@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 8-9
ตอนที่ 8 (ต่อจากวานนี้)
เมื่อต้องออกจากงาน ต้อมยืนมองภาพพ่อของตัวเองที่ประดับอยู่ที่ล็อบบี้อย่างอาลัยอาวรณ์ โป้งเข้ามาถามว่าเคลียร์หนี้สินกันอย่างไร
"เจ๊ากันว่ะ ข้าไม่เอาเรื่องที่เสี่ยเค้าปล้ำวีสี่ ส่วนเสี่ยเค้าก็ไม่ตามเงินค่าเสียหาย"
"คงสมใจยัยดุจดาวล่ะสิทีนี้ ลิซ่าไม่เข้าใจจริงๆว่าต้อม ทนอยู่ได้ยังไง ถ้าเป็นลิซ่านะป่านนี้เป็นคดีไปแล้ว"
ต้อมบอกลิซ่าว่ากรรมใดใครก่อกรรมนั้นย่อมสนอง โป้งนึกได้ถามหาวีสี่ ต้อมบอกว่าไปหางานใหม่ เธอไม่สบายใจที่เป็นต้นเหตุให้เดือดร้อน โป้งกับลิซ่าหวั่นใจว่าวีสี่ไปหางานหรือหาเรื่องกันแน่ ต้อมเองก็ชักหนักใจเช่นกัน
สภาพผู้คนบนท้องถนนหน้าดำคร่ำเคร่งกับการทำงานประหนึ่งว่าถ้าใครไม่มีงานทำคนนั้นก็หมดสิทธิ์มีชีวิตต่อไป
วีสี่เห็นแล้วรู้สึกเหนื่อยใจ เดินหางานจนเหนื่อยล้ากลับมาบ้านนั่งครุ่นคิดคุยกับนาฬิกาของเธอ วีสี่ถาม "ฉันอยากได้งานทำแต่ไม่รู้จะหายังไง อุปกรณ์นำร่องพอมีข้อมูลให้ฉันบ้างมั้ย"
"หางานหาเงินเพื่อเดินทางกลับดาว GEN45 ใช่หรือไม่"
"วีสี่อยากกลับบ้าน วีสี่คิดถึงบ้าน แต่ครอบครัวนายต้อม กำลังเดือดร้อนเพราะวีสี่ วีสี่ต้องช่วยพวกเค้าก่อน"
"สหายวีสี่ กระผมขอเตือนด้วยความหวังดี แต่ความสนิทสนมที่คุณมีต่อสหายต้อมกำลังจะเข้าข่ายล้ำเส้น"...วีสี่ไม่เข้าใจ นาฬิกาจึงขยายความให้ฟังว่า "ความรักความผูกพันเป็นเรื่องที่ไม่เหมาะกับชาว GEN45 เช่นคุณ และที่สำคัญ อย่าลืมว่าวัคซีนแคปซูลที่คุณใช้อยู่มีอายุจำกัดเพียงแค่ไม่กี่เดือนเท่านั้น ถ้าคุณไม่รีบไปจากดาวโลก คุณจะต้องตายในไม่ช้า..."
ฟังแล้ววีสี่รู้สึกใจหาย เธอเดินมาดูต้อมที่ห้องรับแขกเห็นนอนหลับไม่เป็นท่าอยู่บนโซฟา บนโต๊ะเกลื่อนไปด้วยหนังสือพิมพ์สมัครงาน เธอเดินเข้ามานั่งมองหน้าต้อมอย่างรู้สึกผูกพันรักใคร่ รำพึงว่าต้อมน่ารัก ต้อมปรือตาถามเธอว่ามีอะไรหรือเปล่า วีสี่รีบขยับออกบอกว่าไม่มีอะไร ถึงเวลาทานข้าวเธอจะมาปลุก ต้อมหลับตาต่อ วีสี่ตะแคงหน้ามองต้อมแล้วคิดอะไรบางอย่างได้ รีบเดินจ้ำออกจากบ้าน นาฬิกาจับความเร่งรีบของเธอได้จึงถามว่าไปไหน
"ฉันตัดสินใจแล้วอุปกรณ์นำร่อง ฉันจะต้องรีบเก็บเงินเพื่อเดินทางกลับบ้านให้เร็วที่สุด แต่ก่อนไปฉันต้องใช้เวลาที่มีอยู่บนโลกให้คุ้มค่า"
วีสี่ตัดสินใจจะทำเพื่อต้อม นาฬิกาย้ำเตือนให้หยุดคิดเรื่องรักๆใคร่ๆก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป แต่วีสี่ยอมรับว่าเธอหยุดไม่ได้เพราะความรักทำให้เธอมีพลัง เธอจะไปหางานทำเพื่อต้อม วีสี่วิ่งข้ามถนนไม่ทันระวัง รถของสืบพงศ์แล่นมาด้วยความเร็ว เบรกสุดแรง เข้าโมโหลงมาต่อว่า แต่พอเห็นว่าเป็นวีสี่ก็จำได้ "เด็กไอ้ต้อมนี่หว่า..."
