อ่านละครย่อเรื่อง ชอนชู หัวใจเพื่อแผ่นดิน วันที่ 28 กันยายน 2553
“กระหม่อม..จำไม่ได้พ่ะย่ะค่ะ”
“นั่นสิ เห็นแม่ครั้งสุดท้ายก็ 3 ปีแล้ว ตอนนี้เจ้าหิวรึเปล่าหา ไหนบอกแม่สิ แล้วเจ้า.. อยากจะกินอะไรรึเปล่า บอกกับแม่มาได้เลยนะ”
“หม่อมฉัน ชอบอาหารที่พระสนมยอนฮึงจัดเตรียมไว้ให้ ..อยู่แล้วพ่ะย่ะค่ะ”
“ไม่เป็นไร ไหนลองชุดดูหน่อย นี่เป็นชุดที่แม่ตัดเย็บให้เองกับมือ”
“โอ๊ย..”
“แม่ แม่ขอโทษนะ แม่ไม่รู้ขนาดตัวของลูก คงจะเล็กเกินไปมั้ง”
“ท่านอ๋องเสด็จมาพ่ะย่ะค่ะ”
“วังซง ออกไปข้างนอกก่อน” พระเจ้าซองจง ตรัส
“ท่านอ๋อง หม่อมฉันไม่ได้เจอลูก 3 ปีแล้วนะ”
“รีบออกไปเร็วเข้าสิ”
“พะ..พ่ะย่ะค่ะท่านอ๋อง” วังซง กล่าวทูล
---@@@---
พระเจ้าซองจง รับสั่งให้พระนางชอนชู กลับไป
“หึ 3 ปีแล้วนะ 3 ปีแล้วที่หม่อมฉันไม่เจอลูก ตอนแรกพระองค์บอกว่าให้เจอหน้าทุก 3 เดือน แล้วกลายเป็น 6 เดือน หนึ่งปี แล้วกลายเป็น 2 ปี แล้วก็ 3 ปีในที่สุด เพิ่งเจอลูกในรอบ 3 ปี ยังจะทรงขับไล่อีกเหรอ”
“พรุ่งนี้ ในพิธีสถาปนาเจ้าจะได้เจอวังซง ดังนั้นตอนนี้เจ้าต้องออกไปก่อน”
“ไม่ใช่รัชทายาท แถมไม่ได้เป็นองค์ชายแห่งฮวางจู แต่กลับเป็นองค์ชายแห่งแคลองงั้นเหรอ ทำไมไม่แต่งตั้ง ในนามฮวางจูของเสด็จย่าเราล่ะ ทำไมถึงได้ตั้งชื่อด้วยเขตพื้นที่ของกลุ่มชิลลา”
“แล้วมันต่างกันตรงไหนล่ะ บรรพชนรวม 3 อาณาจักรมา 60 ปีแล้วนะ ตอนนี้ไม่ มีแผ่นดินของชิลลาอีกต่อไป จะพื้นที่ชิลลา ฮวางจูก็เป็นพื้นที่ของโครยอ เหมือนกันทั้งนั้นแหละ”
“ถ้างั้นทำไมถึงทอดทิ้งดินแดนทางเหนือ แล้วให้ความสำคัญกับชิลลานักล่ะ”
“นี่แหละคือ สาเหตุที่ข้าต้องเรียกให้เจ้ามาเข้าเฝ้า คังกัมชันบอกกับเจ้าแล้วใช่มั้ย ว่าให้เจ้าอยู่เฉย ๆ ในฐานะมเหสีราชาองค์ก่อน ถ้าหากเจ้ายังก่อเรื่องวุ่นวายในทางเหนือ ยังทำสงครามกับหนี่เจินอีกข้าจะไม่ปล่อยเจ้าแน่”
“ก่อความวุ่นวายงั้นเหรอ ก็เพราะท่าน อ๋องทำเหมือนคนตาบอด ไม่สนใจชาวบ้านที่ ถูกเผาบ้าน ถูกปล้นชิงแถมยังต้องถูกฆ่านั่น ทิ้งประชาชนกับดินแดน แล้วเอาแต่ไปหมกมุ่นอยู่กับพวกขุนนางฉ้อฉลพวกนั้น”
