@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 7/2
ตอนที่ 7/2 (ต่อจากวานนี้)
วีสี่เบี่ยงตัวหลบ ฉมวกพุ่งเข้าปักกำแพง เธอหันมาถาม ว่ามาทำร้ายเธอทำไม รัชนีตกใจกลัวรีบถามว่าจะทำอย่างไร สนธยาตอบว่า "แผนสองครับครูรัชนี จังซี่มันต้องเผ่น"
"อ๊าย...รอด้วยค่ะอาจารย์" รัชนีร้อง
สนธยาผลักข้าวของล้มมาขวางทางแล้วลากรัชนีวิ่งหนี วีสี่ร้อง "คิดเหรอว่าจะหนีพ้น"
รัชนีสะดุดล้ม สนธยาทิ้งวิ่งป่าราบไปก่อน รัชนีรีบคลานหาที่ซ่อน วีสี่วิ่งปานพายุตามมาถึงกวาดตามองพร้อมกับขู่ว่า เจอตัวเมื่อไหร่น่าดู พลันเสียงประตูห้องน้ำปิดอย่างผิดสังเกต วีสี่จึงเดินไปดู รัชนีถอยหนีหลบหลังล็อกเกอร์ด้วยความกลัว...
ooooooo
ตอนที่ 8
ประตูห้องล็อกเกอร์ถูกผลักเข้ามา วีสี่กวาดตามองหาคนที่ทำร้ายเธอ เห็นไม้ช็อตยุงจึงคว้ามาถือไว้ แล้วร้องขู่จะเอาไฟฟ้าช็อตให้เดี้ยง รัชนีถอยกรูดอ้อมหลังล็อกเกอร์จนเผลอมาโผล่ด้านหลังวีสี่ จึงสะดุ้งโหยงร้องเบาๆออกมา "อะจึ๊ย!"
วีสี่หันขวับมามองไม่เห็นใคร "เอแปลก ตะกี้เหมือนมีใครยืนอยู่ข้างหลังนี่นา หรือว่าเราจะคิดไปเอง"
รัชนีหลบหลังวีสี่ หลบซ้ายหลบขวาตามที่วีสี่หันมองจนวีสี่รู้สึกหรือเธอหูฝาดไปเอง ทันใด...มีหางเครื่องคนหนึ่งผลักประตูเข้ามา วีสี่หันขวับไปมอง รัชนีตกใจรีบก้มหลบ วีสี่ ฟาดไม้ช็อตยุงใส่โดนเข้าเต็มหน้า หางเครื่องทรุดฮวบกองกับพื้น พลันมีเสียงตะโกนเร่งให้ทำธุระไวๆจะเต้นกันแล้วให้รีบตามไปที่หลังเวที วีสี่เข้าไปดูอาการหางเครื่อง รัชนีฉวยโอกาสหนี
"แย่แล้ว มีคนโดนลูกหลง ทำไงดี วีสี่ก่อเรื่องอีกแล้ว คราวนี้ต้องถูกไล่ออกแน่" ยิ่งพอได้ยินเสียงเร่ง วีสี่ยิ่งสับสนว่าจะแก้ปัญหาอย่างไรดี...
ด้านหน้าเวที ดุจดาวหยุดร้องเพลงเพื่อให้สัมภาษณ์ นักข่าว มีคำถามถามว่า "คุณดุจดาวคะ อยากทราบว่าใครเป็นคนชักนำคุณดุจดาวเข้าสู่วงการคะ"
ต้อม โป้ง และลิซ่าชะงักมองไปที่ดุจดาวว่าเธอจะตอบอย่างไร แต่แล้วดุจดาวก็พูดขึ้นว่า "เค้าเป็นผู้ชายที่ใจดีมากคนนึงค่ะ เป็นคนที่หยิบยื่นความฝันให้กับดาวโดยไม่หวังสิ่งตอบแทนใดๆ ดาวอยากจะถือโอกาสนี้ขอบคุณเค้าต่อหน้าพี่ๆนักข่าวด้วยนะคะ...ดาวขอบคุณมากค่ะ...คุณสิน"
ช่างภาพหันไปถ่ายภาพสินซึ่งยืนอยู่ข้างหลังต้อมพอดี สินยิ้มรับอย่างภูมิใจ ลิซ่าแค้นใจแทนจะแฉกับนักข่าวแต่โป้งยั้งไว้เพราะถ้างานล่มจะโดนสำเริงไล่ออก ช่วงเวลานั้น อ๊อดประกาศเพลงต่อไปของดุจดาวซึ่งเป็นเพลงเร็ว แดนเซอร์ วิ่งออกมา ต้อม โป้ง และลิซ่าต้องตกใจเมื่อเห็นคนสุดท้ายคือวีสี่ผสมโรงมาด้วย ดุจดาวเองก็ตกใจ พยายามร้องเพลงเดินเข้าไปใกล้ พอมีจังหวะกระซิบถาม "นังสี่ นี่แกทำอะไรของแก"
"อย่าเพิ่งถามได้มั้ย วีสี่กำลังกู้สถานการณ์อยู่"
"เหรอ แล้วไอ้คนสร้างสถานการณ์ให้กู้เนี่ย ก็คือแกใช่มั้ยล่ะ"
"วีสี่ไม่ได้ตั้งใจ..."
