@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 15
ตอนที่ 15 (ต่อจากวานนี้)
ด้านวีสามเมื่อจับสัญญาณของวีสี่ได้ก็ดีใจ "จับสัญญาณได้แล้ว อยู่ถัดไปอีก 100 เมตรข้างหน้า"
ต้อมรีบเร่งให้โป้งขับรถไปเร็วๆ วีสามคอยบอกว่าเหลือระยะห่างอีกเท่าไหร่ รถแล่นมาตามถนน นาฬิกาของวีสี่กองอยู่กลางถนน เห็นไฟรถแล่นมาก็ร้องลั่นว่าตายแน่ "อ๊าก...แม่จ๋า นำร่องขอลาก่อน...เออ...ลืมไป ไม่มีแม่นี่หว่า"
รถแล่นใกล้เข้ามาๆแล้วเบรกเอี๊ยดห่างแค่คืบ วีสาม ต้อม โป้ง และลิซ่าลงจากรถมองหาวีสี่ นาฬิการ้องบอกว่าเขาอยู่ตรงนี้ ตรงล้อรถนี่ ต้อมรีบคว้าขึ้นมา
"อุปกรณ์นำร่อง แกมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง แล้ววีสี่หายไปไหน"
"เสียใจด้วยครับ สหายวีสี่ถูกคนร้ายพาตัวไปแล้ว"
"โธ่แล้วทีนี้เราจะตามหาวีสี่ยังไงล่ะคะ อุปกรณ์นำร่องก็ถูกทิ้งไว้แบบนี้" ลิซ่ากังวล
"ไม่มีปัญหาครับ เพราะก่อนหน้านี้ผมล็อกสัญญาณโทรศัพท์มือถือของพวกมันเอาไว้ สามารถติดตามไปได้ทุกที่"
ต้อมจึงบอกทุกคนให้รีบออกตาม ต้อมเอาอุปกรณ์ นำร่องคาดที่ข้อมือของเขา
ooooooo
มาถึงบ้านของรัชนี สนธยารีบผสมสารเคมีขึ้นมาใหม่ เขาทำด้วยความมั่นใจ "คราวนี้แกเสร็จฉันแน่ นังวีสี่ ฉันจะกลั่นน้ำยาคืนร่างขวดใหม่มาเล่นงานแก เอาแบบเข้มข้นกว่าเดิมยี่สิบเท่า งานนี้อย่าว่าแต่มนุษย์ ต่างดาวตัวจริงเลย ต่อให้คนโดนเข้าไปก็ต้องกลายร่าง"
"ขี้โม้...คนที่ไหนจะกลายเป็นมนุษย์ต่างดาว" วีสี่ซึ่งถูกมัดติดกับเก้าอี้ เบ้ปาก
"นั่นสิ มันจะเป็นไปได้ยังไง" ดุจดาวเห็นด้วย
"จะบอกความจริงให้ก็ได้ น้ำยาที่ผมใช้มันไม่ใช่สารเคมีหรอก แต่มันเป็นดีเอ็นเอของนังวีสี่ ที่ถูกปรับแต่งพันธุกรรมใหม่จนกลายเป็นเหมือนไวรัสต่างหาก ใครก็ตามที่โดนมันเข้าไปก็ต้องกลายร่างเป็นมนุษย์ต่างดาว ทีนี้ต่อให้นังวีสี่มันมีเครื่องมือวิเศษแค่ไหน ก็แปลงร่างกลับเป็นคนอีกไม่ได้
ฮ่าๆๆๆ"...วีสี่กับดุจดาวอึ้ง...
