@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 17

@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 17
ตอนที่ 17 (ต่อจากวานนี้)

"ตา..." เสียงอนุชาทักขึ้น โสภิตาตะลึง อนุชาเดินมาหา... ประตูห้องครัวเปิด อลินเดินออกมาถามว่า จะให้เธอผสมแป้ง... ยังไม่ทันถามต่อ อลินต้องทักทายอย่างคาดไม่ถึง

"คุณเล็ก..." เสียงทัก และตัวตนของอลินมายืนตรงหน้า อนุชาแทบช็อกพูดไม่ออก ได้แต่กลอกลูกตาไปมา...อลินถามต่อ "คุณเล็กมาทำอะไรที่นี่คะ แล้วมาได้ยังไงคะเนี่ย" เมื่ออนุชาตอบไม่ได้ โสภิตาจึงมาช่วย

"ตาเป็นคนบอกเองค่ะ" ทั้งสองคนหันมามอง โสภิตาจึงแจงต่อ "คือคมโทร.มาหาตา ถามว่าอลินมาเรียนหรือเปล่า เพราะคุณเล็ก แฟนคุณลินโทร.มาถามคม ตาบอกไป คมจึงบอกคุณอีกทีหนึ่งค่ะ"

"แล้วคุณเล็กตามมาหาลิน มีอะไรหรือเปล่า" อลินถามหลังจากสบายใจไม่น้อยไปกว่าอนุชา

"คือ...ผมเห็นคุณลินท่าทางไม่สบายใจ ผมก็เลยมาดูว่าคุณลินเป็นอะไรหรือเปล่า"

อลินยิ้มออก บอกเขาไม่ต้องห่วง เธอแค่เหนื่อยนิดหน่อยเท่านั้น โสภิตาได้ทีขอตัวเข้าครัว ทั้งสองมองตากันอย่างเข้าใจ อลินคนเดียวที่ได้แต่ยิ้มไม่รู้เรื่อง...

อลินกับอนุชายังไม่รู้จะเริ่มพูดเรื่องอะไร อนุชาจึงย้ำ ถ้าอลินไม่เป็นไรจริงๆ เขาจะได้สบายใจ แล้วขอตัวกลับ

อนุชากำลังจะหันหลังกลับ พสุก็เดินเข้ามาในร้าน อนุชากับพสุเผชิญหน้ากัน ไม่รู้จะหลบหลีกไปทางไหน แต่อลินตกใจมากกว่า อุทานออกมาทันที "ครูกุ๊ก" ทั้งสามก็ประสาทเตลิดไปคนละทางสองทาง...โสภิตาได้ยินเสียงอลินทักพสุ เธออุทานอย่างตะลึงลานอยู่ในครัว...นายดินมาอีกคนหรือ มันวันโลกาวินาศรึไงเนี่ย?

โสภิตาออกมาจากครัวเห็นทั้งสามคนบรรจงวาดสีหน้าตัวเอง ไม่รู้เป็นสีอะไร เลอะไปหมด โสภิตาจึงเป็นกรรมการไปในตัว ทักนายดินก่อน...ต่อว่าจะมาทำไมไม่โทร.มาก่อน นายดินมองอนุชา โสภิตาจึงพูดแทนคนใบ้ทั้งสาม

"อ๋อ...คือคุณเล็ก...แฟนคุณลิน เขาแวะมาดูคุณลินเรียนทำขนมกับตาน่ะ แล้วดินมาหาตามีอะไรหรือเปล่า"

"ไม่มีอะไร...วันก่อนเห็นตาบอกว่าปูเป้อยากไปทะเล ต้นเดือนหน้ามีหยุดยาว ผมเลยจองโรงแรมที่ภูเก็ตไว้ เราจะได้ไปกันสามคน" คำพูดของพสุไปจี๊ดที่สมองของอลินกับอนุชา...อนุชาคิดหวงเมียกับลูกของเขา...อลินคิดเคืองทำไมครูกุ๊กไม่สนฉันบ้าง...อลินจึงโพล่งขึ้นอย่างลืมตัว

