@^@..อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 4-5
อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 4
ตอนที่ 4 (ต่อจากวานนี้)
บรรยากาศระอุขึ้นทันทีเมื่อตะวันแนะนำตัวเองและวิไลเลขาออกมาเจอเข้าจังๆ ผู้เป็นย่าที่ไม่ยอมรับตะวันเป็นหลานพูดอย่างดูถูกว่า นึกแล้วว่าวันหนึ่งเธอต้องมาเมื่อรู้ฐานะของพ่อ
เป็นจังหวะที่วิภูกับฟ้าเดินลงมา พอเขาเห็นตะวันเท่านั้นถึงกับตะลึงงัน ฟ้าเองก็มึนเมื่อเห็นคนหน้าเหมือนตนยืนอยู่ตรงหน้า เธอถามย่ากับพ่อว่าคนนั้นเป็นใคร ทำไมหน้าเหมือนตน
"ตะวันคือพี่สาวของลูก" วิภูบอก ฟ้าทั้งตกใจทั้งตื่นเต้นที่เพิ่งรู้ว่าตนมีพี่สาวที่เป็นคู่แฝด เธอเดินเข้าไปหาตะวัน ยืนมองกันอยู่อึดใจเดียว ฟ้าก็โผเข้ากอดตะวันด้วยความดีใจ แต่เพราะความอ่อนเพลียจากการเตรียมงานหมั้นทำให้ฟ้าเป็นลมในอ้อมแขนของตะวัน
เมื่อเรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว วิไลเลขาเรียกทุกคนที่เกี่ยวข้องไปนั่งคุยกัน ถามตะวันว่าต้องการอะไร เสียงแข็งใส่ว่า "ที่นี่ไม่มีอะไรจะให้เธอ เธอกลับไปเสีย"
ฟ้ารู้สึกตัวพอดี เธอขยับเข้าไปหาผู้เป็นย่า อ้อนวอนให้พี่สาวตนอยู่ที่นี่ด้วยเถิด วิภูก็ขอร้องแม่ว่าให้ตะวันอยู่ที่นี่เถิดเพื่อตนจะได้ลบล้างความผิดของตัวเองด้วย
"ไม่! ไม่ได้เด็ดขาด ภูไม่ได้ทำอะไรผิด ไม่จำเป็นต้องลบล้างอะไรทั้งนั้น"
"วดีเห็นด้วยกับคุณแม่นะคะพี่ภู" ภัทรวดีแทรกขึ้น
ตะวันได้ทีประณามทั้งวิไลเลขาและภัทรวดีว่า คนหนึ่งทำตัวเป็นแม่ผู้บงการชีวิตลูกชาย อีกคนก็ใจร้ายใจดำอำมหิตทำได้ทุกอย่างเพราะต้องการเป็นเจ้าของผู้ชาย ทำให้วิไลเลขาโกรธจนหน้ามืด ด่าตะวันและไล่ให้ออกจากบ้านตนไปเดี๋ยวนี้ สั่งวิภูก่อนลุกขึ้นข้างบนไปอย่างเดือดดาลว่า
"จัดการเรื่องลูกเหลือเศษของภูให้เรียบร้อย ตอนแม่ ลงมาทานอาหารกลางวันคงไม่เจอใครแปลกหน้าอยู่ในบ้านหลังนี้แล้วนะ"
ฟ้างุนงงกับเรื่องราวที่รุนแรงนี้ เมื่ออยู่กันตามลำพังพ่อลูก เธอขอให้พ่อเล่าให้ฟังว่า ทำไมตะวันจึงไม่ได้อยู่บ้านนี้กับตนตั้งแต่เด็ก
ooooooo
@^@..อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 4-5
อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
