@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 10
"อย่าไปตบมือให้มัน นังนี่มันไม่ใช่ศิลปินใหม่ แต่มันเคยเป็นเด็กนั่งดริ๊งก์มาก่อน"
ต้อมและทุกคนตกใจ สืบพงศ์ยังกล่าวหาว่าวีสี่เป็นพวกลักลอบเข้าเมืองโดยผิดกฎหมาย สินปราดเข้าเล่นงานสืบพงศ์ สำเริงกับอ๊อดช่วยดึงสินออกไม่ให้เป็นข่าว เกิดความวุ่นวายนักข่าวกรูเข้ามา ดุจดาวรีบย้ำว่าทั้งหมดเป็นเรื่องจริงแถมชี้ไปที่ต้อม "นังเด็กคนนี้มันเป็นพวกผู้หญิงกลางคืน ที่มันทำงานนั่งดริ๊งก์ก็เพื่อหาเลี้ยงผู้ชายคนนี้"
แต้มออกมาพูด "ไม่ใช่แค่นั้นหรอกคุณดุจดาว นอกจากหาเลี้ยงแฟนเก่าของคุณแล้ว วีสี่ยังต้องหาเลี้ยงคุณตาของฉัน แล้วก็น้องชายฉันด้วย"
"ใช่ครับ ที่ผ่านมาเจ๊สี่ยอมทำทุกอย่างก็เพื่อตอบแทนบุญคุณที่พวกเราอุปการะเจ๊สี่เอาไว้ เจ๊สี่เป็นคนดีครับ" ตั้ม ออกมาช่วยย้ำ
"ใช่ค่ะ ลิซ่ายืนยันได้ วีสี่ไม่เคยทำเรื่องเสียหาย วีสี่ รักทุกคนเหมือนกับลิซ่าเลยค่ะ"
"ถูกต้องครับ ผิดกับยัยดุจดาวเก่งแต่หักหลังคนอื่น ผมจะบอกอะไรให้ครับทุกท่าน คนที่ปั้นดุจดาวขึ้นมาไม่ใช่ เรดาร์เรคคอร์ดหรอกครับ แต่เป็นนายต้อมเพื่อนผมต่างหาก แล้วดูสิครับว่าตอนนี้เพื่อนผมมีสภาพยังไง...อกหัก ตกงาน ถังแตก เพราะใคร ถ้าไม่ใช่ยัยดุจดาวอดีตนักร้องคาเฟ่คนนี้" โป้งลากต้อมออกมาโชว์ตัว
นักข่าวหันไปสนใจเรื่องที่ดุจดาวเป็นนักร้องคาเฟ่มาก่อน ดุจดาวปฏิเสธพัลวัน ลิซ่ายุให้ต้อมแฉ แต่ต้อมเมินหนี เขาทำร้ายดุจดาวไม่ลง ลิซ่าไม่ยอมเขาจึงแฉเอง "ไม่เป็นไรลิซ่าแฉเองก็ได้ เพราะคนที่นังดุจดาวมันทรยศไม่ได้มีแค่นายต้อม คนเดียวเท่านั้น ตอนนี้มันกำลังทรยศต้นสังกัดของตัวเอง แล้วย้ายไปอยู่ค่ายใหม่ที่รวยกว่า"
สืบพงศ์ว่าย้ายมาอยู่ค่ายที่ดีกว่าค่ายเก่าซึ่งกระจอกแล้วทำไม สำเริงโมโหเถียงกันไปมา สินจึงท้าให้มาวัดกันว่าดุจดาวกับวีสี่ใครจะดังกว่ากัน สืบพงศ์ชักหวั่นแต่ดุจดาวรับคำท้า
"ก็ได้ค่ะ ถ้าใครแพ้คนนั้นต้องออกไปจากวงการ แล้วค่ายเพลงต้นสังกัดของฝ่ายที่แพ้ต้องกราบขอขมาฝ่ายที่ชนะ"
สำเริงมองหน้าอ๊อดกับสินแล้วพยักหน้ารับคำ วีสี่เริ่มมีอาการหน้ามืดจึงสะกิดต้อมให้ช่วยพาเธอกลับ ไม่ทันที่ต้อมจะว่าอะไร วีสี่ก็ล้มตึงไปเสียก่อน
ooooooo
ในโรงพยาบาลบ้า สนธยากำลังถูกหมอตรวจเช็กอาการว่าหายเป็นปกติดีหรือยัง ผลออกมาหมอ
บอกว่าอีกไม่นานก็กลับบ้านได้ สนธยายิ้มอย่างเคืองแค้นจะได้ออกไปจัดการกับวีสี่เสียที ไม่ทันไร เขาเห็นทีวีถ่ายทอดการร้องเพลงของวีสี่ ก็ร้องเอะอะขึ้นมาว่า "ยัยต่างดาว เฮ้ย นี่มันมาออกทีวีทำไม แย่แล้ว หรือว่ามันมีแผนจะใช้คลื่นเสียงสะกดจิตชาวโลก"
สนธยาร้องบอกบุรุษพยาบาลว่ามนุษย์ต่างดาวจะยึดโลก บุรุษพยาบาลต้องช่วยกันจับสนธยาเพื่อจะฉีดยาระงับประสาท เขาวิ่งหนีอุตลุด ชะโงกออกไปนอกระเบียงเห็นมีรถบรรทุกลังกระดาษจอดอยู่จึงตัดสินใจโดด "ภาระอันยิ่งใหญ่มาพร้อมกับการเสียสละเพื่อปกป้องโลกใบนี้ สนธยาขอเสี่ยงตาย ย้าก..."
