@^@..อ่านเรื่องย่อละครเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 15/4-16/1
ตอนที่ 15/4-16/1 (ต่อจากวานนี้)
หินมองปารมีอย่างสงสารทั้งๆที่ไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น แคทยันตัวลุกขึ้น พาปารมีเข้าไปในห้องรับแขกจนได้ โดยมีหินคอยลุ้นอยู่ไม่ห่าง แคทเอายานอนหลับให้ปารมีกิน และอยู่ เป็นเพื่อนจนเธอหลับบนโซฟา ถึงยอมเปิดปากเล่าเรื่องนิตาให้หินฟัง
"โอ๊ย...ทำไมชีวิตคนเรามันถึงบ้าบอได้ขนาดนี้นะ สงสารยัยปาล์มจริงๆ ฝากคุณหินดูด้วยนะคะ กว่าจะตื่นคงเกือบเช้า...ยามันแรง...แคทจะกลับไปนอนเป็นเพื่อนนิตา เฮ่อ...ถึงยังไงมันก็เพื่อนเรา"
"คุณแคทน่ารักจริงๆ" หินชมอย่างจริงใจ
ถึงแคทจะเหนื่อยมากแต่ไม่วายกระเซ้าว่า "น่ารักแล้วทำไมไม่รัก...แคทล้อเล่นค่ะ ฝากยัยปาล์มด้วยนะคะ" แคทรีบออกไป หินหันมามองปารมี เอื้อมมือขยับผ้าห่มให้เข้าที่ นั่งลงที่พื้นข้างๆแล้วลูบผมเธอเบาๆ
"คุณคงเจ็บปวดมากใช่มั้ยครับ...ที่รักของผม"
หินนั่งเฝ้าปารมีอยู่อย่างนั้นจนผล็อยหลับไป ปารมีค่อยๆลืมตาขึ้น เห็นหินนั่งฟุบอยู่ใกล้ๆ ฉุกคิดถึงอดีตที่เขาคอยดูแลยามเธอป่วย แล้วหวนคิดถึงวันที่เจอหินนอนอยู่บนเตียงของนิตา ปารมีนอนมองหินด้วยน้ำตาคลอเบ้า ก่อนจะพลิกตัวนอนตะแคงหันหลังให้
ooooooo
ตอนที่ 16
เช้าวันต่อมา ที่ห้องรับแขกภายในคฤหาสน์ของเดช ปารมีค่อยๆรู้สึกตัวลืมตาขึ้น แปลกใจที่เห็นเอมิกานั่งมองอยู่ พยายามกวาดตามองหาหิน เอมิการู้ทัน บอกว่าเพิ่งสั่งให้หินไปนอนเมื่อครู่นี้ ปารมีชะงัก ขยับลุกขึ้นนั่งเซ็งๆ เอมิกาจับมือพี่สาว ปลอบว่าอย่าคิดอะไรมาก ปารมีหันมองสีหน้าปลงๆ
"นายหินคงเล่าทุกอย่างให้เอมิกาฟังหมดแล้ว...เขาคงสะใจ"
"เล่าอะไรคะ...นายหินไม่เห็นเล่าอะไรให้เอมฟังเลย นอกจากบอกให้เอมดูแลพี่ปาล์มให้ดีๆ"
ปารมีทึ่งกับความเป็นสุภาพบุรุษของหินที่ไม่พูดเรื่องส่วนตัวของเธอ เอมิกาอยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ใครทำให้พี่สาวของเธอต้องเป็นอย่างนี้ เชนหรือหิน ปารมีไม่อยากคุยเรื่องนี้ที่นี่ เลยชวนเอมิกาไปห้องนอน แล้วเล่าเรื่องที่เชนทำนิตาท้องด้วยแววตาเศร้าหมอง เอมิกาโผกอดเพื่อปลอบพี่สาว ปารมีขอร้องว่าอย่าบอกพ่อกับแม่เด็ดขาด
"ทำไมล่ะคะ...พี่ปาล์มยังจะปกป้องเขาอีกเหรอ"
"ใครบอกพี่จะปกป้อง...พี่จะเป็นคนบอกคุณพ่อคุณแม่ ด้วยตัวพี่เอง" ปารมีสีหน้าเด็ดเดี่ยว...
