@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 7
ตอนที่ 7 (ต่อจากวานนี้)
เมื่อดุจดาวแกล้งท้าให้วีสี่ดื่มเหล้าโดยพนันว่าใครแพ้ให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับต้อม โดยวีสี่ไม่รู้ว่าดุจดาวแอบเทเหล้าตัวเองทิ้ง เธอดื่มจนเมา พอดุจดาวพูดว่า ต้อมชอบเธอเพราะเธอร้องเพลงเพราะแล้ววีสี่ร้องได้ หรือเปล่า วีสี่นึกถึงเพลงที่อุปกรณ์นำร่องเปิดให้ฟัง
"ได้ เมื่อวันก่อนวีสี่หัดร้องอยู่เพลงหนึ่ง วีสี่ชอบมาก อึ๊ก" วีสี่สะอึกเพราะเมา
ต้อมหงุดหงิดที่พยายามห้ามโป้งไม่ให้จีบวีสี่ไม่สำเร็จ เดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นวีสี่เดินโซเซขึ้นเวทีก็แปลกใจ โป้งตามออกมาเห็น ร้อง "เฮ้ย นั่นวีสี่จะไปไหนวะไอ้ต้อม"
"สงสัยจะไปห้องน้ำ วีสี่ สุขาอยู่ทางนี้ วีสี่" ต้อมร้องเรียก
ขึ้นเวทีมาได้ วีสี่กระซิบกับนักดนตรีแล้วหันมาคว้าไมค์ บอกทุกคนให้เตรียมฟัง ต้อมกับโป้งตกใจอุทาน "บรรลัย!... วายวอด!..."
แต่สถานการณ์กลับพลิกผัน พอดนตรีบรรเลงเพลง บุพเพสันนิวาส น้ำเสียงวีสี่สามารถสะกดผู้ฟังราวกับต้องมนต์ ดุจดาวเองถึงกับอ้าปากค้าง ต้อมกับโป้งหันมามองหน้ากันตะลึง
"โอ้โหสุดยอดไปเลยว่ะไอ้ต้อม วีสี่เสียงดีกว่าน้องดุจดาวของเอ็งซะอีก"
ต้อมเคลิ้มเดินมายืนติดขอบเวที แสงไฟสาดส่องมาที่ วีสี่กับต้อมจนดูโดดเด่น พอเพลงจบ แขกในร้านลุกขึ้นปรบมือเกรียวกราว ดุจดาวไม่พอใจอย่างมาก สักพักวีสี่ก็ยืนโงนเงนๆแล้วหัวทิ่มลงมา ต้อมรีบรับร่างเธอไว้ ด้วยความที่หนักจึงเซไปชนเด็กเสิร์ฟที่ถือถาดอาหารมา หกราดรดหัวลูกค้า ลูกค้าผงะถอยไปชนโต๊ะถัดไป ล้มไปเป็นโดมิโน่วุ่นวายไปหมดทั้งร้าน หม้อไฟล้มไฟลุกผ้าปูโต๊ะ สปริงเกอร์นิรภัยฉีดน้ำออกมาเกิดความโกลาหลทั้งร้าน
เมื่อต้อมเคลียร์ค่าเสียหายกับทางร้านเรียบร้อย ดุจดาว แอบยิ้มสะใจ แต่ทำเป็นขอร้องต้อม "อย่าโกรธวีสี่เลยค่ะพี่ต้อม วีสี่เค้าดื่มมากไปหน่อยก็เลยควบคุมตัวเองไม่ได้"
"อะไรนะ นี่เธอดื่มเหล้าด้วยเหรอวีสี่ แปลว่าที่ตกเวที เนี่ยก็เพราะเมาใช่มั้ย"
"วีสี่ไม่รู้ คุณดุจดาวเป็นคนเอามาให้ดื่ม"
"เอ๊ะ อย่ามาโทษกันชุ่ยๆนะวีสี่ ฉันไปเอาเหล้าให้เธอตั้งแต่เมื่อไหร่ โกหกหน้าด้านๆ"
วีสี่ตะลึงกับการโกหกของดุจดาว ต้อมตำหนิวีสี่หาว่าผิดแล้วยังไปโทษคนอื่น วีสี่เถียงว่าเธอไม่ผิด ชี้หน้าดุจดาวโกหก ต้อมโกรธสั่งให้เธอขอโทษดุจดาว แต่เธอไม่ยอม ต้อม ทวงข้อตกลงถ้าวีสี่ไม่เชื่อฟังเขาจะถูกไล่ออกจากบ้าน ดุจดาวยิ้มสะใจ วีสี่มองแล้วถามเสียงสั่น
"วันนี้วีสี่ได้งาน สหายต้อมชมวีสี่บ้างมั้ย วันนี้วีสี่ร้องเพลงให้สหายต้อมฟัง สหายต้อมปรบมือให้วีสี่บ้างรึเปล่า...
