@^@..อ่านละครย่อเรื่องเชลยศักดิ์ ตอนที่ 7
ตอนที่ 7 (ต่อจากวานนี้)
วันนี้มีจดหมายจากสวามิภักดิ์ราชส่งถึงโยธินมาถึงม่อนผาหลวง อติศักดิ์เห็นจดหมายเขาเปิดอ่านอย่างถือวิสาสะว่าโยธินเป็นเชลย อ่านแล้วยิ้มหยันก่อนถือจดหมายลุกเดินไปที่ทับหน้า
ไปถึงเห็นโยธินแกะตุ๊กตาไม้ทหารเสร็จวางบนโต๊ะพอดี เขาเห็นท่าทางอติศักดิ์แล้วรู้ว่าไม่มาดีแน่ อติศักดิ์ทำทีทักทายว่าไม่ได้มาเยี่ยมเยียนอยู่สบายดีหรือ เป็นเชลยแค่ปีเดียวเดี๋ยวก็ผ่านพ้นแล้ว
"คุณชายคงไม่ได้มาที่นี่เพียงเพื่อให้กำลังใจผมหรอกมังครับ ต้องการสั่งให้ผมทำอะไรอีกละก็เชิญสั่งมาได้เลย"
"คุณก็เห็นผมเป็นเจ้านายที่โหดร้ายไปได้ ผมเห็นคุณทำงานหนักเพื่อม่อนผาหลวงทุกวัน ก็ควรให้เวลาคุณได้พักหายใจหายคอบ้าง และควรได้รับสิ่งที่ทำให้คุณมีกำลังใจที่จะมีชีวิตอยู่ที่นี่ต่อไป"
อติศักดิ์ส่งจดหมายให้ บอกว่านี่คือจดหมายจากคุณพ่อของเขา โยธินดีใจมากแต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นจดหมายถูกเปิดแล้ว ถามอย่างไม่พอใจว่า
"คุณชายเปิดจดหมายของผมอ่านก่อนแล้ว"
"เชลยก็ไม่ต่างกับนักโทษในเรือนจำ ความผิดของอัศวรัชที่ทำกับสันตติวงศ์ สมควรจะได้รับโทษหนักกว่านี้ ควรถูกกักขังไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันด้วยซ้ำ ผมเมตตาคุณถึงขนาดนี้แล้ว คุณจะไม่ขอบคุณผมสักหน่อยหรือคุณโยธิน"
"ขอบคุณครับ คุณชาย" โยธินกัดฟันกลั้นใจ เอ่ยท่ามกลางเสียงหัวเราะอย่างสะใจของอติศักดิ์
ooooooo
โยธินรีบเปิดจดหมายอ่านอย่างมีความสุข...
"โยธินลูกรักของพ่อ พ่อดีใจมากที่ได้รับจดหมายของลูก แต่ยังไงพ่อก็อดเสียใจไม่ได้ที่ลูกต้องมาชดใช้กรรมที่ลูกไม่ได้มีส่วนรู้เห็นด้วย ขอให้ลูกเข้มแข็งและอดทนเพื่ออัศวรัชของเรานะลูก พ่อเชื่อว่าคุณงามความดีที่ลูกสร้างสมมา จะทำให้ลูกรอดพ้นจากภัยอันตรายทั้งหลายทั้งปวง แม้ศัตรูที่ปองร้ายก็ทำอะไรลูกของพ่อไม่ได้"
โยธินมองลายมือพ่ออย่างสะเทือนใจที่เห็นว่าพ่อต้องพยายามในการเขียนอย่างมาก
"ลูกไม่ต้องเป็นห่วงพ่อ ตอนนี้พ่อสบายดี แข็งแรงขึ้นมากแล้ว ส่วนบริษัทของเราก็ดำเนินกิจการด้วยดี ทั้งนี้เป็นเพราะความเสียสละอันใหญ่หลวงของลูก พ่อไม่รู้จะทำอย่างไรจึงจะชดเชยสิ่งที่ลูกต้องสูญเสียไป ลูกต้องสูญเสียอิสรภาพ ต้องถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม ต้องจากคนที่ลูกรัก พ่ออยากจะช่วยอะไรลูกได้บ้าง ตอนนี้พ่อคงได้แต่สวดมนต์ภาวนาขอพรสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้คุ้มครองลูก ขอให้ลูกกลับมาอย่างปลอดภัย...."
โยธินอ่านจดหมายด้วยความตื้นตันใจ อ่านแล้ว...อ่านอีก...
ooooooo
ที่กรุงเทพฯ เช้านี้ภิรมยามาหาสวามิภักดิ์ราชที่กำลังดูรูปถ่ายของโยธินน้ำตาคลออยู่ พอภิรมยาเข้ามา สวามิภักดิ์ราชรีบเปลี่ยนอิริยาบถเช็ดน้ำตาอย่างเร็ว แต่ภิรมยาก็ยังทันเห็น
ภิรมยาถามว่าตนคิดถึงโยธินเหลือเกิน เมื่อไรเขาจะกลับมา สวามิภักดิ์ราชอึกอักอ้ำอึ้งจำต้องปดว่าคงจะกลับมาเร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ ตนหวังอยู่ว่าเขาจะหาโอกาสกลับมาเยี่ยมบ้านบ้าง
"โยธินเขาไปทำงานอะไรให้คุณพ่อกันแน่คะ ถึงดูเหมือนจะกลับมาไม่ได้ง่ายๆ" เมื่อสวามิภักดิ์ราชบอกว่าเป็นงานเดินเรือของบริษัทตน เธอถามอย่างอยากรู้ว่า "เป็นงานสำคัญมากใช่ไหมคะ คุณพ่อถึงต้องให้โยธินไปเอง บริษัทคุณพ่อมีปัญหาอะไรหรือเปล่าคะ เออ...ภิรมยาหมายถึง..."
