@^@..อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 14
อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 14
แต่เมื่อเดินมาถึงลานจอดรถหน้าร้าน ตะวันถามว่าจะกลับบ้านแล้วหรือ เขาเงียบไป เธอดักคอว่าเงียบอย่างนี้แปลว่าอะไร ครั้นเขาถามว่าเธออยากไปไหนอีก ตะวันถามอ้อนๆว่า
"ค่ะ ฟ้าอยากไปฟังเพลง...ได้ไหมคะ"
เห็นท่าทางนิ่งคิดของภากร ตะวันนึกสนุกถามหยอกว่ากำลังประเมินสถานการณ์หรือประเมินคน เขาตอบว่าทั้งสองอย่าง แต่พอเธอถามว่าแล้วประเมินว่าอย่างไรบ้าง เขาเล่นลิ้นว่า
"คงยังบอกตอนนี้ไม่ได้หรอกครับ" พูดแล้วผายมือพาเธอเดินไปขึ้นรถ
ภากรพาตะวันไปที่ผับบรรยากาศค่อนข้างคึกคัก เธอถามว่าเขามาเที่ยวที่นี่บ่อยหรือ เขาส่ายหน้าบอกว่านานๆมาทีพอเธอถามว่าไม่ชอบเที่ยวกลางคืนหรือ เขากลับย้อนบอกว่า
"ถ้าฟ้าเจอตะวันลองถามเขาซิ"
"ฟ้าไม่รู้จักผู้หญิงคนนั้นแล้วจะให้ฟ้าไปถามที่ไหนล่ะคะ" ตะวันทำไขสือ พอดีพนักงานเดินมาถามว่าจะดื่มอะไรดี ตะวันให้ภากรสั่งแทนแล้วขอตัวไปเข้าห้องน้ำก่อน
ooooooo
ที่ประตูเข้าผับนี่เอง ภัทรมนกับเพื่อนสองสามคนกำลังเข้ามา ภัทรมนเหลือบเห็นภากรนั่งอยู่คนเดียวกับบ๋อย เธอขอแยกตัวจากเพื่อนประเดี๋ยวแล้วตรงรี่ไปหาภากรทันที ถามว่ามาเที่ยวคนเดียวหรือ คงเหงาแย่แล้วขอนั่งเป็นเพื่อน ทั้งยังเปิดทางว่าคราวหลังถ้าจะมาเที่ยวอีกโทร.ชวนตนได้ ตนยินดีเป็นเพื่อน
ภากรเชิญเธอนั่งแต่บอกว่าตนไม่ได้มาคนเดียว ภัทรมนซักทันทีว่ามากับผู้หญิงหรือผู้ชาย พอเขาบอกว่าผู้หญิง คราวนี้เธอยิ่งออกอาการมองหาพลางถามว่า "แล้วอยู่ไหนคะ"
"ห้องน้ำครับ" ภากรตอบผ่านๆอย่างไม่สนใจ
ปรากฏว่าตะวันไปสร้างวีรกรรมไว้ที่หน้าห้องน้ำ เมื่อเธอช่วยกอบกุลเด็กเสิร์ฟสาวที่ถูกคนเมาสองคนลวนลาม คนหนึ่งถูกเตะเสยคางหงายตึง อีกคนถูกเตะผ่าหมากตัวงอกุมเป้าหน้าเขียว
กอบกุลกับหญิงสาวอีกคนวิ่งหนีเข้าไปในห้องน้ำ เมื่อตะวันเข้าไป กอบกุลยกมือไหว้ขอบคุณเธอ ตะวันเตือนว่าต่อไปต้องระวังตัวหน่อยทำงานอย่างนี้มันเสี่ยง กอบกุลตอบตามตรงว่าไม่รู้จะทำอย่างไรเพราะตนไม่มีทางเลือก บอกตะวันด้วยความสำนึกบุญคุณว่า มีอะไรให้ตนรับใช้ให้บอกได้เลย
ตะวันพยักหน้าเดินออกไปเห็นภากรที่ลุกจากโต๊ะมาดูเธอเพราะเห็นหายนานเกินไป ตะวันรีบปรับตัวเองให้กลายเป็นฟ้าในพริบตา ในขณะที่ภากรก็มองเธออย่างพินิจพิจารณา
ระหว่างกลับมาที่โต๊ะ ภากรถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตะวันพูดอย่างเห็นเป็นเรื่องเล็กว่าไม่มีอะไร เป็นคนเมาแต่ รปภ.มาเอาตัวออกไปแล้ว เขาถามว่าเธอช่วยผู้หญิงคนนั้นใช่ไหม เธอตอบสั้นๆว่านิดหน่อยค่ะ