วีสี่ไม่มีคำขอโทษ มีแต่คำว่า...เสียใจ...เสียใจจนทนไม่ไหวแล้ว วีสี่เสียใจ...เสียใจ..." วีสี่น้ำตาคลอ ตะโกนก้องก่อนจะหันหลังเดินหนีไป
โป้งรีบตามวีสี่ไป ต้อมจะตามแต่ดุจดาวรั้งไว้ให้ไปส่งเธอที่บ้าน ต้อมมองตามหลังวีสี่อย่างลังเล...โป้งวิ่งกระหืด กระหอบตามวีสี่จนทัน เธอบอกโป้งว่าเธอไม่อยากกลับบ้านไปเจอหน้าต้อม โป้งจึงชวนวีสี่ไปนอนที่บ้านเขาเพราะมีลิซ่าอยู่ ด้วยรับรองความปลอดภัย ขณะเดียวกัน ดุจดาวนั่งรถที่ต้อม ขับมาส่ง เห็นต้อมซึมๆจึงพยายามพูดว่าป่านนี้วีสี่กับโป้งคงสนุกกันจนลืมต้อมไปแล้ว คำพูดของดุจดาวทำให้ต้อมรู้สึกหวั่นไหวในใจไม่น้อย
พอกลับถึงบ้าน ต้อมโทร.เข้ามือถือโป้ง ลิซ่ากำลังด่าว่าดุจดาวที่บังอาจกลั่นแกล้งวีสี่ โป้งส่งมือถือให้วีสี่คุยกับต้อม เอง ต้อมขอให้วีสี่กลับบ้านเขาจะมารับแต่เธอไม่ยอมกลับ
"ยังไม่หายโกรธต้อมอีกเหรอ" ต้อมถาม
"คุณตาชื่นเคยสอนไว้ อยู่บ้านเดียวกันต้องเชื่อใจกัน แต่ต้อมไม่เชื่อใจวีสี่ ต่อไปวีสี่จะไม่อยู่กับต้อม" วีสี่กดตัดสาย
ต้อมฉุน ผลักประตูบ้านอย่างแรงระบายอารมณ์...โป้งกับลิซ่าจึงจัดให้วีสี่นอนในห้อง เขาทั้งสองนอนด้วยกันอีกห้อง ตลอดทั้งคืน วีสี่นอนไม่หลับครุ่นคิดถึงต้อม อยากให้มารับเธอกลับ เธอพึมพำ "ผู้ชายชาวโลกใจร้าย ง้อเยอะๆหน่อยก็ไม่ได้"
ด้านต้อมเองก็นอนไม่หลับ ได้แต่บ่นว่าวีสี่ "เป็นมนุษย์ ต่างดาวภาษาอะไร ขี้งอนเป็นบ้า เรื่องแค่นี้จะให้ง้อไปถึงไหน"
ต่างคนต่างไม่เข้าใจตัวเองว่าทำไมคิดถึงกันและกันอย่างนี้
ooooooo
วันต่อมา รัชนีรู้สึกอาการดีขึ้น จึงลุกขึ้นล้างหน้าล้างตา แต่แล้วต้องตกใจร้องกรี๊ดเมื่อเห็นหน้าตัวเองมีผื่นสีน้ำเงินเต็มไปหมดเหมือนตุ๊กแก สนธยาครุ่นคิดว่าเขารักษาตามวิธีแล้ว ทำไมไม่หายเป็นปกติ แล้วทำไมวีสี่ไม่เป็นแบบนี้บ้าง
รัชนีต้องเอาผ้าคลุมหน้ามาโรงเรียน เธอเรียกแต้มมาสอบถามว่าวีสี่มีอะไรถึงทำให้หายจากอาหารป่วยได้เร็ว แต้มพาซื่อเล่าให้รัชนีฟังถึงไมโครชิพวัคซีนที่วีสี่ได้รับติดตัวมาก่อนจะเดินทางมาโลกมนุษย์ แต่แล้วแต้มก็แปลกใจว่าทำไมรัชนีถึงรู้ว่าวีสี่เป็นมนุษย์ต่างดาว
"โอ๊ย ทำตัวแปลกประหลาดมหัศจรรย์ขนาดนั้น แค่เจอหน้ากันก็สงสัยแล้ว เอ่อ...แต่ว่าไม่ต้องห่วงนะจ๊ะ ครูสัญญาว่าจะไม่บอกใครเด็ดขาด เพื่อความปลอดภัยของครอบครัวแต้ม ไงจ๊ะ" รัชนีนึกได้รีบแก้ตัว...
