อ่านละครย่อเรื่อง ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน วันที่ 29 กันยายน 2553
น่าสงสัยอย่างนั้นรึ” จีแบก ถาม
“พระนางซุงด๊อกขัดรับสั่งของท่านอ๋องมาหลายครั้ง ไปทำสงครามกับพวกหนี่เจิน โดยไม่สนใจว่าเหมาะสมหรือไม่ จะไม่ทำให้พวกหนี่เจินโกรธได้ยังไงกัน อีกอย่างในอดีตตอนที่ พระอัยยิกายังมีพระชนม์ชีพ พระนาง ซุงด๊อกกับฮวางจู...ยังเคยทำท่าจะกระด้างกระเดื่อง อีกต่างหาก”
“อะไรกัน ตอนนี้วังมองบ๊อกกำลังเป็นเป้าโจมตี ทำไมต้องมาพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวด้วย” จีแบก กล่าว
“เพราะว่าข้าสงสัยว่าพวกเขาอาจจะอาศัยเรื่องนี้ เพื่อจะก่อตั้งกองกำลังส่วนตัวขึ้นมาใหม่ โดยมีจุดประสงค์แอบแฝงยังไงล่ะ”
“ใช่พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง กระหม่อมไม่ สามารถคาดเดาได้เลยว่าพวกหนี่เจิน จะมีความกล้าบุกเข้ามาในวังของพระอัยยิกาได้อย่างไร ไม่น่าเป็นไปได้พ่ะย่ะค่ะ” ซิมอูน กล่าว
“นี่พวกเจ้าพูดเหลวไหลอะไรกันเนี่ยตอนนี้วังมองบ๊อกถูกโจมตีอยู่ พวกเจ้ารู้บ้างรึเปล่า”
“ฝ่าบาท วังมองบ๊อก เป็นสถานที่ที่พระองค์ประสูติ และเติบโตมานะพ่ะย่ะค่ะ ขอพระองค์ทรงใคร่ครวญให้ดีด้วยพ่ะย่ะค่ะ” กัมชัน ทูล
“แต่ว่าท่านอ๋อง แม้ว่าวังมองบ๊อกจะเป็นสถานที่ประสูติของพระองค์ก็จริง แต่ก่อนที่จะทำเรื่องราวให้กระจ่างนั้น การส่งทหารไปเป็นการไม่เหมาะสมอย่างยิ่งพ่ะย่ะค่ะ” ชอยรัง ทูล
“มันก็จริง แต่ว่า...ตอนนี้น้องสาวข้าเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ จะให้ข้านั่งเฉยได้ยังไง ข้าจะให้ท่านคังกัมชัน เดินทางไปยังฮวางจู เพื่อไปตรวจสอบเรื่องนี้มาให้ชัดเจน” พระเจ้าซองจง ตรัส
“พ่ะย่ะค่ะ ท่านอ๋อง”
---@@@---
เมื่อพระนางชอนชู มาถึงวังมองบ๊อก ซอลฮวาก็รายงานเรื่องที่เกิดขึ้น มีคนเสียชีวิตทั้งหมด 20 คน มีคนบาดเจ็บอีก 40 กว่าคน อีก 15 คนถูกจับเป็นเชลย และสามารถฆ่าผู้บุกรุกไปได้ 20 คน
“มันจับฮยังบีไป ที่ฮยังบีต้องถูกจับ ก็เพราะว่านางต้องการปกป้องข้า” ฮวางโบซอล กล่าวทูล
“ไม่ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ ฮยังบีไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา เมื่อก่อนนางเคยลำบากมายิ่งกว่านี้ นางคงไม่เป็นไรพ่ะย่ะค่ะ ไม่เป็นไร” คังโจ กล่าวทูล
