อ่านละครย่อเรื่อง ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน วันที่ 30 กันยายน 2553
บัลแฮ เข้ามารายงานพระนางชอนชู ว่า เมื่อคืนนี้มีเรือพวกหนี่เจินอยู่สองลำ ล่องผ่านแม่น้ำซัลซูแล้วก็ล่องไปจอดอยู่แถวอันบุก
“ที่นั่นไม่มีหน่วยงานทางการทหารอยู่ เลยนี่”
“ออกจากแถวอันบุกแล้ว...พวกมัน ไปที่ไหนกันต่อล่ะ” กัมชัน ถาม
“เรื่องนี้ข้าน้อยก็ไม่แน่ใจขอรับ แต่ได้ส่งคน 2 คน ออกไปสืบเรื่องราวแล้ว เมื่อเราไปถึงที่นั่นคงจะรู้”
“พวกเราจะเดินทางไปต่อยังไงหา” พระ นางชอนชู ตรัสถาม
“เมื่อพวกมันเลือกเดินทางทางน้ำ พวกเราเองก็คงจะต้องเดินทางไปทางน้ำด้วยเหมือนกัน ตอนนี้ กระหม่อมหาเรือได้ลำนึง ที่จะ..พาพวกเราไปอันบุก เมื่อไปถึงที่นั่นแล้ว ค่อยไปหาคนของเจ้า” กัมชัน กล่าว
“ได้ขอรับใต้เท้า”
---@@@---
แฮงซูให้โจซังกุงออกมาหาที่นอกวัง และสั่งให้นางรายงานเรื่องขององค์ชายแคลองทั้งหมดให้กับพวกตนได้รับรู้ โดยโจทูจะเป็นคนที่คอยไปฟังข่าวทุกวัน แต่โจซังกุงบอกว่าไม่ใช่เรื่อง ง่าย วอนซุงสั่งกำชับว่า เรื่องนี้จะปล่อยให้พระสนมรู้เรื่องไม่ได้เด็ดขาด ถ้าหากกล้าให้เรื่องหลุดไปแม้แต่ครึ่งคำ ชีวิตของเจ้ากับนางจะอยู่ในอันตราย
---@@@---
พระเจ้าซองจงตรัสถามโกฮอนว่า ตอน นี้ท่านคังกับพระนางซุงด๊อกบุกไปในพื้นที่พวกหนี่เจินหรือ เมื่อรู้ว่าเป็นความจริง จึงถามถึงจำนวนผู้บาดเจ็บและล้มตาย พร้อมถามถึงจิตใจประชาชนเป็นยังไงบ้าง
“ทำไมเจ้าถึงไม่ตอบข้า...”
“คือ...ท่านอ๋อง ขอพระองค์อย่าได้... สนใจเรื่องนี้เลยพ่ะย่ะค่ะ”
“ตอบข้ามาเดี๋ยวนี้ จิตใจของผู้คนที่ฮวางจูเป็นไงบ้าง”
“เอ่อ..กระ กระหม่อม ไม่กล้าทูลเลยพ่ะย่ะค่ะ โปรดให้อภัยกระหม่อมด้วยเถิด”
“ก็ได้ ไม่ต้องบอกก็ได้ พวกนั้นคงจะด่าว่าข้าเป็นคนทรยศบรรพชน เป็นคนต่ำทราม เฮ้อ..แม้แต่เสด็จย่า ก็คงกำลังโกรธแค้นข้าจากปรโลกสินะ” พระเจ้าซองจง ตรัส
---@@@---
บัลแฮจับคนของเผ่าหนี่กลับมาคนหนึ่ง ที่บอกว่า เห็นเรือของเผ่าหนี่เจินผ่านไปลำนึง แต่เมื่อคังโจเค้นถาม กลับบอกว่าไม่รู้ว่าเรือล่องไปทางไหน แต่ห่างจากไปสองชั่วยาม มีชนเผ่านึงที่น่าจะรู้ คังโจ กัมชัน จึงพากำลังทหารออกไปตามก็พบกับกามุน กัมชันจึงแสดงตัวว่าเป็นชาวโครยอจากฮวางจู สองวันก่อนมีพวกหนี่เจิน กลุ่มหนึ่ง ที่โจมตีวังที่ฮวางจู แล้วมาจับตัวคนของพวกตนไปด้วย แต่กามุนบอกว่าเรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับพวกตน จากนั้นก็พาทั้งหมดไปพบหัวหน้าเผ่า
“ไหนบอกพวกเรามาซิ ว่าใครเป็นคนที่...ไปโจมตีฮวางจู” กัมชัน ถาม
“พวกเราเองก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน” หัวหน้าเผ่า กล่าว
“ไม่ต้องมาโกหกเลย คนที่พาพวกเรามา บอกว่าพวกเจ้ารู้เรื่องนี้อย่างดี ถ้าไม่ใช่ฝีมือพวกเจ้า ก็บอกมาซะ” คังโจ กล่าว
“ข้าคือพระมเหสีของพระเจ้าคยองจง ถ้าพวกท่านช่วยเราตามหาเชลย เราจะขอบคุณท่านอย่างมาก” พระนางชอนชู ตรัส