พอสนธยาได้ฟังเรื่องจากรัชนี เขายิ่งดีใจ และคิดจะจับตัววีสี่มาผ่าพิสูจน์เอาไมโครชิพมาศึกษา ถ้าเขาผลิตได้เองจะต้องร่ำรวยมหาศาล รัชนีพลอยตื่นเต้นดีใจไปด้วย...
วันนี้เป็นวันแรกที่วีสี่มาทำงาน เมื่อต้อมกับวีสี่มาเจอกันที่บริษัท ต้อมก็พูดแขวะวีสี่ทันที "ใจแตก เดี๋ยวนี้ริอาจค้างแรมบ้านผู้ชาย ระวังเฮ้อ น้ำตาจะเช็ดหัวเข่า"
"ก็ดีกว่ากินน้ำใต้ศอกเค้าละกัน โดนผู้หญิงหลอกแล้วยังไม่รู้ตัว ซื่อบื้อ" วีสี่โต้รุนแรง
"นี่เธอว่าใครวีสี่" ต้อมฉุน
โป้งกับลิซ่าช่วยกันปราม และพยายามบอกต้อมว่ากำลังโดนดุจดาวหลอก แต่ต้อมไม่ยอมเชื่อแถมจะพิสูจน์ให้
ทุกคนเห็นว่าดุจดาวของเขาเป็นคนดี ลิซ่า โป้ง และวีสี่หนักใจ จึงคิดจะช่วยเปิดโปงเบื้องหลังดุจดาวให้ต้อมได้เห็น
ในเวลาเดียวกัน สำเริงกับอ๊อดก็วางแผนจะรวบหัว รวบหางวีสี่ สำเริงสั่งอ๊อดให้มอบงานให้วีสี่ทำหนักๆแล้วเขาจะยื่นข้อเสนอเข้าช่วยวีสี่ให้เธอปฏิเสธไม่ได้...พอวีสี่มา อ๊อดจึงสั่งงานให้เธอทำความสะอาดทั้งหมดในอาคารนี้ รวมทั้งห้องน้ำด้วย วีสี่ไม่เอะใจอะไร ตั้งใจทำงานเพราะหวังจะได้เงิน แต่ในใจก็คิดที่จะทำให้ต้อมหูตาสว่างไปด้วย
เผอิญวีสี่มาทำความสะอาดในห้องสตูดิโอ ซึ่งดุจดาวกำลังถ่ายรูปทำปกอัลบั้ม โดยมีสินคอยเอาอกเอาใจ ทั้งสองนัดแนะว่าทำงานเสร็จจะไปฉลองกันที่คอนโดฯใหม่ของดุจดาว สินเดินไปรอที่รถ ดุจดาวเก็บของหันมาเห็นวีสี่ก็สะดุ้งรีบปลีกตัวหลบ แต่วีสี่ทักขึ้นเสียก่อน ดุจดาวจะเดินหนี วีสี่จึงต่อว่า "คุณน้องดาวใจร้าย คุณน้องดาวนอกใจนายต้อม"
"นี่แกอย่าพูดบ้าๆนะ เลิกวุ่นวายกับฉันซะที ฉันจะรีบไปธุระ"
วีสี่ไม่ยอม เดินตามดุจดาวแจ ดุจดาวแค้นใจพยายามเดินหนี ไม่ว่าจะเข้าห้องน้ำหรือเดินไปทางไหนวีสี่ก็ตามติด ดุจดาวจึงเดินขึ้นไปบนดาดฟ้าแล้วหลบหลังประตู พอวีสี่ตามออกไป เธอก็รีบกลับเข้ามาแล้วปิดประตูอย่างแน่นหนา วีสี่โกรธทุบประตูโครมๆจะพังประตูแล้วต้องชะงัก เกรงว่าถ้าต้อม รู้จะดุเอาอีก จึงกวาดตามองไปรอบๆเห็นปล่องระบายอากาศ
