@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 12
ตอนที่ 12 (ต่อจากวานนี้)
ต้อมยังคงนั่งเฝ้าวีสี่ซึ่งนอนสลบบนโซฟาในบริษัท เนื้อตัวยังเป็นสีน้ำเงิน โป้งกับลิซ่านั่งห่างๆอย่างแหยงๆไม่กล้าเข้าใกล้ โป้งถามต้อมว่านี่ใช่วีสี่แน่หรือ ต้อมให้ดูเอาเองเพราะร่างเธอค่อยๆคืนสู่สภาพมนุษย์ ลิซ่าอุทาน "คุณพระช่วย วีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาว มิน่าต้อมถึงไม่กล้าขอเป็นแฟน ตอนแรกลิซ่านึกว่าวีสี่เป็นกะเทยเหมือนลิซ่าซะอีก""โอย ถ้าเป็นแบบนั้นไอ้ต้อมมันคงไม่ลังเลหรอกลิซ่า แค่คิดมันก็ตัดใจได้แล้ว"
ลิซ่าค้อนขวับ ต้อมเห็นวีสี่เริ่มกะพริบตา จึงให้ทั้งสองคนเงียบ วีสี่ลุกพรวดขึ้นนั่ง ลิซ่ากับโป้งขยับเก้าอี้ออกห่างโดยอัตโนมัติ วีสี่ทักทายทุกคน โป้งรีบขอโทษวีสี่ที่เขาฟาดหัวเธอ ลิซ่าก็ขอโทษที่ร้องกรี๊ดกลัวเธอ วีสี่หน้าเจื่อนที่ทุกคนรู้แล้วว่าเธอเป็นใคร รีบขยับเข้าไปใกล้ ขอโทษที่ไม่ได้บอก สองคนผงะถอยไปอีก วีสี่ขอร้องอย่าโกรธเธอ ทั้งสองเสียงสั่นตอบว่าไม่โกรธ เธอเคยบอกแล้วแต่พวกเขาไม่เชื่อเอง
"ถึงไงเราก็ยังเป็นเพื่อนกันเหมือนเดิมนะจ๊ะวีสี่ มิตรภาพระหว่างเราไม่เปลี่ยนไปเลยแม้แต่นิดเดียว" ลิซ่าพูดเสียงสั่น โป้งสะกิดถามว่าพูดจริงหรือ ลิซ่ากระซิบว่าเธอผสมสตรอเบอร์รี่เล็กน้อย วีสี่ซึ้งใจคว้ามือลิซ่ามากุมและจับแขนโป้งขอบใจ ทั้งสองแหยงสุดๆทำหน้ากลัวๆ
พอแยกย้ายกันกลับ ต้อมพาวีสี่กลับมาบ้าน เดินเข้ามาในบ้านเห็นวีสี่เงียบขรึม เขาจึงถาม "ตอนอยู่ในห้องประชุม เธอโกหกใช่มั้ยวีสี่ที่บอกว่าไม่รักฉัน"
"ตัวจริงของวีสี่มีสภาพเป็นยังไง สหายต้อมก็เห็นแล้วไม่ใช่เหรอ เป็นแบบนี้...สหายต้อมยังจะรักวีสี่อยู่รึเปล่า"
วีสี่เห็นต้อมอึ้ง เธอจึงร้องไห้สะอึกสะอื้นด้วยความอัดอั้น "ตอนนี้วีสี่ไม่สบายมากต้องรีบกลับบ้าน เวลาของวีสี่บนโลกใบนี้มันกำลังจะหมดลงแล้ว ถ้าวีสี่มีเวลามากกว่านี้วีสี่จะไม่ ปฏิเสธสหายต้อมเด็ดขาด...วีสี่รักสหายต้อม รักมากกว่าชีวิตที่เหลืออยู่ของวีสี่ ถ้าเป็นไปได้วีสี่อยากจะขอตายอยู่ที่นี่ ตายอยู่ใกล้ๆคนที่วีสี่รัก แต่ทำไม่ได้ เพราะวีสี่ไม่อยากเห็นสหายต้อมต้องเสียใจ"
ต้อมสะเทือนใจเห็นวีสี่สะอึกสะอื้นพูดอะไรไม่ออกอีก ถึงเวลาที่เขาต้องตัดสินใจ เขานิ่งมองวีสี่ซักพัก รวบรวมความกล้าที่จะมีความรักอีกครั้ง เขาเข้ามาตรงหน้าวีสี่ รอจนเธอเงยหน้ามองเขา "วีสี่...ฉันรักเธอ ฉันไม่สนอะไรอีกแล้ว ได้ยินมั้ยวีสี่ ฉันไม่กลัวอะไรอีกแล้ว"
ต้อมรวบร่างวีสี่มากอดแนบแน่น ห่างออกมา ตาชื่น แต้ม และตั้มยืนมองน้ำตาคลอด้วยความซาบซึ้ง ตาชื่นตบบ่าแต้มเบาๆ "อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด แต้มเอ๊ย คนเค้าทำบุญ ร่วมชาติกันมา ถึงได้ข้ามขอบฟ้ามารักกันแบบนี้"
แต้มฟังแล้วเริ่มปลง บางทีเธอคงขวางรักนี้ไม่ได้อีก...
