@^@..อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 22
ตอนที่ 22 (ต่อจากวานนี้)
"และถ้าคุณโทร.มาภายใน 10 นาทีนี้ แถมไอ้ฟายไปช่วยถูบ้านให้อีกด้วย"
แคทหันไปตีมือกับเตย หัวเราะขำกลิ้ง ทุกคนพลอยหัวเราะไปด้วย ยกเว้นหินที่ยืนเหม่อมองไปทางอื่น พอปารมีกลับถึงบ้าน ยกช่อดอกไม้ที่แย่งมาได้ให้หินเก็บไว้ให้เจ้าสาวในอนาคตของเขา...
ครู่ต่อมา หินถือช่อดอกไม้เข้ามาในห้องพักอย่างทะนุถนอม ไฟเปิดประตูห้องน้ำออกมาพอดี หินสะดุ้ง รีบเอาช่อดอกไม้ซ่อนไว้ข้างหลัง ไฟทักว่าไปเถลไถลที่ไหนมา หมอซันมาส่งเขากับเอมิกาตั้งนานแล้ว หินขี้เกียจคุยด้วยจึงไล่ไฟไปนอน ไฟสงสัยว่าแอบพาปารมีไปกินลมชมวิวมาใช่ไหมถึงกลับมาป่านนี้
"จะเดินไปนอนเองหรือจะให้ข้าถีบส่งไป"
หินแกล้งขยับเท้า ไฟรีบกระโดดหนี ไม่วายต่อว่าว่าหยอกเล่นแค่นี้ทำไมต้องของขึ้นด้วย หินทำหน้าดุใส่ ไฟรีบลงนอนเอาผ้ามาคลุมโปง
ooooooo
สายวันรุ่งขึ้น ปารมีต้องไปจดรายละเอียดชื่อร้านค้าที่ทำสัญญาเช่าไว้กับทางห้างสรรพสินค้าลงใน แปลนพิมพ์เขียว โดยมีหินคอยเดินตามไม่ห่าง ปารมีไม่ค่อยสบอารมณ์นักหันมาโวย
"เดินตามอยู่ได้ นี่มันในห้างฉันเอง ใครจะกล้ามาทำอะไร...หา"
หินอ้างว่าเป็นคำสั่งของเดชที่ให้ตนคอยติดตามเธอทุกย่างก้าว ปารมีรำคาญที่หินเอาแต่ยกคำสั่งพ่อมาอ้าง ยัดกระดาษพิมพ์เขียวพร้อมปากกาใส่มือเขา
"โทร.ไปรายงานคุณท่านด้วยว่าลูกสาวคุณท่านปวดฉี่ จะเข้าห้องน้ำ...จะให้ตามมั้ย"
หินใบ้กิน ปารมีค้อนขวับเดินเข้าห้องน้ำ เป็นเวลาเดียวกับเตยโผล่มาจากอีกมุมหนึ่งของห้างพร้อมกับนิหน่า เห็นหินยืนอยู่ดีใจวิ่งเข้ามาทักทาย ถามว่ามาช็อปปิ้งหรือ หินยังไม่ทันตอบ นิหน่าเสนอหน้าขึ้นก่อน
"บอกไปสิคะว่ามารอรับนิหน่า"
หินงง เตยบอกหินว่าอย่าไปถือสากะเทย นิหน่าหมั่นไส้ เข้าไปผลักเตย สองคนแกล้งผลักกันไปมา นิหน่าแรงเยอะกว่าผลักเตยจนเซไปชนหิน หินปล่อยกระดาษพิมพ์เขียวตกพื้น แล้วรับเตยไว้ในอ้อมแขน ปารมีออกจากห้องน้ำพอดี ไม่มีใครทันสังเกตเห็น มองภาพนั้นอย่างน้อยใจ สะบัดหน้าเดินหนี ขณะหินกับเตยช่วยกันเก็บเอกสาร