วิภูเล่าเรื่องในอดีตให้ฟ้าฟังต่อหน้าตะวันและดนัย เขายอมรับว่าเขาทำผิดกับแขไข เชื่อว่าแขไขไม่ได้มีชู้อย่างที่ถูกใส่ร้าย แต่ถึงตอนนั้นก็ไม่รู้จะไปตามหาเธอที่ไหนแล้ว ได้แต่รู้สึกผิดติดตัวมาจนถึงทุกวันนี้
แม้วิภูจะถูกตะวันกระแนะกระแหนเสียดสีอย่างเจ็บแสบ เพราะแค้นใจแทนแม่ แต่เขาก็ไม่โกรธ ขอร้องให้ตะวันมาอยู่ ด้วยกันเสียที่นี่ ส่วนคำสั่งของย่านั้นตนจะจัดการเอง
ในที่สุดตะวันเปลี่ยนใจยอมมาอยู่ด้วย แต่มีข้อแม้ว่าต้องให้เพื่อนของตนคือดนัยมาอยู่ด้วย
เมื่อวิไลเลขารู้เรื่องตอนลงมาทานอาหารกลางวันก็เอะอะโวยวาย หัวเด็ดตีนขาดก็ไม่ยอมให้ตะวันมาอยู่ที่นี่ แต่ด้วยการอ้อนวอนของฟ้าทำให้วิไลเลขายอมอ่อนข้อให้อย่างเสียไม่ได้
วิภูดีใจมาก เร่งตะวันให้รีบไปเก็บเสื้อผ้าเข้ามาอยู่ที่นี่จะได้ไม่ค่ำเกินไป
"ดิฉันจะมาเช้าวันพรุ่งนี้ค่ะ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรก็สวัสดี พรุ่งนี้เจอกัน" ตะวันเอ่ยลา ยกมือไหว้วิภูกับวิไลเลขาและยิ้มให้ฟ้า แต่ไม่แม้แต่จะมองหน้าภัทรวดี ทำให้ภัทรวดียิ่งเจ็บใจ
ระหว่างเดินออกจากบ้านปัญญารักษ์ ดนัยถามตะวันว่าคิดดีแล้วหรือ ถ้าแขไขรู้จะว่าอย่างไร
"แม่ไม่รู้หรอก ถ้าตะวันไม่พูด ดนัยไม่พูด แม่จะรู้ได้
ยังไง" ย้ำกับดนัยว่า แม่ไม่อยากให้ตนทำอะไรอย่างนี้ก็ให้ถือเสียว่าเป็นการเรียกร้องความยุติธรรมให้กับตัวเองก็แล้วกัน
ที่เชียงใหม่ จู่ๆแขไขก็ตากระตุกขึ้นมา เธอเปรยๆกับโอภาสว่าไม่รู้ใครบ่นถึง จะเป็นตะวันหรือเปล่า ว่าแล้วก็ลุกไปโทร.หาตะวันทันใจ ถามไถ่เรื่องราวที่กรุงเทพฯด้วยความเป็นห่วง ทั้งเรื่องงาน เรื่องความเป็นอยู่ อดเลียบเคียงถามไม่ได้ว่าแล้วตะวันไปไหนบ้างหรือเปล่า
ตะวันจำเป็นต้องปดแม่เพื่อให้สบายใจ โดยเฉพาะเรื่องที่ไปบ้านปัญญารักษ์ เจอพ่อเจอน้อง และตัดสินใจจะไปอยู่ที่บ้านนั้น เธอปิดเงียบจนแขไขไม่ติดใจ และรู้สึกสบายใจขึ้นเมื่อรู้ข่าวลูก
ooooooo
ภัสสรยังทำใจไม่ได้กับการกระทำของภาคิน เชื่อว่าภาคินไม่ได้เป็นอะไร ติดอยู่ที่ยังตามตัวไม่เจอเลยไม่รู้ว่าไปหลบอยู่ที่ไหน