ในเวลาต่อมา ขณะที่หินเดินออกจากห้องพักจะไปเฝ้าเดชที่โรงพยาบาล นึกอะไรขึ้นมาได้ ชะงักฝีเท้าจะเปลี่ยนไปเดินอีกทางหนึ่ง เสียงปารมีร้องเรียกให้รอเดี๋ยว หินหยุดไม่พูดอะไร ไม่ยอมมองหน้า แถมรีบหันข้างให้เธออีกต่างหาก ปารมีเดินเข้ามาถามว่าจะไปไหน หินตอบโดยไม่มองหน้าว่าจะไปเฝ้าเดช
"ทำไมไม่เดินทางนี้ จะเลี้ยวไปหลังบ้านทำไม...แล้วทำไมไม่หันหน้ามา"
ปารมีเดินเข้าไปมองหน้าใกล้ๆ หินรีบหันหลบมาอีกฝั่ง เธอชักโมโห เตือนว่าอย่ามากวนประสาท หินยังคงไม่ยอมมองหน้า ตอบไปว่าไม่ได้กวน
"ไม่ได้กวนแล้วทำไมไม่หันหน้ามา ฉันสั่งให้นายหันหน้ามาเดี๋ยวนี้" ปารมีเสียงเฉียบ
หินค่อยๆหันหน้ามาแต่ยังหลบตาอยู่ ปารมีสั่งให้มองหน้าเธอด้วย หินถึงยอมมอง ปารมีมองตอบแล้วรู้สึกเขินขึ้นมา เลยทำฟอร์มแว้ดใส่
"ยังไม่ตอบฉันเลย ทำไมต้องหลบหน้าฉันด้วย"
"ก็คุณปารมีเคยสั่งว่า ถ้าไม่จำเป็น...ก็อย่ามาให้เห็นหน้า" หินพาซื่อ
ปารมีนึกขึ้นมาได้ทำตาปริบๆ แต่ยังวางฟอร์ม "เออ...ดีมาก...ที่ปฏิบัติตามคำสั่งอย่างเคร่งครัด"
หินยังคงจ้องหน้าเธอตามคำสั่ง ปารมีขอบใจเรื่องเมื่อคืน แล้วสั่งให้เอารถออก พาเธอไปเยี่ยมเดชด้วย หินตาเป็นประกายแวบหนึ่งด้วยความดีใจ ทำตามคำสั่งทันที
ooooooo
ระหว่างทางไปโรงพยาบาล ปารมีนั่งเบาะหลังมองโน่นมองนี่ตามเรื่อง แล้วเหลือบมองหินในกระจกส่องหลัง หินบังเอิญมองมาเช่นกัน สายตาประสานกันพอดี ปารมีหลบวูบ ทำเฉไฉหยิบผ้าห่มบางๆในรถมาคลุมตัว หินเอื้อมมือไปเบาแอร์เกรงว่าเธอจะหนาว ปารมีมองอย่างซึ้งใจที่เขาคอยเป็นห่วงเป็นใยเสมอ
ทันใดนั้นเชนโทรศัพท์เข้ามือถือของปารมี ปารมีเห็นเบอร์โชว์หน้าจอ เหลือบมองหินในกระจกส่องหลัง จังหวะเดียวกับหินมองมาเจอกันอีก คราวนี้หินเป็นฝ่ายหลบตา ปารมีรับสายด้วยน้ำเสียงแข็งกระด้างผิดปกติ ถามว่ามีอะไร เชนชะงักนิดหนึ่ง
"ฮัลโหล...น้องปาล์มเหรอครับ"
"พี่เชนโทร.หาใครล่ะคะ" ปารมีกวนเต็มที่
"เอ่อ...ครับ...เอ่อ...พี่โทร.ไปที่บ้าน คุณอาอรบอกน้องปาล์มไม่อยู่...จะไปไหนแต่เช้าครับ"
"ไปเยี่ยมคุณพ่อค่ะ...ทำไมคะ...นึกว่าปาล์มแอบไปหากิ๊กรึไง" ปารมีว่ากระทบ เล่นเอาหินเกือบหลุดหัวเราะ ปารมีต้องถลึงตาใส่ในกระจกส่องหลัง หินเลยทำหน้านิ่ง
"เปล่า...เปล่าครับ...ว่าแต่ทำไมน้องปาล์มไม่โทร.ให้พี่ไปรับ ขับรถออกมาเองทำไม"
"ใครบอก...ปาล์มมากับนายหิน" ปารมีเจตนายั่วเชน แล้ววางสาย เชนร้อนใจรีบพุ่งออกจากห้องพัก...