“นี่ไม่ใช่เรื่องที่เจ้าต้องมายุ่ง ผู้หญิงอย่างเจ้าจะไปรู้เรื่องอะไรกัน”
“มีอะไรที่หม่อมฉันไม่รู้บ้างล่ะ”
“สงครามระหว่างต้าซ่งกับชี่ตันได้สงบเป็นเวลา 2 ปีแล้ว ในช่วงก่อน ราชสำนักซ่งได้ร้องขอทหารและเสบียงจากประเทศเรา แต่เราปฏิเสธไปว่าขาดกำลังและเสบียง แต่เจ้ากลับไปสู้รบกับพวกหนี่เจินแบบนี้ คิดดูสิว่า การอยู่ระหว่างสองประเทศใหญ่ควรจะทำตัวยังไง”
“ด้วยเหตุผลนี้พระองค์ก็เลยสลายกองกำลังทหารแล้วก็วางอาวุธทิ้งเหรอ พระองค์ควรระดมกำลังทหาร สร้างกองทัพให้แข็งแกร่งจนไม่มีใครกล้าที่จะรุกราน พวกนั้นไม่ได้เข้มแข็งกว่าประเทศเราหรอก”
“เลิกพูดได้แล้ว ต่อให้เจ้ามีชีวิตอยู่เพื่อการทำสงคราม แต่ข้าก็ไม่อยากได้ยินเจ้าพูดเรื่องนี้แล้ว เจ้าจงกลับไปอยู่ฮวางจูอย่างผู้หญิงคนนึงดีกว่า”
“ไม่ได้ หม่อมฉันไม่มีวันทำแบบนั้น”
“นี่เจ้ากล้าขัดโองการของข้าอย่างนั้นรึ”
“ก็เฉพาะโองการที่ไม่เอาไหน” พระนาง ชอนชู ตรัส
“ถ้าเจ้ายังยืนยันจะทำแบบนั้น เจ้าก็ต้องรับผลเอาเอง”
“ทำไม พระองค์จะสั่งคุมขังหม่อมฉันงั้นรึ”
“ถ้าเจ้ายังขัดขืนต่อไป เจ้าจะไม่ได้เจอวังซงอีก เชื่อฟังข้าดีกว่า ตอนนี้ข้าเป็นอ๋องนะ เจ้าอย่าเพิ่งลืมสิ” พระเจ้าซองจง ตรัส แล้ว พระนางชอนชู ร้องไห้
“พระมเหสี” คังโจ ทูล
“ไม่เป็นไร ข้าไม่ได้ร้องไห้ ต้องไม่ร้อง ข้าควรจะไปเยี่ยมพระมเหสีซะหน่อย อุตส่าห์ได้เข้ามาในวังหลวงทั้งที” พระนางชอนชูตรัส แล้วไปเข้าเฝ้าพระมเหสีมุนด๊อก
---@@@---
จูจอง เข้ามาเกี้ยวพาราสี ยูนซังกุง โดยนำสิ่งของมามอบให้พร้อมบอกความรู้สึกที่มีต่อนาง แต่ระหว่างนั้นได้มีพวกหนี่เจินแอบลอบเข้ามาในวังจับตัวพระมเหสีฮยังบี กับคนจากวังมองบ๊อกไป
---@@@---
กามุน กลับมารายงานชียังว่าได้ทำภารกิจสำเร็จจับตัวพระมเหสีมา พร้อมกับทิ้งหลักฐานไว้แล้ว ด้านจูจองกลับมารายงานพระนางชอนชู ที่กำลังจะเสด็จไปร่วมงานพิธีสถาปนารัชทายาท
“เกิดเรื่อง...แล้วพระมเหสี....”
“ท่านพ่อบ้านอีก เกิดเรื่องอะไรขึ้น ทำไม ท่านถึงบาดเจ็บล่ะ” คังโจ ถาม
“เกิดเรื่องใหญ่พ่ะย่ะค่ะ วังมองบ๊อกถูกพวกโจรชั่ว บุกเข้ามาโจมตีถึงในวังพ่ะย่ะค่ะ..”