"ตกลงคุณหินมาทำไรคะเนี่ย"
"รอคุณปารมีเข้าห้องน้ำครับ วันนี้คุณปารมีมาดูพื้นที่ในห้าง แต่เข้าไปตั้งนานแล้วทำไมยังไม่ออกมาอีก"
"เหรอคะ...งั้นเดี๋ยวเตยเข้าไปดูให้"
เตยเดินเข้าไปข้างในห้องน้ำ สักพักกลับออกมาบอกว่าไม่เห็นปารมีอยู่ในนั้น หินตกใจวิ่งตามหาปารมีทันที เตยกับนิหน่ามองตามงงๆ หินวิ่งหาจนเจอปารมีนั่งหงอยๆอยู่คนเดียว ปรี่เข้าไปจับตัวเธอด้วยความดีใจ
"คุณปารมี ผมเป็นห่วงคุณแทบแย่...รู้มั้ย"
ปารมีงอน สะบัดหลุดจากมือหิน ลุกขึ้นจะเดินหนี หินคว้าข้อมือไว้ ปารมีสะบัดอีก ผู้คนเดินผ่านไปมาเริ่มหันมอง หินกึ่งลากกึ่งโอบเธอมามุมที่ไม่พลุกพล่าน ล็อกเธอไว้ในอ้อมแขน ถามว่าเป็นอะไรไป ปารมีพยายามดิ้นหนี
"สนุกนักใช่มั้ย...เดี๋ยวก็กอดคนนู้น เดี๋ยวก็กอดคนนี้... กอดคุณเตยยังไม่พอ ยังจะมากอดฉันอีกทำไม"
หินถึงบางอ้อ ที่แท้ปารมีหึงเขากับเตย ปารมีดันตัวเขาออกแล้ววิ่งหนี หินส่ายหน้ายิ้มๆ...ในเวลาต่อมา หินขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านเดช จะลงไปเปิดประตูรถให้ปารมี แต่เธอชิงเปิดเอง พูดสะบัดใส่ว่าไม่ต้องมายุ่ง แล้วจะวิ่งเข้าบ้าน หินหันหลังจะก้าวขึ้นรถ ระหว่างนั้นเสียงโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้น
ปารมีหยุดเดินหันมามอง ได้ยินเสียงหินพูดทักทายเตย รีบหลบมุมแอบฟัง คิดว่าเตยโทร.มาเช็กหิน แต่ความจริงเตยเป็นห่วงโทร.มาถามเรื่องที่ปารมีหายตัวไปต่างหาก หินวางสายหันไปมองทางตึกใหญ่อีกทีก่อนจะก้าวขึ้นรถ ปารมี สะดุ้งหลบวูบ หินทำเป็นมองไม่เห็น
ขณะหมอซันกับเอมิกากำลังเลือกดูแบบการ์ดแต่งงานอยู่กับเต้ในห้องนั่งเล่น ปารมีเดินหน้าบูดเข้ามา หมอซันชวนปารมีมาช่วยกันเลือกการ์ดแต่งงาน ปารมีพยายามปรับสีหน้าก่อนเดินมาร่วมวง เต้เห็นหน้าบอกบุญไม่รับของปารมี ถามว่าอารมณ์เสียอะไรมา
"เออ...เสียอะไร...ไม่ได้เสียอะไรซะหน่อย" ปารมีทำไก๋ คว้าตัวอย่างการ์ดมาดูอย่างสนอกสนใจ...