ท่าทีสืบพงศ์เปลี่ยนเป็นจิ้งจอกมองเหยื่อทันที เขาถามวีสี่จะรีบไปไหน พอรู้ว่าเธอจะไปหางานทำ เพราะโดนไล่ออกจากงานทั้งเธอและต้อม สืบพงศ์หัวเราะสะใจก่อนที่จะยื่นนามบัตรให้ "บอกไอ้ต้อมให้มันโทร.หาฉัน ถ้ามันยอมขอร้องฉันเมื่อไหร่ ฉันจะช่วยมัน"
วีสี่หลงดีใจรีบเอานามบัตรมาให้ต้อมพร้อมกับบอกว่าท่าทางสืบพงศ์รวยมาก ขับรถหรูแต่งตัวโก้ ต้อมไม่อยากเชื่อว่าคนเลวอย่างสืบพงศ์จะได้ดิบได้ดี ถึงอย่างไรเขาก็ไม่มีวันก้มหัวให้ ตั้มกับแต้มยุให้ต้อมไปของานสืบพงศ์แต่ตาชื่นแย้ง ไม่ควรสมาคมกับคนเลว
ooooooo
บริษัทสตาร์มิวสิค ซึ่งสืบพงศ์เป็นผู้บริหารโดยมีนายทุนใหญ่เป็นฝรั่งนิโกรชื่อไมเคิล ไมเคิลตั้งใจเปิดค่ายเพลงลูกทุ่งในเมืองไทย เพราะเห็นว่าเพลงลูกทุ่ง ขายง่าย เขาต้องการให้สืบพงศ์ดึงตัวดุจดาวมาเป็น
นักร้องในค่ายให้ได้ก่อนสิ้นเดือนนี้ สืบพงศ์เจรจากับดุจดาวไว้คร่าวๆ
ในขณะที่ทางเรดาร์เรคคอร์ด ทั้งสำเริงและสินกำลังเอือมระอากับนิสัยของดุจดาว แต่เนื่องจากยังทำยอดขายให้
จึงต้องยอมเอาใจ และรอให้หมดประโยชน์เมื่อไหร่จะคิดบัญชีย้อนหลัง...ดุจดาววีนใส่ทีมงานแทบทุกเรื่องโดยเฉพาะลิซ่าที่เป็นคอสตูม ลิซ่าจำต้องอดทนโดนด่าโดนเหยียดหยามสารพัด โป้งเองก็โดนจิกด่าว่าเป็นแค่คนขับรถ...