ooooooo
ในคืนนั้น คนข้างบ้านรัชนีมากดกริ่ง สนธยาออกมาเปิดประตู คนข้างบ้านถามว่าเห็นเอ็ดเวิร์ดสุนัข ของเธอไหม สนธยาตีหน้าดุตอบว่าไม่เห็น คนข้างบ้านแหยงๆรีบเดินกลับไป
ในห้องรับแขก ดุจดาวนั่งมองไปรอบห้องรู้สึกแปลกที่ ทางแปลกทาง สนธยาเดินกลับเข้ามา ดุจดาวรีบถามข้อพิสูจน์ที่จะให้เธอดู สนธยาคว้าเสื้อกาวน์มาสวมก่อนจะหยิบตัวอย่างดีเอ็นเอออกมาหลอดหนึ่ง "นี่คือดีเอ็นเอของนังวีสี่ที่ผมดัดแปลงให้อยู่ในสภาพแบบของเหลว"
สนธยาใช้เข็มฉีดยาสูบน้ำเชื้อนั้นออกมา เดินไปหาเจ้าสุนัขที่ผูกอยู่ ดุจดาวใจหายรั้งเขาไว้ไม่ให้ฆ่ามัน สนธยาบอกว่าไม่ถึงตาย เขาปักเข็มลงที่มัน "ถ้าดีเอ็นเอของวีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาวจริงอย่างที่ผมว่า หมาตัวนี้จะต้องกลายพันธุ์ ภายในสามนาที"
เวลาผ่านไปสามนาที ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ดุจดาวเซ็ง "ฉันกะแล้วเชียว ว่างานนี้ต้องมาเสียเที่ยว"
ดุจดาวจะเดินออก สนธยาจะดึงให้รออีกสักหน่อย แต่เธอไม่ยอม โวยวายว่าถ้าเข้ามาจะเรียกตำรวจจับคนบ้า ดุจดาวเดินไป สนธยาบ่นไล่หลังที่หาว่าเขาบ้าอยู่เรื่อย ทันใดเสียงคำรามของเจ้าเอ็ดเวิร์ดดังขึ้น สนธยาหันไปมอง เอ็ดเวิร์ด
กระชากตัวจนเชือกขาดผึง มันกระโจนใส่หน้า สนธยาร้องลั่น ดุจดาวเดินมาถึงรถได้ยินเสียง เข้าใจว่าสนธยาบ้าไปแล้ว... ภายในบ้าน สนธยากอดรัดฟัดเหวี่ยงกับเอ็ดเวิร์ด เขาพยายามหยิบปืนไฟฟ้าซึ่งชาร์จไฟอยู่มายิงใส่เอ็ดเวิร์ดจนมันร้องเอ๋งๆนิ่งไป...เขาเองก็สะบักสะบอม
ooooooo
เช้าวันใหม่ ตาชื่นจัดของใส่บาตรแต่เช้าให้ต้อม กับวีสี่เพื่อเป็นสิริมงคลในวันแต่งงาน ตาชื่นบอกกับหลวงพ่อว่า หลานทั้งสองแต่งงานกัน เลยทำบุญแล้วก็ผูกข้อมือกันตามประสา หลวงพ่อให้ศีลให้พร ต้อมกับวีสี่ยกมือไหว้รับพร เสร็จจากใส่บาตรทุกคนในบ้านนั่งพร้อมหน้าพร้อมตารวมทั้งลิซ่ากับโป้งด้วย
ตาชื่นถามต้อมว่าคิดดีแล้วใช่ไหม ต้อมตอบหนักแน่นว่า "ครับคุณตา ไม่ว่าวีสี่จะมีเวลาเหลืออยู่บนโลกแค่ไหน เราก็จะรักกันจนถึงวินาทีสุดท้าย"
ตาชื่นหันมาถามวีสี่บ้าง เธอรับปากว่าจะรักสหายต้อม คนเดียวตลอดไป ตั้มบอกให้เธอเลิกเรียกต้อมว่าสหายต้อม แต้มแนะให้เรียกพี่ต้อม วีสี่ยิ้มอายๆก่อนจะเรียกต้อมว่าพี่ จากนั้นตาชื่นก็ผูกข้อมือให้ทั้งสองคนตามธรรมเนียมและกล่าว