ที่จริงภาคินไม่ได้ตั้งใจจะทำให้มีเรื่อง แต่เขาถูกภัทรมนมอมเหล้าใส่ยานอนหลับจนไม่ได้สติ กว่าจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาทุกอย่างก็สายไปแล้ว เขาตกใจเสียใจที่ทำให้เกิดเรื่องนี้ขึ้น เป็นต้นเหตุทำให้ผู้ใหญ่เสียหน้าและฟ้าต้องเสียใจ
"ผิดไปแล้วล่ะค่ะ" ภัทรมนหัวเราะขำๆ "เรื่องผู้ใหญ่ เสียหน้าอาจจะใช่ แต่ยายฟ้าไม่ได้เสียใจเลย ตอนมนออกมาจากบ้าน มนยังเห็นยายฟ้าควงหนุ่มเดินลอยหน้าอยู่หน้าบ้านเลย หาผู้ชายมาทดแทนได้เร็วจนมนตกใจ" ภัทรมนเล่าที่เธอเห็นตะวันเป็นฟ้าที่หน้าบ้าน
ภาคินฟังแล้วหน้าตึงขึ้นมา บอกภัทรมนว่าถ้าเป็นจริงอย่างนั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องหลบเพราะว่า "ผมผิด ฟ้าก็ผิด หายกัน เรากลับดีกว่า ผมทำเรื่องใหญ่หนีหมั้น ฟ้าทำเรื่องใหญ่พาผู้ชายเข้าบ้าน"
"เรื่องของยัยฟ้าใหญ่สำหรับคิน แต่เรื่องที่คินทำเสียหายกับทุกคนเลยนะคะ" ภัทรมนขู่
ภาคินฟังแล้วหน้าเสีย พอเธอถามว่า อย่างนี้ยังคิดจะกลับบ้านอีกไหม เขาถอนใจอย่างยอมจำนน ทั้งคู่จึงยังคงหลบไปสำเริงสำราญกันที่ชะอำตามเดิม ภัทรมนแอบยิ้มอย่างสมใจกับแผนการของตน
ooooooo
เมื่อตะวันตกลงจะมาอยู่ที่บ้านปัญญารักษ์แล้ว ฟ้าดีใจมาก เป็นคนดูแลจัดห้องพักให้ตะวันเอง เธอร่าเริงแจ่มใสจนวิภูบอกว่า พ่อดีใจที่ลูกทำใจเรื่องงานหมั้นเมื่อเช้าได้
"ฟ้ารู้สึกเสียหน้ามากกว่าค่ะพ่อ ไม่ได้เสียใจ รอดพ้นจากผู้ชายที่ไม่ได้รักแล้วได้มาเจอกับพี่สาวแท้ๆที่ฟ้ารอคอยมาทั้งชีวิต ยิ่งกว่าถูกลอตเตอรี่อีกนะคะ" ฟ้าพูดอย่างร่าเริงแจ่มใส
"เจอพี่สาวไม่เท่าไหร่ พูดเก่งขึ้นเยอะเลยนะเรา" วิภูหยอกฟ้าอย่างมีความสุขเช่นกัน
ฟ้าเป็นคนพาตะวันไปที่ห้อง พอตะวันเห็นห้องจัดอย่างสวยหรูก็ทำหน้าแหยๆ ฟ้าถามว่าไม่ชอบหรือ ตะวันบอกว่าสวยหรูดูดีสมกับเป็นห้องคุณหนูลูกสาวท่านเศรษฐี ฟังแล้วฟ้าเป็นฝ่ายหน้าเสีย ถามว่าพูดประชดหรือ ตะวันรีบบอกน้องสาวว่า ไม่ได้ประชด พูดจริงๆ สวยดี และตนชอบ ทำให้ฟ้าดีใจมาก
พอเห็นห้องตัวเองแล้วตะวันก็นึกถึงดนัยว่าจะเป็นอย่างไรบ้าง เพราะภัทรวดีกับสายหยุดสาวใช้ใกล้ชิดเป็นคนพาไปดูห้อง ทั้งสองพูดกระแนะกระแหนประชดประชันดนัยไปตลอดทางเกือบทุกเรื่องจนกระทั่งพูดเหยียดหยันว่า