"ทั้งปี!" ดุจดาวสะบัดหน้าหันไปยิ้มร้องเพลงต่อไป
ทันใด วีสี่เหลือบไปเห็นสนธยาซึ่งยังสวมหน้ากากอนามัยกับแว่นดำเดินเลิ่กลั่กเข้ามาในงาน เธอจึงดึงไมค์จากดุจดาวมาประกาศ "ไอ้คนร้าย มาให้จับตัวเดี๋ยวนี้!"
ดุจดาวร้องลั่น นักข่าวและคนดูลุกฮือ สนธยาโกยอ้าว ดุจดาวโวยวายใส่วีสี่ แต่วีสี่จะตามสนธยาจึงผลักดุจดาวถลาไปล้มบนโต๊ะที่มีอาหารเปื้อนเลอะเทอะ แล้วเธอก็โดดลงจากเวทีตามสนธยาไป สินถอดเสื้อนอกคลุมให้ดุจดาวแล้วพาหลีกเลี่ยงนักข่าวออกไป ต้อมพยายามแก้สถานการณ์ว่าเป็นอุบัติเหตุ สำเริงเห็นงานล่มถึงกับเป็นลม
สนธยาวิ่งหนีออกมาทางลานจอดรถ วีสี่ตามไม่ลดละ สนธยาพยายามบรรจุกระสุนหัวฉมวกอันใหม่ แต่ดันสะดุดล้มปืนกระเด็น จะเอื้อมเก็บ วีสี่วิ่งมาใกล้ สนธยาปลดผ้าปิดปากออกร้องขอชีวิต "ยกโทษให้ฉันด้วย ฉัน...ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆ"
วินาทีนั้น รัชนีย่องมาด้านหลัง คว้าปืนไฟฟ้าที่ตกอยู่ ยิงใส่วีสี่ นาฬิการ้องเตือนวีสี่ให้ระวังข้างหลัง วีสี่จึงเบี่ยงตัวหลบแล้วจับฉมวกเอาไว้ได้ รัชนีตกใจกลัวกดปุ่มปล่อยกระแสไฟ ไฟสปาร์กร่างวีสี่กระเด็นไปก่อนจะหล่นลงทุกอย่างดับวูบไป อุปกรณ์นำร่องหรือนาฬิกาส่งสัญญาณขาดๆหายๆ "กระแส...ไฟ... ขัด...ข้อง...ช่วยด้วย"...