“พระมเหสี ท่านคังกัมชันมาเพคะ” แม่นมยูน เข้ามาทูล
เมื่อคังกัมชัน มาถึงก็รายงานพระนางชอนชู ว่าพวกขุนนาง หาว่าพระนางเป็นคนก่อเรื่องขึ้น
“ทำไมถึงเกิดเรื่องแบบนี้ได้ ท่านอ๋องลืมแล้วเหรอ ว่าที่นี่คือที่ประสูติของพระองค์ ตอนนี้คนที่เคยดูแลเค้ามาตั้งแต่เล็กตายไป ยังมาพูดแบบนี้”
“ท่านอ๋องต้องการให้กระหม่อมเดินทางมาเพื่อสืบหาความจริง เมื่อไหร่ที่ราชสำนัก ตรวจสอบเรื่องเสร็จ ก็จะส่งทหารมา เพื่อช่วยในการตามจับคนร้ายพ่ะย่ะค่ะ”
“ไปบอกเค้าว่าข้าไม่ต้องการ”
“พระมเหสี”
“ถ้ามัวรอให้เค้ามาทำการตรวจสอบ คนของเราอาจถูกฆ่าหมดก็ได้ กลับไปบอกท่านอ๋องของท่าน ว่าพวกเราไม่ต้องการความช่วยเหลือจากเค้า”
“พระมเหสี แต่พวกเราไม่ได้มีกำลังทหารมากขนาดนั้นพ่ะย่ะค่ะ ตอนนี้บาดเจ็บกันไปหลายคน และอีกหลายคนถูกจับตัวไป แถมถูกขังที่ไหนเราก็ไม่รู้” คังโจ ทูล
“ใช่พ่ะย่ะค่ะ ครูฝึกคังพูดถูก เขตพื้นที่ที่พวกหนี่เจินทำการยึดครองอยู่ มันกว้างเกินกว่าที่จะตามหาได้ง่าย ๆ นะพระมเหสี” กัมชัน ทูล
“ก็เพราะพื้นที่ของพวกหนี่เจิน กว้าง จนหาไม่ได้ง่าย ๆ ทางราชสำนักก็เลยไม่ยอมส่งทหารมาช่วย อีกอย่างถ้าต้องออกไปตาม หาหลายกันหลายอาทิตย์ ถ้ายังรอต่อไปอีกพวกฮยังบีอาจจะตายกันหมดก่อนก็เป็นไปได้ ข้าพูดผิดรึเปล่า”
“เฮ้อ...”
“เอาคำพูดข้าไปบอกกับท่านอ๋อง ว่าถ้าหากตอนนั้นพระองค์ไม่สั่งปลดทหารรักษาการณ์ที่นี่ ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น อีกอย่าง ถ้าหากประเทศเราใช้ไม้แข็งกับพวกหนี่เจินแต่แรก พวกนั้นคงไม่กล้าโจมตีวังมองบ๊อกแบบนี้ ดังนั้น กลับไปทูลกับพระองค์ว่า ไม่ต้องมายุ่งเกี่ยวกับเรื่องของฮวางจู ไปนั่งถกแนวความคิดปรัชญา กับพวกขุนนางกลุ่มชิลลาต่อไปให้พอเถอะ”
“กระหม่อม จะกลับไปพร้อมกับพระองค์ พ่ะย่ะค่ะ”
“ท่านคัง จะยังไม่กลับราชสำนักเหรอ” คังโจ ถาม
“ข้าอยากกลับไปพร้อมพระมเหสี ถ้าหากท่านคิดจะออกไปตาม หาร่องรอยของพวกหนี่เจินจริงละก็ ท่านก็ต้องมีคนคุ้นเคยกับพวกหนี่เจินอย่างข้า”กัมชัน กล่าว
---@@@---
ซอฮุย เชิญเหล่าขุนนางมาประชุม
