@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 22 /2

@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 22 /2
ตอนที่ 22/2 (ต่อจากวานนี้)

ปารมีหันมาบอกเอมิกาว่าลืมเอกสารด่วนต้องให้เต้ เอมิกาคว้าถุงใส่ของสำหรับทำขนมเค้กจากปารมี แล้วบอกให้รีบไปพบเต้ ส่วนเธอจะโทร.ตามหมอซันมารับ ปารมีพยักหน้า ก่อนเหลือบเห็นกิ๊บเพชรที่ตัวเองให้น้องติดอยู่อย่างไม่เรียบร้อย จึงแกะออกติดให้ใหม่

"หล่นหายไม่ได้เชียวน้า...กิ๊บนี้พี่รักมาก อุตส่าห์ยกให้"

"ค่ะๆ ขอโทษค่ะ...จะรักษาเท่าชีวิตเลยค่ะ" เอมิการับปากสีหน้าจริงจัง

ปารมีลากแคทวิ่งพรวดไปที่จอดรถ เอมิกามองตามพี่สาวจนลับตา หันกลับมาเห็นเชนยืนอยู่ใกล้ๆ ตกใจจะวิ่งหนี แต่เชนคว้ามือไว้ เอมิกาพยายามสะบัดให้หลุด เชนมองซ้ายมองขวากลัวคนเห็น แกล้งบอกว่ามีเรื่องจะสารภาพ ขอร้องให้ไปหาที่เงียบๆคุยกัน แล้วชี้ไปที่ร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม เอมิกาใจอ่อนยอมเดินตามเชนไป

ooooooo

ครู่ต่อมา เชนกับเอมิกาเข้ามานั่งในร้านกาแฟ เอมิกาวางถุงใส่ของบนโต๊ะ เชนนั่งลงตรงข้าม ถามว่าอยากกินอะไร เอมิกาไม่อยากเสียเวลา รีบพูดเข้าเรื่อง ถามเชนมีอะไรจะพูดกับเธอก็ว่ามา

"พี่ต้องขอถามก่อนว่า วันก่อนที่เราคุยกัน น้องเอม บอกว่า น้องเอมมีอะไรที่สำคัญ..."

"...อ๋อ...ที่แท้ก็เรื่องนี้เอง ทำไมคะ...ของนั่นมันสำคัญมากเลยเหรอคะ พี่เชนถึงต้องรีบมาคุยกับเอมขนาดนี้"

เชนยัวะ แต่ไม่แสดงอาการอะไร ระหว่างนั้นบริกรนำน้ำเปล่ามาเสิร์ฟพร้อมกับยื่นเมนูให้แล้วเดินออกไป เชนพยายามถามถึงของอะไรที่เอมิกาจะเอามาขู่เขา

"พี่เชนคิดว่ามันคืออะไรล่ะคะ...อะไรที่ทำให้พี่เชนต้องร้อนรนขนาดนี้...เอมว่า...พี่เชนรีบๆเล่าเรื่องของพี่เชนมาดีกว่า เพราะเอมต้องรีบกลับแล้ว" เอมิกาตัดบทหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทร.หาหมอซันให้รีบมารับ

ขณะที่เอมิกาหันไปเก็บโทรศัพท์ใส่กระเป๋าถือ เชนแกล้งปัดถุงใส่ของหล่นพื้นแล้วทำท่าจะเก็บ เอมิกาบอกว่าไม่ต้อง ก้มเก็บของที่พื้นเอง เชนสบโอกาสแอบใส่ยานอนหลับลงในแก้วน้ำของเอมิกาทันที เอมิกาเก็บของเสร็จลุกขึ้นมานั่ง ด้วยอาการหอบเหนื่อยเล็กๆ เชนทำเป็นมองห่วงๆ หลอกให้ เอมิกาดื่มน้ำแก้เหนื่อย

