@^@..อ่านละครย่อเรื่องหวานใจยัยต่างดาว ตอนที่ 4
ตอนที่ 3 (ต่อจากวานนี้)
สารวัตรถอนใจ บอกโป้งให้จ่ายค่าทำขวัญ v4 ตำรวจพากันกลับ สืบพงศ์โวยวายทำไมง่ายอย่างนี้ สำเริงทนไม่ไหวสั่งสืบพงศ์ให้หยุดและไล่ให้กลับไป สืบพงศ์ไม่ยอม อ้างเขายังมีสัญญาอยู่กับทางบริษัท สินจึงประกาศขอยกเลิกสัญญา สืบพงศ์ฉุนเฉียวเดินหุนหันออกไป
ดุจดาวหันมาขอบคุณต้อม ต้อมนึกได้ว่ายังไม่ได้บอกv4 ให้ออกจากหน้ารถได้ จึงดึง v4 ออก v4 ทวงสัญญาทันที ทุกคนมองหน้าว่าต้อมสัญญาอะไรไว้ พอรู้ก็ตกใจว่าต้อมจะให้ v4 ไปพักที่บ้านจนกว่าจะหาทางกลับบ้านได้ แต่ไม่มีใครเชื่อเรื่องที่เธอเป็นมนุษย์ต่างดาว ทุกคนนั่งรถต้อมกลับ ต่างซักถาม v4 ว่าบ้านอยู่ไหน จังหวัดอะไร ไกลแค่ไหน พอ v4 ตอบว่าเป็นดาวเคราะห์ที่อยู่นอกระบบสุริยจักรวาล แล้วเธอก็ตะโกนลั่นว่าเธอคิดถึงบ้านมาก ต้อมจอดรถพรืด โป้ง ดุจดาวและลิซ่าโดดพรวดลงจากรถวิ่งกันแทบไม่ทัน
"อ้าว...ไหนบอกจะให้ไปส่ง ทำไมถึงรีบลงกันหมดเลยอ่ะ" ต้อมร้องถาม
ทุกคนตะโกนกลับมาบอกต้อมว่าไม่ต้องก็ได้ ต้อมงงก่อนที่จะมองหน้า v4 อย่างเริ่มจะเข้าใจ...ต้อมขับรถกลับบ้านโดยมี v4 นั่งคู่มาด้วย เขาบ่นว่าเพราะเธอคนเดียว เพื่อนๆเขาเลยกลัวกันหมด v4 ถามว่าเธอผิดตรงไหน ต้อมตอบว่าผิดตรงที่ไม่เหมือนชาวบ้าน v4 งง
"นี่เธอฟังฉันให้ดีนะ ฉันพยายามรักษาสัญญาที่ให้ไว้ แต่เธอก็ต้องช่วยฉันบ้าง อย่างเช่นช่วยสงบปากสงบคำเรื่องดาว GEN 45 ของเธอ เพราะมันทำให้ชาวบ้านเค้าคิดว่าเธอเป็นบ้า"
"ฉันไม่ได้บ้า ฉันเป็นมนุษย์ต่างดาว"
ทั้งสองจอดรถเถียงกัน ต้อมโมโหกำพวงมาลัยเถียงคอเป็นเอ็นว่าเธอบ้า จนพวงมาลัยหลุดติดมือออกมา "เฮ้ย! ไอ้โตโยต้อมลูกพ่อ ไม่นะลูก ไม่จริง โฮๆลูกพ่อ ยังผ่อนไม่หมดเลยลูกโฮๆๆๆ โตโยต้อมลูกพ่อ" ต้อมคร่ำครวญอยู่นาน
สุดท้าย ต้อมนั่งอ่านหนังสือพิมพ์บนรถ โดยมี v4 ลากรถกลับบ้าน ต้อมให้ v4 ท่องข้อห้ามตามที่เขาบอก 3 ข้อ ข้อหนึ่ง...ขอสัญญาว่าจะไม่ใช้กำลังประทุษร้ายผู้อื่นไม่ว่าคน สัตว์ หรือสิ่งของ ข้อสอง...สัญญาว่าจะไม่พูดเรื่องดาวที่เธออยู่กับคนแปลกหน้า ข้อสาม...จะเชื่อต้อมทุกอย่าง จะไม่ทำอะไรที่ต้อมไม่พอใจ v4 ลากรถเข้าซอย ชาวบ้านเห็นแล้วด่าขรมว่าต้อมเอาเปรียบเมีย ต้อมใจร้าย แต่ต้อมไม่สนใจรู้สึกว่าประหยัดน้ำมันดีเหมือนกัน