"แต่...คุณตาคะ ต้นเดือนหน้างานแต่งงานของลินนะคะ" มองโสภิตาอ้อนนิดๆ "คุณตาจะไม่ไปร่วมงานแต่งงานของลินเหรอคะ" พสุฟังแล้วเห็นใจโสภิตา จึงตอบแทน

"งานแต่งงานของคุณ...มันไม่สำคัญสำหรับคนอื่นหรอกนะ คนอื่นเขาก็มีชีวิตของตัวเองทั้งนั้น หยุดเอาตัวเองเป็นศูนย์กลางจักรวาลได้แล้ว คุณไม่ได้เป็นคนสำคัญขนาดนั้น"

อลินฟังแล้วรู้แน่ว่าครูกุ๊กเล่นแรง ต่อมแห่งความโมโหหุนหมุนจี๋แตกโพละ

"ใช่สิ...งานแต่งงานของฉันมันไม่สำคัญ แล้วฉันก็ไม่ใช่คนสำคัญของครูกุ๊กอีกต่อไป...ครูกุ๊กก็ไม่ใช่คนสำคัญของฉันเเหมือนกัน" ทุกคนหันมามอง อลินกระชากผ้ากันเปื้อนปาลงพื้น เดินออกไปจากร้านด้วยความโกรธผสมเสียใจ...

อนุชามองพสุก่อนตามอลินออกไป ร้องเรียกหาอลิน... โสภิตามองตามอนุชา ใจหายวาบเมื่อเห็นสามีเดินตามห่วงหาผู้หญิงอื่น...พสุมองตาม ใจที่แข็งกร้าวทำท่าจะหักอยู่รอนๆ

"คุณลิน...คุณลินอย่าเพิ่งไปครับ คุณลิน" อนุชาเดินตามมาที่รถ

"ลินขอโทษนะคะ ลินอยากอยู่คนเดียว" อลินขึ้นรถขับออกไปทันที...อนุชาเริ่มสะกิดใจสิ่งที่เกิดขึ้นในร้าน...อลินขับรถห้อตะบึงไป ไม่ได้สนใจว่าจะเสียน้ำตาไปมากแค่ไหน...

ภายในร้าน พสุยืนนิ่งขึงตะลึงงันในสภาพที่เกิดขึ้น เหมือนกับว่ามันล้มระเนระนาดพังไปทั้งห้อง...โสภิตาเดินมาเรียกดิน...ยังไม่ทันพูด พสุเอ่ยขึ้นก่อน

"ผมรู้ว่าผมพูดแรงเกินไป แต่ถ้าผมไม่พูดแบบนั้น เราทั้งสี่คนจะต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้"

โสภิตาได้แต่ถอยออกไป ปล่อยให้พสุนั่งเศร้าอยู่คนเดียว...

อนุชากลับไปนั่งซึมอยู่ที่บ้านหลายวัน คุณหญิงผ่านโลกมานักต่อนัก ทั้งเดาทั้งเลียบเคียงถามลูกชาย แล้วจึงสรุป

"แม่บอกแล้ว อลินกับครูกุ๊กคนนั้นมันมีอะไรไม่ชอบ มาพากล...เป็นไง เพิ่งจะตาสว่างไหมล่ะ ดีที่มารู้ก่อน ไม่งั้นแต่งกันไปแล้วถูกสวมเขาให้แน่"

"เอาเป็นว่า...ตอนนี้ผมรู้สึกอลินแคร์ดินมาก...และผมก็ไม่อยากให้มันมากไปกว่านี้"

"ไม่ต้องห่วง...เรื่องแค่นี้แม่จัดการเองได้" คุณหญิงเปิดยิ้มงาม แต่ซ่อนความร้ายกาจไว้เต็มหน้า

ooooooo

ทนายปฏิคมทำหน้าที่พนักงานส่งของแบกชุดหมั้นชุดเจ้าสาวของอลิน พร้อมขาตั้งไม้แขวนมากางไว้กลางห้อง เห็นแล้วว่ามันจะแพงอะไรกันนักหนา... แล้วหันไปทางอลิน ถามว่าจะลองเลยไหม ถ้าไม่พอดีจะส่งไปแก้...อลินเฉย จึงเรียกย้ำถามอีกครั้ง