ค่ำของวันเดียวกัน เอมิกาเตรียมจะเข้านอน ตอนที่อิ่มยื่นกล่องพัสดุให้ คนเอามาส่งบอกว่าฝากให้ "คุณหนู" อิ่มคิดว่าน่าจะเป็น "คุณหนูเอม" เพราะอาจจะเกี่ยวกับงานแต่งงาน
"เออ...จริงด้วยสิ คงเป็นตัวอย่างการ์ดแบบใหม่ เพราะคุณเต้บอกว่าจะส่งมาให้ดูเพิ่มอีก...ขอบใจมากอิ่ม"
เอมิกาปิดประตูห้องเดินมานั่งบนเตียง ค่อยๆแกะกล่องพัสดุออกดู เห็นกล่องสีดำอยู่ในนั้น เอมิกางงๆเปิดฝา กล่องดำออก ทยอยหยิบภาพอรปรียา ภาพเดช และภาพของเธอเองที่โดนฉีกขึ้นมาดูทีละภาพ ถัดมาเป็นภาพปารมีที่ไม่โดนฉีก แล้วหยิบภาพเชนขึ้นดูอย่างประหลาดใจ ค้นลงไปข้างใต้เห็นซองสีน้ำตาลเล็กๆ หยิบขึ้นมาจะเปิดดู
ทันใดนั้นเสียงปารมีเคาะประตูห้องเรียกดังขึ้น เอมิกาสะดุ้งโหยงรีบโกยของทุกอย่างซุกไว้ใต้หมอน ดึงผ้าห่มคลุมทับอีกที พลางตะโกนบอกว่ารอเดี๋ยว เหลียวดูความเรียบร้อยวิ่งไปนั่งที่โซฟา ก่อนตะโกนเชิญให้เข้ามาได้ เอมิกากะจะคว้ามือพี่สาวให้นั่งที่โซฟาด้วยกันแต่ไม่ทัน ปารมีพุ่งไปนั่งบนเตียงทำท่าจะเอนตัวนอน
เอมิกาเกรงว่าปารมีจะเห็นของที่ซ่อนไว้ เลยชวนคุยเรื่องการ์ดแต่งงานจนปารมีเปลี่ยนใจ เดินมาหาที่โซฟา เอมิกาโล่งอก ขอให้ปารมีเป็นคนเลือกแบบการ์ดแต่งงานให้ อ้างว่าอะไรที่พี่สาวว่าสวย เธอก็ว่าสวยเช่นกัน
"แหม...น่ารักจริงน้องสาวพี่ อ่ะ...งั้นพรุ่งนี้พี่จะช่วยเลือกให้ใหม่นะ เห็นคุณเต้บอกจะส่งมาให้อีก"
ปารมีขอตัวไปนอน เอมิกาส่งพี่สาวแล้วล็อกประตูห้อง รีบวิ่งกลับมาหยิบของในซองสีน้ำตาลขึ้นมาดู เห็นบัตรประชาชนหลายใบ แต่ละใบเป็นรูปของเชน แต่ชื่อไม่ซ้ำกันเลย สุดท้ายเอมิกาหยิบภาพวัยเด็กของเชนขึ้นมา
"ด.ช.ชาติ รัชตะไตรพงศ์" เอมิกาทั้งงง ทั้งหวั่นใจ...
ขณะเดียวกัน เชนนอนดูคลิปภาพเอมิกาด้วยความสะใจ หยิบโทรศัพท์กดหาเอมิกา เอมิกายังคงนั่งมองภาพถ่ายของ ด.ช.ชาติถึงกับสะดุ้ง คว้าโทรศัพท์มาดูเห็นเบอร์เชน รีๆรอๆครู่หนึ่งก่อนตัดสินใจรับสาย เชนแหย่ว่ารับสายช้าไม่กลัวเขาจะโกรธหรือ เอมิกาไม่พอใจ ถามเสียงห้วนว่ามีธุระอะไรให้รีบพูดมา เชนแขวะใส่
"นั่นแน่...ตั้งแต่จะได้สามีใหม่นี่ทำเสียงแข็งเชียวนะ"
เอมิกาโกรธจัดตวาดลั่น สั่งให้หยุดพูดแบบนี้เสียที เชน ชักไม่พอใจที่เอมิกามาออกคำสั่ง เขาต่างหากที่จะทำอย่างนั้นได้ เอมิกาเหลือบมองกล่องดำในมือ โต้กลับว่าถ้าเมื่อก่อนอาจ จะใช่ แต่ตอนนี้ไม่ใช่อีกแล้ว เชนสะดุ้งผุดลุกขึ้นนั่ง ถามเสียงเขียวว่าหมายความว่าอย่างไร