โป้งขับรถมาตามทางบนถนนซึ่งรถติดมาก ต้อมร้อนใจเป็นห่วงวีสี่จึงถามนาฬิกาของวีสี่ที่อยู่บนข้อมือของเขา นาฬิกาหาสัญญาณโทรศัพท์ของสนธยากับดุจดาว จึงรู้ว่าอยู่ในซอยบ้านต้อม ต้อมคิดสักพักนึกออกว่าต้องเป็นบ้านรัชนีแน่ แต่รถติดขนาดนี้จะไปถึงเมื่อไหร่ วีสามจึงบอกว่าเขาจะพาไปเอง ว่าแล้ววีสามก็ลงจากรถจับต้อมพาดบ่าแล้ววิ่งด้วยความเร็วปานจรวด แป๊บเดียวมาถึงหน้าบ้านรัชนี วีสามวางต้อมลง เขามึนงงชี้มือไปในบ้านรัชนี วีสามเดินจ้ำเข้าไปทันที
สนธยาเตรียมรับมือไว้แล้ว วีสี่ถูกมัดติดกับเก้าอี้ขังในห้องนอน วีสามถีบประตูโครมอย่างแมนๆ ประตูตีกลับโขกหน้าต้อมที่เดินตามมาเต็มๆถึงกับมึนงง วีสามช่วยประคอง
ต้อมชี้หน้า "ไอ้สนธยา ปล่อยวีสี่เดี๋ยวนี้"
"เรื่องอะไรจะปล่อยให้โง่ เก่งจริงก็เข้ามาแย่งเองสิวะ"
ต้อมจะลุย วีสามรั้งไว้ เขาก้าวย่างเข้าไปเอง สนธยายิงวีสามด้วยปืนไฟ วีสามหลบอย่างง่ายดาย ดุจดาวยิงปืนใส่ วีสามก็สร้างพลังกันไว้ได้ สนธยาเห็นท่าไม่ดี
"อยู่ไม่ได้แล้วคุณดุจดาว รีบเผ่นก่อนเถอะ" สนธยาคว้าดุจดาววิ่งไปหลังบ้าน
วีสามหันมาจะช่วยวีสี่ที่เห็นนอนบนเตียงมีผ้าคลุมหน้าไว้ ต้อมมองๆเห็นสายไฟต่อจากเตียงจึงร้องเตือนวีสามให้ระวัง แต่ไม่ทัน วีสามจับเตียงถูกไฟช็อตอย่างแรง เขาดิ้นรนจนทรุดฮวบหมดสติไป วีสี่ซึ่งอยู่ในห้องพยายามช่วยตัวเองกระเถิบเก้าอี้ไปหาของมาตัดเชือก
สนธยากับดุจดาวกลับมาหัวเราะอย่างสะใจ "มนุษย์ดาว GEN 45 นึกว่าจะแน่ซะแค่ไหน ที่แท้ก็โง่พอๆกับชาวโลก"
ดุจดาวดึงผ้าคลุมหน้าออก เผยให้เห็นว่าเป็นหุ่นเท่านั้น ต้อมโวยว่าสนธยาเลวมาก วีสี่แค่ต้องการกลับบ้านจะขวางทำไม ดุจดาวหัวเราะร่าตอบแทน
"ถ้าเป็นตอนแรกก็คงไม่อยากขวางหรอกค่ะพี่ต้อม แต่ว่าตอนนี้...ดาวกับคุณสนธยาคงปล่อยให้มันหนีไปไม่ได้"
"ดุจดาว นี่เธอไปร่วมมือกับสนธยาตั้งแต่เมื่อไหร่"
"ดาวจำเป็นค่ะพี่ต้อม ถ้าดาวเปิดโปงความจริงได้ว่า นังวีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาว ดาวก็จะพ้นผิดในคดีลักพาตัวมัน"
"แถมยังจะได้รับคำชมเชยอีกต่างหาก ในฐานะที่กอบกู้ โลกเอาไว้" สนธยาเสริม
ต้อมแปลกใจ "กอบกู้อะไรของแก วีสี่เค้าไม่ได้มีแผนจะทำลายโลก แกบอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ ว่าแกเอาวีสี่ไปไว้ที่ไหน"