ทางด้านต้อม...แต้มและตั้มพยายามขอให้ตาชื่นช่วยพูดกับต้อมยอมไปของานสืบพงศ์ก่อนที่จะล้มละลาย ตาชื่นเข้าใจต้อมว่ามันคือเรื่องของศักดิ์ศรี วีสี่เศร้าที่เป็นต้นเหตุของความเดือดร้อน ตาชื่นปลอบว่าอย่างไรก็ยังมีร้านของเขาที่ยังพอทำเงินได้บ้าง วีสี่อยากรู้มานานแล้วว่าตาชื่นมีร้านอะไร ตาชื่นพาวีสี่มาดู เป็นรถซาเล้งขายสายไหมหน้าโรงเรียนเวลาโรงเรียนเลิก วีสี่เห็นสายไหมฟูออกมาจากเครื่องปั่นก็ตื่นตาตื่นใจ
"คุณตาเก่งจัง รู้จักเอาน้ำตาลมาทำขนม หลอกขายเด็กๆ"
"ฮึย...ขายเฉยๆไม่ได้หลอกเว้ย นี่น้ำตาลจวนหมดแล้ว นังสี่รีบไปซื้อมาเพิ่มเร็ว"
วีสี่รับเงินจากตาชื่นรีบวิ่งเร็วจี๋ออกไป เธอเจอควันดำบนท้องถนนถึงกับบ่นว่าสภาพอากาศบนโลกเลวร้ายมาก มลพิษเข้าสู่ระบบหายใจของวีสี่เกิดการสะสม พอวีสี่มาถึงมินิมาร์ทหยิบถุงน้ำตาลใส่ตะกร้าหลายถุง แล้วเห็นตู้เย็น
ขายน้ำจึงรีบเข้าไปเปิดตู้รับไอเย็น นาฬิกาจับความผิดปกติบางอย่างได้รีบรายงาน
"สหายวีสี่ ผมมีเรื่องสำคัญจะรายงานให้ทราบ ตอนนี้ผมสแกนพบว่าแคปซูลต้านเชื้อโรคในตัวคุณ มันกำลังจะหมดอายุ"
วีสี่รู้ว่ามันมีอายุอีกหนึ่งปี แต่พอนาฬิกาบอกว่าเหลือแค่สามเดือนเท่านั้น วีสี่ตกใจ...
ooooooo
ตอนที่ 9
เมื่อวีสี่รู้ว่าแคปซูลต้านเชื้อโรคของเธอจะหมดลงในอีก 90 วันหรือสามเดือน เพราะบนโลกมีแต่มลพิษมากมายทำให้แคปซูลต้องทำงานหนักเป็นสองเท่า และตอนนี้เริ่มชำรุดแล้ว นาฬิกาย้ำว่าเธอต้องรีบหาวิธีกลับก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป วีสี่เดินครุ่นคิด พลันได้ยินเสียงเอะอะโวยวาย พวกพ่อค้าแม่ค้าหน้าโรงเรียนร้องว่า เทศกิจมา...
ต่างเข็นรถหนี วีสี่เข้ามาถามตาชื่นเกิดอะไรขึ้น ตาชื่นให้รีบหนีก่อน แต่ซาเล้งเกิดสตาร์ตไม่ติด จึงให้วีสี่ช่วย "วีสี่ช่วยตาเข็นรถที เอาให้สุดแรงเกิดไปเลยนะ"
"โอเค จับแน่นๆนะคะคุณตา"
ตาชื่นลืมไปว่าวีสี่มีพละกำลังมหาศาล เธอเข็นรถเร็วจี๋แซงรถบนท้องถนน ตาชื่นจับรถแน่นร้องจ๊าก...มันเร็วไปแล้วให้ เบาลง แต่สายไปเสียแล้ว รถถูกชนเสียงดังสนั่น วีสี่ร้องเรียกตาชื่นเสียงหลง
ห้องพักฟื้นในโรงพยาบาล ตาชื่นนอนเข้าเฝือกขา เนื้อตัวฟกช้ำ ต้อมนั่งเฝ้าข้างเตียง พอตาชื่นฟื้นขึ้นมาก็ถามว่าเขา อยู่ไหน พอรู้ว่าอยู่โรงพยาบาลก็ตกใจจะกลับบ้านเกรงจะเสียเงินมาก ต้อมปลอบให้ใจเย็นเพราะที่นี่เครื่องไม้เครื่องมือทันสมัยและมีหมอเก่ง