ครู่ต่อมา เชนมาถึงหน้าห้องพักคนไข้ของเดช เห็นหินนั่งรออยู่ ปรับสีหน้าเป็นปกติแล้วเปิดประตูห้องผลัวะเข้าไป ปารมีกำลังประคองเดชให้เดินออกกำลัง ทั้งสองคนพ่อลูกหันมามองหน้าเชนเป็นตาเดียวกัน
"ไม่เคาะประตู...เสียมารยาท" เดชใส่ทันที
เชนมองปารมีราวกับต้องการตัวช่วย แต่เธอทำเฉยไม่เดือดร้อนหรือแก้ตัวแทนให้เหมือนเคย เชนงง รีบยกมือไหว้ ขอโทษเดช แล้วเดินไปหาปารมีที่กำลังพาเดชเดินต่ออย่างไม่สนใจ เชนจะขอคุยกับเธอเป็นการส่วนตัว ปารมีสวนขึ้นทันที ว่าไม่ว่าง เชนหน้าจ๋อย เดชเองก็งงว่าเกิดอะไรขึ้น เชนอ้าปากจะพูดต่อ แต่ปารมีแทรกขึ้น
"ปาล์มเองก็มีธุระจะคุยกับพี่เชนเหมือนกัน...อ้อ... ไม่ใช่สิ...ไม่ใช่กับพี่เชนคนเดียว ต้องมีคุณพ่อแล้วก็รอให้ คุณแม่มาด้วยอีกคนจะได้ครบ"
เชนจำใจรอให้อรปรียามาถึงก่อน ในเวลาไม่นานนัก อรปรียา เอมิกา กับป้าอุ่นก็มาถึง ปารมีไม่รอช้าบอกกับทุกคนว่าจะไม่มีการแต่งงานระหว่างเธอกับเชนเด็ดขาด อรปรียา ตกใจมาก เชนถึงกับช็อก แต่เดชยิ้มสะใจ ขณะที่เอมิกาสมน้ำหน้าเชน เชนไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น
ปารมีย้อนว่าเธอน่าจะเป็นคนถามเขามากกว่าว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมถึงทำนิตาท้อง อรปรียาลมใส่ทันที เอมิกากับป้าอุ่นรีบเข้ามาประคอง เชนขอร้องปารมีให้ฟังเขาอธิบายก่อน เดชโกรธจัด ออกปากไล่แล้วห้ามมายุ่งกับลูกสาวของเขาอีก เชนพยายามจะแก้ตัว แต่เดชไม่ฟัง ตะโกนเรียกหินให้มาลากเชนออกไป
หินทำตามคำสั่งเข้ามาจับตัว เชนยื้อสุดฤทธิ์ หินลากไปจนเกือบถึงประตูห้อง เชนคิดหาทางออกได้รีบบอกปารมีว่านิตาใส่ร้ายตน เพราะต้องการแย่งเขาไปจากเธอ และเขามีหลักฐานยืนยันว่านิตาคิดหักหลังเธอมาตลอด เดชตำหนิเชนว่าไม่เป็นลูกผู้ชายที่ใส่ร้ายนิตา เชนหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมา แล้วเปิดเสียงนิตาที่เขาอัดไว้ให้ทุกคนฟัง
"เชนคะ...นิตารักคุณมากนะคะ...รักคุณสุดหัวใจ นิตาจะรอ...รอวันที่ไม่มีนังปารมีมาคอยเป็นมารหัวใจอีกต่อไป นิตาจะทำทุกอย่างเพื่อแย่งคุณมาจากมันให้ได้"
ทุกคนพากันใบ้กิน เอมิกาสะเทือนใจมาก เพราะเธอเองก็เป็นหนึ่งในคลิปพวกนั้น เชนบอกว่ายังมีเสียงพูดของนิตาอีก ปารมีเศร้าใจเกินจะฟังต่อ ขอร้องว่าพอได้แล้ว หินมองปารมีด้วยความสงสารจับใจ
(อ่านต่อพรุ่งนี้)