรึกษาเรื่องรายการอาหารกับครูกุ๊ก ทำให้อนุชารู้สึกลมหึงเริ่มตีสว้านในเข้าให้แล้ว...เขาเริ่มเอาเรื่องอลินกับครูกุ๊กมาคิดอย่างที่คุณหญิงแม่ตั้งให้เป็นศัตรูไปแล้ว
เมื่ออลินกับพสุพบกันที่คอนโดฯของเธอ เล่าเรื่องรายการอาหารเด็กให้ฟัง พสุบอกอย่าห่วงเรื่องเด็ก ห่วงเรื่องทำพิซซ่า ดีกว่า อย่าให้พลาดเพราะเขาจะไม่ไปกองถ่ายกับเธออีก เบื่อข่าวพวกบันเทิง
"คอยดูนะ...ถ้าฉันกับคุณเล็กลงเอยกันเมื่อไหร่ จะไม่ง้อสักนิดเลย" พสุฟังเริ่มตึงที่คอไม่ขำเหมือนก่อน จึงบอกอลินว่า เทปหน้าทำพิซซ่าก็ดีแล้ว เขาจะพาเธอไปเรียนที่ร้านเบเกอรี่เพื่อนของเขา...คำว่าเพื่อนทำให้อลินขมวดคิ้ว พสุจึงย้ำ ใช่แล้วเพื่อน ที่อลินเคยให้ไอ้เปี๊ยกไปสืบว่าเป็นใครคนนั้นละ ถ้าอยากรู้จักจะได้พาไปเจอกัน...
ตกกลางคืน พสุไปที่ร้านเป้หวาน โสภิตาฟังเรื่องราวแล้ว ไม่แน่ใจว่าอลินควรจะมาเรียนพิซซ่าที่เธอหรือไม่ พสุเห็นว่า วันหนึ่งคุณลินอาจแต่งงานกับอนุชา เขาควรรู้ข้อมูลจริงๆของโสภิตา ก่อนที่คุณหญิงจะใส่ข้อมูลผิดๆให้ ถ้าคุณลินรู้ว่าเธอกับอนุชาเป็นอะไรกันจะไม่เสียใจหรือ พสุบอกไม่รู้ แต่ให้อลินรู้จักตาในฐานะเพื่อนของพสุ ดีกว่ารู้จักตาในฐานะภรรยาเก่าของนายอนุชา...โสภิตาได้แต่พยักหน้า
เห็นภาพอลินที่น่ารัก โสภิตายอมรับว่า คุณเล็กได้พบคุณอลินคนที่คู่ควรกับเขาแล้ว...
ooooooo
ในที่สุดเมื่อพสุพาอลินไปพบโสภิตาที่ร้านเป้หวาน อลินเห็นร้านยิ่งแปลกใจว่าคุณโสภิตาเป็นเพื่อนกับครูกุ๊ก จริงๆหรือ หลังจากพสุแนะนำกันแล้ว อลินจึงได้รู้จากปากโสภิตาว่า เธอเป็นเพื่อนกับครูกุ๊กมาสิบกว่าปีแล้ว ตั้งแต่อยู่มหาวิทยาลัย จากนั้นมีการสัพยอกหยอกล้อกัน โดยเฉพาะพสุถูกแซวหนัก จึงเร่งให้อลินรีบมาฝึกทำพิซซ่ากันทันที...
พสุเริ่มสอนอลินทำตั้งแต่ให้หาขวดยีสต์ อลินหาจนตาลายก็ไม่รู้ โสภิตาแอบส่งสัญญาณบอก อลินหยิบมาได้ จากนั้นเดินตามกรรมวิธีการทำ โดยมีครูกุ๊กสั่งให้ลงมือด้วยตัวเอง แต่มีโสภิตาคอยแอบช่วย...
การปฏิบัติการสอนให้ทำ กระทั่งมาถึงแป้งฟุ้งกระจายเข้าตาอลิน ต้องช่วยกันเช็ดล้างจนหายแสบ การแกล้งดุ แต่เอาใจ ใส่อลิน ทำให้โสภิตาคิดว่า...หรือว่าทั้งสองคนมีอะไรกันยิ่งกว่าเพื่อน?
ขณะที่ผู้ชายอีกสองคนเริ่มจะหันมาสนใจอลินอย่างจริงจัง ด้วยจุดประสงค์ที่ต่างกัน
(อ่านต่อพรุ่งนี้)