ปรากฏว่ารถเคลื่อนตัวออกไปก่อนที่สนธยาจะลงมาถึง บุรุษพยาบาลวิ่งตามมาชะโงกดู เห็นสนธยานอนชักแหงกๆอยู่ที่พื้น...
เสียงต้อมตะโกนเรียกวีสี่ถามว่าตื่นหรือยังให้ลงมาทานข้าว วีสี่งัวเงียตื่นขึ้นมา เธอต้องตกใจเมื่อเห็นมือของเธอข้างหนึ่งกลายเป็นสีน้ำเงินเข้ม เธอตกใจรีบกดถามนาฬิกาว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเธอ
"อย่าตกใจไปเลยครับสหายวีสี่ ตอนนี้แคปซูลวัคซีนของคุณเจ๊งสนิทเป็นที่เรียบร้อย ดังนั้น ร่างกายคุณจึงต้องใช้พลังงานจำนวนมากในการกำจัดเชื้อโรคและซ่อมแซมระบบต่างๆด้วยตัวเอง"
"แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมือวีสี่ด้วยล่ะ"
"อย่าลืมสิครับว่าร่างกายที่แท้จริงของคุณมีสภาพเป็นยังไง ทุกวันนี้ที่คุณดูเหมือนกับชาวโลกก็เพราะผมดึงเอาพลังงานในตัวคุณออกมาจัดเรียงโมเลกุลใหม่ตามโปรแกรมที่ได้วางไว้"
"แปลว่าพลังงานในตัววีสี่มีไม่เพียงพองั้นเหรออุปกรณ์ นำร่อง"
"ถูกต้องครับ ต้องรอถึงหนึ่งชั่วโมงขึ้นไป หรือเมื่อพลังกลับมาเป็นปกติ สภาพของคุณก็จะกลับมาเป็นเหมือนชาวโลกอีกครั้ง และคำเตือนก็คือ ต่อไปนี้ห้ามใช้พลังพิเศษเด็ดขาด มิฉะนั้นตัวคุณจะคืนร่างเดิมทันที ยิ่งเสียพลังมากก็ยิ่งเปลี่ยนเยอะมาก"
เสียงเคาะประตูดังขึ้น วีสี่สะดุ้ง ต้อมเรียกให้ลงไปทานข้าว วีสี่รีบบอกว่าเดี๋ยวเธอลงไป เธอหาเสื้อแขนยาวและถุงมือมาสวมปกปิด พอทานอาหารจึงใช้มือข้างเดียว ต้อมแปลกใจคิดว่าเธอไม่ค่อยสบายจึงจะป้อนให้ ต้อมคุยว่าเขาทำข้าวผัดใส่โปรตีนเกษตรล้วนๆให้ วีสี่ปลื้มใจชมว่าต้อมทำอร่อย ต้อมยิ้มเขินๆถามกลับว่า
"แล้วสู้หนุ่มๆที่ดาว GEN 45 ได้รึเปล่า"
"ได้ เพราะชาว GEN 45 ไม่ค่อยสนใจเรื่องส่วนตัวเหมือนชาวโลก ทุกคนเอาแต่ทำงานแล้วก็ทำงาน ไม่เคยหันมาเอาใจกันแบบนี้ อยู่กับสหายต้อมวีสี่มีความสุข"
"ถ้างั้นเธอก็อย่ากลับบ้านเลยนะวีสี่ อยู่กับฉันที่นี่ตลอดไป เธอว่าดีมั้ย"
"วีสี่ทำไม่ได้สหายต้อม วีสี่ต้องกลับบ้าน"
"แต่ทัวร์อวกาศมันต้องเก็บเงินอีกนานเลยนะวีสี่"
