@^@..อ่านละครย่อเรื่องเพลิงสีรุ้ง ตอนที่ 12
ตอนที่ 12 (ต่อจากวานนี้)
แคทตามทินรัตน์เข้าบ้านและพยายามจะถามสาเหตุของการชกต่อยกันระหว่างทินรัตน์กับอัสนี แต่ทินรัตน์ไม่อยากพูดอะไร บ่นปวดหัว และขอให้แคท กลับไปพักผ่อน แคทชะงักแต่ก็ไม่ยอมขยับ ยังตื๊อจะอยู่ดูแลเขาต่ออีก...ส่วนเสาวรสพาอัสนีกลับไปส่งห้องพัก ก็ย้ำเตือนว่าเขาไม่ควรทำอย่างวันนี้อีก เพราะมันไม่มีอะไรดีขึ้นมาเลย อัสนีอธิบายว่าตนต้องการเล่นงานทินรัตน์เพื่อ
เตือนสติให้เขารู้ว่า ตนรู้ว่าเขาทำอะไรลงไป
"แล้วมันได้อะไรขึ้นมา ช่วยลบล้างสิ่งที่เขาทำไปแล้วได้ไหม"
"ผมต้องการให้เขาปล่อยขวัญออกมา เขาต้องเอาขวัญไปกักขังไว้แน่ๆ"
"บุ่มบ่ามไปอย่างนั้น จะช่วยจอมขวัญไม่ได้ เขาดื้อรั้น อวดดีขนาดนั้น ไม่มีวันที่เขาจะยอมรับหรือพูดออกมาเรื่องจอมขวัญ"
"แต่ผมต้องรู้ให้ได้ว่าเขาเอาขวัญไปไว้ที่ไหน"
"ตามใจใหม่ แต่ไม่ใช่วิธีแบบที่เพิ่งทำไป"
"ผมเสียใจ เพียงแต่ตอนนั้นผมดึงขวัญออกมาหาที่อยู่ให้ขวัญได้ ขวัญก็ไม่ต้องเป็นแบบนี้"
"หาทางแก้ปัญหา อย่าไปเพิ่มปัญหา มาช่วยกันคิด ดีกว่านะใหม่"
อัสนีนิ่งไปอย่างครุ่นคิด ทบทวน...
ด้านแคทที่ตื๊อขออยู่ดูแลทินรัตน์ พอสบโอกาสอยู่ ตามลำพังสองคน แคทก็พยายามยั่วยวนหมายจะรวบรัดจับทินรัตน์ให้อยู่หมัด แต่สารภีดันทะเล่อทะล่าเข้ามาทำให้แคท หงุดหงิดผิดหวังอีกจนได้
ฝ่ายจอมขวัญหลังได้รับอีเมลของแม่จากอเมริกา เธอส่งข้อความตอบกลับไปว่า อีกไม่นานเธอจะกลับไปหาแม่ จะไปเรียนต่อ ขอให้แม่รอลูกคนนี้ด้วย...ครั้นแม่ได้อ่านข้อความนี้ ก็ดีใจมาก แต่ยังติดเรื่องเวลาที่แม่ต้องเดินทางกับทอม ซึ่งเที่ยวนี้นานถึงสองเดือนกว่าจะกลับ แม่จึงรีบตอบกลับให้ จอมขวัญรู้
"อีกสองเดือนเชียวหรือ แต่ก็ยังดีกว่าอีกสองปี ถ้านานขนาดนั้น ขวัญคงตายไปก่อนแน่ๆ แม่จ๋า" จอมขวัญรำพึงก่อนปิดเครื่องคอมฯ
ooooooo