ขณะนั้น ต้อมกำลังประชุมกับสำเริงและอ๊อดในห้องประชุม ทันใดมีเสียงกุกกักเหนือฝ้าเพดาน ทุกคนแหงนหน้ามอง เสียงใกล้เข้ามาๆ สักครู่เพดานทะลุผัวะเห็นวีสี่โดดลงมายืนกลางโต๊ะประชุม วีสี่เข้ามาฉุดมือต้อม "นายต้อม นายต้องมากับฉัน"
ต้อมตกใจถามจะไปไหน วีสี่บอกว่าไปดูเบื้องหลังดุจดาว สำเริงกับอ๊อดยืนมองตะลึง
หน้าบริษัท ดุจดาวกำลังขึ้นรถสิน วีสี่ลากต้อมออกมาคลาดกันนิดเดียว ต้อมรั้งตัวเองไว้ถามว่าจะพาเขาไปไหน
"คอนโดฯ วีสี่ได้ยินน้องดาวนัดเจอผู้ชายที่นั่น"
ต้อมชะงักนิดหนึ่งก่อนจะพูดว่า "ก็ได้ แต่เธอต้องรับปากฉันก่อน ถ้าคราวนี้เธอยังจับผิดดุจดาวไม่ได้ ต่อไปห้ามยุ่งกับเค้าอีกเด็ดขาด"
วีสี่เห็นสีหน้าจริงจังของต้อมจึงยอมรับปากแล้วจับมือต้อม "จับแน่นๆ..."
ต้อมตกใจว่าวีสี่จะทำอะไร เธอลากต้อมวิ่งออกไปอย่างรวดเร็ว แซงรถบนท้องถนนจนต้อมหัวใจแทบวาย ต้อมร้องลั่น "แม่จ๋า ช่วยต้อมด้วย..."
ถึงหน้าคอนโดฯใหม่ของดุจดาว วีสี่เบรกเอี๊ยดเหมือนรถมอเตอร์ไซค์ ต้อมหน้าเหวอ ผมตั้งเพราะแรงลม วีสี่สะกิดต้อมให้ได้สติ ต้อมรีบทวงสัญญา วีสี่รับปากแต่เชื่อว่าต้อมจะเห็นเอง...ต้อมหวีผมเรียบร้อยเดินมาเคาะประตูห้องดุจดาว ไม่มีเสียงตอบ เขาดีใจ
"สรุปว่าเกมโอเว่อร์ เธอแพ้ แต่ฉันชนะ ต่อไปห้ามเธอยุ่งกับดุจดาวอีกเด็ดขาด"
"เดี๋ยวก่อนสหายต้อม" วีสี่กระชากคอเสื้อต้อมที่กำลังจะเดินไป ต้อมหน้าหงายล้มลงแต่ดึงเอาวีสี่ตามลงไปด้วย ปากทั้งสองคนประกบกันพอดี ดุจดาวหิ้วถุงใส่ของพะรุงพะรังมาเห็นเข้าร้องลั่น "พี่ต้อม วีสี่ นี่มันอะไรกันคะ"
ต้อมหน้าถอดสีรีบแก้ตัว แต่ดุจดาวถือเป็นโอกาสที่จะสลัดรักต้อม ไม่ยอมฟัง ต้อมพยายามบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ ดุจดาวจึงถามว่ามาทำอะไรที่นี่
"คือ...คือวีสี่เค้าบอกว่าเห็นน้องดาวออกมากับคุณสิน พี่ก็เลย..."