"วีสี่เปลี่ยนแผนแล้ว ถ้าวีสี่ได้เป็นนักร้องเมื่อไหร่วีสี่ก็จะได้ออกทีวี ยานแม่ของวีสี่รับสัญญาณดาวเทียมของโลกได้ พวกเค้าจะต้องเห็นวีสี่และมารับวีสี่กลับบ้าน"
ต้อมใจหายทำช้อนหลุดมือตกลงพื้น ทั้งสองแย่งกันก้มเก็บ ต้อมจึงกุมเอามือวีสี่ ทั้งสองสบตากันปิ๊งปั๊ง ต้อมขยับเข้าใกล้วีสี่จนหน้าจะชนกัน วีสี่ใจเต้นไม่เป็นระส่ำ
"แย่แล้ว สหายต้อมจะเอาปากมาถูกับเราแบบชาวโลก ทำไงดีเนี่ย...ถ้ายอมให้จูบง่ายๆมันก็ไม่เหมาะสมกับความเป็นกุลสตรี GEN 45" วีสี่ครุ่นคิด แต่ถ้าเล่นตัวก็จะไม่มีโอกาสอีก เอาเถอะเวลาบนโลกของเธอมีน้อยเต็มที
วีสี่จึงหลับตายื่นปากเข้าไปใกล้ต้อม พลันมือถือต้อมดังขึ้นขัดจังหวะ ทั้งสองสะดุ้งหัวชนกันได้สติ ต้อมรีบขอตัวรับโทรศัพท์ วีสี่ถอนใจอย่างเสียดาย...ต้อมสับสนตัวเองว่าเขาเกือบทำอะไรลงไป เขารีบรับสาย สำเริงโทร.เรียกให้เข้าบริษัทด่วน วีสี่นั่งรอที่ห้องรับแขกลองถอดถุงมือดูเห็นว่ามือเธอกลับเป็นปกติก็แปลกใจ สงสัยจะเพราะอาหารทำให้เธอมีพลังงานสะสมเพิ่ม ว่าแล้วจึงสวาปามเป็นการใหญ่
ooooooo
สัญญาถูกยื่นมาตรงหน้าวีสี่ เธออ่านอย่างรวดเร็วแล้วส่งต่อให้ต้อม สำเริงถามว่าต้องการอะไรเพิ่มให้ระบุมา วีสี่มอบหมายให้ต้อมจัดการทุกอย่าง เธอขอแค่ได้ออกทีวีโดยเฉพาะสถานีที่มีเครือข่ายผ่านดาวเทียมให้เร็วที่สุด สำเริงขอให้ต้อมกลับมาทำงานและเป็นผู้ดูแลวีสี่
"ที่ผ่านมาอาขอโทษด้วยนะหลานชาย อาสัญญาว่าต่อไปอาจะไม่เอาเปรียบหลานอีกเด็ดขาด"
"ที่แล้วก็แล้วไปครับเสี่ย ผมไม่ถือหรอกครับ"
"ดีมาก มันต้องอย่างนี้สิหลานอา พ่อของแกที่อยู่บนสวรรค์คงจะดีใจมาก ที่แกกลับมาช่วยงานบริษัทเรดาร์เรคคอร์ด ของเรา"
ต้อมยิ้มให้อย่างจริงใจ โดยไม่รู้เลยว่าลับหลังสำเริงแอบมองเขาอย่างประสงค์ร้าย พอมีโอกาสอยู่ตามลำพัง อ๊อดถามสำเริงว่าตกลงญาติดีกับต้อมแล้วหรือ สำเริงยิ้มเหี้ยม
"ดีกับผีน่ะสิ คนหัวแข็งอย่างมันเลี้ยงไว้ก็มีแต่เหม็นขี้หน้า ข้าน่ะแค่เล่นละครตบตามันต่างหาก" สำเริงหวังแค่ ให้วีสี่ตายใจแล้วเมื่อไหร่วีสี่ยอมเชื่อฟังบริษัท เมื่อนั้นต้อม ตกกระป๋อง