"แล้วค่ารักษาพยาบาลเอ็งจะมีจ่ายเหรอวะ"
"คงพอหาได้ คุณตาอย่าห่วงไปเลยครับ"
"เฮ้อ มาถึงขั้นนี้ เอ็งคงต้องทำอะไรสักอย่างแล้วว่ะไอ้ต้อม ตารู้ว่าเอ็งมีศักดิ์ศรี แต่อย่าให้น้องของเอ็งมันลำบากไปด้วยเลยวะ ตาขอร้อง"
ในขณะเดียวกัน วีสี่ไปรับตั้มกับแต้มกลับจากโรงเรียนมาที่โรงพยาบาล แต้มบ่นว่าวีสี่ตลอดทางจนมาถึงโรงพยาบาล ตั้มคอยปรามแต่แต้มไม่สนใจ ต้อมต้องขอให้แต้มหยุดอย่า ให้เดือดร้อนไปกว่านี้ แต้มโกรธโวย "ทุกคนเลิกเข้าข้างมัน
ซะทีเถอะ แต้มทนไม่ไหวแล้วนะ ตั้งแต่ยัยนี่มาอยู่ในบ้าน พวกเราก็เจอแต่เรื่องโชคร้าย แต้มว่ายัยสี่ต้องเป็นตัวซวยแน่ๆ"
"โหพี่แต้ม เอาเรื่องแบบนี้มาพูดกับมนุษย์ต่างดาวได้ไงเนี่ย"
"ตัวซวยคืออะไร วีสี่ไม่รู้จัก" วีสี่ทำหน้างง
"ก็คือตัวนำโชคร้ายมาให้คนในบ้าน คือแกไงล่ะยัยต่างดาว"
ต้อมทนไม่ไหวดึงวีสี่มาหลบข้างหลังเขาแล้วตำหนิแต้ม "พอได้แล้ว เลิกโยนความผิดให้คนอื่นเค้าซะทีเถอะ วีสี่เค้าไม่ได้ทำผิด"
"สหายต้อมปกป้องวีสี่ แมนมั่กๆยิปปี้" วีสี่แอบดีใจแบบชาวโลก
แต้มไม่พอใจโวยต้อมที่มาปกป้องวีสี่และถามแทงใจว่าชอบวีสี่ใช่ไหม ต้อมชะงัก ในขณะที่วีสี่ตาโตตื่นเต้น...ไม่มีการพูดจากันอีกจนกลับมาถึงบ้าน ตั้มกับแต้มเดินเข้าบ้านไปแล้ว ต้อมจึงเรียกวีสี่ไว้อยากจะพูดเรื่องที่แต้มพูดทิ้งไว้ว่าเป็นเรื่องเหลวไหล
"ที่บอกว่าสหายต้อมชอบวีสี่ใช่มั้ย...ไม่หรอก วีสี่เข้าใจ วีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาวจะไปรักกับมนุษย์โลกได้ยังไง"
"ฉันรู้ แต่ฉันก็อยากจะบอกว่า ฉันไม่เคยเห็นเธอเป็นมนุษย์ต่างดาวเลยนะวีสี่...สำหรับฉัน เธอเป็นเด็กสาวที่น่ารักคนนึง" ต้อมยื่นหน้าไปพูดใกล้ๆจนวีสี่เขินใจเต้นตุบๆ
วีสี่ถามต้อมว่าคิดแบบนั้นจริงหรือ ต้อมยิ้มย้ำว่าใช่ ไม่อย่างนั้นเขาไม่คบเธอเป็นเพื่อนหรอก วีสี่พยักหน้าผิดหวังเล็กน้อยแต่ก็สุขใจ...ในคืนนั้นวีสี่นอนไม่หลับ นาฬิกาจับอารมณ์ได้เตือนวีสี่อีกครั้ง อย่าเสียเวลากับความรัก ควรรีบหาทางกลับดาว วีสี่ไม่สนใจเอาหมอนทับนาฬิกา นาฬิกาได้แต่บ่นอู้อี้ว่าเขาเตือนแล้วไม่ฟังกันบ้างเลย
ooooooo
เสี่ยสำเริงยิ่งหงุดหงิดใจ เมื่อสินมาบอกว่าดุจดาวให้ไล่โป้งกับลิซ่าออก โทษฐานวางก้ามกับเธอ สินชักจะทนดุจดาวไม่ไหว แต่สำเริงให้อดทนเพราะดุจดาวยังเป็นตัวทำเงินจนกว่าจะหานักร้องใหม่มาแทนได้ สองพ่อลูกหารู้ไม่ว่า ดุจดาวแอบฟังอยู่ด้วยความเจ็บใจ