ooooooo
งานต้องล่ม ดุจดาวอาละวาดไม่ยอมจะให้สำเริงไล่ต้อมกับวีสี่ออก สินพยายามรั้งดุจดาวให้สงบสติ อารมณ์บ้าง สำเริงชักไม่พอใจที่ดุจดาวยังไม่ทันดังก็ออกลายเสียแล้ว
ต้อมกับพวกเป็นห่วงวีสี่ที่วิ่งหายไป ดุจดาวตามมาต่อว่าต้อมหาว่ากลั่นแกล้งให้เธองานล่มเพื่อแก้แค้น ต้อม กล้ำกลืนความเจ็บช้ำไม่โต้ตอบได้แต่ขอโทษ เขากลับมาบ้านเพราะคิดว่าวีสี่อาจจะกลับมาแล้ว แต่พอไม่พบคนในบ้านพลอยเป็นห่วงวีสี่ไปด้วย ตาชื่นคิดว่าจะโดนจับเรียกค่าไถ่ แต่ตั้มบอกว่าวีสี่ไม่ใช่ลูกเศรษฐี "ไอเดียนี้ผมว่าไม่เมกเซ้นส์ เอาซะเลย"
"โถพ่อคุณ พ่อมหาจำเริญ พ่อคนมีเซ้นส์ เดี๋ยวปั๊ดโบกตกเก้าอี้ ไหนเอ็งมีความคิดอะไรก็บอกมาสิวะไอ้ตั้ม"
"ตั้มว่าอย่างเดียวที่เจ๊สี่พิเศษกว่าพวกเราก็คือ...เจ๊แกเป็นมนุษย์ต่างดาวครับ"
ต้อมแปลกใจเพราะไม่มีใครรู้เรื่องนี้ แต้มนึกได้ว่ารัชนีรู้และรับปากว่าจะไม่บอกใคร ตาชื่นก็นึกได้ "เออใช่ เมื่อตอนบ่ายข้าเห็นครูรัชนีกับเพื่อนที่ชื่อสนธยามาด้อมๆมองๆแถวบ้านเรา แล้วก็ถามหาวีสี่ด้วยว่ะไอ้ต้อม"
ต้อมฉุกคิดแล้ววิ่งออกจากบ้าน ก่อนไปสั่งทุกคนว่า ถ้าภายในครึ่งชั่วโมงเขาไม่กลับมาให้โทร.แจ้งตำรวจ ต้อมวิ่งมาที่บ้านรัชนีทำท่าจะกดกริ่งแล้วนึกได้จะทำให้รู้ตัว พลันมีแสงไฟรถแล่นมา เขาจึงหลบ เห็นสนธยาจอดรถและยกกล่องใส่อุปกรณ์การแพทย์ลงมา ต้อมได้ยินสนธยาบ่น "เฮ้อ... ขับหาซะตั้งนาน นึกว่าจะไม่มีขายซะแล้ว ไอ้อุปกรณ์ผ่าตัดพวกนี้ทำไมมันหายากจังวะ"
ได้ยินอย่างนั้นต้อมตกใจ สงสัยเกิดเรื่องไม่ดีกับวีสี่แน่ จึงย่องเข้าไปดูในบ้านรัชนี...วีสี่ถูกครอบจมูกปากด้วยแก๊สยาสลบ อย่างแรง นอนอยู่บนเตียงผ่าตัด รัชนีถือกล้องคอยถ่ายวีดิโอ แต่ใจยังกังวลจึงถาม "แน่ใจเหรอคะอาจารย์ว่าจะได้ผล"
"ต่อให้ยัยนี่มันหนังเหนียวแค่ไหนก็สู้มีดเลเซอร์ไม่ได้ หรอก เดินกล้องได้เลยครับ"
"ชำแหละวีสี่เทปหนึ่ง แอ็กชั่น" รัชนีกล่าวก่อนตั้งหน้าถ่าย
สนธยาพูดอธิบายที่มาที่ไปยาวเหยียดจนรัชนีต้องท้วงให้รีบๆผ่า สนธยาเปิดสวิตช์เลเซอร์ จรดมีดที่ท้องวีสี่ พลันต้อมถีบประตูเข้ามาร้องให้หยุด...รัชนีกับสนธยาตกใจ ต้อมชี้หน้าสนธยา "แกนะแก เสียแรงเป็นถึงครูบาอาจารย์ ทำไมถึงได้ใจคอโหดร้ายแบบนี้"
"ฉันทำเพื่อการศึกษาเว้ย ผ่านังนี่กับผ่ากบในชั่วโมงวิทยาศาสตร์มันก็มีค่าเท่ากัน"
รัชนีรีบออกตัวว่าเธอไม่เกี่ยว สนธยาโวยว่าเอาตัวรอด ต้อมจะเอาตัววีสี่กลับ สนธยาไม่ยอม เขาจะใช้มีดเลเซอร์ผ่าวีสี่ ต้อมจึงยื้อยุดทั้งสองล้มไปโดนเก้าอี้ล้มขาหัก ทั้งสองคว้าขาเก้าอี้มาคนละท่อน ควงอย่างคล่องแคล่ว รัชนีอุทาน "คุณพระช่วย หรือว่า...คมแฝก!"