อัสนีแอบสะกดรอยตามทินรัตน์ไปถึงห้างสรรพสินค้า เห็นเขาซื้อเสื้อผ้าผู้หญิงยิ่งทำให้อัสนีมั่นใจว่าเขากักขังจอมขวัญเอาไว้...ในขณะเดียวกันนี้ แคทก็ได้รับรายงานจากโฉมสุดาด้วยเช่นกัน หลังจาก นักสืบส่งข่าวอย่างรวดเร็วทันใจ แคทโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ ทินรัตน์ทำแบบนี้ถือว่าเหยียบหัวใจกันชัดๆ แล้วแคทก็ระบายแค้นด้วยการขว้างปาถ้วยจานแตกกระจาย ท่าทางราวกับเสีย
สติ
เมื่อทินรัตน์นำเสื้อผ้ามาให้จอมขวัญ หวังจะเห็นสีหน้ายินดี แต่จอมขวัญกลับทำเมินเฉย ไม่ยอมใส่ ซ้ำยังกวนโทสะเขามากมายเมื่อเขาดูถูกให้เจ็บช้ำน้ำใจ เป็นเหตุให้ทินรัตน์ โมโหจนยั้งอารมณ์ไม่อยู่ ลงเอยด้วยการปลุกปล้ำเธออีกครั้ง
ขณะจอมขวัญพยายามไล่ทินรัตน์กลับ อัสนีโผล่พรวดเข้ามาจนทั้งคู่ตะลึงอึ้งไปด้วยกัน อัสนีจะเล่นงานทินรัตน์ แต่เขากลับเป็นฝ่ายถูกทินรัตน์ชกหน้า และกล่าวหาว่าเขาสมคบกับจอมขวัญหลอกลวงว่าจอมขวัญท้องกับนายขวด อัสนีย้อนว่า ในเมื่อรู้ความจริงแล้วก็ควรจะจบ
"ไม่จบ!" ทินรัตน์สวนทันควัน
"อันธพาล ขวัญ ไปกับผมนะ"
ทินรัตน์กางกั้นไม่ยอม จึงเกิดแลกหมัดกันนัว จอมขวัญเห็นท่าไม่ดีอัสนีเป็นรอง จึงคว้ามีดปอกผลไม้จ่อหลังทินรัตน์
"หยุดนะ...ไม่งั้นฉันแทงคุณจริงๆด้วย"
ได้ผล...สองหนุ่มรามือ แต่ไม่ยอมแยกย้าย ยังทุ่มเถียงกันหน้าดำหน้าแดง
"ฉันไม่รู้เหมือนกันว่าระหว่างฉันกับไอ้ใหม่ ใครก่อนใคร" ทินรัตน์โพล่งขึ้น
อัสนีสุดแค้นจะเอากำปั้นยัดปากทินรัตน์อีก จอมขวัญรีบเข้าขวาง ขอร้องอัสนีอย่าไปใส่ใจกับหมาเห่าใบตองแห้ง
"แต่ที่แน่ๆ ฉันจ่าย แต่ไอ้ใหม่มันได้ฟรี"
จอมขวัญตัวสั่นด้วยความเจ็บแค้นแสนสาหัส ชี้หน้าอาฆาตทินรัตน์
"จำเอาไว้ จำใส่ใจไปจนตายว่าคุณเหยียดหยามอะไรฉันไว้ มันต้องมีสักวันที่ฉันจะเอาคืน"
"คืนชีวิตนายขวดให้ฉันได้ ฉันยินดีให้เธอเอาคืน" ทินรัตน์โต้
"ไม่ต้องมาสำนวน ถ้าอยากทวงถามชีวิตของขวดคืน ถามผิดคนแล้ว โน่น ไปถามพี่แคท"
"แกพูดอะไร คุณแคทไม่เกี่ยว...จอมขวัญ กลับมาหาฉันเดี๋ยวนี้"
"ขวัญจะไปกับผม" อัสนีประกาศ พร้อมกับยึด จอมขวัญไว้
"แกไม่มีสิทธิ์มาเอาผู้หญิงของฉันไปไหนทั้งนั้น ต่อให้เป็นผู้หญิงของแกมาก่อน ก็ไม่ให้ไป"