เอมิกาหลงเชื่อ หลังจากดื่มน้ำไปได้สักพักเริ่มมีอาการมึนๆ คว้ากระเป๋าถือกับถุงใส่ของ ยังเดินไม่พ้นหน้าร้านเซเสียหลัก เชนรีบเข้ามาประคองเอมิกาที่ค่อยๆหมดสติอยู่ในอ้อมแขน แล้วพยุงไปที่รถ จับนอนที่เบาะหลัง ขับรถออกไปจากลานจอดรถของซุปเปอร์มาร์เกต สวนกับรถหมอซันที่เพิ่งเลี้ยวเข้ามา ต่างฝ่ายต่างมองไม่เห็นกัน

หมอซันเดินตามหาเอมิกาจนทั่วก็ไม่เจอ โทร.เข้ามือถือเธอก็ไม่รับสาย เลยตัดสินใจโทร.หาปารมีซึ่งยังอยู่ที่บริษัท ของเดช ปารมีร้องเอะอะจนแคทกับเต้ประหลาดใจ

"ตายแล้ว...ยัยเอม...ไปซื้ออะไรอยู่รึเปล่า...รึว่าเข้าห้องน้ำคะ"

ปารมีพยายามมองโลกในแง่ดี พอหมอซันบอกว่าหาจนทั่วทั้งร้านแล้วไม่เจอเอมิกา ปารมีชักเริ่มวิตกกังวล รีบออกจาก บริษัทตรงกลับมาบ้าน เต้ขับรถตามมา ปารมีพยายามโทร. ติดต่อเอมิกาแต่ไม่มีใครรับสาย ทั้งเดช อรปรียา หิน แคท กับเต้ เริ่มหน้าเครียด ปารมีตำหนิตัวเองว่าไม่น่าทิ้งน้องไว้คนเดียว

"ผมผิดเองครับ ไม่น่าต้องให้คุณปารมีไปเอาเอกสารให้" เต้ถึงกับซึม

"แคทต่างหากค่ะที่..."

"เอาล่ะๆอย่าเพิ่งตีตนไปก่อนไข้กันเลย...มันอาจจะ ไม่มีอะไรก็ได้...คราวก่อนจำได้มั้ย...ลูกเอมก็หายไปอย่างนี้ แล้วก็โผล่มา...มันคงไม่..."

เดชพูดยังไม่ทันจบประโยค อรปรียาร้องไห้โฮ ทำเอาทุกคนตกใจ ปารมีกับแคทวิ่งเข้าไปปลอบ เดชชักใจเสีย หันมาถามหินว่าจะทำอย่างไรดี หมอซันไม่รู้จะทำอย่างไร ได้แต่ฟุบหน้าลงกับฝ่ามือ ขณะที่หินวิตกกังวลมาก...

ค่ำวันเดียวกัน เอมิกาค่อยๆรู้สึกตัวลืมตา เห็นเชนนั่งพิงราวสะพานอยู่ข้างๆ พยายามยันตัวลุกขึ้น แต่ยังมึนหัว ยืนโงนเงน เชนปรามว่าอย่าดื้ออีกเลย เอมิกาเดินตุปัดตุเป๋เกาะราวสะพานไปเรื่อยๆ เชนเดินตามมาติดๆ

"เลว...พี่เชนเลวจริงๆ"

"พี่บอกแล้วไง พี่ไม่ได้เป็นคนเริ่ม...คนเริ่มคือพ่อเอม ต่างหาก...ถ้าพี่เลว พ่อของเอมก็โคตรเลว โคตรโกง"

เอมิกาไม่เข้าใจที่เชนพูด พยายามเดินหนี เชนเข้ามาคว้าตัวไว้ ถามหากล่องดำ เอมิการวบรวมแรงทั้งหมดผลักเชนจนกระเด็นแล้วกัดฟันวิ่งหนี แต่ไปได้ไม่กี่ก้าว เชนตามทันรวบตัวเอาไว้ เอมิการ้องตะโกนขอความช่วยเหลือลั่น พยายามดิ้นสุดแรงจนล้มกลิ้งไปด้วยกันทั้งคู่ เอมิกาลุกได้ก่อนวิ่งหนี เชนวิ่งไล่ไม่ลดละ เอมิกายังไม่ค่อยมีแรง วิ่งสะดุดล้มกลิ้งตกเชิงสะพานเกือบร่วงลง
แม่น้ำ ดีที่คว้าราวสะพานไว้ทัน ตัวห้อยอยู่กับราวสะพานอย่างน่าหวาดเสียว

