ตอนที่ 18 (ต่อจากวานนี้)
วันนี้อลินเดินนำหน้าทีมงานโดยมีปฏิคมกับพวกตามมา พอเข้าไปในบริษัท ทุกคนตื่นเต้น อนุชาพาทีมงานของเขาไปนั่งรอในห้องประชุม อลินเดินนำเข้าไปในห้องอย่างสง่างาม อนุชาทักต้อนรับ อลินเดินไปกวาดสายตามอง
"อยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตาก็ดีแล้ว ฉันมีเรื่องประกาศให้ทุกคนรับทราบทั่วกัน ขอให้ทุกคนฟังให้ดีๆ" ปฏิคมเดินมาวางแฟ้มลง "คุณปฏิคมจะชี้แจงข้อเท็จจริงให้ทราบโดยทั่วกัน"
"ก่อนนี้ คุณอลินถือหุ้นในอวตานครึ่งหนึ่ง แต่หนึ่งเดือนก่อน วันที่ 30 กันยายน คุณอนุชาขายหุ้นให้คุณอลินอีก 30% ตอนนี้คุณอลินมีหุ้นในบริษัทอวตานเกินกึ่งหนึ่ง ถือเป็นผู้ ถือหุ้นหลัก สามารถตัดสินใจทำการใดๆกับบริษัทโดยไม่ต้องได้รับอนุญาตหรือคำยินยอมจากคุณอนุชา"
ทุกคนหันไปมองอนุชา เขานั่งนิ่งกัดกรามกรอดๆ อลินเอ่ยขึ้นชัดคำ
"นอกจากเรื่องนี้ ฉันมีอีกเรื่องอยากประกาศให้ทราบ... งานแต่งงานฉันกับนายอนุชาได้ยกเลิกไปแล้ว นับจากนี้ความสัมพันธ์ของเราสองคนคือเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น"
จากนั้นได้ให้ปฏิคมเข้ามาดูแลงานทางด้านกฎหมายทั้งหมด ทีมงานใหม่จะเข้ามาดูแล ส่วนการผลิต บัญชีและการตลาด...ทีมงานเข้ามานั่ง อลินประกาศสุดท้าย
"ส่วนฉันจะดูแลทุกอย่างในฐานะประธานบริษัทแต่ ผู้เดียว" ว่าแล้วโบกมือ ทีมงานยกเก้าอี้ประธานมาตั้งอย่างสง่างาม อนุชากลืนน้ำลาย
ขณะที่สายตาทุกคนมาอยู่ที่อลิน ที่เชิดหน้าอย่างไม่แคร์ใคร
ส่วนคุณหญิงอมราเข้ามาในบริษัท เห็นกลิ่นอายความเปลี่ยนแปลงจากท่วงท่าของคนทำงาน และที่พูดจากับท่านอย่างเสียไม่ได้ ซักถาม จึงแนะให้คุณหญิงไปถามประธานบริษัทคนใหม่ก็แล้วกัน...คุณหญิงผวาเข้าไปหาอลินในห้อง ที่พนักงานกำลังขนของย้ายกันชุลมุน
คุณหญิงมาในบทวิงวอนขอร้องอย่าเข้าใจผิดอนุชา เพราะนังสองคนแม่ลูกมาฟ้องอลินจนได้ อลินบอกว่าเรื่องทั้งหมดไม่มีใครมาฟ้อง เป็นเพราะเธอมีบุญ มีสิ่งศักดิ์สิทธิ์คุ้มครอง จึงรู้ความจริงจากผู้ดีจอมปลอม ที่จ้องสนตะพายให้เห็นว่าเธอโง่เป็นควาย
"ฉันรู้แล้วว่าอนุชาได้เชื้อตอแหลมาจากไหน นี่ตัวแม่ เลยนะเนี่ย" คุณหญิงสะอึกไปทันที จากนั้นถูกอลินใส่แหลกจนหน้าชา จึงโต้ว่า อลินนี่ป่าเถื่อน อลินจึงบอกว่าคนที่กีดกันลูกสะใภ้เพราะจน แล้วยังจ้างให้ไปรีดลูกออก ใครกันแน่ที่ป่าเถื่อน?