พอดีกลับมาถึงโต๊ะ ภัทรมนจ้องมองอย่างชิงชังคาดไม่ถึง จิกถามว่า
"ยายฟ้า...นี่เธอมากับพี่กรเรอะ" ตะวันตอบหน้าตาเฉยว่าก็เห็นอยู่แล้วยังจะถามอีกหรือ ภัทรมนเลยหันไปต่อว่าภากร "พี่กร พาน้องสะใภ้มาเที่ยวผับเหรอคะ แล้วคุณคินทราบรึเปล่าคะเนี่ย"
"มันเป็นเรื่องในครอบครัวจะรู้ไปทำไมไม่ทราบ" ตะวันชิงตอบแทนแล้วหันไปชวนภากร "พี่กรคะกลับกันเถอะค่ะ ฟ้าอยากกลับบ้านแล้ว"
ภากรจึงหันไปขอตัวกับภัทรมนเดินตามตะวันไป ภัทรมนจิกตามองตามอย่างสงสัยมาก
เมื่อกลับถึงบ้านดึกคืนนี้ ภัทรมนฟ้องภัทรวดีว่าฟ้าไปเที่ยวผับกับภากร ตนเชื่อว่าผู้หญิงคนนั้นคือตะวันไม่ใช่ฟ้า แต่ภัทรวดีมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ว่าเป็นไปไม่ได้ ติดใจอยู่นิดเดียวว่าภาคินหายไปไหน ทำไมถึงให้ฟ้าไปเที่ยวผับกับภากร
ooooooo
ภากรพาตะวันกลับมาถึงบ้านต่างรู้สึกมีความสุขกับการได้เที่ยวในคืนนี้ แต่คนที่โกรธเคืองคับข้องใจคือภาคินที่ยืนมองทั้งสองลงจากรถมาด้วยกัน เขารอจนตะวันจะเข้าห้องจึงไปดักถามว่า
"น้องฟ้าไปไหนกับพี่กรคะ" ตะวันบอกว่าไปทานข้าว เขาทำทีตัดพ้อว่าดีที่เป็นพี่ชาย ถ้าเป็นคนอื่นตนไม่ยอมแน่
ตะวันยิ้มอย่างออดอ้อนบอกเขาว่าตนแต่งตัวรออยากไปทานข้าวกับเขาแต่ไม่รู้เขาหายไปไหน ภากรสงสารจึงพาไปแทน ภาคินขอแก้ตัว ตะวันนัดว่าวันเสาร์นี้ก็แล้วกัน แล้วขอตัวเข้าห้องเลย ไม่ปล่อยให้ภาคินได้ตอแยอีก
ส่วนภากรเมื่อเข้าห้องนอนแล้ว เขายิ่งมั่นใจว่าคนที่ไปทานข้าวกับตนนั้นคือตะวันแน่นอน แต่เมื่อเธอยังปกปิดเขาจะต้องพิสูจน์ให้ได้ แต่คิดๆแล้วก็สลด เจ็บปวด ที่ถึงจะพิสูจน์ได้เธอก็เป็นน้องสะใภ้ตนอยู่ดี เลยได้แต่ยกมือปิดหน้าอย่างสับสน
ooooooo
เพื่อเอาใจวิไลเลขา วันนี้ภัทรวดีเข้าไปประจบพูดออกตัวว่าไม่ได้เจอกันนานตนมีงานยุ่งก็เลยไม่มีเวลามาดูแล วิไลเลขาถามอย่างรู้ทันว่าเธอมีงานทำตั้งแต่เมื่อไร่ แล้ววันนี้ไม่ไปทำหรือ ถามว่าแล้วรู้ไหมว่าภัทรมนทำอะไรกับตนไว้บ้าง ภัทรวดีบอกว่าทราบ แต่มันเป็นอุบัติเหตุไม่ใช่หรือ
"คงงั้นมั้ง เหมือนกับที่ฉันโดนใครก็ไม่รู้ผลักตกบันได"
ภัทรวดีร้อนตัวโยนกลองให้ตะวันอีกตามเคย แม้วิไลเลขา จะรู้แก่ใจดีว่าอะไรเป็นอะไรแต่ก็นิ่งเฉยเสีย ปล่อยให้ภัทรวดี ตายใจ
ส่วนภากร เช้านี้ดักรอตะวันจะพาไปส่งที่บ้านปัญญารักษ์ แต่ตะวันขอไปเอง บอกว่าไม่อยากให้เขาเสียหายและตัวเองก็ไม่อยากให้ภาคินเข้าใจผิดด้วย ตอกย้ำให้ภากรเจ็บช้ำยิ่งขึ้น
ooooooo