"วางไว้ตรงนั้น ฉันยังไม่อยากลอง" อลินเสียงชาเย็น... เปี๊ยกมึนงง อลินทำไมยังนั่งซื่อบื้ออย่างนี้จึงถามอีก เรื่องรายการอาหาร เลือกแล้วเขาจะส่งไปให้โรงแรม อลินตอบมาอีก "ยังไม่เลือก...นายอยากกินอะไรก็เลือกเอาเองแล้วกัน"

"อ้าว..." นายตัวเปี๊ยกของอลินอุทาน แล้วถามเรื่องพานพุ่มที่ใส่สินสอดทองหมั้น...ยังไม่ทันพูดต่อ อลินสวนทันที

"นายกับพ่อก็เลือกแล้วกัน อยากได้อะไรก็เอาแบบนั้น ฉันไม่อยากเป็นศูนย์กลางจักรวาล...แล้ว กลับไปได้แล้ว...ฉันอยากอยู่คนเดียว" อลินล้มตัวลงนอน ผ้าห่มแพรคลุม ปิดการติดต่อ...เปี๊ยกถึงกับมึนตึ้บ ค่อยๆล่าถอยอย่างหมดรูป...

เมื่อเปี๊ยกไปแล้ว อลินลืมตาขึ้นมองชุดหมั้นชุดเจ้าสาวที่ตั้งไว้...ทำไมวันนี้เธอไม่อยากจะใส่มันสักนิด...เมื่อเสียงมือถือดังขึ้น พอรับจึงรีบทัก

"คุณหญิงแม่....สวัสดีค่ะ" คุณหญิงก็ซักถามอย่างห่วงใยว่าเหนื่อยไหม อลินบอกนิดหน่อย จึงถามต่อเรื่องอลินเปลี่ยนครูสอนทำอาหาร อลินบอกครูกุ๊กเขางานยุ่ง เลยไม่สอนลินแล้ว

"แม่ว่าไม่ยุ่งหรอก ที่ไม่สอนเพราะไม่อยากให้แฟนเขาเข้าใจผิดมากกว่ามั้ง" อลินฟังแล้วอุทานคำว่าแฟนออกมา คุณหญิงได้ที ใส่แหลก "ใช่จ้ะ หนูลินไม่รู้เหรอ นายครูกุ๊กเขามีแฟนแล้ว ตาเล็กยังรู้เลยนะ เขาบอกแม่ว่าเป็นผู้หญิงที่ดีมากๆด้วย ถึงไม่รวยไม่เพอร์เฟกต์เหมือนหนูลิน แต่เป็นคนดี แล้วก็เหมาะสมกัน แม่ก็ไม่รู้หรอกว่าเป็นใคร"

อลินฟังแล้วใจเต้นโครมคราม คุณหญิงซ่าต่ออีก

"พอแม่รู้ก็ใจหาย กลัวจะมาชอบหนูลิน แต่พอรู้เขามีแฟนแล้วก็เบาใจเหมือนยกภูเขาทองออกจากวัดสระเกศ แล้วอย่าบอกใครนะ แม่รู้เขาสองคนรักกันปานจะกลืนด้วย" จากนั้นคุณหญิงทำเป็นเพิ่งรู้ตัว แล้วรีบหันมายำเรื่องอลินต่อ "ความจริงหนูลินคงไม่รู้หรอกนะว่าใครจะมีแฟนหรือไม่มี เพราะอีกไม่กี่วัน ก็จะแต่งกับเล็กแล้ว หนูลินจะไปสนใจเรื่องคนอื่นทำไม...จริงไหมจ๊ะ"

