@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 18 /2

@^@..อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 18 /2
ตอนที่ 18/2 (ต่อจากวานนี้)

วันนี้ปูเป้เห็นอนุชาขนเอาต้นไม้มาลงที่หน้าร้าน พร้อมจัดแต่งให้ดูสวยงามขึ้น พ่อลูกจัดไปดูไป กอดกันด้วยความสุข ปูเป้ดีใจที่พ่ออนุชาบอกว่า จะได้จัดสวนไว้ให้เราสามคนพ่อแม่ลูกมาทานข้าวกัน ไม่ใช่แค่มาทานข้าว พ่อจะมาอยู่ด้วยเลย โสภิตาฟังแล้วถามทันทีว่ามันเรื่องอะไร จะย้ายมาอยู่ที่นี่ก็ต้องคุยกันหน่อย

เมื่อโสภิตาถามถึงคุณแม่ของเขาจะทำยังไง อนุชาหารู้ ไม่ว่า คุณแม่ของเขาสวดอลินส่งที่ถอนการหมั้นการแต่ง บอกว่าแม่ไม่เห็นด้วยแต่แรก เห็นว่าลูกชอบก็เลยตามเลย ทั้งๆที่ เห็นเป็นผู้หญิงคนละชั้น ลูกชาวสวนบ้านนอกหาสิ่งศิวิไลซ์ ไม่ได้...แล้วขอร้องให้หมิงกระจายข่าวความไม่ดีของอลิน นังจิ้งจอกพันปีมันร้ายกาจขนาดไหน อีกอย่างให้กระจายข่าวมันกำลังจะแต่งงานกับผู้ชายคนใหม่ แต่ไม่รู้ว่ามันเป็นใคร?

หมิงเอาคำถามนี้ไปถามเพรียว เพรียวได้ยินกับหูจากปากอลินเองว่า อลินจะแต่งงานกับครูกุ๊กหรือนายดินนั่นเอง...สองสาวจึงสรุปอย่างแสบๆว่า...อลินร้ายขนาดไหน ขนาดลูกคนใช้ยังไม่เว้น มันช่างต่ำจริงๆ

ส่วนอลินเองเรียกปฏิคมมาพบอย่างรีบด่วน ให้ไปจัดการดึงครูกุ๊กกลับมาหาเธอโดยด่วน ไม่ว่าจะใช้วิธียังไงก็ตาม ทนายเปี๊ยกกลับแนะให้ปล่อยนายดินไปเสีย มันไม่สนใจจะไปตื๊อมันทำไม อลินซัดนายเปี๊ยกหนึ่งเพียะจนร้องลั่น ก่อนจะคำรามสั่งสอน

"ใครบอกครูกุ๊กไม่สนใจฉัน เขาบอกว่าเขารักฉันเอง ในแบบที่ฉันเป็น คุณโสภิตาก็บอกว่าเขารักฉัน แต่เขากลัวว่าจะเจ็บปวด เขาเจียมตัว คิดว่าฉันต้องการผู้ชายเพอร์เฟกต์...พอกันที กับผู้ชายในฝันเพ้อเจ้อ...จากนี้ไปฉันต้องการตัวจริงเท่านั้น และฉันต้องทำให้ครูกุ๊กไว้ใจและมั่นใจในความรักของฉันให้ได้ ไม่ว่าจะถูกปฏิเสธกี่ครั้ง ฉันก็จะไม่ยอมแพ้" เปี๊ยกกุมขมับ สงสารเพื่อนจะถูกตามล้างตามเช็ดไม่เลิกรา อลินยังตั้งคำถามเป็นเชิงบังคับ "นี่ นายตัวเปี๊ยก...นายว่าฉันจะทำยังไงต่อไปดี"

ทนายตัวเปี๊ยกได้แต่สั่นหัว ร้องบอกไม่รู้ท่าเดียว จะเอาไปฆ่าก็ยอมแล้ว....

ooooooo

ทันทีที่คุณหญิงอมราถูกอนุชาพามาอยู่บ้านเช่า หลังจากต้องขายบ้านหลังใหญ่ใช้หนี้สินแล้ว และแม่ก็ไม่ได้รับเลือกให้ลงสมัคร ส.ส. แล้ว อนุชาให้คุณหญิง อยู่กับคนใช้หนึ่งคน แล้วจะหาเงินให้แม่ใช้ และจะมาเยี่ยมทุกวัน ว่างๆจะพาหลานมาเยี่ยม...คุณหญิงร้องด่าลูกอกตัญญู ทิ้งแม่จะไปอยู่กับนังโสภิตา