"ทำไมไม่ถามขวัญ ขวัญมีสิทธิ์ตัดสินใจว่าจะไปหรือจะอยู่"
"จอมขวัญ ฉันให้สิทธิ์เธอตัดสินใจ" ทินรัตน์เปิดโอกาส จอมขวัญกลับลังเล แล้วบอกอัสนีว่า
"อย่าเอาตัวเองมาแปดเปื้อนกับขวัญ ขวัญสกปรกเกินกว่าคนจิตใจงดงามอย่างใหม่จะมาเสี่ยง"
"ได้ยินชัดเจนมั้ย" ทินรัตน์ยิ้มเยาะอัสนี
"เขาเท่านั้นที่ภายนอกดูสะอาด แต่ภายในมีแต่ความโหดร้ายสกปรก คนสกปรกเท่านั้นที่จะสู้กับคนสกปรกได้"
"ขวัญ..." อัสนีตะลึง
"กลับไปซะใหม่ กลับไป ขวัญขอร้อง"
"ได้ยินแล้วใช่มั้ย กลับไปสิ จอมขวัญไม่ต้องการแกแล้ว ตอกย้ำอีกทีให้เขาเข้าใจสิจอมขวัญ" "กลับไปได้แล้วใหม่ ขวัญเต็มใจจะอยู่ที่นี่"
"ทำไม...ทำไมขวัญพอใจที่จะอยู่กับสัตว์ป่า" อัสนีทิ้งท้ายแล้วหันกลับออกไปด้วยความเสียใจสุดๆ
แต่ทินรัตน์สะใจเป็นบ้า ถึงกับปรบมือให้จอมขวัญ
"สุดยอดมารยาสาไถย"
"คุณ...คุณมันสัตว์ป่า สัตว์ป่าจริงๆ" จอมขวัญกรีดร้องระบายความแค้นจนหมดแรงทรุดฮวบหมดสติ
ooooooo
เสาวรสมารออัสนีที่ห้องพักอยู่นาน พยายามติดต่อทางมือถือเขาก็ไม่รับสาย จนกระทั่งอัสนีเมามายกลับมา เสาวรสซักถามด้วยความเป็นห่วง อัสนีถึงกับร้องไห้โผกอดเสาวรสแน่น
"หมดกัน จบกันแล้ว ขวัญแหลกลาญไปหมดแล้ว ทั้งกายทั้งใจ เขาทำขวัญหัวใจสลาย"
"ตอนนี้ใหม่เองก็เหมือนคนหัวใจสลาย" เสาวรสเตือนสติ
"ผมหัวใจสลายไม่ใช่เพราะอกหัก แต่เพราะเห็นคนที่ผมรักแหลกลาญไปกับน้ำมือของสัตว์ป่า"
"ใหม่เรียกเขาว่าสัตว์ป่า"
"มีมนุษย์ที่ไหนทำกับมนุษย์ด้วยกันได้ถึงเพียงนี้ เขาข่มขืนจอมขวัญ"
"จอมขวัญบอกใหม่งั้นหรือ"
"ไม่ได้บอก แต่ผมรู้ด้วยอาการของขวัญกับเขา"
"นี่ใหม่ไปพบพวกเขามา?"
"ผมตามจนพบ ผมอ้อนวอนให้ขวัญกลับมากับผม แต่ขวัญไม่ยอมกลับ ผมไม่เข้าใจขวัญจริงๆ"
"เรื่องของความรักและความเกลียด มันมีอะไรมากมายที่เราไม่มีวันเข้าใจ"
"ทำไม...ทั้งๆที่อาการของขวัญเป็นอาการของคน
ขวัญเสีย ใจสลาย แต่กลับยืนกรานจะอยู่ในนรก"
"เป็นได้สองอย่าง ไม่รักมาก ก็เพราะแค้นมาก"
"ผมเกลียดเขา ผมเกลียดเขา..."