สวามิภักดิ์ราชเริ่มเอะใจ บอกว่าบริษัทไม่มีปัญหาอะไรเลย รายได้เพิ่มขึ้นทุกเดือน ตั้งแต่ตนไม่สบายมีคนมาติดต่อขอซื้อบริษัทอยู่เรื่อย ฟังแล้วภิรมยาแอบโล่งใจ ผสมโรงพูดไปว่า
"ภิรมยาก็คิดว่าบริษัทของคุณพ่อต้องไปได้ด้วยดี ยิ่งโยธินมาช่วยงานคุณพ่อเต็มตัวอย่างนี้ ถ้าหาใครไปทำงานแทนโยธินได้ก็จะดีมากเลยค่ะ ภิรมยาเป็นห่วงว่าโยธินจะทำงานหนักเกินไปน่ะค่ะ"
"ถ้ามีคนอื่นไปทำงานแทนโยธินได้ พ่อก็ส่งไปนานแล้วล่ะหนู แต่งานนี้...มีโยธินเพียงคนเดียวที่จะช่วยพ่อได้..."
สวามิภักดิ์ราชพูดด้วยสีหน้าทั้งหนักใจและเป็นห่วงโยธิน ภิรมยาได้แต่มองด้วยความไม่เข้าใจ
ooooooo
หลังจากตกม้าจนแขนหายดีแล้ว อติศักดิ์จะไปขี่ม้าอีก อลิสาเป็นห่วง เขาเลยท้าน้องมาแข่งกันดูไหม อลิสาพูดอย่างยอมแพ้ว่า "ยังไงเจ้าสีหมอกก็สู้เจ้าฟ้าลั่น ไม่ได้"
"มันไม่เกี่ยวกับม้าซะหน่อย มันอยู่ที่คนขี่ต่างหาก ก็ดูคราวที่พี่ขี่ม้าแข่งกับนายโยธินสิ เจ้าฟ้าลั่นยังพลาดท่าให้เจ้าม้าปลายแถวที่นายโยธินขี่เลย"
อลิสาติงพี่ชายงอนๆว่าจะเป็นอานนท์ไปอีกคนแล้วถึงได้ชื่นชมนายโยธินนัก ถึงนายนั่นจะเก่ง แต่พี่ชายเก่งกว่าเป็นไหนๆ อติศักดิ์ฟังแล้วหัวเราะบอกน้องว่า
"มันก็ถูกของน้องหญิงนะ ใครจะเก่งไปกว่าพี่ชายของน้องได้ล่ะ" พูดแล้วจูงฟ้าลั่นที่หนานเมืองจูงมาให้ แต่เจ้าฟ้าลั่นดื้อไม่ยอมให้จูงง่ายๆ ทำให้อติศักดิ์ต้องถอยออกมา
เจ้าฟ้าลั่นพยศหนักสะบัดหัวอย่างแรงแล้วสะบัดหลุดจากหนานเมืองห้อเตลิดไป หนานเมืองวิ่งตามไปอย่างตกใจ อติศักดิ์ตะโกนให้หนานเมืองจับมันไว้ให้ได้
อลิสาเสนอพี่ชายไว้วันหลังค่อยขี่ดีกว่า เพราะวันนี้ดูเจ้าฟ้าลั่นพยศมาก รอให้มันสงบก่อนดีกว่า
"ปกติมันไม่เคยพยศกับพี่เลยนี่นา มันเป็นอะไรของมัน" อติศักดิ์มองฟ้าลั่นที่เตลิดไปอย่างกังวล
ooooooo
อลิสาไปที่ทับหน้าพูดประชดโยธินที่อ่านจดหมายของพ่ออยู่ครั้งแล้วครั้งเล่าอย่างมีความสุขว่า ท่าทางมีความสุขมาก งานที่คอกม้าเสร็จเรียบร้อยแล้วหรือ พอโยธินบอกว่าตนทำเสร็จเรียบร้อยแล้ว อลิสาก็หาเรื่องทันทีว่า
"ทำงานเสร็จเรียบร้อย นายรู้หรือเปล่าว่าเกิดอะไรขึ้นกับเจ้าฟ้าลั่น อยู่ๆมันก็เกิดอาละวาดไม่ยอมให้พี่ชายขี่ วิ่งเตลิดหนีออกไป หนานเมืองตามจับตัวมันอยู่ แต่นายกลับมานั่งทำตัวไร้ประโยชน์อยู่ทางนี้"
อ่านละครย่อเรื่องเชลยศักดิ์ ตอนที่ 7