กลับมาถึงบ้าน ตั้มยังร้องไห้งอแงขี้มูกย้อยจนน่าเกลียดอยู่ที่โต๊ะกินข้าว ตาชื่นบ่น "ดีนะที่มื้อนี้กินข้าว ถ้าเป็นราดหน้าล่ะก็ไอ้ตั้มเอ๊ย กินไม่ลงกันทั้งโต๊ะแน่"
ต้อมโผล่มาจ๊ะเอ๋ ตาชื่นเอ็ดต้อมที่ทำร้ายจิตใจน้อง แต้มฟ้องว่าน้องร้องไห้ทั้งวันยังไม่หยุดเลย ต้อมจึงขอโทษตั้ม "พี่ขอไถ่ถอนความผิดของพี่ด้วยสิ่งนี้"
ต้อมผายมือ v4 เดินเข้ามา ตั้มยิ้มทั้งน้ำตา โผเข้ากอด v4 ด้วยความคิดถึง v4 บอกตั้มว่าเธอจะอยู่ที่นี่ไม่ไปไหน แต้มเคืองกระทืบเท้าปึงๆ ตาชื่นกับต้อมงงว่าจะเอาใจเด็กบ้านนี้อย่างไรดี แต้มบ่นว่าเธอขี้เกียจตอบคำถามชาวบ้านที่ลือกันว่า v4 เป็นเมียต้อม ต้อมไม่เชื่อ หันมาถามตาชื่น ตาชื่นไม่รู้จะถามใครจึงตะโกนถามออกไปว่า มีใครรู้บ้างว่า v4 เป็นเมียใคร มีเสียงชาวบ้านตอบกลับมาว่าเมียต้อม... "พระเจ้าช่วยกล้วยทอด อะไรกันเนี่ย!" ต้อมอุทาน
ooooooo
ตอนที่ 4
เมื่อไล่สืบพงศ์ออกไป สำเริงเสียดาย เพราะอย่างไรสืบพงศ์ก็เป็นตัวทำเงินให้บริษัท สินบอกพ่อว่ามีดุจดาวมาแทน สำเริงไม่มั่นใจ เพราะดูท่าสินจะเอามาปล้ำมากกว่ามาปั้น เขาเป็นห่วงจะเกิดปัญหากับต้อม เพราะดูท่าต้อมปิ๊งดุจดาวอยู่ก่อน
อพาร์ตเมนต์ที่ดุจดาวอยู่มีพวกขี้เมาตั้งวงดื่มสุรา มักจะแซวเวลาดุจดาวกลับมา ครั้งนี้เจ้าของอพาร์ตเมนต์ออกมาร่วมวงประจานเธอว่าค้างค่าเช่าห้อง สิ้นเดือนนี้ถ้าไม่มีจ่ายให้ย้ายออกไป ดุจดาวแค้นใจเข้าห้องมา ดวงตามีประกายแข็งกร้าวผิดเป็นคนละคน ผลักราวแขวนเสื้อออก เผยให้เห็นกระดานที่เธอเขียนรายชื่อผู้ชายที่เธอคิดจะจับ ทุกคนมีตารางเวลานัดและจำนวนเงินที่เคยจ่ายให้เธอ ดุจดาวคว้าแปรงลบกระดานมาลบทิ้งทั้งหมด
"พอกันทีไอ้พวกกิ๊กก๊อกทั้งหลาย พวกแกส่งฉันไปไม่ถึงฝั่งฝันหรอกย่ะ...พี่ต้อมต่างหากที่จะทำให้ฉันกลายเป็นนักร้องหมายเลขหนึ่ง มีชื่อเสียงโด่งดังไปทั่วประเทศ อ้อ
ลืมไป" ดุจดาวเขียนชื่อต้อมแล้วนึกได้ เติมชื่อสินอีกคน เพราะ มีชื่อเสียงแล้วต้องมีเงินด้วย...