"คุณสินพาดาวไปซื้อของแต่งห้องค่ะ แล้วก็กลับไปตั้งนานแล้ว นี่พี่ต้อมไม่เชื่อใจดาวเหรอคะ"
"พี่เปล่านะดาว"
"พอกันทีค่ะพี่ต้อม แค่นี้ก็พิสูจน์ได้แล้วว่าพี่ต้อม ไม่ได้รักดาว เราจบกันแค่นี้" ดุจดาวปิดประตูใส่หน้าต้อม พอเข้ามาในห้องดุจดาวก็เริงร่าลิงโลดที่บอกเลิกกับต้อมได้เสียที
ด้านนอก ต้อมเสียใจสุดๆพาลโกรธวีสี่ที่ทำให้เขากับดุจดาวต้องเลิกกัน วีสี่พยายามบอกว่าเธอหวังดีแต่ต้อมไม่ฟัง ทั้งสองเดินไปโดยไม่ทันเห็นสินหิ้วถุงอาหารเข้ามาในคอนโดฯ
ป้ายรถเมล์ริมถนน ต้อมยืนหน้างอรอรถเมล์ วีสี่พยายามเอาใจจะพากลับโดยไม่ต้องรอรถ แต่ต้อมโกรธ "ไม่จำเป็น ฉันเป็นคนธรรมดาขอกลับแบบคนธรรมดาดีกว่า"
"ถ้างั้นก็นั่งแท็กซี่สิ จะได้ไม่เสียเวลา"
"เธอนึกว่าฉันรวยหรือไงวีสี่ เมื่อคืนก็จ่ายค่าเสียหายให้เธอจนกระเป๋าจะฉีกอยู่แล้วเนี่ย" ต้อมตบกระเป๋ากางเกงตัวเองจึงรู้ว่ากระเป๋าสตางค์เค้าตกหาย ต้อมนึกทบทวน สงสัยหล่นที่หน้าห้องดุจดาวจึงรีบกลับขึ้นไปเอา
เขาเดินบ่นเสียเวลากว่าจะกลับถึงบริษัทต้องเย็นมากเกรงจะโดนหักเงินเดือน วีสี่ตามมา เธอรู้สึกว่าห้องของดุจดาวสั่นผิดปกติต้องมีคนอยู่ข้างใน ต้อมไม่เชื่อ วีสี่จึงสั่งนาฬิกาให้เอกซเรย์ภาพในห้อง ทำให้ต้อมได้เห็นสินกับดุจดาวกำลังคลอเคลียวิ่งไล่กอดรัดกันบนเตียง
"เห็นรึยังสหายต้อม นายแพ้พนันฉันแล้ว"
สีหน้าต้อมผิดหวังสุดๆ เขาเดินเข้าไปถีบประตูโครม สินกับดุจดาวตกใจ ต้อมเข้าคว้าคอเสื้อสินเงื้อหมัดจะชก ดุจดาวขวาง "อย่าค่ะพี่ต้อม อย่าทำอะไรคุณสิน ดาวเป็นคนผิดเอง"
"ทำไม...ทำไมน้องดาว น้องดาวทำแบบนี้กับพี่ทำไม" ต้อมเสียงเครือ
"ดาวอยากมีชีวิตที่ดีกว่านี้ค่ะพี่ต้อม และนั่นคือสิ่งที่พี่ต้อมให้ดาวไม่ได้"
"ชีวิตที่ดี? กับไอ้เลวนี่น่ะเหรอ ทรยศคนรัก หลอกคนที่เค้าไว้ใจ แล้วชีวิตมันจะมีดีตรงไหน ชีวิตมันจะมีความหมายอะไร..."