"ถึงแม้งานแต่งงานวันนี้จะถูกจัดขึ้นอย่างกะทันหัน และต้องปกปิดไว้เป็นความลับด้วยเหตุผลบางประการ แต่ตาชื่นก็เชื่อว่า มันก็ไม่ได้ทำให้คุณค่าของความรักจืดจางลงไปเลยแม้แต่น้อย ตรงกันข้ามกลับรู้สึกว่าพิธีเล็กๆได้ทำให้ทุกคนได้เห็นความหมายของคำว่ารักแท้อย่างชัดเจน" ตาชื่นมอบกล่องแหวนทองคำขาวให้ทั้งสองคนสวมให้กัน
แต้มถึงกับน้ำตาซึม ตั้มบ่นอยากได้หลานไวๆ แต้มยิ่งหน้าละห้อย นี่เธอจะต้องมีพี่สะใภ้เป็นมนุษย์ต่างดาวจริงๆหรือ ในขณะที่ต้อมกับวีสี่ยิ้มให้กันอย่างมีความสุข
สองคนออกมาเดินเล่นคุยกันที่สนามหน้าบ้าน "พี่ต้อม พี่ต้อมแน่ใจเหรอว่าเราทำถูก"
ต้อมพยักหน้า แต่วีสี่ยังกังวล "แต่เวลาของวีสี่มันเหลือน้อยมากนะ"
"มันไม่มีความหมายหรอก สำหรับพี่ไม่มีอะไรที่สำคัญไปกว่าการที่เราได้มาอยู่คู่กัน"
วีสี่ซึ้งใจโผกอดต้อมหมับ ทั้งสองกอดกันไม่อายสายตาคนอื่นๆที่แอบดูอย่างอิจฉา โดยเฉพาะลิซ่าถึงกับเปรยว่าต้องไปเช็กน้ำตาลในเลือดเสียหน่อย เพราะมันหวานเรี่ยราดไปหมด ตาชื่นหัวเราะ เข้าไปทำอาหารให้ทุกคนทาน
ooooooo
หนังสือพิมพ์ลงข่าวหลายฉบับ งานเปิดอัลบั้มของวีสี่มีคนบ้าป่วนว่าวีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาว สำเริงเครียดจัด แต่สินกลับยิ้มอารมณ์ดี ถือว่าเป็นโชคดีที่มีคนบ้ามาโผล่ในงาน จนสื่อทุกฉบับหันไปสนใจเรื่องมนุษย์ต่างดาวกันหมด สำเริงชักเห็นดีด้วย
"เออว่ะ นี่ถ้าวีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาวแล้วมาออกเทปจริงๆ ข้าว่าเรารวยเละแน่"
"ผมว่าเราใช้ไอเดียนี้เป็นคอนเซปต์อัลบั้มชุดต่อไปก็ได้นะครับเสี่ย ชื่ออัลบั้มประมาณสาวต่างดาวสั่งแฟน หรือไม่ก็กลับไปถามเมียที่ดาวเธอดูเสียก่อน เวิร์กนะครับเสี่ย"
"เออใช่ ทุกอย่างเวิร์กหมด ยกเว้นไอ้ต้อม" สำเริงยังกังวล
สินถามว่าทำไม สำเริงเกรงข่าวต้อมกับวีสี่จะเกิดขึ้นอีก สินยิ้มกร่างอวดว่าไม่ต้องห่วง ขนาดดุจดาวเขายังแย่งจากต้อม ได้ นับประสาอะไรโง่ๆอย่างวีสี่เขาจะแย่งไม่ได้ อ๊อดรีบห้ามว่าครั้งนี้ต้อมอาจจะรู้ทัน ควรให้เขาเป็นคนลงมือ สำเริงเงื้อเท้าอยากจะถีบ อ๊อดรีบหลบ
"ตกลงตามแผนของเอ็งนะไอ้สิน เอ็งจัดการวีสี่ ส่วนไอ้ต้อมข้าจะกันมันออกไปเอง"
สินพยักหน้ายิ้มๆเชิงว่าเขาทำสำเร็จแน่...