พลันต้อมได้ยินเสียงเก้าอี้ล้มในห้องนอนจึงจะเข้าไปดู แต่ถูกดุจดาวกับสนธยาเอาปืนขู่ "อ๊ะๆอย่าซ่านะเว้ยไอ้ต้อม ขนาดเก่งๆอย่างมนุษย์ต่างดาวยังเดี้ยงไปต่อหน้า แล้วคนธรรมดาอย่างแกจะทำอะไรได้"
"อยู่เฉยๆเถอะค่ะพี่ต้อม พวกเราไม่ได้คิดจะฆ่าวีสี่ แค่อยากทำให้มันคืนร่างเดิมเท่านั้นเอง"
สนธยาหันมาดูสารเคมีที่ทำอยู่พบว่ามันกลั่นตัวออกมาบ้างแล้วแต่เหนียวข้นมาก ต้อมฉวยโอกาสแย่งปืนจากดุจดาว ปืนหล่นกระเด็น สนธยาคว้าปืนไฟฟ้ายิงใส่ต้อม แต่
ต้อมหลบทัน ดุจดาวเก็บปืนได้ สนธยาร้องบอกให้ยิง ต้อมมองดุจดาวด้วยสายตาวิงวอน
"พี่ขอเถอะนะดุจดาว อย่ายุ่งกับเรื่องนี้"
ดุจดาวลังเลนิดหนึ่ง ก่อนจะตัดสินใจ "ขอโทษด้วยค่ะพี่ต้อม แต่ดาวไม่มีทางเลือก"
วีสามเริ่มรู้สึกตัว วีสี่ตัดเชือกขาดวิ่งออกมาจากห้อง เห็นดุจดาวกำลังเหนี่ยวไก จึงร้องบอกให้ต้อมระวังพร้อมกับกระโจนเข้ากำบังต้อมเอาไว้ กระสุนเจาะเข้าที่ท้องวีสี่เลือดไหลทะลักออกมาเป็นสีแดง ดุจดาวตกตะลึงเพราะเพิ่งเคยยิงคนเป็นครั้งแรก สนธยารีบถลาไปหยิบสารเคมีที่กลั่นตัวออกมาได้ครึ่งถ้วย
"นังวีสี่ มาได้เวลาพอดี แกเสร็จฉันแน่"
สนธยาถือแก้วสารเคมีเดินเข้าหาวีสี่ ต้อมพุ่งตัวรวบเอวสนธยาผลักไปกระแทกผนัง แต่สนธยาตั้งรับได้ทันเสยเข่าใส่ ต้อมจนจุกแล้วเหวี่ยงต้อมกระเด็นไป เขาเดินมายืนค้ำร่างวีสี่
"นังวีสี่ในที่สุดวันนี้ก็มาถึงจนได้ แกจะต้องเป็นผลงานทดลองที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของฉัน"
สนธยาค่อยๆราดสารเคมีใส่ศีรษะของวีสี่ เธอพยายามยกแขนบัง ต้อมตกใจร้องลั่น สนธยาหัวเราะร่าอย่างผู้ชนะ ดุจดาวกับวีสามตกตะลึง แต่พอวีสี่ลดแขนที่กันไว้ลง กลับไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลง สนธยาเป็นฝ่ายตกใจบ้าง
"อ้าว!เฮ้ย! ทำไมไม่คืนร่างเดิมวะ ผิวยังเป็นเหมือนเดิม ไม่จริงนี่แกทำได้ไง บอกมาแกใช้วิธีไหน ทำไมแกถึงไม่คืนร่างเดิม"
วีสามโกรธตรงเข้ากระชากสนธยา "แกทำร้ายวีสี่ แกต้องถูกลงโทษ"
สนธยาถูกเหวี่ยงลอยละลิ่วไปบนโต๊ะทดลอง น้ำยาเคมีต่างๆหกราดไปบนตัวเขาจนเขาต้องแผดเสียงร้องโหยหวน ควันพวยพุ่งออกจากร่างเพราะถูกสารเคมีกัดผิวหนัง ต้อมถึงกับเอามือปิดจมูกเพราะเหม็นกลิ่นผิวหนังไหม้ สนธยาดิ้นทุรนทุรายสักพักจึงแน่นิ่งไป
จากนั้นวีสามก็หันมากระชากคอเสื้อดุจดาว เธอร้องให้ ต้อมช่วย วีสี่ซึ่งอ่อนแรงจากการเสียเลือดร้องห้าม "สหายวีสาม อย่าทำคุณดุจดาว"