สินหลบไปอยู่ข้างหลังดุจดาว ต้อมมองสินแล้วพูดว่า เราโตมาด้วยกัน เขาเห็นสินเหมือนน้องชาย ไม่ว่าจะทำเรื่องเลวร้ายอะไรเขาก็ให้อภัยทุกครั้ง แต่คราวนี้จบกัน ไม่เหลือ อะไรอีกแล้ว ต้อมสะบัดหน้าเดินออกไป ดุจดาวมองหน้าวีสี่อย่างแค้นใจ แถมยังบอกอีกว่า
"สะใจแกแล้วใช่มั้ยนังวีสี่ แกทำสำเร็จแล้วไง แกอยากได้พี่ต้อมนักไม่ใช่เหรอ แต่จำไว้นะ คนที่แกรักเป็นแค่ของเหลือเดนจากฉัน ผู้ชายที่ดุจดาวคนนี้ไม่ต้องการอีกต่อไป"
วีสี่มองดุจดาวอย่างถอดใจก่อนจะรีบตามต้อมไป วีสี่ เห็นต้อมเข้าลิฟต์ไปแล้ว จึงรีบวิ่งลงบันไดไปดักรอหน้าประตูลิฟต์ชั้นล่างสุด พอต้อมออกมาเห็นวีสี่คอยอยู่ พอเธอถามว่าเขาโอเคไหม ต้อมก็ร้องไห้โฮออกมาโผเข้ากอดวีสี่ เธอจึงลูบหลังปลอบอย่างเห็นใจ
"ฉันขอโทษวีสี่ ฉันขอโทษที่เข้าใจเธอผิด"
"วีสี่เป็นสหาย วีสี่ไม่อยากได้คำขอโทษ วีสี่อยากได้ยินนายต้อมพูดว่า โอเค...โอเคนะ แล้วมันก็ต้องผ่านไป เหมือนอุกกาบาตทุกลูกในจักรวาล สักวันมันต้องโคจรผ่านเราไป"
"ไม่โอเค สหายวีสี่ สหายต้อมไม่โอเค" ต้อมสะอื้นกอดวีสี่ร้องไห้
ooooooo
วันต่อมา วีสี่สนทนากับตาชื่นเรื่องต้อม ตาชื่นบอกเธอว่าทุกอย่างในโลกเป็นไตรลักษณ์ คือ อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา ไม่เที่ยงแท้ มีแต่ทุกข์และความว่างเปล่า ไม่ควรไปยึดมั่นถือมั่น วีสี่พอเข้าใจแล้วว่าต้อม เป็นคนเชื่อมั่นในความรักจึงเสียใจมาก ตาชื่นบอกว่านั่นเรียกว่าอกหักเป็นสำนวน
แต้มกับตั้มพยายามเอาใจพี่ชาย ทำอาหารมาให้กิน ต้อมนั่งเหม่อลอยคว้าตะเกียบมาเคี้ยวแทน ทั้งสองจึงรู้ว่าต้อม กู่ไม่กลับแล้ว ต่างสลายตัวไปคนละทิศละทาง...ต้อมเสียใจจนไม่เป็นอันไปทำงาน สำเริงเรียกโป้งกับลิซ่าไปสอบถาม แถมสั่งว่า
"ฝากบอกมันด้วยนะ ว่างๆก็ช่วยกลับมาเคลียร์ปัญหาด้วยละกัน หรือถ้าเคลียร์ไม่ได้ก็ลาออกไปซะ"
ลิซ่าโกรธเคืองดุจดาวที่เป็นต้นเหตุให้ต้อมต้องเป็นแบบนี้ จึงบุกเข้าไปหาดุจดาวในห้องแต่งตัว หวังจะตบแก้แค้นให้ต้อม แต่กลับถูกดุจดาวชกเข้าเบ้าตา เท่านั้นไม่พอ สินเข้ามาเจอช่วยชกอีกข้าง ลิซ่าเดินออกมาหาโป้งในสภาพเหมือนหมีแพนด้าตาดำคล้ำสองข้าง
ในบ้าน ตาชื่น วีสี่ แต้ม และตั้มเป็นห่วงอาการเซื่องซึมของต้อมมากกลัวจะคิดสั้น เปิดทีวีเจอแต่เรื่องอกหักฆ่าตัวตาย หันมาเปิดสารคดีเรื่องปลาโลมาก็ไม่วายเป็นเรื่องปลาโลมาหนุ่มมานอนตายเกยตื้นเพราะอกหักเนื่องจากตัวเมียในฝูงมีน้อยเกินไป ตาชื่นจึงปิดทีวีไปเลย ทุกคนเป็นห่วงต้อม วีสี่จึงนั่งคุยกับต้อม "นายคงไม่คิดสั้นใช่มั้ย"