แต้ม ตั้ม โป้ง ลิซ่า ต้อม และวีสี่มาดื่มฉลองการกลับเข้าทำงานของต้อมที่บ้าน ต้อมขอบใจวีสี่ที่ทำให้กลับสู่สภาพเดิม วีสี่บอกว่าเพื่อสหายต้อมเธอทำได้ทุกอย่าง ตั้มแซวว่าพูดเหมือนเป็นแฟนกันเลย วีสี่หันไปสบตาต้อมเขินๆ แต้มมอง
สองคนไม่ค่อยพอใจ
ต้อมออกมาส่งโป้งกับลิซ่าที่หน้าบ้าน โป้งบอกต้อมว่าถึงเวลาที่ต้อมควรเริ่มต้นชีวิตใหม่ ต้อมทำหน้าไม่เข้าใจ ลิซ่าจึงบอกว่าวีสี่ดีกับต้อมมาก และอยู่เคียงข้างต้อมมาตลอด
"แต่ว่าวีสี่ วีสี่เค้าไม่เหมือนกับเรานะลิซ่า" ต้อมเผลอเกือบพูดออกไป
"ไม่เหมือนยังไงวะ ถึงจะติงต๊องไปหน่อย แต่เค้าก็น่ารักนะเว้ย" โป้งย้ำ
"เรื่องนั้นข้าไม่เถียง แต่เชื่อข้าเหอะไอ้โป้ง ว่าวีสี่เค้า...
เค้าแตกต่างจากพวกเรามาก"
ลิซ่าถามว่าเป็นกะเทยเหมือนเขาหรือ ต้อมบอกว่าพูดไม่ถูก เอาเป็นว่าต่างสุดๆ...ต้อมกลับเข้ามาในบ้าน เห็นวีสี่เก็บกวาดล้างจานจึงบอกให้พอ ที่เหลือเขาทำเอง แต่วีสี่กลับบอกให้ต้อมไปพัก ต้อมจึงกุมมือวีสี่ให้หยุด
"เธอเหนื่อยเพื่อฉันมาพอแล้ววีสี่ ที่ผ่านมาเราไม่ได้ติดค้างอะไรกันแล้วนะ"
"แต่วีสี่มาอาศัยบ้านของสหายต้อมอยู่ วีสี่ต้องตอบแทนบุญคุณ"
"แค่เธอดีกับฉัน ดีกับทุกคนในบ้านเท่านั้นก็พอแล้ว นี่ถ้าเธอไม่ใช่มนุษย์ต่างดาวนะฉันคง..." ต้อมชะงักไม่กล้าพูดออกมา แต่สบตาเธอนิ่ง
ช้อนในมือที่วีสี่กำลังล้างร่วงหล่นลงพื้น ทั้งสองก้มลงเก็บพร้อมกัน ต้อมจับเอามือเธออีกครั้ง ความรู้สึกเหมือนเมื่อตอนสาย ทั้งสองยื่นหน้าเข้าหากัน คราวนี้ต้องชั่งใจตัวเองว่าเขาควรทำหรือไม่ ถ้าใครรู้ว่าเขาจูบมนุษย์ต่างดาวจะเอาหน้าไปไว้ไหน แต่แล้วความรู้สึกรักชอบแย้งขึ้นมา "เอาวะ ถือซะว่า ลองของแปลก เอ๊ยไม่ใช่ ต้องถือว่าเมื่อคู่กันแล้วก็คงไม่แคล้วกันไปได้ มนุษย์ต่างดาวก็เถอะ ลุย..."
ต้อมดึงบ่าวีสี่เข้ามา ทั้งคู่กำลังจะจูบกัน เสียงแต้มดังขึ้น "พี่ต้อม!"
ทั้งสองผละออกจากกัน แต้มถามว่าจะทำอะไรกัน ต้อม รีบแก้ตัวว่าผงเข้าตาวีสี่ เขาเลยจะเป่าออกให้ แต้มชักไม่พอใจที่สองคนใกล้ชิดกันมากเกินไป
ooooooo
@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 10
(อ่านต่อพรุ่งนี้)