“ข้าเชิญทุกคนมาเพื่อจะมาหารือเรื่อง วังมองบ๊อกถูกโจมตีโดยพวกชนเผ่าหนี่เจิน ว่าควรทำไง ข้าเกรงว่าท่านอ๋องอาจจะ...ไม่ค่อยให้ความสำคัญ เพราะมีความขัดแย้งอยู่กับพระนางซุงด๊อกอยู่ เช่นนี้อาจจะทำให้เกิดความเสียหายขึ้นอย่างใหญ่หลวงต่อบ้านเมืองก็ได้”
“แต่ว่าท่านอ๋องก็ได้ส่งท่านคังกัมชันไป ทำการตรวจสอบแล้วนี่นา” อินคอง กล่าว
“แต่แค่นี้น่าจะยังไม่พอ พักนี้ พวกหนี่เจินได้มารุกรานคนของเราหลายสิบครั้ง และปฏิเสธไม่ได้เลยว่าแต่ละครั้ง ท่าทีของทางเราก็ไม่กระตือรือร้นซักเท่าไหร่ แล้วเมื่อสามปีก่อน หน้านี้ ก็มีการประกาศกฎหมายที่สั่งให้พวกทหารกลับไปทำไร่ทำนากันเกือบหมด แทบจะเป็นการสลายกำลังกองทัพที่เรามีอยู่เลยนะ” จีแบก กล่าว
“แต่แบบนี้ มันก็ทำให้ประชาชนต่างมีอาหารเพิ่มขึ้น รู้สึกดีใจกันถ้วนหน้านี่” เอินคง กล่าว
“เรื่องนั้นมันก็จริงอยู่ แต่เราไม่มีนโยบาย ที่มารองรับสถานการณ์ฉุกเฉินเลย ถ้าหากวันไหนเกิดเรื่องร้ายแรงขึ้นมา พวกเราก็อาจถูกโจมตีได้อย่างง่ายดาย” คอมอึย กล่าว
“แต่ว่าท่านอ๋อง เป็นคนที่รังเกียจ การใช้กำลังและความรุนแรงอย่างยิ่ง เป้าหมายของพระองค์อยู่ที่การนำมาซึ่งชีวิตที่สงบสุขได้ ดังนั้น ข้าคิดว่าพวกเราอย่ามาหารือกันเรื่องทำสงคราม อีกเลย” ยังยู กล่าว
---@@@---
พระนางซองจง คังโจ และกัมชัน วิเคราะห์ว่าพวกหนี่เจินที่มาคงไม่ใช่พวกโจรหนี่เจินธรรมดา น่าจะเดินทางมาด้วยเส้นทางน้ำ เพราะทางบก ไม่มีทางพากันมาได้เยอะ คังโจ เสนอให้ลองไปดูที่ท่าเรือแพซูก่อน กัมชัน จึงบอกให้ซอลฮวา กลับไปที่ที่ราชสำนักแล้วกราบทูลท่านอ๋องก่อน ส่วนตนจะอยู่ เพื่อจับกุมตัวพวกโจรก่อน
---@@@---
พระมเหสีฮยังบีถูกจับตัวมา ถูกโจรหนี่เจิน สอบสวนว่านางเป็นพระมเหสีของพระราชาคยองจงใช่หรือไม่ ระหว่างนั้นลูกน้องโจร ก็เข้ามาบอกว่า คนที่ถูกจับตัวมาไม่ใช่พระมเหสี หลังจากเอาไปเทียบกับรูปวาดแล้ว พบว่าไม่ใช่...พระมเหสี แต่ว่าเป็นนางกำนัล เรื่องนี้ทำให้หัวหน้าเผ่าไม่พอใจอย่างมาก เพราะทำให้ความพยายามสามปีสูญเปล่า อิลลา เสนอให้ฆ่าพวกนางทิ้งแล้วยกเลิกภารกิจ แต่ชียังไม่เห็นด้วย เพราะเดาว่า พวกนั้นจะต้องมาตามเชลย เหล่านี้ ให้อดทนรอกันอีกหน่อย ถ้าไม่มาค่อยฆ่าเชลยทั้งหมดทิ้ง
---@@@---
อ่านละครย่อเรื่อง ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน วันที่ 29 กันยายน 2553
ที่มา เดลินิวส์