"ถือว่าโชคดีมีบุญเพราะผู้หญิงนะ นี่ถ้าไม่ได้เป็นแฟนกับยัยตะวัน อย่าหวังเลยว่าจะเข้ามาเหยียบในบ้านปัญญารักษ์ได้"
ตะวันไปได้ยินพอดีเลยเดินแกว่งเข้าไปอย่างกวนประสาท ซ้ำยังเรียกภัทรวดีว่าป้าอีกด้วย ภัทรวดีรับไม่ได้ ตวาดถามว่า เรียกใครว่าป้า
"พูดกับลูกเลี้ยงให้มันนุ่มนวลหน่อยสิคะ คุณแม่เลี้ยง" ตะวันเดินไปหาดนัยแล้วหันขวับมาบอกภัทรวดีว่า "ขอบอกอีกครั้งแล้วช่วยจำให้แม่นๆด้วยว่า นัยเป็นเพื่อนฉัน ไม่ใช่แฟน"
ภัทรวดียังตะแบงจะให้ดนัยเป็นแฟนกับตะวันให้ได้ ตะวันคร้านที่จะโต้เถียงด้วยเลยบอกดนัยให้เอากระเป๋าเข้าไปเก็บ แล้วไปเดินสำรวจบ้านกันดีกว่า
เมื่อภัทรวดีออกมากับสายหยุดก็สบถอย่างหงุดหงิดว่า "นังตะวันนี่มันแสบจริงๆ แต่ยังไงฉันก็ต้องจัดการมันทั้งคู่" แล้วบอกสายหยุดว่าตอนนี้ภัทรมนไปต่างจังหวัดกับเพื่อนฉะนั้นสายหยุดต้องช่วยตน
สายหยุดยิ้มหน้าบานที่จะได้เลื่อนขั้นเป็นคนใกล้ชิดเข้าไปอีกระดับหนึ่ง
ooooooo
รุ่งขึ้น ตะวันกับดนัยพากันรีบเดินจะออกไปทำงาน วิภูขับรถมาพอดี จอดรถชวนลูกสาวขึ้นจะพาไปส่ง ตะวันปฏิเสธอย่างเย็นชา ซ้ำยังแสดงท่าทีห่างเหินไม่ยอมเรียกวิภูว่าพ่อด้วยซ้ำ จนวิภูแอบถอนใจ
ตะวันไปถึงบริษัทของศักดา เลขาฯของศักดาต้อนรับด้วยความกระตือรือร้น และขอเรียกเธอว่าตะวันด้วยคน เลขาฯพาตะวันเข้าไปที่โต๊ะทำงานซึ่งจัดไว้ให้แล้ว
ศักดาเอาแฟ้มเอกสารส่งให้ตะวัน บอกว่านี่เป็นรายละเอียด ข้อมูลของลูกค้าที่เราจะวางแผนการโฆษณาและทำโฆษณาให้เขา ให้ตะวันเอาไปศึกษาก่อน อีกชั่วโมงหนึ่งเราจะประชุมกับลูกค้า
ตะวันรับงานอย่างมั่นใจ ศักดาเห็นความเอาการเอางานแล้วชมว่าเยี่ยม
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป ตะวันเข้าไปที่ห้องประชุม เห็นมีคนนั่งอยู่คนเดียว พอเขาหันมาเป็นภากรนั่นเอง เขาทักทายและมองเธออย่างเอ็นดูเมื่อเห็นเธอชะงักลังเล แล้วขอออกไปรอข้างนอกดีกว่า
"อ้าว...ทำไมล่ะ หรือว่าเขินที่ต้องอยู่กับผมตามลำพัง" ภากรเริ่มหยอกอีกแล้ว
ตะวันไม่ยอมอ่อนข้อให้ใครอยู่แล้ว เลยเกิดเล่นลิ้นโต้เถียงกัน อีกฝ่ายฉุนๆงอนๆ ในขณะที่อีกฝ่ายตั้งหน้าตั้งตาหยอกยั่วเหมือนชอบเห็นอากัปกิริยาแบบนั้น
ครู่หนึ่งศักดาเข้ามาพร้อมกับเลขาฯ เขาทันได้เห็นอากัปกิริยาของทั้งคู่ ศักดากระเซ้าเพื่อนว่า