เสาวรสลูบหลังไหล่ของเขาอย่างเข้าใจความรู้สึก "แล้วนี่ใหม่จะบอกคุณแคทเรื่องนี้ไหม"
"ไม่บอก ถ้าพี่แคทรู้ ขวัญแหลกลาญยิ่งกว่านี้แน่ๆ"
"ใหม่ตัดสินใจถูกแล้ว ถ้าใหม่บอกคุณแคท ก็เท่ากับราดน้ำมันไปบนกองเพลิง ใจเย็นๆเรื่องมันเกิดขึ้นแล้ว สักวันจอมขวัญอาจไม่อยากอยู่กับเขาก็ได้" เสาวรสเช็ดน้ำตาให้อัสนีอย่างเบามือ อัสนีกุมมือเธอมาแนบแก้ม
"ผมอ่อนแอมากใช่ไหม"
"ใหม่อ่อนโยน อ่อนไหวต่างหาก ไม่ร้องไห้นะคนดี"
อัสนียิ้มทั้งน้ำตา ตื้นตันกับคำปลอบโยนและกำลังใจที่เสาวรสมีให้ไม่เคยขาด
ooooooo
ขณะเช็ดหน้าตาให้จอมขวัญที่ยังหมดสติ แววตา ทินรัตน์อ่อนโยนอย่างเห็นได้ชัด
"จอมขวัญ ฉันดีใจที่เธอเลือกสัตว์ป่าอย่างฉัน ฉันจะพิสูจน์ให้เธอเห็นว่าฉันไม่ได้เป็นอย่างที่เธอคิด"
จอมขวัญได้ยินเสียงนี้แว่วๆ พอลืมตาก็เห็นหน้าทินรัตน์ อยู่ใกล้แค่เอื้อม เธอขยับหนีเขาอย่างขยะแขยง
"ฉันเลือกอยู่กับสัตว์ป่า ไม่ใช่เพราะพิศวาส แต่อยากทดสอบความโหดร้ายของสัตว์ป่า ว่ามันจะมากมายมหาศาลแค่ไหน เพื่อที่ฉันจะเอาคืนเมื่อถึงวันของฉัน และเมื่อวันนั้นมาถึง เราจะวิบัติไปด้วยกัน จำไว้ว่าฉันมองคุณเหมือนสัตว์ เลื้อยคลานที่มีแต่พิษร้าย แต่ไร้สมอง เวรกรรมนำพาเรามาต่อสู้กัน และฉันต้องชนะ"
"จอมขวัญ ฉันมีอะไรอยากจะบอกเธอ ฉันตัดสินใจแล้วว่าจะบอกตอนนี้ ไม่รอเวลาอีกต่อไป"
"ฉันไม่ต้องการฟัง ไม่ต้องการรับรู้ ฉันต้องการให้มันจบ อยากทำอะไรก็เชิญ ฉันจะหลับหูหลับตาทำใจให้สงบ"
"ฉันจะออกไปอยู่นอกห้อง เธอไม่ต้องทนหลับหูหลับตา แต่เชิญหลับให้สบาย ฉันจะไม่รบกวนเธอ"
ทินรัตน์กลับลงไปนอนเหยียดยาวที่โซฟา พักใหญ่ๆจอมขวัญก็หอบผ้าห่มลงมาห่มให้เขา เสร็จแล้วรีบกลับขึ้นไปโดยเร็ว ทินรัตน์ไม่ได้หลับ เขาลืมตาขึ้นมาพร้อมรอยยิ้ม จากนั้นเขาลุกไปเคาะห้องเรียกจอมขวัญ แต่ไม่มีเสียงตอบรับ
"จอมขวัญ ฉันรู้นะว่าเธอนอนไม่หลับ เพราะถ้าเธอนอนหลับ เธอคงไม่เอาผ้าห่มไปห่มให้ฉัน ไม่ได้จะมารบกวนเธอ แต่จะมาบอกว่าขอบใจมาก"
จอมขวัญแทบไม่เชื่อหู ค่อยๆลุกจากเตียงเดินไปชะเง้อทางหน้าต่าง เห็นเขาเดินออกไปที่รถ แล้วหันมาโบกมือส่งยิ้ม จอมขวัญตกใจรีบถอยหลบ...บอกกับตัวเองใจเต้นระทึก
"ไม่นะจอมขวัญ เธอจะใจอ่อนไม่ได้...ไม่ได้ ไม่ได้ เด็ดขาด"
ทินรัตน์ขึ้นรถขับออกไป พอไปถึงบ้านหลังใหญ่ในรั้วเดียวกับแคท เขาแทบจะบินไปยังบ้านแคท เมื่อมองไปเห็นแคทใส่ชุดนอนยืนหมิ่นเหม่อยู่ที่ขอบระเบียงชั้นสอง