"ผู้หญิงคนนี้เป็นศัตรูของวีสี่"
"ไม่ใช่ วีสี่ไม่เคยเห็นเค้าเป็นศัตรู ทุกอย่างมันจบแล้ววีสาม อย่าทำร้ายใครอีกเลย"
วีสามมองดุจดาวอย่างอาฆาตก่อนจะผลักเธอออกไป ต้อมช่วยรับไว้พอดี แววตาของต้อมยังคงมีเมตตา ทำให้ดุจดาวรู้สึกสะเทือนใจ "พี่ต้อมช่วยดาวด้วย ดาวไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้ ดาวแค่อยากอยู่รอด ดาวแค่ไม่อยากแพ้ใคร พี่ต้อม พี่ต้อมเข้าใจดาวใช่มั้ย"
อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 15
"พี่เข้าใจ แต่ดาวก็ต้องเข้าใจพี่ด้วย ว่าทุกอย่างที่คุณทำลงไปมันเลวร้ายเกินกว่าที่ใครจะยอมรับได้"
"แต่ว่าตอนนี้ดาวไม่เหลือใครอีกแล้ว พี่ต้อมอย่าทิ้งดาวนะ"
ต้อมมองไปที่วีสี่ซึ่งอ่อนแรงเต็มทนก่อนจะพูดว่า "มันสายไปแล้วดุจดาว โอกาสที่เคยเป็นของคุณ โอกาสทุกอย่างคุณทำมันพังหมดแล้ว"
เหมือนมีก้อนมาจุกที่อก ดุจดาวเสียใจ พลันเสียงไซเรนตำรวจดังใกล้เข้ามา วีสามบอกต้อมว่าเราต้องรีบไป เขาจะติดต่อยานแม่ให้มารับ ต้อมพยักหน้าก่อนจะเข้าไปอุ้มวีสี่
"ฮึบ ตัวเบาขึ้นเยอะเลยนะเรา" ต้อมพูดเล่นให้วีสี่สบายใจ แต่เธอดูอ่อนล้ามาก ต้อมกระซิบบอกว่ามันใกล้จบแล้ว เธอกำลังจะได้กลับบ้าน ทุกอย่างจะต้องลงเอยด้วยดี
ต้อมอุ้มวีสี่เดินนำหน้าวีสามจะออกไป ดุจดาวคร่ำครวญเรียกต้อมอย่าทิ้งเธอไป วีสี่มองหน้าต้อมเหมือนให้โอกาสอีกครั้ง ต้อมจึงพูดชัดเจนว่า "พี่ไม่ได้ทิ้งคุณ ดุจดาว คุณต่างหากที่ทิ้งทุกอย่างเพื่อตัวเอง"
วีสามหันไปมองดุจดาวอย่างสมเพช ดุจดาวเสียใจหลับตารอรับชะตากรรม
ooooooo
รถของโป้งแล่นเข้ามาในซอย โป้งกับลิซ่าช่วยกันมองหาบ้านรัชนี มองไปมองมาเห็นต้อมอุ้มวีสี่มากับวีสาม จึงรีบจอดรถลงไปช่วย เสียงไซเรนตำรวจดังใกล้เข้ามา ต้อมบอกให้ทุกคนรีบไปจากที่นี่...ตำรวจเข้าไปควบคุมตัวดุจดาวซึ่งเธอรอรับชะตากรรมอยู่แล้ว
บนรถตู้ของโป้ง วีสามให้พลังช่วยรักษาวีสี่ที่เสียเลือดมากขึ้นจนอาการแย่ลง "พลังในตัวผมมีไม่พอ เราต้องรีบหาทางส่งวีสี่กลับไปรักษาตัวที่ยานแม่"
"แล้วยานพ่อเอ๊ย ยานแม่ตอนนี้มันจอดอยู่ที่ไหนล่ะคุณวีสาม ผมจะได้รีบขับไปส่ง"
วีสามพูดกับอุปกรณ์นำร่องขอติดต่อยานแม่ทันที ด้านยานอวกาศ วีหนึ่งกับวีสองได้รับสัญญาณจากวีสาม "ยานแม่รับทราบ ขณะนี้สมาชิกวีหนึ่งกำลังพูด"
"พบตัวสหายวีสี่แล้ว แต่ว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสจำเป็นต้องนำตัวขึ้นยานโดยด่วน"