เอมิกาขอร้องเชนให้ช่วยเธอด้วย เชนนึกถึงวันเก่าๆที่เคยมีความสุขด้วยกัน เอื้อมมือไปคว้าเอมิกาไว้ แต่แล้วกลับฉุกคิดถึงวันที่พ่อกับแม่ของตัวเองตายไปต่อหน้าต่อตา ตัดสินใจค่อยๆปล่อยมือ เอมิกาตกใจสุดขีด

"พี่เชน...อย่า...พี่เชน...ช่วยเอมด้วย"

"พี่ช่วยไม่ได้จริงๆ...เอม" แล้วมือของเชนกับเอมิกาหลุดจากกัน ร่างของเอมิกาลอยละลิ่วลงสู่แม่น้ำ...

ในเวลาเดียวกัน ทุกคนต่างแยกย้ายกันออกตามหาเอมิกา ปารมีไปกับเต้ แคทกับหมอซันแยกไปตามหาอีกทาง หินซิ่งมอเตอร์ไซค์ไปตามสถานที่ต่างๆ ส่วนเดชหน้าเครียดปลอบอรปรียาที่เอาแต่ร้องไห้ไม่หยุดอยู่ที่บ้าน

ooooooo

หลังจากตามหาเอมิกาจนทั่วแต่ไม่ได้ข่าวอะไรเลย ทุกคนกลับมารวมกันที่บ้านของเดช คืนที่ผ่านมายังไม่มีใครได้หลับได้นอนกันเลย ฝ่ายเตยรู้ข่าวจากเต้ ตามมาสมทบกับคนอื่นๆแต่เช้า ทุกคนต่างหน้าหมองไม่รู้จะทำอย่างไรต่อ จังหวะนั้นมีเสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ปารมีปราดเข้าไปรับสาย

"คะ...อะไรนะคะ"

ทั้งหมดมองปารมีเป็นตาเดียวกัน เดช หมอซัน กับแคท วิ่งมารุมปารมีที่ยังถือโทรศัพท์ค้างอยู่ แย่งกันถามว่าใครโทร.มา ปารมีน้ำตาคลอ พยักหน้ารับคำอย่างเลื่อนลอยค่อยๆวางสาย

"ลูกปาล์ม ใครโทร.มา...เรื่องอะไรลูก...เรื่องน้องรึเปล่า" เดชใจเสีย

ปารมีส่ายหน้าช้าๆ "ไม่ใช่ค่ะ...ไม่จริงๆ...ปาล์มไม่เชื่อ...เอม ไม่เป็นอะไร...ยัยเอมต้องไม่เป็นอะไร"

ปารมีปล่อยโฮโผกอดแคท หมอซันเข่าอ่อน ทรุดฮวบลงกับพื้น เดชถึงกับเซหมดเรี่ยวแรง เต้รีบเข้าไปประคองเดช อรปรียาร้องกรี๊ดลั่นบ้านราวกับคนเสียสติ...

ณ ริมตลิ่งใกล้กับสะพานที่เกิดเหตุ ขณะเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิแห่งหนึ่งกำลังยกเปลที่มีร่างไร้วิญญาณของเอมิกาขึ้นจากพื้น หมอซันกับปารมีวิ่งเข้ามาที่ร่างของเอมิกา หมอซันโผกอดเอมิกาไว้แน่น ร้องไห้คร่ำครวญราวกับจะขาดใจตายตาม ปารมีเห็นหน้าน้องสาวถึงกับช็อกหมดสติ เต้วิ่งตามเข้ามารับไว้ได้ทัน แคทกับเตยกอดกันร้องไห้ระงม ส่วนหินกับไฟเข้าไปปลอบหมอซัน
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเศร้าสลด...