ฝ่ายบุคคลซุปเปอร์สโตร์รับต้อมเข้าทำงานจากการฝากของโป้ง ถึงแม้เป็นงานที่ต่ำกว่าวุฒิการศึกษาของต้อม แต่เขาต้องทำไปก่อน ต้อมขอบใจโป้งและจะบอกวีสี่ถึงความช่วยเหลือของโป้งครั้งนี้ เพื่อวีสี่จะได้เห็นใจ แต่โป้งกลับบอกว่าเขาปลงเรื่องของวีสี่แล้ว
"ก็เค้าติดเอ็งแจแบบนั้นจะให้ข้าทำยังไง พอชวนไปกินข้าวเค้าก็พูดแต่เรื่องเอ็ง พอจะชวนไปดูหนัง เค้าก็บอกให้พาเอ็งไปด้วย นี่ถ้าถูกหวย สงสัยรวยไม่แบ่งข้าแน่ๆ"
"แล้วแบ่งใครวะ" ต้อมงง
"ก็เอ็งไงไอ้ต้อม"
ต้อมรีบออกตัวว่าเขาไม่ได้คิดอะไรกับวีสี่ โป้งแย้งว่าแต่วีสี่คิด ต้อมอึ้ง สะกิดใจขึ้นมาทันที...ตลอดเวลาที่ต้อม ทำงานที่ซุปเปอร์สโตร์แห่งนี้ วีสี่คอยช่วย คอยยกของทำทุกอย่างเคียงข้างเขา แม้กระทั่งอาหาร เธอซื้อข้าวไก่ทอดมาให้ก็จัดเรียงเป็นรูปหัวใจ ต้อมพยายามบอกวีสี่ว่าเราเป็นแค่เพื่อน วีสี่เข้าใจว่าต้อมยังลืมดุจดาวไม่ได้...กลับมาบ้าน ขณะอยู่ ตามลำพัง วีสี่ถามนาฬิกาว่าระหว่างเธอกับดุจดาวใครสวยกว่ากัน นาฬิกาเตือนอีกอย่าสนใจความรัก
"รู้แล้วน่าว่าจะต้องรีบกลับบ้าน แต่ตอนนี้เงินสักบาทก็ไม่มีจะกลับยังไงล่ะ เอาล่ะบอกวีสี่มาก่อน ใครสวยกว่า"
นาฬิกาประมวลผลแล้วตอบว่า ดุจดาว วีสี่ร้องบอกว่าผิด นาฬิกาจึงตอบเอาใจว่า...สหายวีสี่ เธอก็ว่านาฬิกาโกหก นาฬิกาครวญว่าไม่เชื่อแล้วมาถามทำไม
"ก็วีสี่อยากรู้ว่าคุณดุจดาวดีกว่าวีสี่ตรงไหน"
"ด้วยความเคารพครับสหายวีสี่ คุณดุจดาวมีภาษีมากกว่าคุณ ก็เพราะเธอเป็นคนมีความสามารถ และเป็นนักร้องระดับซุปเปอร์สตาร์"
วีสี่ไม่เข้าใจเกี่ยวอะไรด้วย นาฬิกาตอบว่าเพราะต้อม เป็นคนปั้นดุจดาวมากับมือ วีสี่ได้ฟังจึงคิดจะเป็นนักร้องบ้าง จึงนึกถึงนามบัตรของสืบพงศ์...วีสี่แล่นไปหาสืบพงศ์ที่บริษัทขอเป็นนักร้อง สืบพงศ์ตกใจ "ฮ้า! อย่างเธอเนี่ยนะจะเป็นนักร้อง"
"ใช่ วีสี่คิดว่าตัวเองเหมาะสมมากที่จะเป็นศิลปิน"
สืบพงศ์มองวีสี่หัวจดเท้าแล้วถามถึงต้อม วีสี่ตอบว่าต้อมไม่รู้เรื่องนี้ เธอมาเอง เธอยินดีก้มหัวให้สืบพงศ์ ว่าแล้ววีสี่ก็ก้มหัว สืบพงศ์หัวเราะเยาะรู้แล้วว่าทำไมต้อมไม่มา
"ฮึ เสียใจด้วยนะ เพราะคนที่ฉันต้องการให้สยบคือไอ้ต้อม ไม่ใช่เธอ"
สืบพงศ์จะเดินหนี วีสี่รีบขอร้องว่าจะให้เธอทำงานอะไรเธอทำทุกอย่างขอแค่ได้เป็นนักร้อง สืบพงศ์นึกสนุกอยากทำให้ต้อมต้องกระอักจึงรับปาก...