สปอตโฆษณาเพลงของวีสี่ถูกส่งไปตามสถานีโทรทัศน์ ซึ่งมีจานดาวเทียมใหญ่โตมาก ความหวังของวีสี่กำลังจะเป็นจริง เจ้าหน้าที่จัดการแพร่ภาพออกอากาศในระบบดาวเทียม
ในห้วงอวกาศ ยานบินของพวกวีสี่ยังคงบินวนเวียน เครื่องกลในห้องควบคุมได้รับสัญญาณดาวเทียมก่อนจะแปรออกมาเป็นคลื่นซ่าๆที่หน้าจอคอมพิวเตอร์ เห็นภาพวีสี่ปรากฏอยู่ แต่ไม่ค่อยชัดเจน วีหนึ่ง วีสอง วีสามกำลังบังคับยานด้วยพลังจิต
"ตอนนี้เรากำลังเดินทางย้อนกลับเข้าสู่ระบบสุริยจักรวาลอีกครั้ง" วีหนึ่งกล่าว
วีสองพูดเสริม "เสร็จสิ้นภารกิจรวบรวมข้อมูลจากกาแล็กซีต่างๆเพียงเท่านี้"
"เราจะแวะกลับไปที่ดาวโลกรึเปล่าครับสหายหัวหน้า" วีสามถาม
"เราเสียเวลามามากแล้ว สหายวีสาม ตอนนี้ถึงกลับไปเราก็คงไม่เจอสหายวีสี่"
"แคปซูลวัคซีนมีประสิทธิภาพก็จริง แต่ดาวโลกเต็มไปด้วยเชื้อไวรัสและสารพิษมากมาย ป่านนี้สหายวีสี่คงสิ้นใจไปแล้ว" วีสองสันนิษฐาน
"แต่ว่า...ถ้าวีสี่ยังไม่ตายล่ะครับ ใครจะเป็นคนรับผิดชอบ"
"เราได้รับคำสั่งให้รีบเดินทางกลับบ้านโดยด่วนสหายรุ่นน้องวีสาม ท่านสหายผู้นำกำลังรอข้อมูลจากเราอยู่" วีหนึ่งเตือน
"การนำยานกลับไปที่ดาวโลกอีกครั้ง จะทำให้เราต้องเสี่ยง ต้องเสียเวลา และสิ้นเปลืองพลังงานโดยไม่จำเป็น"
วีสามฟังวีสองพูดแล้วหนักใจ ทุกคนไม่ทันสังเกตจอมอนิเตอร์ว่ามีภาพอัลบั้มเพลงของวีสี่ปรากฏอยู่ ทั้งภาพและเสียงร้อง...
ในขณะที่เรื่องของต้อมกับวีสี่กำลังส่อเค้าวุ่น โป้งแอบส่งถุงยางให้ต้อมก่อนจะกลับไป ต้อมโวย "ไอ้โป้ง นี่เอ็งคิดอกุศลแบบนี้ได้ยังไงวะ ที่ข้าแต่งงานกับวีสี่ก็เพราะมีรักแท้นะเว้ย"
"เออข้ารู้ แต่กันไว้ดีกว่าแก้ เชื่อข้า"
"ใช่ค่ะต้อม ยืดอกพกถุงไว้เถอะฮ่ะ เผื่อมีแอ็กซิเดนท์"
ต้อมไม่รับเดินบ่นกระปอดกระแปดเข้าบ้าน พบตาชื่นหอบหมอนผ้าห่มออกจากห้องเพื่อให้เขาได้อยู่กับวีสี่ เขายิ่งอึ้งนี่มันส่อเค้าวุ่นวายมากกว่าที่คิดเสียอีก ต้อมบอกตาชื่นว่าการแต่งงานของเขาเป็นการแต่งตามธรรมเนียม
"ก็เออสิวะ ตามธรรมเนียมเค้าไม่ให้บ่าวสาวนอนแยกห้องกัน เอ็งไม่รู้หรือไง"
ต้อมเถียงไม่ออก...พออยู่ตามลำพัง ต่างก็นอนไม่หลับ วีสี่ถามว่าเขาตื่นเต้นเหมือนเธอหรือ ต้อมตอบว่าใช่ เพราะเป็นการแต่งงานครั้งแรกของเขา "พี่ต้อม...พี่ต้อมไม่เคยเลยเหรอ"
"อี๋ อย่าถามตรงๆแบบนี้สิวีสี่ พี่เขิน"
"แต่วี่สี่เคยแล้วนะ"
"ฮ้า! พูดจริงเหรอวีสี่ เคยที่ไหน? เมื่อไหร่? กับใคร?" ต้อมตกใจไม่คาดคิด...
อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 12
ooooooo