"ถ้าเล็กพามันมาทั้งแม่ทั้งลูก แม่จะฆ่าตัวตายต่อหน้าพวกมัน"

อนุชาส่ายหน้าเหน็ดเหนื่อยหัวใจ...อนุชายังพบกับความเจ็บปวดอีกครั้ง เมื่อหอบหิ้วกระเป๋าสองสามใบไปวางในร้านเป้หวาน แล้วก็ถูกโสภิตาสั่งให้เอาของกลับไป เธอไม่อาจให้เขามาอยู่ที่นี่...อนุชาวิงวอนขอร้อง จะให้นอนตรงไหนในร้านหรือนอกร้านก็ได้ แต่โสภิตายืนกรานไม่ได้ เขาจึงย้อนให้ว่า

"เพราะนายดินใช่ไหม...ตากับดินเป็นแฟนกัน" โสภิตาฟังแล้วจึงหัวเราะออกมา ที่ขำเพราะรู้ว่าอนุชาหรือคุณเล็กของเธอเป็นคนที่หลอกง่าย...อนุชาจึงรู้ว่าตลอดเวลามา เขาถูกหลอกให้คิดว่าดินกับโสภิตามีอะไรกัน อนุชาย่างสามขุมไปหาเธอ คำรามใส่ ไม่ยอมให้ถูกหลอกฟรี

"ผมไม่ทำอะไรหรอก แต่จะลงโทษคนใจร้าย หลอกให้หึงอยู่ได้ตั้งนาน...มาให้ลงโทษซะดีๆ"

โสภิตาถอย ปากก็แก้ตัวไม่ได้หลอก เขากลับไล่ต้อนเธอจนหนีไปจนมุม ร้องห้ามหนีพลางจ้าละหวั่นเหมือนเด็กๆ โสภิตาหนีไปร้องไป แต่ในใจนั้นนึกสนุกและยินยอมอย่างมีความสุข

ทั้งสองไล่กัน เสียงหัวเราะดังคับร้าน...ขณะที่หน้าร้านอลินขับรถมาจอดอย่างสุดเซ็งที่ครูกุ๊กเล่นตัวไม่ยอมหยุด พอลงรถจะเข้าร้านต้องหยุดทันที เมื่อมองเห็นโสภิตากับอนุชากำลังวิ่งไล่กันสนุก...อลินจึงประสาทพุ่งขึ้นเพดานสมอง แบบนี้ ยอมให้นายเล็กมาซ่าได้ไง?

อนุชาไล่ทันดันโสภิตาเข้ามุม กำลังจะยื่นจมูกไปหาแก้ม กระเป๋าหนังแท้ของอลินก็ซัดตึงเข้าที่ปลายจมูก อนุชาร้องจ๊าก เห็นอลินยืนจังก้าตาพอง

"ไอ้จอมซ่า มหาตอหลดตอแหล มาทำบ้าอะไรที่นี่" ทั้งอนุชาและโสภิตาถอยห่างจากกัน แล้วอนุชาก็นึกได้ จะถอยหาพระแสงอันใด จึงรีบกอดโสภิตาแน่นเข้า แล้วหันมาทางอลิน

"คุณลิน ผมรู้คุณโกรธ แต่ตอนนี้เราสองคน คุณกับผมไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว คุณไม่มีสิทธิ์มาหึงผมนะ" เสียงอนุชาเสียดจี๊ดถึงเพดานกระหม่อมอลินทันที

"ฮ้าย...คุณเล็ก ถอนคำพูดซะ ใครว่าฉันหึง ฉันเกลียดคุณตะหากย่ะ...หนอยแน่ กล้าดียังไงมาหาว่าฉันหึง...ไอ้...อะไรดีหว่า...ไอ้คนไม่เจียมตัว คนอย่างคุณมีอะไรให้ฉันหึง" คว้าอะไรใกล้มือปาใส่หมายกบาล อนุชาโดดหนี โสภิตาร้องห้าม แต่ อลินไม่ฟังปาของใส่ไม่ยั้งมือ แล้วสั่งให้ถอนคำพูด อนุชาร้องยอมแพ้