กลางดึก ขณะที่แต้มนอนอ่านหนังสือในห้อง V4 อุ้มตั้มซึ่งหลับคาทีวีมานอนบนเตียงท่าทางทะนุถนอมจนแต้มหมั่นไส้คิดอยากกำจัด V4...ขณะเดียวกันต้อมก็นอนไม่หลับกระสับกระส่ายอยู่ในห้องเดียวกับตาชื่น เขากลัดกลุ้มตัดสินใจไม่ถูกว่าควรบอกคนในบ้านว่า V4 เป็นมนุษย์ต่างดาวดีหรือไม่ "เอาวะ ปล่อยไปตามยถากรรม ถึงคราวเมื่อไหร่เดี๋ยวรู้เอง"
วันรุ่งขึ้น แต้มเข้ามาหารัชนีที่ห้องพักครูเพื่อปรึกษาหาวิธีกำจัด V4 ออกไปจากบ้าน รัชนียิ้มกริ่มเพราะเธอก็หวังในตัวต้อมและกลัว V4 มาแย่งอยู่เหมือนกัน...ในระหว่างวัน V4 มองตาชื่นที่ทำงานบ้านสารพัด เธอเลียบเคียงถาม "ทำไมถึงยังไม่ตาย"
ตาชื่นสะดุ้งโหยง "โอ้โหน้องสี่ ถามอะไรเป็นสิริมงคลแต่เช้าจ๊ะสี่จ๋า หรือเห็นว่าแก่ๆแบบนี้สมควรไปได้แล้ว"
"ไม่ใช่ แต่ V4 สงสัย เพราะที่บ้าน V4 ไม่มีคนแก่ เลยอยากรู้ว่าทำไมพี่ชื่นถึงอายุยืน"
"อ๋อนึกว่าอะไร คืองี้จ้ะ พี่เนี่ยออกกำลังกายทุกวัน ทานแต่ของดีมีประโยชน์ ของให้โทษพวกเหล้ายางี้ไม่แตะเด็ดขาด แล้วที่สำคัญก็คือ สวดมนต์ไหว้พระ นั่งสมาธิเป็นประจำ"
V4 เอียงคอมองไม่เข้าใจ ตาชื่นไม่รู้จะอธิบายอย่างไรจึงพามาทดลองทำ ตาชื่นสอนให้ V4 สวดมนต์ "ทำแบบนี้แล้วอายุยืนเหรอ ยึดหลักศาสนาเป็นที่พึ่งเนี่ยนะ"
"ยืนยาวน่ะ ไม่สำคัญเท่าเข้าใจหรอกสี่เอ๊ย ชีวิตถ้าไม่รู้จักใช้ อยู่นานไปก็ไร้ความหมาย"
เป็นครั้งแรกที่ V4 ได้ยินคนพูดว่าชีวิตที่ยืนยาวไม่สำคัญ จึงถามอีกว่าความหมายของชีวิตคืออะไร ตาชื่นตอบว่า "มองที่คุณภาพ อย่ามองที่ปริมาณ แล้วจะเข้าใจเอง"
ตอนนี้ V4 ยังไม่เข้าใจ แต่พอเธอจ้องมองพระพุทธรูป เธอรู้สึกถึงความสงบเยือกเย็นอย่างประหลาด...ตกกลางวัน ตาชื่นจะออกไปดูแลร้าน จึงบอก V4 ว่าเขาทำข้าวผัดเจไว้ ให้ในตู้กับข้าว V4 ยกมือไหว้ขอบคุณ ตาชื่นตื่นเต้นที่ V4 รู้จักขอบคุณ V4 บอกว่าที่ตาชื่นสอนทุกอย่างเธอจำได้หมด ต่อไปเธอจะเรียกตาชื่น ไม่เรียกพี่อีกเพราะตาชื่นใจดีน่ารัก
"เออดี รู้จักผู้หลักผู้ใหญ่ เก่งมาก" ตาชื่นลูบหัวV4
V4 ลูบหัวตาชื่นบ้าง "เก่งมานานแล้ว โชคดีนะตาเฒ่า"
ตาชื่นอึ้ง โธ่ นึกว่าดีขึ้น ตาชื่นย้ำ V4 ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น ใครมาถามอะไรก็บอกไปว่าไม่ใช่เจ้าของบ้าน V4 ชูนิ้วโอเค ตาชื่นจึงขับรถออกไป
ooooooo