เงินเดือนงวดแรก วีสี่ขอเบิกมาเจ็ดพันบาท เอามาให้แต้มเป็นค่ารักษาตาชื่น "วีสี่อยากชดเชยความผิดของตัวเอง โทษฐานที่เป็นตัวซวย วีสี่ทำให้คนในบ้านโชคร้าย"
แต้มอึ้ง "เดี๋ยวก่อน...ที่ฉันพูดไปวันนั้น ฉันไม่ได้ตั้งใจนะ ฉันก็แค่อารมณ์เสียเท่านั้นเอง"
วีสี่พยักหน้าบอกว่าเธอเข้าใจก่อนจะเดินไป ตั้มซึ่งแอบดูอยู่ โผล่ออกมาพูดกับแต้มว่าคนดียังไงก็เป็นคนดีวันยังค่ำ แต้มรู้ว่าตั้มว่ากระทบเธอ แต่เธอก็ยอมรับว่าสับสนในใจ...ตั้มวิ่งตามวีสี่มาถามว่าทำไมไม่เก็บเงินไว้กลับบ้าน วีสี่ตอบว่าเธอค่อยๆเก็บ และเธอจึงให้ตั้มช่วยหาทางให้เธอได้ออกจากบ้านตอนกลางคืนโดยไม่มีใครรู้
ooooooo
ด้วยความเซ็งกับนิสัยของดุจดาวมากขึ้นเรื่อยๆ สินนั่งหงุดหงิดไม่อยากกลับคอนโดฯไปเจอหน้าดุจดาว จนอ๊อดโผล่หน้ามาเสนอให้ไปเปิดหูเปิดตาเป็นการ เปลี่ยนบรรยากาศ เขามีที่เด็ดจะแนะนำ
ไดอาน่าคาราโอเกะ เป็นร้านคาราโอเกะระดับหรู วีสี่ยืนมองหน้าร้านแล้วกดปุ่มถามนาฬิกาว่าคาราโอเกะแปลว่าอะไร นาฬิการวบรวมข้อมูลแล้วตอบว่า เป็นการร้องเพลงตามเสียงดนตรี มีตัวอักษรไกด์ไลน์ มีการบริการหลายรูปแบบแตกต่างกันไป วีสี่ดีใจอยากเป็นสาวคาราโอเกะ ผู้จัดการร้านเห็นวีสี่ยืนมองอยู่นานจึงออกมาถาม
"นี่หล่อน มายืนป้วนเปี้ยนอะไรแถวหน้าร้าน ที่นี่ห้าม เข้ามาขายของนะยะ"
"หนูชื่อวีสี่ค่ะ คุณสืบพงศ์ฝากให้มาทำงานที่นี่"
ผู้จัดการร้องอ๋อ มองวีสี่ด้วยแววตาเจ้าเล่ห์ทันที รีบโทรศัพท์รายงานสืบพงศ์ "อะไรนะ นังเด็กนั่นมันโผล่ไปจริงๆงั้นเหรอ แล้วมันยอมทำงานรึเปล่า ดี...ถ้างั้นก็เชิญตามสบายนะผู้จัดการ จะปู้ยี่ปู้ยำยังไงก็ได้ ผมไม่สน"
สืบพงศ์สะใจว่าถ้าต้อมรู้ว่าเด็กของตัวเองมาขายตัวแบบนี้จะทำหน้าอย่างไร...วีสี่ถูกจับแต่งตัวเป็นสาวคาราโอเกะ ติดเบอร์ที่หน้าอก สี่สี่สี่ เธอชอบใจที่ชื่อเธอมีถึงสามตัว ผู้จัดการบอกว่าให้อ่านว่าตองสี่
"อู้หู วีสี่ได้เลขตอง วีสี่รู้สึกเป็นเกียรติกับตัวเองมากเลยค่ะ อยากถ่ายรูปไปให้คนที่บ้านดูจังเลย" วีสี่ลั้นล้าหันไปอวดคนรอบข้าง
แต่ละคนพยักหน้ารับแบบช่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเองบ้างเลย ผู้จัดการสั่งวีสี่ให้เอาใจลูกค้า ถ้าอยากให้ทำอะไรก็ต้องทำอย่าเรื่องมาก วีสี่รับคำ พอดีบริกรมาบอกว่ามีลูกค้าต้องการเด็กใหม่ ผู้จัดการจึงพยักหน้า "ไหนเธอลองแสดงฝีมือให้ฉันดูหน่อยซิ"...