"นี่ถ้าพิมพ์มาเห็นนายตอนนี้นะกร...งานเข้าแหงๆเลยว่ะ"
ภากรทำเป็นไม่สนใจ มองหน้าเพื่อนแวบหนึ่งแล้วก้มดูเอกสารตรงหน้า
ooooooo
อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 5
ตอนที่ 5
วันเดียวกัน พิมพ์นภัสนัดแจนเพื่อนรักไปกินอาหารกัน เธอไปช้ากว่าเวลานัดเกือบครึ่งชั่วโมงเลยถูกแจนแซวว่า คิดว่ากำลังปลอบใจว่าที่แม่สามีอยู่
พิมพ์นภัสไม่รู้เรื่องที่เกิดที่บ้านปัญญารักษ์ พอแจน เล่าให้ฟังว่าภาคินหนีงานหมั้น พิมพ์นภัสตกใจถามว่าจริงหรือ แล้วเบ้หน้าบอกว่าคนอย่างภาคินทำได้อยู่แล้ว เพราะไม่มีความรับผิดชอบเอาเสียเลย
แจนถามว่าภากรกับภาคินเป็นพี่น้องกัน เธอไม่กลัวภากรจะเป็นแบบภาคินบ้างหรือ
พิมพ์นภัสเชื่อว่าภากรไม่เป็นอย่างภาคินแน่ แต่พอฟังแจนพูดมากเข้าก็ชักหวั่นไหว ถามว่าแล้วจะให้ตนทำอย่างไรหรือว่า "ฉันควรจะรวบหัวรวบหางพี่กรเลยหรือ"
"แล้วจะปล่อยไว้ทำไมล่ะ และที่สำคัญอย่าช้า" แจนยุทำให้พิมพ์นภัสร้อนใจคิดวางแผนบางอย่าง
ooooooo
งานที่ตะวันได้รับเป็นงานที่ให้ดูแลโปรเจกต์คอนโดฯอุ่นใจของภากร ศักดาบอกว่าให้เธอทำเต็มที่ให้เป็นงานมาสเตอร์พีซเลย ตนจะคอยเป็นพี่เลี้ยงให้เอง
หลังจากศักดามอบงานแล้ว ภากรหยอดท้ายว่า
"อย่าทำให้ผมผิดหวังนะครับคุณตะวัน"
"ฉันจะพยายามแล้วกันค่ะ" ตะวันแอบค้อนนิดๆเพราะอยู่ต่อหน้าทุกคนในที่ประชุม
ประชุมเสร็จ ภากรชวนว่าบ่ายโมงแล้วไปทานข้าวด้วยกันดีไหม ตะวันปฏิเสธทันที เขาถามหยอกว่าเธอไม่ทานข้าวกลางวันหรือ ตะวันตอบชัดถ้อยชัดคำว่า
"ทานค่ะ แต่ไม่ทานกับคุณ"
ศักดาเดินตามออกมาพอดี ภากรบอกว่าเย็นนี้ให้พาครีเอทีฟคนใหม่ของเขาไปดูคอนโดฯของตนหน่อย เสร็จแล้วจะพาไปเลี้ยงข้าว พูดแล้วผละไป ย้ำว่าเย็นนี้ค่อยเจอกัน
ooooooo
ตกเย็นเมื่อพากันไปดูคอนโดฯ ตะวันเอาโมเดลคอนโดฯให้ศักดาดูพลางเล่าแผนงานให้ฟังว่า
"ตะวันอยากให้ลูกค้ารู้ว่าคอนโดฯอุ่นใจแตกต่างจากคอนโดฯอื่นๆ มีความพิเศษที่ไม่เหมือนใคร ไม่ใช่แค่ที่พักอาศัย แต่อบอุ่นเหมือนบ้าน ดีไหมคะ"
"ดี... ดีมากเลย" เสียงตอบอยู่ริมหูตัวเอง ทำให้ตะวันตกใจหันมอง กลายเป็นภากรมายืนชิดก้มดูจนหน้าเกือบติดกัน เธอพยายามระงับอารมณ์ถามว่าแล้วศักดาหายไปไหน