"นับจากนี้ อย่าหวังเลยว่าจะได้เงินจากฉันแม้แต่สตางค์ แดงเดียว ถ้าหมดธุระแล้วก็เชิญกลับไปได้ ฉันมีธุระต้องจัดการ" ยื่นหน้าไปหา ย้ำ "ฉันกำลังวางแผนแต่งงานกับผู้ชายคนอื่นที่ไม่ใช่ลูกชายคุณหญิง" อลินชี้ไปที่ประตู "เชิญ"
คุณหญิงผงะ ความแค้นแน่นอุราจะหายใจออกมาแทบไม่ได้...
ooooooo
เมื่อเพรียวเอาข่าวการหมั้นการแต่งงานอลินกับอนุชามาบอกหมิงว่า วิวาห์ล่มสลายไม่เป็นท่าแล้ว... หมิงแกล้งทำเป็นว่าตายแล้ว คานทองหักเสียแล้ว รีบหาคานใหม่มาขึ้น หมิงบอกสงสารอลิน หลงรักอนุชาจะเป็นจะตาย อายุปูนนี้จะไปหาผัวที่ไหนได้ง่ายๆ
เพรียวบอกหมิงแล้วกำชับอย่าบอกใคร หมิงรับปากว่าไม่เคยเอาข่าวแทงข้างหลังไปบอกใครแม้แต่คนเดียว...
แต่หมิงก็เผลอยอมเสียค่าโทร.มือถืออย่างสะใจ วันรุ่งขึ้นข่าววิวาห์ล่มของอลินสาวใหญ่ก็พาดหัวหราไปทุกฉบับ นางเอกอลินคานหักอีกตามเคย...พสุยืนดูข่าวในแผงหนังสือ ส่ายหัวไปมามองเห็นบรรยากาศมืดครึ้มลงไปอีก ความยุ่งยากวุ่นวายกำลังถาโถมเข้าใส่ชีวิตอลินอีกครั้ง...
ส่วนอลิน เมื่อทนายเปี๊ยกมาพบที่คอนโดฯ จึงบอกว่า เธอเคลียร์เรื่องเกี่ยวกับอนุชาแล้วเรื่องครูกุ๊กจะว่ายังไง ปฏิคมจึงตอบอย่างติดตลกว่า "คุณลินต้องเคลียร์เอาเอง" อลินแค้น ว้ากแล้วขู่
"ฉันจะไปบอกพ่อให้ไล่นายออก" อลินคิดว่าเป็นทีเด็ด แต่เปี๊ยกหันมาย้อน
"เลิกขู่ได้แล้ว ผมไม่กลัว ผมรู้คุณลินไม่กล้าทำอะไรผม เพราะผมเป็นเพื่อนไอ้ดิน"
"เฮ้ย..." อลินจะขู่เข็ญเปี๊ยกก็ไม่ทันแล้ว "นี่มันอะไรกันเนี่ย ขนาดเจ้าเปี๊ยกยังลอยหน้าใส่ฉันได้ ทำไมชีวิตฉันตกต่ำขนาดนี้ แล้วฉันต้องทำยังไงครูกุ๊กถึงจะใจอ่อน" อลินเครียด แต่ไม่เห็นท่าจะแก้ไขได้
แล้วอลินก็ไปหาโสภิตา เธอขอโทษอลินที่ไม่ได้บอกเรื่องคุณเล็ก อลินบอกเรื่องมันผ่านไปแล้ว อลินรู้ดีใครถูกใครผิด ขอให้เลิกพูดถึงนายเล็กลวงโลก
"แต่ครูกุ๊กนี่ซิ ยังโกรธอยู่ได้ ง้อไม่รู้กี่รอบ ไม่ยอมยกโทษให้เสียที ง้อจนหมดมุกแล้วเนี่ย"
"ดินเขาเป็นแบบนี้แหละค่ะ เขามีปมเรื่องลูกเมียน้อย เป็นพลเมืองชั้นสองในบ้าน เขาเลยพยายามเป็นที่หนึ่งเสมอ พยายามเรียนให้เก่งที่สุด ทำอาหารให้เก่งที่สุด อยากเป็นหนึ่งทุกเรื่อง ไม่เว้นแม้เรื่องความรัก พอเขาเห็นคุณลินให้คะแนนเขาน้อยมาก เลยรับไม่ได้"