"ก็หมายความว่า อย่าคิดจะข่มขู่เอมฝ่ายเดียวอีกต่อไป เพราะเอมก็มีอะไรไว้ขู่พี่เชนได้เหมือนกัน"
ยังไม่ทันที่เชนจะถามให้รู้เรื่อง เอมิกาแกล้งวางสาย เชนยัวะจัด ขว้างโทรศัพท์ทิ้ง นึกสงสัยมองไปที่ลิ้นชักโต๊ะหัวเตียง หรือว่า "อะไร" ที่เอมิกาว่าจะเป็นของในกล่องดำ เชนขบกรามแน่น
ooooooo
ปารมีมัวแต่ทำงานเพลินจนลืมว่าใกล้จะถึงวันเกิดของตัวเอง เอมิกาต้องเตือนความจำให้ ปารมีถึงนึกขึ้นได้ แคทได้ทีแซวว่าถ้าเป็นเมื่อก่อนปารมีจะต้อง เตรียมงานล่วงหน้าสามเดือน เพื่อให้งานออกมาเริ่ดสุดๆ ปารมีหันไปตีแขนเพื่อนแก้เขิน เดชยิ้มๆ
"ก็เข้าท่าดีนะ ที่น้องชวนให้ลูกปาล์มทำเค้กวันเกิดเองน่ะ เคยทำให้พ่อชิมก็อร่อยดี...จริงมั้ยหมอ"
เดชหันไปขอเสียงสนับสนุนจากหมอซัน หมอซันเห็นด้วย ปารมีทำหน้าไม่มั่นใจ เอมิการู้ทัน เลยชวนออกไปซื้อของมาลองซ้อมทำเค้ก หมอซันไม่ว่างจะไปด้วยติดงานที่โรงพยาบาล แคทอาสาจะขับรถให้ เดชแนะให้พาหินไปด้วย แต่ปารมีไม่ยอม บอกว่าไม่ต้องเป็นห่วง ไปกับเธอไม่มีใครกล้าทำอะไรเอมิกาแน่
"เอางี้ครับ ผมตรวจคนไข้ที่นัดไว้เสร็จผมถึงจะตามไปเจอคุณเอมได้ คุณเอมโทร.หาผมนะครับ เผื่อจะกินอะไรกันต่อ" หมอซันอดห่วงเอมิกาไม่ได้ ปารมีเห็นดีด้วย จะได้ให้หมอซันเลี้ยงข้าวแล้วหันไปพยักพเยิดกับแคท
"ใช่...จะล้มทับให้แบนเลย...นะเอมนะ"
เอมิกามองหน้าหมอซันขำๆ ทุกคนหัวเราะกันอย่างมี ความสุข...ในเวลาต่อมา แคท ปารมี กับเอมิกามาถึงซุปเปอร์มาร์เกตเดินเลือกแป้งกับเครื่องปรุงสำหรับจะทำขนมเค้กไปพลางคุยกันไปพลาง
"จริงอย่างที่เอมพูดนะ เดี๋ยวนี้พี่ทำงานซะจนลืมวันเกิดตัวเองไปเลยจริงๆ"
"แต่เอมไม่เคยลืมเลยนะคะ...เอมเตรียมของขวัญวันเกิดไว้ให้พี่ปาล์มแล้วด้วยนะ"
ปารมีตื๊อเอมิกาให้บอกว่าเป็นอะไร แต่เอมิกาไม่ยอม บอกแต่ว่าเป็นของสำคัญสำหรับปารมีแน่ๆ ยิ่งทำให้เธออยากรู้ มากยิ่งขึ้น แคทบอกให้อดใจรออีกสองวันก็รู้แล้ว หลังจากซื้อของเสร็จ ปารมียังไม่เห็นหมอซันโทร.มาเลยแซวว่าหมอซันคงไม่กล้ามา กลัวพวกเราล้มทับ เอมิกาเถียงแทนว่า ถ้าหมอซัน บอกจะมาก็ต้องมาแน่ๆ ปารมีกับแคทมองหน้ากันแล้วล้อเอมิกา ที่เถียงแทน
หมอซัน ทันใดนั้นโทรศัพท์มือถือของปารมีดังขึ้น
"คุณเต้...ว่าไงคะ...ว้าย...ปาล์มลืมสนิทเลย เก็บไว้ที่บริษัทน่ะค่ะ...ทำไงดี...เอางี้ เดี๋ยวปาล์มไปเอาให้ คุณเต้ไปรับที่บริษัทได้มั้ยคะ...โอเคๆเจอกันค่ะ"
อ่านละครย่อเรื่องบ่วงร้ายพ่ายรัก ตอนที่ 22
(อ่านต่อพรุ่งนี้)