"แค่ตายทั้งเป็นก็เจ็บพอแล้วล่ะ" ต้อมส่ายหน้า
"อกหักมันเจ็บขนาดนั้นเลยเหรอ คุณตาบอกว่ามันเหมือนกับหัวใจสลาย"
ต้อมยิ้มเศร้าๆไม่ตอบ แต่เดินออกไปจากบ้าน ทุกคนบุ้ยใบ้ให้วีสี่ตามออกไป ต้อมเดินคิดลำดับเรื่องราวระหว่างเขากับดุจดาวแล้วน้ำตาคลอ รำพึงเพลงบุพเพสันนิวาสออกมา
"ไม่ใช่บุพเพสันนิวาสแน่ไซร้ รักจึงได้แรมรา..." วีสี่ เดินตามมา ต้อมถามเธอโดยไม่หันไปมอง "บอกฉันหน่อยได้มั้ยวีสี่ ที่ดาว GEN45 ของเธอมีเครื่องมือที่ทำให้คนลืมความทุกข์บ้างรึเปล่า"
"ไม่มีหรอก ชาว GEN45 ไม่เคยฝักใฝ่เรื่องความรัก"
"น่าเสียดายนะที่ชาวโลกไม่ได้แข็งแกร่งเหมือนพวกเธอ ฉันอยากลืมเหลือเกินวีสี่ ฉันไม่อยากจำไว้ว่าฉันเคยรักน้องดุจดาวมากแค่ไหน ฉันอยากให้มันเป็นแค่ฝันร้าย พอตื่นมาจะได้เริ่มต้นชีวิตใหม่"
วีสี่บอกว่าตาชื่นเคยบอกว่าชีวิตคนก็เหมือนความฝัน อีกไม่นานก็ต้องผ่านไป แต่ต้อมรอวันนั้นไม่ไหว ต้อมเสียใจเอาหัวโขกต้นไม้ วีสี่ตกใจห้าม ตาชื่นเดินมากับตั้มและแต้ม
"โขกมันให้หัวแตกตายไปเลย ส่วนน้องๆเอ็งข้าจะเลี้ยงให้ เอาสิวะ ถ้าอยู่เป็นคนไม่ได้ก็ตายไปซะ อยู่ไปก็เสียชาติเกิด" ตาชื่นประชดแถมย้ำว่าทำอะไรอายน้องอายวิญญาณพ่อแม่บ้างไหม
แต้มกับตั้มปลอบว่าไม่มีดุจดาวแต่ต้อมก็มีน้องๆ
ตาชื่นจึงเตือนสติว่า "ไม่ว่าปัญหาจะยิ่งใหญ่แค่ไหน ก็อย่าให้หัวใจของเราเล็กกว่ามัน ไม่ว่าโชคชะตาจะเลวร้ายแค่ไหน ก็อย่าให้บดบังความดีงามของเราได้"
ต้อมได้สติโผกอดตาชื่น แต้มกับตั้มโผกอดตาม ต้อม ขอโทษทุกคนและสัญญาว่าเขาจะเข้มแข็งไม่ยอมแพ้ปัญหาอีก วีสี่มองภาพครอบครัวที่รักกันอย่างชื่นชม พาลเปรียบเทียบกับดวงดาวที่เธอจากมา ที่ไม่มีความรู้สึกแบบนี้
ooooooo
วันต่อมา สนธยาปลุกรัชนีที่นอนหน้าลายพร้อยเหมือนตุ๊กแก บอกว่าวันนี้ถึงเวลาที่เขาจะจัดการกับวีสี่ สนธยาเตรียมปืนไฟฟ้าที่ต่อให้หนังเหนียวแค่ไหน ก็ทานปืนนี้ไม่ได้ แต่รัชนียังหวั่นว่าถ้าทานได้จะทำอย่างไร สนธยาบอกว่าเขามีแผนสำรอง รัชนีค่อยมั่นใจ
ทั้งสองมาด้อมๆมองๆหน้าบ้านต้อม ไม่เห็นใครอยู่ก็แปลกใจ คุยกันว่าปกติวีสี่ไม่ค่อยไปไหน ตาชื่นมายืนด้านหลังตอบว่า วีสี่ออกไปทำงานเย็นๆกลับ ทั้งสองสะดุ้งหันมาเห็นตาชื่นยืนถือถุงกับข้าว รัชนีอุทาน "ว้ายตาเถร คุณตามาทำไมไม่ให้สุ้มให้เสียง"