อลินซักถามจึงรู้ว่านายเปี๊ยกต้องเอาเรื่องคะแนนมาปูดแน่ โสภิตาแก้แทนว่า เขาคงช่วยปลอบใจดิน
"ตอนนั้นครูกุ๊กคงเศร้ามาก...เฮ้อ...สมควรแล้วที่ลินจะโดนครูกุ๊กเกลียด" อลินเสียงละห้อย
"ดินไม่เกลียดคุณลินหรอก ดินรักคุณลินมากนะคะ"
"อะไรนะคะ...ครูกุ๊กเนี่ยนะ รักฉัน"
"ถ้าไม่รักไม่ทำให้ขนาดนี้หรอกค่ะ ตอนที่ดินรู้ว่าคุณลินรู้ความจริงเรื่องคุณเล็ก เขารีบมาหาคุณลินด้วยความเป็นห่วง ถ้าเขาเกลียด วันนั้นคงไม่มา"
"ถ้าเขารักลิน ทำไมต้องโกรธ งอน แล้วก็หนีแบบนี้ด้วยคะ"
"ความรักทำให้คนเราอ่อนแอนะคะ ที่ดินเขาหนี เพราะเขากลัวกลัวว่าจะเจ็บอีก"
อลินขับรถกลับ...ทบทวนเรื่องราวเกี่ยวกับนายดินหรือครูกุ๊กของเธออย่างละเอียดแล้ว จึงได้พบกับทางออกที่สว่างไสว คิดว่าทางนี้คงราบรื่นชื่นบานแน่นอน...
หลังจากที่อลินไปเตรียมของมาแล้ว กลับถึงที่พักคืนนี้จึงเอากล่องปากกาที่เพิ่งสั่งทำใหม่มาแกะกล่องปากกาด้ามทอง สลักคำว่า "Cook's girl" อลินนึกถึงตอนที่เธอให้ปากกาเขา พสุไม่รับบอกว่ามันแพงไป อลินสั่งทันที คืนไม่ได้ เธอสั่งสลักไว้ให้เฉพาะ และอยากให้เขา พสุจึงรับไว้แล้วขอบคุณ อลินมองปากกาด้ามนี้ แล้วบอกตัวเองว่า ได้เวลาแก้ไขสิ่งที่ผิดให้ถูกต้องได้แล้ว...
จากนั้นอลินก็วางปากกาด้ามใหม่พร้อมปากกาสารพัดสี มาเรียงไว้ แล้วเริ่มเอาสมุดไดอารี่มาแก้คะแนนให้ดูสวยงามเป็นลำดับ ด้วยความหวังอันเรืองรองเพริศแพร้วอะไรปานนั้น...
ooooooo
หมิงแอบเห็นนายลมจ้องหนังสือบนแผงที่มีรูปและข่าวอลินยกเลิกการแต่งงานกับอนุชา หมิงจึงสำทับลมว่า ถ้ายังคิดจะไปจีบนังอลินละก็ หมิงเอาตายสถานเดียว ลมเสียงอ่อย บอกหมิงว่าเขาแค่อยากไถเงินมาใช้หนี้ หมิงตัดบทห้ามคบจริงคบหลอก ไม่งั้นตายอย่างเขียด....
นายลมตอนนี้ เจ้าหนี้นอกระบบกำลังจะมาเอาชีวิต ถ้าไม่มีเงินไปชำระตามกำหนด ขอยืมเงินหมิงบ้าง หมิงกลับตอกหน้า หนี้เก่ายังไม่ใช้หมิง จะเอาที่ไหนมาให้ ก็บอกแล้วอย่าไปกู้เงินพวกนี้ มันมหาโหด เอาตายกันทุกวัน...นายลมยังคิดว่า โหดขนาดนั้นมันละครทีวี บ้านเมืองมีขื่อมีแป
แล้วนายลมก็ได้รู้รส เมื่อขับรถจะเข้าบ้าน มีรถอีกคันขับปาดหน้า กระชากลมลงมาแล้วทักทายด้วยไม้หน้าสาม หวดเข้าดั้งจมูก ร้องลั่นโลกลงไปเค้เก้ แล้วพวกนั้นก็รุมยำจนเละไปเละมา...มันสำทับ เจ้านายให้เวลาอีก 1 วัน ไม่ชำระดอก รถคันนี้ของเขาเละด้วย...