"โน่นไง" ภากรชี้ให้ดูศักดาที่กำลังคุยอยู่กับพนักงานขายของภากร เสร็จแล้วศักดาเดินกลับมาบอกว่า เดี๋ยวไปกินข้าวด้วยกัน ตะวันทำท่าจะบ่ายเบี่ยง ถูกศักดาดักคอว่า
"ห้ามปฏิเสธ วันนี้มีเจ้ามือ ต้องถล่มใช่ไหม" ประโยคหลังศักดามองหน้าภากร เมื่อภากรบอกว่าไม่มีปัญหา ศักดาชวนไปกันเลย พลางเดินนำไป
"เชิญครับ" ภากรผายมือให้ตะวันแบบขี้เล่น ซ้ำทำหน้ากรุ้มกริ่มให้ด้วย
"เจ้าเล่ห์" ตะวันด่าพึมพำแล้วเดินไป ภากรยิ้มชอบใจเดินตามไปอย่างครึ้มอกครึ้มใจ
ปรากฏว่านั่งกินกันไม่ทันไร พิมพ์นภัสก็เดินอ้าวเข้ามา ศักดาทักว่ามาทานที่นี่เหมือนกันหรือ บังเอิญจริงๆ พิมพ์นภัสสวนไปว่า "เปล่า ไม่ได้บังเอิญค่ะ พิมพ์ตั้งใจมาหาพี่กร"
"มีอะไรหรือเปล่า" ภากรถาม
"คนเป“นแฟนกันต้องมีเรื่องด้วยเหรอคะถึงจะเจอกันได้" พูดแล้วปรายตาไปทางตะวัน ถามว่า "เนื่องในโอกาสอะไรคะ ถึงมาทำทานเทกระจาดแถวนี้"
"โอกาสอุทิศส่วนบุญให้ผีเร่ร่อน เที่ยวหลอกหลอนไล่ต้อนผู้ชาย จะได้ไปผุดไปเกิดเสียที" ตะวันสวนไปทันทีแบบไม่ต้องเสียเวลาคิด
เลยกลายเป็นการโต้เถียงเชือดเฉือนกันของสองสาว พิมพ์นภัสกรี๊ดกร๊าดโวยวายประสาคนเอาแต่ใจตัว ครั้นศักดาห้ามก็ถูกหาว่าเข้าข้างตะวัน สุดท้ายพิมพ์นภัสยื่นคำขาดว่า
"พิมพ์ให้อภัย ไม่ลดตัวลงไปเอาเรื่องกับมันก็ได้ค่ะ แต่พี่กรต้องไปงานเปิดผับใหม่กับพิมพ์"
ภากรถามว่าเมื่อไหร่ เธอบอกว่าตอนนี้ ภากรตอบตกลงทันทีเรื่องจะได้จบๆเสียที ตะวันเห็นความบ้อท่าของภากรก็เบ้ปากอย่างหมั่นไส้
ooooooo
หลังอาหาร ตะวันจะกลับไปทำงานต่อ ศักดากลัวที่บ้านเธอเป็นห่วงบอกให้โทร.ไปบอกที่บ้านก่อน เธอบอกเขาว่าไม่มีใครเป็นห่วงตนหรอก เพราะเขาเชื่อว่า ดูแลตัวเองได้ ศักดาพูดอย่างชื่นชมว่า ผู้หญิงยุคใหม่มันต้องอย่างนี้ ไม่รังแกใครแต่ไม่ยอมให้ใครรังแก
"ป่านนี้นายกรจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้" ศักดาบ่นถึงเพื่อนที่ถูกพิมพ์นภัสมาฉกไปกลางคัน
ผับเปิดใหม่เป็นของวิทย์คนรักของแจนนั่นเอง เมื่อมาต้อนรับทักทายกันแล้ว วิทย์ถามภากรกับพิมพ์นภัส แซวๆว่า เมื่อไรจะมีข่าวดี