ทั้งสองร่ายท่าหลักๆของสุบรรณสนั่นภพ...โค่นเขาพระสุเมรุ...สุบรรณบั่นนาคี...พิฆาตเวนไตย กว่าจะลงมือสู้กันจริงจัง แต่แล้วสนธยาสู้ต้อมไม่ได้เพราะดูท่าต้อมจะคล่องการใช้คมแฝกมากกว่า สนธยาจึงคว้าปืนไฟฟ้ามาจะยิงต้อม รัชนีเอาถาดอะลูมิเนียมฟาดหน้าสนธยาจนถาดยุบเป็นรูปหน้า เลือดกำเดาไหลโกรก รัชนีสะดุ้งทิ้งถาด
"อุ๊ย...คือนีไม่ได้ตั้งใจค่ะอาจารย์ แบบว่านีทนเห็นสุดที่รักได้รับบาดเจ็บไม่ได้"
"นัง...ทรยศ..." สนธยาซวนเซจะล้มปืนในมือเผลอยิงโดนเท้าตัวเองร้องลั่น ก่อนจะล้มลงสลบไป
ต้อมหันมาขอบคุณรัชนี เธอหน้าเศร้าพูดว่าเธอทรยศต้อมไม่ได้ พร้อมกับยื่นหน้ามาให้ต้อมจูบ ต้อมผงะถอยไปชนเตียงที่วีสี่นอนอยู่ เธอลืมตาขึ้นมาถามว่าทำอะไรกันอยู่ ต้อมดีใจ
ตำรวจมาจับสนธยาพร้อมทั้งหลักฐานเทปที่ถ่ายไว้ ต้อมปกป้องรัชนีว่าถูกบังคับและเป็นคนช่วยวีสี่ด้วย พอตำรวจไปแล้ว รัชนีก็ร้องไห้ขอโทษ ที่เธอทำลงไปเพราะไม่อยากให้ ต้อมเห็นใครสำคัญกว่าเธอ ต้อมปลอบว่าเขายังยินดีเป็นเพื่อนกับเธอ น้ำตาของรัชนีสามารถลบล้างรอยผื่นที่เหมือนตุ๊กแกบนหน้าได้
ท่ามกลางแสงจันทร์ที่ต้อมกับวีสี่เดินกลับบ้าน วีสี่ขอจูงมือต้อมเหมือนในทีวีที่เธอดู เธอถามต้อมว่าถ้าเธอเป็นอะไรไปจะร้องไห้เหมือนตอนที่เสียดุจดาวไหม ต้อมยิ้มเศร้าๆก่อนจะพยักหน้ารับ วีสี่ดีใจขยับเข้ากอดต้อมเอาหูแนบอกเขา
"ฮึ่ย ทำอะไรน่ะวีสี่เดี๋ยวใครมาเห็นเข้า"
"วีสี่กำลังฟังเสียงหัวใจของสหายต้อม วีสี่เคยเห็นในทีวี"
"ทีวีอีกแล้ว นี่เธอดูละครมากไปแล้วนะวีสี่"
"ละครก็มีข้อดี วีสี่ได้ยินนางเอกในละครบอกพระเอกว่าหัวใจของแต่ละคนมีภาษาไม่เหมือนกัน ดังนั้น เราต้องฟังมันด้วยจินตนาการ"
ต้อมว่าวีสี่เหลวไหล แต่เธอให้ต้อมเงียบ เธอจะฟังเสียงหัวใจต้อม ต้อมจึงถามว่าหัวใจเขาพูดอะไรบ้าง วีสี่ทำขรึม "หัวใจของสหายต้อมบ่นถึงผู้หญิงที่ชื่อดุจดาว บอกว่าตอนนี้ยังลืมเธอไม่ได้ แต่สักวันหนึ่งหัวใจของสหายต้อมจะกลับมาเข้มแข็งและมีรักใหม่กับคนที่ดีกว่า"
ต้อมถามว่าจริงหรือ วีสี่ย้ำว่าจริง แต่ต้อมต้องให้โอกาสตัวเองอย่าท้อ ต้อมรู้ว่าวีสี่ให้กำลังใจเขาจึงรับปาก ทั้งสองเดินจูงมือกันกลับบ้านอย่างมีความสุข
ooooooo
อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 7/2
(อ่านต่อพรุ่งนี้)