ขณะเดียวกัน อ๊อดพาสินมาเที่ยวคาราโอเกะนี้พอดี ทั้งสองเห็นวีสี่นั่งอยู่กับลูกค้าท่าทางเป็นเฒ่าหัวงู ก็ตกใจว่าทำไมตกต่ำจนต้องมาทำงานแบบนี้ ลูกค้าพยายามลวนลามวีสี่ แต่เธอไม่รู้เรื่องเอาแต่คว้าไมค์จะร้องเพลง "อย่าเพิ่งเลยค่ะ วีสี่ขอร้องเพลงนึงก่อนนะคะแล้วค่อยคุยกัน"
วีสี่หลบหลีกมือไม้ของลูกค้า เผอิญดนตรีขึ้น เธอจึงถือโอกาสวาดลวดลายโชว์การร้องเพลง สินตกตะลึงเมื่อได้ยินน้ำเสียงของวีสี่ แขกในร้านก็ปรบมือชื่นชมกันใหญ่ แต่ลูกค้าเฒ่าลุกมาดึงวีสี่ "พอเถอะหนู นี่ฉันหนีเมียมาเที่ยวเดี๋ยวต้องรีบกลับ หนูรีบไปนั่งที่โต๊ะกับฉันก่อนเถอะ มามะเร็ว"
สินทนดูต่อไปไม่ไหว จึงปราดออกมาผลักอกลูกค้าเฒ่าล้มก้นจ้ำเบ้า วีสี่ตกใจที่สินมาช่วย สินดึงวีสี่ให้ไปกับเขา ลูกค้าลุกขึ้นคว้าที่เขี่ยบุหรี่ฟาดหัวสินจนทรุดฮวบสลบไป...
วีสี่ต้องแบกสินกลับมาในล็อบบี้คอนโดฯ ผู้คนมองเธอแปลกๆ วีสี่รีบบอกว่าเธอไม่ได้หิ้วผู้ชายมานะ เธอแบกมาส่งเฉยๆ ทุกคนพยักหน้าอึ้งๆ เธอวางสินลงที่โซฟา เห็นหัวสินปูดจึงไปหาปลาสเตอร์ยามาแปะให้ สินรู้สึกตัวถามอู้อี้ว่าเขากลับมาได้อย่างไร วีสี่เห็นสินฟื้นแล้วจึงขอตัวกลับ สินคว้ามือวีสี่บอกว่าเขามีเรื่องจะคุยด้วย วีสี่ทำหน้าฉงน
"คือว่า...ตะกี๊ฉันเห็นเธอร้องเพลง เธอเป็นคนที่มีพรสวรรค์รู้มั้ยวีสี่ เธอเสียงดีมากแถมยังมีลีลาเป็นธรรมชาติอีกต่างหาก"
"แล้วไงคะ"
"เธอไม่อยากเป็นนักร้องอาชีพบ้างเหรอวีสี่ เหมือนดุจดาวไงล่ะ"
"วีสี่ไม่แน่ใจ ที่วีสี่ร้องเพลงก็เพราะอยากให้ใครบางคนยอมรับ"
"งั้นเธอก็ต้องเป็นนักร้องอาชีพสิ คิดดูนะ เงินทองจะไหลมาเทมา แถมเธอยังมีชื่อเสียงอีกต่างหาก"
"ก็มีอยู่แล้วไง ชื่อวีสี่มีเสียงดีด้วย"
"ไม่ใช่เสียงแบบนั้น ฉันหมายถึงว่าโด่งดังมีคนรู้จักต่างหาก ทั่วทั้งโลกจะได้เห็นถึงความเป็นศิลปินของเธอ แพร่ภาพผ่านดาวเทียมระบบเน็ตเวิร์กไง" สินอธิบายเมื่อเห็นสีหน้าวีสี่ตื่นเต้นขึ้นเมื่อได้ยินว่าทั้งโลกได้เห็น