"พิมพ์พร้อมรออยู่แล้วค่ะ พี่กรมาขอเมื่อไหร่ก็เมื่อนั้น" พิมพ์นภัสตอบอย่างกระตือรือร้น แจนปรายตามองเพื่อนอย่างรู้กันแล้วขอตัวลุกไป พิมพ์นภัสหันมารุกภากรต่อหน้าวิทย์อีก "ว่าไงคะ พี่กร บอกต่อหน้าพี่วิทย์ พิมพ์จะได้มีพยานเวลาพี่กรคิดจะเบี้ยวไม่แต่งกับพิมพ์"
"สงสัยจะโดนพิมพ์ต้อนแล้วล่ะครับคุณกร" วิทย์ กระเซ้า ภากรเพียงแต่ยิ้มนิดๆเท่านั้น
ที่แท้แจนสมคบกับพิมพ์นภัสมอมยาภากร เธอขอตัวไปเอาไวน์มาให้ทั้งสอง แก้วของภากรมียานอนหลับผสมอยู่ พอเอาไวน์มาก็มองตาอย่างรู้กันกับบ๋อยว่าแก้วไหนให้ใคร
ภากรดื่มไวน์ไปครู่เดียวก็รู้สึกง่วงมาก พิมพ์นภัสกระซิบข้างหูชวนกลับ ภากรพยักหน้ามึนๆ จากนั้นพิมพ์นภัสก็เอามือภากรพาดไหล่ตัวเองพากันออกไป โดยมีแจนชูแก้วเหล้าอวยพรเพื่อนข้างหลัง
ooooooo
ตะวันทำงานต่อจนดึก ศักดาเตือนให้กลับบ้านได้แล้ว เขาอาสาจะไปส่ง ตะวันเกรงใจแต่ก็ยอมให้ไปส่ง ตกลงกันว่าส่งแค่ครึ่งทางก็พอเพื่อศักดาจะได้ไม่ต้องอ้อมไปอ้อมมา เธอลงจากรถศักดาแล้วนั่งแท็กซี่ต่อ
แท็กซี่รับสาวสวยมากลางดึกก็ลอบมองอย่างหื่นๆ
ไปได้ครู่เดียวรถก็ติดไฟแดง ตะวันมองไปนอกรถ จ๊ะเอ๋เข้ากับรถของพิมพ์นภัสที่มาจอดข้างๆพอดี เธอเห็นภากรนั่งพิงพนักเก้าอี้คอพับคออ่อนลักษณะเหมือนไม่ได้สติ ซ้ำพิมพ์นภัสยังเอื้อมมือมาลูบไล้ใบหน้าเขาอย่างเสน่หาด้วยเลยเอะใจ
ตะวันให้แท็กซี่ตามรถของพิมพ์นภัสไป ปรากฏว่ารถคันนั้นเลี้ยวเข้าโรงแรมม่านรูด แท็กซี่คันนั้นขับตามไปอย่างกระหยิ่ม แท็กซี่ถามว่าผู้ชายในรถคันนั้นผัวเธอหรือ เมื่อตะวันบอกว่าไม่ใช่ มันเดาว่าเป็นกิ๊กแน่ๆเลย แล้วตั้ง
ข้อสังเกตว่าท่าทางเหมือนถูกมอมยา
พอรถของพิมพ์นภัสเลี้ยวเข้าซองห้องม่านรูด พิมพ์นภัสเรียกบ๋อยให้มาช่วยประคองภากรเข้าไปในห้อง ตะวันตามมาถึงพอดีแหวกม่านแอบดู คนขับแท็กซี่ถามว่าไปแอบดูเขาทำไม เราไปสนุกกันดีกว่า แล้วมันก็บังคับพาตะวันเข้าอีกห้องหนึ่ง
ตะวันไม่ตกใจ เธอตั้งสติแล้วเล่นงานแท็กซี่อย่างรุนแรง พอเจอของจริงเข้าแบบนี้มันเลยเปิดอ้าวหนีไปก่อนที่มันจะถูกตะวันเอามีดเสียบพุง
พอแท็กซี่หนีไป ตะวันรีบออกจากห้องไปเคาะประตูห้อง ที่พิมพ์นภัสพาภากรเข้าไป เคาะอยู่นานพิมพ์นภัสจึงเปิดประตูออกมาตวาดถาม
"จะบ้ารึไง เคาะอยู่ได้"