"ขอถอนแล้ว...ไม่หึงแล้ว แม่คุณเอ๊ย" อาการหัวหดทำให้อลินหยุดมือลงแล้วตั้งคำถาม

"ดี...แล้วคุณมาทำอะไรที่นี่ โดดงานบริษัทมารึ เดี๋ยวก็ไล่ออกซะหรอก"

"เปล่าโดดครับ แค่เอากระเป๋าเสื้อผ้ามาไว้ที่นี่"

"เอามาไว้ที่นี่ทำไม...อ๋อ อย่าบอกว่าจะมาอยู่ที่นี่น่ะ" อลินหันไปทางโสภิตา "อย่ายอมนะคะคุณตา ผู้ชายไร้น้ำยาไม่มีภาวะผู้นำ ตอนมีเงินทองไม่ยอมมาปกป้อง ตอนนี้หมดตัวจะหนีหัวซุกหัวซุนมาขออยู่ด้วย...เราต้องไม่ยอม" อลินตวาดสั่ง นายเล็กกับคุณตาได้แต่มองหน้ากันอย่างจืดชืด

"เอ่อ..." โสภิตาลังเล ในที่สุดก็ตัดสินใจ "ไม่ยอมค่ะ" บอกไปแล้วกลับยิ่งสงสารอนุชา

"ดีค่ะ...เป็นผู้หญิงต้องหยิ่งเข้าไว้ ผู้ชายไม่จริงใจแบบนี้ได้มาเป็นสามีก็ทรมาน ไล่หนีไป...เออ ลินไล่ให้เองก็ได้...ไป...แล้วอย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีกนะ"

อลินไล่เหมือนอนุชามาหาเธอ อนุชามองอลินเหมือนนางพญามาร แต่จำต้องลากกระเป๋าออกจากร้านอย่างยอมแพ้ทุกประตู

"เดี๋ยว....ฉันเปลี่ยนใจแล้ว" เสียงอลินดังขึ้น ทุกคนหันมามอง อนุชาเริ่มมีหวัง "ฉันอนุญาตให้คุณอยู่ที่นี่ก็ได้" โสภิตากับอนุชายิ้มกว้างพร้อมกัน เสียงอลินสั่งต่อ "แต่คุณต้องไปนอนในครัว ห้ามขึ้นไปนอนกับคุณตาเด็ดขาด...ถ้าขัดคำสั่ง ฉันจะไล่คุณออกจากบริษัท...แล้วออกจากบ้านนี้ด้วย... ใช่ไหมคะคุณตา" โสภิตารีบเออออห่อหมกไป อลินสั่งต่อ "ชัดแล้วใช่ไหม...ไปได้ แล้วอย่ามาทำสวีตต่อหน้าฉัน ฉันยังไม่มีความสุข คุณ
ก็ห้ามมีความสุข..." ชี้หน้ากราด "ไปได้แล้ว"

อนุชาหันไปฝากกระเป๋ากับโสภิตา เลิกงานแล้วจะรีบมา...สองคนยิ้มให้กันหวานฉ่ำ มันจุดชนวนอาการปรี๊ดขึ้นสมองให้อลินอีก จึงสั่งเน้นชัดทุกคำ

"ฉันบอกแล้วไง...ห้ามสวีตต่อหน้าฉัน...มันอิจฉา..."

อนุชาตัวงอ ขอตัวรีบไปแล้วครับเจ้านาย...แต่ยังบังอาจหันมายิ้มกับโสภิตาอีก...อลินแอบเห็น รู้ทันทีว่าสองคนนี้คืนดีกันแล้ว...ยิ่งนึก อลินยิ่งสมเพชตัวเอง

เมื่ออลินนั่งลงคุยกับโสภิตาตามลำพัง อลินกลับบ่นออกมา...ลินไม่เข้าใจจริงๆ ทำไมลินต้องเป็นคนผิดหวังอยู่คนเดียว โสภิตาปลอบว่า อลินเพิ่งยกเลิกแต่งงาน ดินเขาคงไม่แน่ใจ อลินกลับย้อนถึงอนุชา ถูกยกเลิกงานแต่งไม่กี่วัน ทำไมคุณตาแน่ใจจนยกโทษให้คนลวงโลกคนนั้นได้

"แล้วทำไมครูกุ๊กไม่ยอมยกโทษให้ลินสักที"

อลินไม่รู้ว่า ยามนี้พสุเห็นพาดหัวหนังสือพิมพ์เกลื่อนแผงหนังสือ ล้วนแต่พาดหัวข่าววิวาห์ล่ม อลินไปคว้าเอาลูกคนใช้มาดามอกประชดไฮโซ...พสุสั่นหัว บอกได้คำเดียวว่า คราวนี้งานหนักเป็นตันๆเข้าอีกแล้ว...