ในวันนี้ดุจดาวมาเซ็นสัญญาเป็นนักร้องในค่ายเรดาร์เรคคอร์ด ดุจดาวท่าทางชมดชม้อยสายตาให้สิน สำเริงเห็นแล้วรู้ว่ามีอะไรต่อไปแน่...ต้อม โป้ง และลิซ่ารออยู่ที่ล็อบบี้ โป้งพูดให้ต้อมตื่นเต้นว่า เดี๋ยวดุจดาวต้องมาขอบใจต้อมและอยากตอบแทนบุญคุณ ให้ต้อม สารภาพรักกับดุจดาวเลย เพราะถ้ารอช้าจะมีใครแย่งไป
สินส่งดุจดาวที่หน้าลิฟต์ เขาบอกแผนงานที่ดุจดาวจะต้องทำ สินตั้งใจเท้าแขนกับผนัง ยื่นหน้ามาประชิดหน้าดุจดาว ประตูลิฟต์เปิด ต้อมยืนอยู่ในลิฟต์เห็นภาพบาดตาเข้าพอดี สองคนผละออกจากกัน สินฉุนที่ต้อมมาขัดจังหวะ ต้อมอึกอัก บอกดุจดาวว่าเขาจะมาชวนไปทานข้าวกลางวัน สินได้ทีข่ม
"ไม่ต้องลำบากดีกว่ามั้ง เก็บเงินในกระเป๋าแกไว้จ่ายค่าเทอมน้องๆเถอะ มื้อนี้ฉันจะเป็นคนเลี้ยงข้าวคุณดุจดาวเอง"
ต้อมจ๋อย บอกให้ดุจดาวเลือกเอง ดุจดาวอึกอักไม่รู้จะเลือกใครดี เผอิญอ๊อดวิ่งมาตามสิน บอกว่าสำเริงมีเรื่องจะปรึกษา สินเซ็งเดินไป ดุจดาวจึงรีบพูดว่าเธอจะไปทานข้าวกับต้อม แต่ต้อมมองดุจดาวด้วยความผิดหวังและเคลือบแคลง...ต้อม เดินเทิ่งๆกลับมาหาโป้งกับลิซ่า ทั้งสองรอฟังว่าดุจดาวตอบรับหรือปฏิเสธ ไม่ทันไรดุจดาววิ่งตามมา
"พี่ต้อมรีบหนีดาวทำไมคะ"
"เราไม่มีอะไรต้องพูดกันแล้วน้องดาว พี่เข้าใจทุกอย่าง พี่แพ้ลูกเจ้าของบริษัท"
"พี่ต้อม...ก็ได้ค่ะ ถ้าพี่ต้อมจะดูถูกดาว มองดาวว่าเป็นผู้หญิงใจง่าย ดาวก็ไม่มีอะไรจะอธิบาย เชิญพี่ต้อมเกลียดดาวให้พอเถอะค่ะ" ดุจดาววิ่งหนีไปจากล็อบบี้
ต้อมมองตามใจหาย โป้งกับลิซ่าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงยุให้ต้อมตามไปง้อ ต้อมลังเลแต่แล้วก็วิ่งตามไป พอดีเป็นเวลาพักเที่ยง พนักงานกรูออกมา ต้อมติดฝูงคนตามดุจดาวไม่ทัน จึงรวบรวมความกล้าตะโกนเรียกชื่อดุจดาวลั่น เสียงเพลงของดุจดาวดังขึ้นแทนคำตอบ จังหวะเพลงเร้าใจจนทำให้ผู้คนตรงนั้นต่างพากันเต้นร่วมไปด้วย ต้องร้องเพลงโต้ตอบดุจดาวจนจบเพลง ดุจดาวโผเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของต้อม โป้งกับลิซ่าเหนื่อยหอบเพราะเผลอเต้นอย่างหนักตามไปด้วย ทุกคนไม่ทันเห็นว่าสำเริงกับสินลงลิฟต์มาเห็นต้อมกับดุจดาวกอดกันพอดี สำเริงเห็นสีหน้าสินจึงปลอบใจ
"ใจเย็นๆไอ้ลูกชาย ของแบบนี้ไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ถ้าไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องเล่นด้วยคาถา"
"สมัยนี้ยังมีคาถาอีกเหรอครับพ่อ"
"เงินไงไอ้สิน เงินนี่แหละคาถา โลกนี้มีอะไรวะที่เงินซื้อไม่ได้"
สินเริ่มเข้าใจ มองดุจดาวว่าอีกไม่นานจะถึงวันของเขา
(อ่านต่อพรุ่งนี้)