คุณหญิงไม่ได้ยินเสียงอลิน...เพราะตอนนี้เธอกำลังร้อนรุ่มไปทั้งตัว ที่คุณหญิงสุมไฟใส่เตาที่กำลังคุเต็มอก ด้วยคำถามเหมือนโลกกำลังจะแตก "ใคร...ใครเป็นแฟนครูกุ๊ก?"

ooooooo

โสภิตาไปรับปูเป้ที่โรงเรียน ตกใจครูบอกว่ามีคนที่เป็นพ่อมารับไปรอแม่ที่หน้าโรงเรียน ปูเป้ก็รับว่าเป็นพ่อจึงให้ไป โสภิตาเดาว่าอนุชามารับไป จึงรีบมาทางหน้าโรงเรียน พอเห็นอนุชาวางเสื้อนอกไว้ ข้างตัว เขามองปูเป้เล่นกับเพื่อนๆ

"คุณเล็ก...จะถือวิสาสะพาลูกไปไหนมาไหนแบบนี้ไม่ได้นะคะ ถึงแม้จะอยู่ในรั้วโรงเรียนตาก็ไม่อนุญาต"

"เมื่อวันก่อน...ที่คุณช่วยโกหกเรื่องผมต่อหน้าคุณลิน ผมขอบคุณมาก"

โสภิตาใจอ่อนยวบ "คุณลินเเป็นคนดี...เธอไม่ควรมาเสียใจตอนนี้" โสภิตานั่งลง ทิ้งระยะห่างพอสมควร

"ปูเป้รู้เรื่องผมจะแต่งงานหรือยัง"

"ตาจะหาโอกาสบอกเขาเอง คุณเล็กไม่ต้องห่วง เรื่องของลูก ตาดูแลเองได้"

"ตา...ถ้าย้อนเวลากลับไปได้...คุณจะเลือกแต่งงานกับดินจริงๆเหรอ"

"คุณเล็กไม่ต้องสนใจหรอกค่ะ ว่าถ้าย้อนอดีตกลับไปได้ตาจะเลือกแต่งงานกับใคร เพราะในวันนี้ ตอนนี้คุณเลือกที่จะแต่งงานกับคุณลิน คุณควรจะสนใจปัจจุบันกับอนาคตมากกว่านะคะ" โสภิตากลั้นน้ำตาไว้ ก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหาปูเป้ ซึ่งพอลูกเห็นรีบวิ่งมาหาคุณแม่ แม่ลูกพากันไปเล่นเครื่องเล่นอย่างสนุกสนาน...อนุชามองภาพแม่ลูกแล้วเกิดความลังเล ไม่แน่ใจในการแต่งงานที่กำลังรออยู่...

ooooooo

"โฮ้ย...ถามอีกแล้ว ไอ้ดินมันจะมีแฟนหรือไม่มี แล้วมันเกี่ยวอะไรกับคุณลิน" นายตัวเปี๊ยกทนายปากกล้าถึงกับร้องลั่น เมื่ออลินเจอหน้าเขาที่มาหาถึงคอนโดฯ แล้วถามเรื่องนายดินมีแฟนอีก อลินไม่สน ตอกกลับอย่างไม่ยี่หระ

"เกี่ยวสิ...ฉันรู้สึกเหมือนถูกหลอก...ฉันให้นายไปสืบหลายครั้ง นายก็บอกว่าไม่มีแฟน ไม่มีแล้วอะไรนี่ คุณหญิงแม่ว่าใส่หน้าฉัน...ว่าครูกุ๊กมีแฟนเป็นคนดี รักกันมาก...ฟังแล้วมันหงุดหงิด ฉันรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นอีโง่ ถูกหลอก...ฉะนั้นบอกความจริงมาเดี๋ยวนี้ว่าครูกุ๊กมีแฟนหรือยัง...แล้วใครเป็นแฟน ครูกุ๊ก" เปี๊ยกชักจะคันไม้คันมือยิบๆ ตอบไปชัดๆพอกัน


อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 17
(อ่านต่อพรุ่งนี้)