คุณหญิงอมราพอเห็นข่าวหนังสือพิมพ์ตามแผงลงข่าวขย่มอลินแบนติดดิน โทร.ไปขอบคุณหมิงที่ช่วยกระจายข่าวให้ร้ายอลินได้อย่างมีฝีมือ ผู้คนจะได้รู้ว่าอนุชาเป็นฝ่ายทิ้งอลิน

ส่วนเด็กฮยองกึน ดาราหน้าใหม่ที่หลงรักครูกุ๊ก เคยต่อว่าอลินเรื่องกีดกันเธอไม่ให้ใกล้ชิดครูกุ๊ก ตอนนี้มาด่าอลินใน ห้องแต่งตัว ด่าที่ไม่บอกว่าครูกุ๊กที่แท้เป็นลูกคนใช้ กำพืดต่ำ น่าขยะแขยง อลินฟังแล้วตัวสั่นที่เด็กวานซืนบังอาจมาดูถูกครูกุ๊กของเธอ...ทั้งสองจึงซัลโวกันด้วยฝีปาก แล้วทำท่าจะฟ้อนเล็บ ช่างแต่งหน้าในห้องต้องวิ่งออกมาขอให้คนมาช่วยห้าม

เมื่ออลินถูกหาว่าเฮิร์ตมากที่ถูกยกเลิกแต่งงาน อลินจึงตบฮยองกึนทันที นังเด็กชื่อเกาหลีไม่ยอมยืนเกาหลังทะยานเข้าตบอลินตอบโต้อย่างสุดฝีมือ...ทั้งฟ้อนเล็บ รำมวยไทย จีน มวยเกาหลี เด็กถูกบดขยี้บี้หนัก ต้องร้องให้คนช่วย หาว่าผู้ใหญ่รังแกเด็ก แม่เด็กวิ่งมาร้องลั่นๆ ทีมงานมาช่วยถือหางคนละข้าง...กว่าจะยุติลงได้อย่างสวยงาม ก็ต่อเมื่อพากันมาถึงโรงพักแล้ว

ทนายเปี๊ยกปฏิคมก็งานเข้าทันที เขาไปจัดการหลายอย่างให้อลิน แล้วจึงแหวกขบวนนักข่าวสารพัดสื่อเข้าไปในห้องสอบสวน เปี๊ยกชวนอลินกลับไปได้แล้ว เขาจัดการค่าปรับเรียบร้อยแล้ว เปี๊ยกดึงอลินออกมา เธอสะบัด บอกทันทีว่าเธอยังไม่กลับ จะขอแถลงข่าวเลย พวกนักข่าวฮือกันมาเตรียมฟัง และซักถามเต็มที่ ทุกคนจะได้รู้เสียทีว่าความจริงมันคืออะไร เมื่อจัดที่ทางกันพร้อมแล้ว อลินจึงเริ่มประกาศสัจธรรม

"ช่วงนี้มีข่าวมากมาย เรื่องการยกเลิกแต่งงาน...ลินขอบอกเลยนะคะว่าเหตุผลที่ลินยกเลิกการแต่งงาน เพราะลินรับไม่ได้ที่คุณอนุชามีภรรยาและลูกอยู่แล้ว"

แสงแฟลชไลต์กระหน่ำใส่อลินหูดับตับไหม้จนต้องโบกมือห้าม ตอบคำถามต่อ

"ลินขอยืนยันว่าอนุชามีลูกมีเมียแล้ว ทางบ้านมีปัญหาเรื่องเงินอย่างรุนแรง ลินรับไม่ได้ จึงเป็นฝ่ายขอยกเลิกการแต่งงาน ฉะนั้น ใครที่ลงข่าวลินโดนทิ้ง ถ้าไม่อยากโดนฟ้อง ก็แก้ข่าวให้ด้วย"

อ่านละครย่อเรื่องสูตรเสน่หา ตอนที่ 18 /2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)