"ก็มันหน้าบ้านผมเอง ทำไมต้องให้เสียงด้วยล่ะครับครูรัชนี ว่าแต่พวกครูมาหาวีสี่ทำไมเหรอครับ"
รัชนีอึกอัก สนธยารีบซ่อนปืนแล้วตอบเองว่า "เอ่อ คือผมเห็นว่าอาการไข้ของครูรัชนียังไม่หายเลยแวะมาดูว่าอาการวีสี่เป็นยังไงบ้าง"
ตาชื่นตอบว่าหายดีแล้ว สนธยาหาข้ออ้างว่าอาจจะยังไม่หายดี เขาอยากพบวีสี่ จึงถามสถานที่ทำงานของวีสี่
ตาชื่นระแวงแต่ก็ยอมบอกไป
ooooooo
เผอิญวันนี้เป็นวันแถลงข่าวเปิดอัลบั้มเพลงของดุจดาว นักข่าวมากันมากมาย ลิซ่าถูกต้อมขอร้องให้ทำตามหน้าที่ อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาเกี่ยว ลิซ่าจำต้องแต่งหน้าแต่งตัวให้ดุจดาว ต้อมเองก็ทำงานตามหน้าที่ ดุจดาวเรียกต้อมว่าพี่ ต้อมบอกให้เรียกเขาว่านายต้อมเฉยๆ ต้อมจำต้องเก็บความเจ็บปวดไว้ในใจ ยิ่งเมื่อเห็นสินมาคอยเทกแคร์ดุจดาวเขายิ่งปวดร้าว วีสี่ก็ทำหน้าที่เสิร์ฟ
น้ำแก่พวกนักข่าว
ด้านหน้าอาคาร นักข่าวยังขนอุปกรณ์เข้าออกกันให้วุ่นวาย สนธยากับรัชนีถือโอกาสมั่วนิ่มหิ้วกระเป๋าปืนไฟฟ้า เข้ามา รัชนีชักหวั่น "เราจำเป็นต้องลงมือที่นี่ด้วยเหรอคะอาจารย์"
"ผมคำนวณตามหลักวิทยาศาสตร์ครับครูรัชนี ในที่ที่ คนพลุกพล่านแบบนี้ มันยากที่ตำรวจจะจับได้ว่าใครเป็นคนลงมือ"
"อาจารย์แน่ใจเหรอคะ"
สนธยาตอบว่ามาถึงขั้นนี้ อย่างไรเขาก็ไม่ถอย แต่แล้วทั้งสองต้องสะดุ้งเมื่อเดินเข้ามาเจอวีสี่ถือถาดเครื่องดื่มยืนอยู่พอดี แต่วีสี่จำไม่ได้ เพราะทั้งสองสวมแว่นดำและหน้ากากอนามัยอำพรางโฉมหน้าไว้จึงเดินผ่านไป
เสียงปรบมือในห้องจัดงานหลังจากที่ดุจดาวร้องเพลงโชว์จบ ต้อม โป้ง และลิซ่าอยู่ที่โต๊ะของชำร่วยที่จะแจกแขกในงาน พอดีของใกล้หมด ต้อมจึงจะไปยกมาอีก แต่โป้งบอกว่า วีสี่อาสาไปเอาแล้ว ลิซ่าตกใจกลัววีสี่หลงทาง โป้งว่าออฟฟิศกับห้องจัดงานอยู่ห่างกันนิดเดียวคงไม่เอ๋อขนาดหลงทาง แต่ต้อมเองก็อดห่วงไม่ได้
บริเวณทางเดินชั้นใต้ดินของบริษัทมีข้าวของวางระเกะระกะ สนธยากำลังต่อประกอบปืนไฟฟ้าอย่างใจเย็น
สักครู่รัชนีซึ่งซุ่มดูต้นทางอยู่ก็หันมาบอกว่า วีสี่มาแล้ว...วีสี่ กำลังอุ้มลังใส่ซีดีและโปสเตอร์สำหรับแจกนักข่าวเดินมา สนธยาเตรียมดักรอ พอวีสี่ใกล้เข้ามา เขาก็เล็งปืนฉมวกขนาดเล็กหวังยึดตัววีสี่ไว้ "เสร็จฉันล่ะนังเอเลี่ยน"
.อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 7
(อ่านต่อพรุ่งนี้)
ที่มา:ไทยรัฐออนไลน์