"สหายวีสาม ขณะนี้ทัศนวิสัยในเมืองแย่มาก เราจะใช้ เครื่องขนย้ายมวลสารได้ก็ต่อเมื่อคุณพาวีสี่มายังพื้นที่โล่งเท่านั้น"
ทุกคนบนรถมองหน้ากันเชิงว่า จะเอาที่โล่งขนาดไหน วีสามจึงบอกว่าขนาดเท่าสนามกีฬา ต้อมนึกได้ว่าที่ใกล้ที่สุดเห็นจะเป็นสวนรถไฟ ขาดคำเสียงไซเรนตำรวจดังขึ้นมาอีก ลิซ่ารีบบอกโป้งให้รีบหนี โป้งเหยียบมิดเร่งเครื่องเต็มกำลัง ต้อมก้มบอกวีสี่ไม่ต้องห่วง เธอจะได้กลับบ้านแล้ว สายตาวีสี่มองต้อมด้วยความอาวรณ์ ต้อมกุมมือวีสี่ วีสามสังเกตเห็นแหวนที่ทั้งสองคนสวมใส่เหมือนกันก็ชักเอะใจ
ด้านรถตำรวจซึ่งดุจดาวนั่งมาด้วย เห็นรถของโป้งก็รีบตามล่า สารวัตรวินัยคว้าวิทยุสื่อสารมาพูด "วอสอง แจ้งบอกอ ทราบแล้วเปลี่ยน ขณะนี้เรากำลังตามล่าตัวผู้ต้องสงสัยในคดีลักพาตัวนางสาววีสี่ ผู้ต้องสงสัยมียานพาหนะเป็นรถตู้สีฟ้ากำลังมุ่งหน้าไปบริเวณรถไฟ รีบส่งกำลังเสริมมาสกัดโดยด่วน"...
ในขณะที่รถแล่นหนีรถตำรวจออกถนนใหญ่ ต้อมถอดนาฬิกาออกจากข้อมือของเขาสวมคืนให้วีสี่ วีสามมองด้วยความแคลงใจจึงถามตรงๆ
"สหายต้อม ตกลงคุณกับวีสี่มีความสัมพันธ์อะไรกันรึเปล่า ทำไมพวกคุณถึงได้ใส่แหวนเหมือนกัน"
ลิซ่าเสียววาบรีบแก้ตัวแทน "เอ่อ คือว่ามันเป็นแฟชั่นฮ่ะคุณวีสาม ชาวโลกก็ทำอะไรเหมือนๆกันแบบนี้ล่ะฮ่ะอย่าคิดมาก"
ต้อมตัดสินใจตอบอย่างลูกผู้ชาย "ไม่ต้องโกหกเค้าหรอกลิซ่า มาถึงขั้นนี้แล้ว บอกความจริงให้เค้ารู้เลยดีกว่า...ผมกับวีสี่เรารักกัน"
"เรื่องจริงเหรอสหายวีสี่ คุณกับชาวโลกลักลอบมีอะไรกัน"
"เราไม่ได้ลักลอบสหายวีสาม เราแต่งงานกันอย่างเปิดเผยตามธรรมเนียมของชาวโลกทุกอย่าง"
"ยกโทษให้ผมด้วยคุณวีสาม ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณ แต่ว่าผมกับวีสี่เรารักกันจริงๆ"
"กลับถึงยานแม่เมื่อไหร่ ผมจะรายงานเรื่องนี้กับสหายหัวหน้า"
ลิซ่ากระซิบกับโป้งว่ามนุษย์ต่างดาวหึงเป็นด้วย โป้งถามว่าทำไมมนุษย์ต่างดาวจะอกหักไม่ได้ โป้งเอ็ดลิซ่าให้เงียบเขากำลังใช้สมาธิในการขับรถหนีตำรวจ
ooooooo
อ๊อดได้รับรายงานจากตำรวจ รีบเข้ามาแจ้งให้ สำเริงกับสินทราบว่าตำรวจพบรถพวกต้อมมุ่งหน้าไปทางสวนสาธารณะ สำเริงแปลกใจจะไปทำไมที่นั่น สินจึงบอกให้ตามไปดูเผื่อมีโอกาสจะได้ชิงตัววีสี่กลับมา
อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 15