“เจ้าว่าไงนะ” พระนางชอนชู ตรัสถาม
---@@@---
ตอนที่ 10....
พระนางชอนชูรีบถามถึงฮวางโบซอล ว่าเป็นอย่างไรถูกจับตัวไปด้วยหรือไม่ จูจองทูลว่า ตนเองรีบหนีออกมาก่อนจึงยังไม่ทันได้ตรวจสอบ คังโจจึงทูลเสนอให้พระนางชอนชู เข้าวังไปงานสถาปนาองค์ชาย ส่วนเรื่องที่วังมองบ๊อก ตนเองจะเป็นคนไปจัดการเอง
---@@@---
ที่วังหลวง พระเจ้าซองจงประกาศในพิธีสถาปนาองค์ชาย
“วังซงโอรสพระนางซุงด๊อก ผู้เป็นพระนัดดาพระเจ้าซองจง ในขณะที่กำลังเจริญชันษา มีคุณธรรม ที่ไม่เคยด่างพร้อย อีกทั้งเป็นผู้ที่มุ่งมั่น ฝักใฝ่ในการศึกษาอย่างยิ่ง วันนี้จึงมีพิธีสถาปนาเป็นองค์ชายแห่งแคลอง จงเห็นบ้านเมืองสำคัญกว่าครอบครัวของตนเอง เคารพกฎเกณฑ์สำคัญระหว่างผู้ปกครองกับ ขุนนาง เคารพในคำสอนแห่งจารีตประเพณี จงปฏิบัติ และรักษาเอาไว้”
---@@@---
คังโจ รีบเดินทางไปวังมองบ๊อก ในขณะที่กำลังเดินทาง พระนางชอนชู ก็ควบม้า ตามมาทัน ตรัสกับคังโจว่า นางยังมีโอกาสได้พบลูก แต่เรื่องวังมองบ๊อกถูกโจมตีไม่ใช่เรื่องธรรมดา จากนั้นทั้งสองจึงรีบเดินทางต่อไปทันที
---@@@---
พระเจ้าซองจง ตกพระทัยเมื่อรู้ว่าวังมองบ๊อกถูกคนมาโจมตี รับสั่งให้กัมชันอธิบายว่าเป็นฝีมือพวกไหน
“ตอนนี้ ยังสืบไม่ได้พะย่ะค่ะ แต่ดูจากลักษณะภายนอกแล้ว น่าจะเป็นพวก หนี่เจินพะย่ะค่ะ เรื่องนี้ ทำให้พระนางซุงด๊อกไม่อาจ... มาเข้าร่วมพิธีสถาปนา เพราะต้องเสด็จกลับฮวางจูในทันที”
“ท่านอ๋อง เรื่องนี้ถือว่าร้ายแรงมาก พวกเราจะต้องรีบส่งทหารไปจับกุมคนร้ายและก็ช่วยเหลือตัวประกันออกมาพะย่ะค่ะ เราคงจำเป็นต้องให้ความสำคัญกับเรื่องของการรับมือเผ่าหนี่เจินให้มากขึ้น” ซอฮุย ทูล
“ใช่พะย่ะค่ะท่านอ๋อง ก่อนหน้านี้เผ่าหนี่เจิน ได้โจมตีประชาชนของเรามาหลายครั้ง ตอนนี้พวกมันถึงกับกล้าบุกรุกเข้าประเทศเรา และโจมตีวังของเชื้อพระวงศ์แล้วพะย่ะค่ะ พวก เราจำเป็นต้องรีบจัดการโดยด่วน” คอมอึย ทูล
“ท่านอ๋อง แม้ว่าเรื่องนี้อาจจะดูเป็น เรื่องที่ร้ายแรงมากก็จริง แต่กระหม่อมคงต้อง กราบทูลว่ามันเกิดขึ้นมาจากพระนางซุงด๊อกเอง กระหม่อมยังคิดว่าพระนางน่าสงสัยอีกด้วย” ชอยซอม ทูล
ที่มา เดลินิวส์