พอเห็นเป็นตะวัน พิมพ์นภัสตกใจจะปิดประตู แต่ถูกตะวันยันไว้แล้วเบียดตัวเข้าไป
ตะวันด่าพิมพ์นภัสว่าจะบ้าหรืออย่างไรถึงได้มอมยาผู้ชายพาเข้าโรงแรม พิมพ์นภัสด่าสวนไปตามเคยว่า นังโชห่วย นังมารบ้า มายุ่งอะไรกับเรื่องของตน ไล่ให้ออกจากห้อง ตะวันไม่ยอมออก เพราะไม่อยากเห็นผู้ชายคนนี้ต้องเสียท่ากับ ลูกไม้ตื้นๆของผู้หญิงอย่างเธอ
พิมพ์นภัสเงื้อมือจะตบ ถูกตะวันจับมือค้างไว้กลางอากาศ ขู่ว่าถ้าจะเล่นกันแบบนี้ก็ได้ พรุ่งนี้จะได้ขึ้นหน้าหนึ่งหนังสือพิมพ์ ทำให้พิมพ์นภัสตกใจยอมเป็นฝ่ายถอย แต่อาฆาตว่า
"ฝากไว้ก่อนเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ยอมให้แกแย่งผู้ชายคนนี้ไปจากฉันแน่ๆ"
ooooooo
ด้วยความรักและเห่อพี่สาว ฟ้าตั้งอกตั้งใจเข้าครัวทำอาหารต้อนรับพี่สาวกลับมากินข้าวเย็นด้วยกัน แต่คอยแล้วคอยเล่าตะวันก็ไม่กลับมาเสียที
ระหว่างรอตะวันนั้น น้อยสาวใช้วัยรุ่นที่ไปคอยตะวันอยู่วิ่งหน้าตื่นเข้ามาบอกฟ้าว่า
"มาแล้วค่ะมาแล้ว"
ฟ้าดีใจว่าตะวันกลับมาแล้ว วิ่งอ้าวออกไปรับ แต่ที่แท้ กลายเป็นดนัยกำลังเดินมาเลยชนกันเข้าอย่างจัง
ดนัยตกใจที่ชนฟ้าจะล้ม เขาคว้าตัวเธอไว้ทัน เลยกลายเป็นใกล้ชิดเหมือนตระกองกอดกัน ฟ้าใจคอสั่นไหวเพราะไม่เคยใกล้ชิดกับผู้ชายขนาดนี้ เธอรีบบอกดนัย "ปล่อยได้แล้วค่ะ ฉันยืนได้แล้ว"
ดนัยรีบขอโทษ ถามฟ้าว่าตะวันยังไม่กลับหรือ ฟ้าเลยงง น้อยรีบเข้าไปบอกว่า ที่ตนเรียกฟ้านั้นหมายถึงดนัยมาแล้ว ดนัยถามว่ามีอะไรหรือเปล่า ฟ้าบอกว่าไม่มี แต่น้อยบอกว่า
"คุณฟ้าเธอทำอาหารเย็นเตรียมให้คุณตะวันน่ะค่ะ"
ดนัยรู้สึกดีที่ฟ้ามีแก่ใจทำอาหารให้พี่สาว จนเวลาผ่านไปนานมาก ฟ้าก็ยังนั่งรอตะวันอยู่ที่โต๊ะอาหาร ดนัยเข้ามาบอกอย่างเห็นใจว่า ตะวันอาจติดงานเธอทานก่อนดีกว่า
"แล้วคุณล่ะคะ ทานรึยัง ทานด้วยกันนะคะ ฉันไม่อยากทานคนเดียว" ฟ้าชวน ดนัยนึกกังวล ถามว่าคุณพ่อกับคุณย่าเธอไม่อยู่หรือ ฟ้าบอกว่าไปงานเลี้ยงกันหมด แล้วชวนอีก "ทานด้วยกันนะคะ แล้วถ้าไม่รังเกียจ เล่าเรื่องพี่ตะวันให้ฉันฟังบ้างก็ได้ค่ะ"
"ได้ครับ" ดนัยมองฟ้าอย่างเอ็นดูความใสซื่อของเธอ
ooooooo
@^@..อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 4-5