จากนั้นพวกมันจะมาซ้อม มาทำงานของเขาทุกวัน
"พรุ่งนี้จะมาอีก...ถ้าหนี...มึงตาย" มันกระชากผมนายลม เตะส่งอีกพลั่ก ลงไปนอนตัวงอกับพื้นแน่นิ่งหมดสภาพตรงหน้าบ้าน ขณะที่ทุกคนในบ้านนอนหลับสบายไม่รับรู้ด้วย...
ในคืนเดียวกันนี้ คุณหญิงอมราก็โวยวายใส่อนุชาหรือเล็กของแม่เหมือนจะอำลาโลก
"แม่ไม่ยอมขายบ้านหลังนี้เด็ดขาด"
"ผมไม่มีเงินแล้วนะครับ คุณแม่..." อนุชาโต้ตอบแม่ ทันที แล้วแจงสี่เบี้ยให้แม่ฟังว่า เงินส่วนตัวเขาเอาไปใช้หนี้ ให้คุณแม่จนหมดแล้ว เงินบริษัทคุณแม่ก็เบิกมาหมด เหลืออยู่แต่เงินคุณอลิน เขาจึงต้องขายบ้านหลังนี้ ไปหาบ้านเช่าพอเหมาะให้คุณแม่อยู่กับคนใช้หนึ่งคน...
"แล้วเล็กล่ะ จะไปอยู่ไหน อย่าบอกนะว่าจะไปอยู่กับนัง โสภิตา" อนุชาก้มหน้านิ่งเป็นการยอมรับ คุณหญิงปรี๊ดขึ้นสมองทันที "นี่เล็กจะทิ้งแม่ไปอยู่กับนังผู้หญิงจนกรอบนั่นเรอะ"
"ผมไม่ทิ้ง ผมจะมาเยี่ยมคุณแม่ทุกวัน ถ้าคุณแม่ ยอมรับตากับปู้เป้เมื่อไหร่ ผมจะกลับมาอยู่กับคุณแม่ทันที" คุณเล็กมองแม่อย่างวิงวอน แต่คุณหญิงกลับหน้าซีดเป็นกระดาษเอสี่ มองฟ้าหาที่พึ่ง
"ทำไม...ทำไมชีวิตสวยหรูของฉันต้องมาตกอับปานฉะนี้... นังลินคนเดียว ถ้ามันแต่งงานกับเล็ก ฉันก็ไม่กระเด็นออกนอกถังข้าวสารแบบนี้...ฮือๆๆๆ"
ถึงจะแพ้ ใจของคุณหญิงยังฝังลึกด้วยแรงอาฆาต แต่อลินไม่รู้เรื่องคุณหญิงอมราจะอาฆาตแค้นแค่ไหน เธอไม่สนใจ อลินคิดแต่จะเอาชนะใจครูกุ๊กของเธอให้ได้ จนยอมแต่งงานกับเธอ ด้วยแผนใหม่ที่ใส่คะแนนในไดอารี่ ให้คะแนนพสุเต็มร้อยไปทุกอย่าง ถ้าครูกุ๊กได้เห็นคะแนนพวกนี้แล้ว ต้องหายโกรธอลินชัวร์ป้าบ...
แต่ถ้าเธอเอาสมุดไปให้ครูกุ๊กเอง เขาต้องไม่อ่านแน่ จึงคิดพลิกพลิ้วติวเข้มในสมอง แล้วเกิดไอเดียหรูขึ้นมาจนได้... อลินจึงขยับตัวเดินแผนอย่างเร่งรีบทันที
ooooooo
@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 18
(อ่านต่อพรุ่งนี้)