กว่าทินรัตน์จะกล่อมแคทให้ยอมกลับเข้ามาได้ก็ใจหายใจคว่ำไปหลายยก แคททำเหมือนคนละเมอ แต่ลึกๆแล้วเธอหัวใจสลายที่รู้ว่าทินรัตน์แอบซุกผู้หญิงเอาไว้ แต่แคทก็ฉลาดพอที่จะไม่โวยวายต่อว่า เพียงแต่บอกว่าเธอทำแบบนี้เพราะรู้สึกผิดหวังอะไรหลายๆอย่างโดยไม่รู้ตัว
"ผม...ผมขอโทษ ถ้าอย่างหนึ่งหรือทุกอย่างในความรู้สึก ผิดหวังนั่นเกิดจากผม"
"คุณทินรู้สึกว่าคุณคือต้นเหตุให้ฉันผิดหวังจริงๆหรือคะ"
"ครับ ผมเข้าใจความรู้สึกของคุณแคท อะไรที่ทำให้คุณแคทรู้สึกไม่สบายใจ ผมจะไม่ทำ"
"ขอบคุณค่ะ ขอบคุณที่สุด ที่ยังไม่ลืมความรู้สึกระหว่างเราสองคนที่มีต่อกันมายาวนาน" แคทไม่พูดเปล่า โอบรอบคอทินรัตน์ สายตาบ่งบอกความต้องการ ผิดกับสายตาทินรัตน์ที่สงบนิ่ง
"คุณแคทสมควรพักผ่อน" เขาตัดบทอย่างนุ่มนวล แคท ชะงัก ตัดพ้อเขาว่า สายตาของเขาที่มองเธอเปลี่ยนไป "ผมไม่ชอบการแสดงออกใดๆให้ใครเห็น"
"แม้แต่คนที่เห็นคือฉัน คือคนที่ต้องการรับความรู้สึกตอบรับจากคุณทินหรือคะ"
ชายหนุ่มเริ่มอึดอัด แคทพยายามโน้มหน้าเขาลงมาประกบปากแต่ไม่สำเร็จ เพราะสารภีส่งเสียงแจ้วๆก่อนจะเอาน้ำขิงร้อนๆเข้ามาเสิร์ฟ
เมื่อแยกกลับไปบ้านตัวเอง ทินรัตน์นั่งคิดทบทวนเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องทำร้ายทำลายจอมขวัญ เรื่องทำให้เสาวรสเสียใจจนบอกเลิก และเวลานี้แคทก็กำลังเจ็บปวดเพราะเขา...ที่สุดทินรัตน์ก็ตัดสินใจต่อหน้ารูปพ่อ
"พ่อครับ ผมจะไม่ทำตัวเหลวไหล ผมจะทำตัวอยู่ในกรอบที่พ่ออบรมผมไว้ ผมต้องแต่งงานกับคุณรสให้ได้"
อ่านละครย่อเรื่องเพลิงสีรุ้ง ตอนที่ 12
ooooooo
รุ่งขึ้นแคททำอาหารเช้ามาให้ทินรัตน์ พอทินรัตน์บอกว่าต้องรีบไป แคทหน้าซีดผิดหวัง ทินรัตน์เลยต้องนั่งลงกิน และจำใจรับปากแคทที่ต้องการให้เขากลับมากินข้าวเย็น เธอจะทำอาหารไว้รอ หวังว่าเขาจะไม่ทำให้เธอรอเก้อ...
ทินรัตน์เข้าออฟฟิศได้ไม่นาน เสาวรสก็มาขอพบแต่ถูกโฉมสุดากีดกันอ้างว่าทินรัตน์ติดงาน เสาวรสไม่เชื่อเดินดุ่มเข้าไปเฉยเลย ทำเอาโฉมสุดาไม่พอใจถึงกับแอบด่า... เมื่อเห็นเสาวรสก้าวเข้ามา ทินรัตน์ลุกขึ้นด้วยความดีใจ บอกเธอว่าเขากำลังจะไปหาอยู่พอดี พูดพลางก็เดินเข้าหาจะจับมือ แต่เธอถอยหนีอย่างเย็นชา
"ฉันมาหาคุณเพราะจำเป็น เรื่องร้ายกาจที่คุณทำกับจอมขวัญ"
"ไอ้ใหม่ ไอ้ใหม่มันบอกคุณรสหมดทุกอย่าง ไอ้ใหม่มันปากโป้ง"
"แต่ฉันจะไม่ปากโป้งไปบอกต่อที่ไหน"
"ผมทำไปเพราะมันสุดจะทน ความแค้นมันระเบิด"