“แต่..ถ้าหากพวกท่านปฏิเสธ เราคงต้องส่งทัพใหญ่มาโจมตีท่านแทน และชนเผ่าของท่านอาจจะต้องถูกทำลายก็ได้” กัมชัน ขู่
“ถ้าหากเราช่วยท่านได้ ท่านจะรับข้อเสนอสักข้อได้มั้ย” ชียัง ถาม
“ชียัง” หัวหน้าเผ่า เรียก
“ท่านพ่อ เรามีชีวิตแบบนี้ต่อไปไม่ได้ นี่อาจจะเป็นโอกาส”
“มีเงื่อนไขอะไร?” พระนางชอนชู ตรัส
“เรื่องนี้ เอาไว้ช่วยคนของพระมเหสีได้ก่อนค่อยว่ากัน”
“พวกนั้นเป็นใครจะตามหาได้ที่ไหน”
“ถิ่นของพวกมันอยู่ห่างจากสถานที่แห่ง นี้มาก พวกเราเองก็เป็นศัตรูกับมัน มันเป็นพวก ที่ถูกกองทัพชี่ตันขับไล่ลงไปทางใต้” ชียัง กล่าว
---@@@---
พระนางชอนชู คังโจ และกัมชัน ยังไม่แน่ใจในข้อมูลที่ชียังให้ แต่ทั้งหมดตกลงที่จะเชื่อ และติดตามไป แต่พระนางชอนชู ก็รับสั่งให้คอยจับตาดูพวกนี้ลับ ๆ ด้วย ด้านวังอุก ได้มาหาพระมเหสีฮอนจอง
“ไม่เจอกันเสียนานนะ....ท่าน...ท่านจำข้าไม่ได้แล้วเหรอ” วังอุก กล่าว
“ใครว่าล่ะ...ไม่ใช่อย่างนั้น นี่เป็นไปได้ยังไงกันเนี่ย”
“เสียงผีผาเมื่อครู่ไพเราะจริง ๆ ไพเราะกว่าที่ข้าเล่นเองอีก เสียงนั้นเป็นเสียง...ที่พระนางบรรเลงใช่มั้ย”
---@@@---
พระนางชอนชู และพวก ให้ชียังและพวกพาเดินทางมาเพื่อตามหาพวกที่ถูกจับตัวมาระหว่างเดินทางก็ถูกกับดัก จนเกิดการต่อสู้กันขึ้น สุดท้ายก็สามารถช่วยฮยังบีและตัวประกันที่ถูกจับตัวมาได้
“หยุดได้แล้ว” อิลลา กล่าว
“ข้าเป็นหัวหน้าเผ่าเผ่านี้ หยุดโจมตีเราได้แล้ว พวกเราขอยอมแพ้แล้ว” หัวหน้าเผ่า กล่าว
“เจ้าเป็นหัวหน้าเผ่าที่นี่เหรอ?” พระนางชอนชู ตรัสถาม
“ท่านเข้าใจถูกแล้ว”
“แล้วทำไมต้องมาโจมตีวังมองบ๊อก มาแก้แค้นที่เราต่อต้านพวกชนเผ่าหนี่เจินรึไงหา”
“ไม่ใช่หรอก พวกเราแค่ทำไปเพื่อความอยู่รอดของชนเผ่าเท่านั้น”
“หมายความว่ายังไง? ไปโจมตีวังของเชื้อพระวงศ์ แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความอยู่รอดหา”
“เราคิดจะจับพระมเหสีเพื่อเรียกเอาเงินค่าไถ่จากราชสำนักโครยอ”
“ว่าไงนะ” พระนางชอนชู ตรัสถาม
“ข้าเป็นหัวหน้าเผ่า ข้าขอรับผิดชอบเอง ได้โปรดปล่อยคนในเผ่าของข้าไปด้วย เพราะพวกเค้าไม่ได้มีความผิดอะไรเลย”
“อย่าฆ่าตัวตายนะ” คังโจ กล่าว
“อา...”
“เจ้าเป็นอะไรไป” พระนางชอนชู ตรัส
“นายน้อย” อิลลา กล่าวเรียก
---@@@---
พระสนมยอนฮึงทูลพระเจ้าซองจง ให้เสด็จไปเยี่ยมพระมเหสีที่กำลังประชวรอยู่ที่วังหลังบ้าง เมื่อเสด็จไปก็พบกับองค์หญิงซอน ดูแลพระมเหสีมุนด๊อกอยู่ จึงรับสั่งให้ออกไปก่อน
“ขอประทานอภัยเพคะ หม่อมฉันไม่สามารถจะลุกขึ้นมาถวายพระพรได้”
“ไม่เป็นไร เจ้ากินยาที่ทางหมอหลวง จัดเตรียมมาให้จนหมดรึเปล่าหา”
“ไม่มีประโยชน์อีกแล้วเพคะ หม่อมฉันมักจะสร้างความเดือดร้อนให้พระองค์เสมอเลย”
“ข้า..ได้ยินว่าเจ้าอยากพบข้า”
“เพคะ”
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า”
“อนาคตของลูกสาวหม่อมฉันเพคะ”
อ่านละครย่อเรื่อง ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน วันที่ 30 กันยายน 2553
ที่มา เดลินิวส์