ด้านหมอซันตามไปที่คอนโดฯที่พักของเชน พอเชนขึ้นจากสระว่ายน้ำ หมอซันไม่รอช้าประเคนหมัดใส่เชนเปรี้ยง เชนไม่ทันตั้งตัวเซถลา หมอซันตามเข้าซ้ำไม่ยั้ง ด่าเชนด้วยถ้อยคำหยาบคาย เชนตั้งหลักได้อัดกลับ

"ไอ้หมอ...ฉีดยาอยู่ดีๆไม่ชอบ ชอบมาเป็นกระสอบทรายเรอะ...ได้เลย"

หมอซันสู้เชนไม่ได้ เชนอัดจนหมอซันล้มลุกคลุกคลาน หมดสติลงไปนอนกับพื้น

ooooooo

เดชยังทำใจไม่ได้กับการจากไปอย่างกะทันหันของเอมิกา ปารมีพยายามรวบรวมสติชวนพ่อไปงานรดน้ำศพ แต่เดชชิงส่ายหน้าไม่ยอมไป ปารมีโผเข้ากอดพ่อ ทั้งคู่พากันร้องไห้สะอึกสะอื้น เต้หันมาบอกแคท

"ถ้างั้นผมไปดูแลที่วัดก่อน"

"ผมไปช่วยด้วยครับ...พี่หิน...ดูคุณท่านนะ"

แคทขอบใจทั้งเต้และไฟที่จะเป็นธุระให้ เตยอาสาไปช่วยเต้กับไฟอีกแรง หินมองปารมีกับเดชกอดกันร้องไห้ด้วยความเศร้าใจ ปารมีหันมาพูดกับแคททั้งน้ำตา

"ฉันเคยบอกแล้วใช่มั้ยแคท ว่าพวกเราต้องกำลังตกอยู่ในบ่วงร้ายของใครสักคน...มันไม่ใช่เรื่องบังเอิญ...มันต้องไม่ใช่แน่ๆ" ปารมีกอดพ่อแน่น ต่างช่วยกันปลอบใจซึ่งกันและกัน...

ที่ศาลาสวดศพเอมิกา หมอซันนั่งจ้องรูปภาพของเอมิกาที่ตั้งอยู่หน้าโลงศพ เต้กับเตยเดินมานั่งข้างๆอย่างเห็นใจ แต่ไม่กล้าพูดอะไร หมอซันคร่ำครวญขึ้นว่าเรากำลังจะแต่งงานกันอยู่แล้ว เต้จับไหล่ปลอบใจ

"ผมไม่เคยรักใครเท่านี้มาก่อน...ทำไมมันต้องทำกับคุณเอมอย่างนี้ ทำไมมันไม่มาทำกับผม"

"ใครคะ...ใครทำคุณเอมคะ...คุณหมอรู้เหรอคะ"

จังหวะนั้นเชนตีหน้าเศร้าเข้ามาในงาน กล่าวแสดงความเสียใจกับหมอซัน หมอซันหันขวับรับไม่ได้กับไอ้คนตีสองหน้า เงื้อหมัดพุ่งใส่ เชนเอี้ยวตัวหลบ หมอซันเสียหลัก หน้าคะมำ เต้กับเตยรีบวิ่งเข้าไปช่วยกันประคองหมอซัน เต้สงสัยว่ามันเรื่องอะไรกัน เชนทำไก๋ไม่รู้เรื่อง หมอซันจะโดดใส่เชนอีก เต้ดึงตัวไว้

"คุณหมอครับ เห็นแก่คุณเอมเถอะครับ"

ปารมี แคท กับหินมาถึงศาลาตั้งศพพอดี ปารมีถามเชนว่าเกิดอะไรขึ้น เชนไม่ตอบ จับมือปารมีมากุมไว้อย่างห่วงใย เล่นละครตบตาแสดงความเสียใจอย่างสุดซึ้งที่ต้องสูญเสียน้องสาว


@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 22 /2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)