"คุณทินต้องแก้ตัวเรื่องนี้กับเจ้าของลิปสติกที่บ่านั่น ไม่ใช่ฉันค่ะ"
ทินรัตน์หน้าเจื่อน เพิ่งจะเห็นว่าแคทแอบประทับรอยลิปสติกเอาไว้ตอนอ้อนให้เขากลับไปกินข้าวเย็น
"ฉันต้องการทราบว่า ทำไมคุณทำกับจอมขวัญอย่างนั้น"
"ผมรู้ว่าทำไม่ดีกับเด็กนั่น แต่เด็กนั่นมันไม่ใช่เด็กดี เขาเสียมาแล้วกับทั้งขวด และกับทั้งใหม่ ไอ้วิลลี่ ไอ้ป๋า ไอ้อะไรอีกไม่รู้เท่าไหร่"
"คนที่เสียตัวไปกับใครต่อใคร ไม่ได้หมายความว่าคนคนนั้นต้องเสียความเป็นคนให้ใครมาย่ำยีโดยไม่สมยอม เด็กนั่นไม่ได้เต็มใจสักนิด"
"ผมทนไม่ได้ที่โดนเด็กหลอก เด็กนั่นฆ่าขวด ปอกลอกขวดจนฆ่าตัวตาย"
"ข้ออ้างที่ไม่มีคุณธรรม จริยธรรม คุณทินไม่ใช่ ผู้พิพากษา ไม่มีสิทธิ์ไปลงโทษจอมขวัญ แม้ว่าจะแค้นแค่ไหนก็ตาม ปากก็พูดว่ารังเกียจ แต่การกระทำคือเข้าไปผูกพัน"
"คุณรส...นี่คุณหึงจอมขวัญ"
"นี่ยิ่งงี่เง่ามาก เพราะคนที่หึงหวงจอมขวัญคือคนที่คุณกลัวจะรู้เรื่องนี้ที่สุด...นึกถึงความดีงามที่ได้สั่งสมเอาไว้ บ้างสิคะ ถึงแม้ว่าจะพิสูจน์แล้วว่ามันจอมปลอมก็ตาม"
"แล้วคุณรสต้องการให้ผมทำยังไง"
"ปล่อยจอมขวัญซะ ปล่อยแกออกมา อย่าไปกักขังแกไว้"
"ไอ้ใหม่คงลืมบอกสินะ ว่าจอมขวัญยินดีจะอยู่กับผมต่อไป"
"การอยากอยู่กับคุณอาจไม่ใช่การยินดี แต่เป็นการอยู่ เพราะแค้น ฉันกับใหม่สงสัยว่าจอมขวัญแกไม่ใช่เด็กกุ๊ยเด็กถ่อยอย่างที่คุณคิด แกอาจเป็นเด็กดีๆที่หนีปัญหาครอบครัวมาก็ได้ คุณกำลังหลงทาง หันกลับมาซะ ระหว่างทำร้ายจอมขวัญ
กับทำดีที่สุดกับคุณแคท คุณคิดไม่ออกหรือว่าจะเลือกทำอะไร"
"ผมเลือกคุณรส เรากลับมาคืนดีกัน แต่งงานกัน แล้วผมจะหยุดทุกอย่าง"
เสาวรสนึกไม่ถึงว่าจะได้ยินคำพูดแบบนี้จากเขาอีก เธอรับไม่ได้ตบหน้าเขาเต็มแรง
"แต่รสไม่ใช่ตัวเลือกของคุณอีกต่อไป ขอบคุณที่สอนให้รสกล้าตัดสินใจจะเป็นคนเลือก หรือไม่เลือกใคร"
"แปลว่าคุณจะเลือกไอ้ใหม่..."
"เลือกที่จะไม่เป็นหุ่นเชิดโชว์สัญลักษณ์ครอบครัวไฮโซตัวอย่างของคุณค่ะ จบของฉันคือจบสิ้นตลอดไป" เสาวรสทิ้งท้ายอย่างไร้เยื่อใย ทินรัตน์ถึงกับใบ้กิน ยืนอึ้งเป็นหุ่น
แล้วค่ำนั้นทินรัตน์ก็จมอยู่กับความทุกข์ความสับสน จนต้องหันหน้าไปพึ่งเหล้า เขาคิดไม่ตกกับปัญหาที่ตัวเองเป็นคนก่อ...ในขณะเดียวกันแคทที่เฝ้ารอเขากลับมากินข้าวตั้งแต่ เย็นก็เริ่มกระสับกระส่ายหนักขึ้นทุกที จนสารภีแอบบ่นอย่างหวั่นใจว่า งานนี้จะวืดจะแห้วซะอีกหรือเปล่าก็ไม่รู้...
ooooooo
(อ่านต่อพรุ่งนี้)