"ดาวเทียมส่งสัญญาณภาพ วีสี่อยากส่งข่าวถึงคนที่บ้าน"
สินชะงักงงๆ แต่เออออไปด้วยว่าใช่ เธอจะส่งข่าวถึง คนทางบ้านได้ แต่พอวีสี่ขอถามต้อมก่อน สินก็คว้ามือวีสี่ไว้ ไม่ต้องถามให้เชื่อใจเขา ดุจดาวกลับมาพอดีจึงกรี๊ดลั่น "วีสี่ นี่แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้วทำไมแกแต่งตัวเหมือนพวกขายตัวแบบนี้"
"วีสี่ไม่ได้ขายตัวนะ วีสี่ขายดริ๊งก์ ดริ๊งก์ละ 300 อยู่ที่ ไดอาน่าคาราโอเกะ"
"อ้อ นี่คุณสินเหมาดริ๊งก์นังวีสี่มาเหรอคะ มันถึงได้ตามมาอี๋อ๋อที่นี่"
สินพยายามอธิบายแต่ดุจดาวไม่ฟัง โผนจะเข้าตบวีสี่ สินจึงให้วีสี่กลับไปก่อน ดุจดาวโหวกเหวกโวยวายให้กลับมา วีสี่เผ่นแน่บไม่อยู่ให้โง่
ooooooo
ในตอนเช้าต้อมมาเคาะประตูเรียกวีสี่ ไม่พบวีสี่ในห้องก็แปลกใจว่าไปไหนแต่เช้า วีสี่ในชุดปกติวิ่งกระหืดกระหอบกลับมาตอนสายสวนกับต้อมที่กำลังจะไปทำงาน เธอแก้ตัวว่าไปวิ่งออกกำลังกายมา แล้วเธอจะตามไปทำงานทีหลัง ต้อมรู้สึกแปลกๆแต่ ไม่ติดใจ
แต่แล้วดุจดาวก็มาหาต้อมที่ซุปเปอร์สโตร์ เพื่อบอกเรื่องที่วีสี่ไปทำงานขายตัวที่ไดอาน่าคาราโอเกะ ต้อมตกใจถ้าเป็นอย่างนั้นจริงเขาก็รับไม่ได้...ด้านสิน เขามาบอกสำเริงเรื่องที่จะปั้นวีสี่เป็นนักร้องแทนดุจดาว สำเริงไม่ค่อยอยากเชื่อขอให้วีสี่มาเทสต์เสียงให้ฟังก่อน
สินจึงมาหาวีสี่ที่ไดอาน่าคาราโอเกะ พบวีสี่กำลังโดนผู้จัดการไล่ออกเพราะเรื่องเมื่อคืน สินจึงชวนวีสี่ให้ไปกับเขา สินจูงมือวีสี่ออกมาจากร้าน วีสี่ลังเลไม่อยากไปกับสินเพราะห่วงความรู้สึกต้อม แต่แล้วต้อมมายืนตรงหน้าพอดี วีสี่ตกใจ ต้อมถามวีสี่มาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร
"สหายสืบพงศ์แนะนำมา"
"ฉันบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่าขอร้องมัน แล้วนี่เธอทำอะไรลงไปวีสี่ เธอรู้ตัวรึเปล่า"
"สหายต้อม ฟังวีสี่อธิบายก่อน วีสี่แค่อยากได้เงิน วีสี่อยากกลับบ้าน"
อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 9
(อ่านต่อพรุ่งนี้)