นับแต่ตะวันออกจากบ้านมากรุงเทพฯยังไม่เคยติดต่อกลับไปที่เชียงใหม่เลย แขไขกับฟ้าคิดถึง แขไขจึงให้ฟ้าโทร.คุยกับพี่สาวดู ตะวันได้รับโทรศัพท์ขณะนั่งอยู่ในรถแท็กซี่ ถามไถ่ทุกข์สุขกันประสาพี่น้อง จนกระทั่งตะวันเห็นรถของภัทรวดีจอดอยู่ข้างถนนและปกรณ์เดินมาขึ้นรถ เธอจึงขอหยุดคุยกับน้องแล้วบอกแท็กซี่ให้รีบตามรถภัทรวดีไป
ตะวันตามรถภัทรวดีไปจนถึงอพาร์ตเมนต์ที่ปกรณ์เช่าอยู่ พอทั้งคู่ลงจากรถตะวันก็ใช้โทรศัพท์มือถือถ่ายรูปไว้ ตั้งแต่
ข้างล่างจนกระทั่งก่อนเข้าห้อง จากนั้นกดโทรศัพท์โทร.ออกทันที
ไม่นานนักรถของวิภูก็มาถึงอพาร์ตเมนต์แห่งนี้ ตะวันเล่าให้พ่อฟัง วิภูสงสัยว่าภัทรวดีมาที่นี่ทำไม ตะวันจึงส่งโทรศัพท์มือถือให้วิภูดูคลิปเอาเอง
ในที่สุด วิภูก็จับได้คาห้องว่าภัทรวดีคบชู้สู่ชาย แม้เธอจะเถียงคอเป็นเอ็นแต่พอวิภูจะให้ดูคลิปที่ตะวันถ่ายไว้ ภัทรวดีก็ใบ้กินสนิท วิภูสั่งให้กลับบ้านกันเดี๋ยวนี้ พอกลับถึงบ้านตะวันพูดต่อหน้าวิไลเลขาว่า
"ฟ้าอยากให้คุณพ่อเห็นว่าผู้หญิงที่มีชู้จริงๆน่ะมันเป็นยังไง ไม่ใช่แบบแม่ที่โดนใส่ร้าย"
ท่าทีแข็งกร้าวกล้าหาญฉะฉานเอาเรื่องของตะวัน ทำให้ภัทรวดีรู้ว่าที่แท้คนนี้คือตะวันไม่ใช่ฟ้า ตะวันยอมรับอย่างท้าทายว่า เมื่อตนเป็นตะวันแล้วจะทำไม
วิไลเลขาจึงบอกความจริงว่านี่คือตะวัน ตนรู้ตั้งแต่
วันแรกที่ตะวันเข้ามาในบ้านแล้ว และรู้ด้วยว่าตะวันต้องการมาทำอะไรด้วย
ภัทรวดีไม่ยอมตายเดี่ยว เธอโทษว่าเรื่องทั้งหมดที่เกิดกับแขไขนั้นวิไลเลขามีส่วนสำคัญด้วย สะใจที่ผลกรรมตามทันทำให้วิไลเลขาต้องตกอยู่ในสภาพนี้ วิภูทนฟังไม่ได้ ตวาดขัดขึ้นว่า
"ภัทรวดี ฉันจะให้เวลาเธอเก็บข้าวของแล้วออกจากบ้านฉันภายใน 2 ชั่วโมง"
ภัทรวดีไม่ยอมไป วิภูถามว่าจะออกไปดีๆหรือจะให้เอาคลิปที่ตะวันถ่ายตอนเธอนัวเนียกับชู้มาเปิดโปง ทำให้ภัทรวดีฮึดฮัดขึ้นไปเก็บของ สั่งภัทรมนให้เก็บของไปกับตนด้วย พูดอย่างอาฆาตว่า
"วันนี้เราอาจจะแพ้ แต่ฉันต้องกลับมาชนะแน่นอน ฉันจะทำให้พวกมันเจ็บปวดที่ทำกับฉันอย่างนี้ แกคอยดู!"
ส่วนตะวันเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่า ที่แท้แล้ววิไลเลขารู้ว่าตนคือตะวันไม่ใช่ฟ้ามานานแล้วแต่นิ่งเฉยเสีย ทั้งยังไม่เชื่อว่าตะวันเป็นคนผลักตนตกบันไดด้วย เพราะคนที่ทำอย่างนั้นจะไม่มีวันมาดูแลปรนนิบัติตนได้อย่างที่ตะวันทำ
"ตะวันกราบขอบพระคุณค่ะ ที่คุณย่าเข้าใจ ถึงแม้
ตอนแรกตะวันจะเจ็บแค้นแทนแม่ แต่แม่ก็สอนตะวันเสมอว่า การแก้แค้นไม่ใช่การแก้ปัญหาและก็ไม่ทำให้อะไรดีขึ้น"
วิไลเลขาดึงตะวันเข้าไปกอด เอ่ยอย่างรู้สึกผิดว่า
"ตะวัน ยกโทษให้ย่าได้ไหมลูก ภูยกโทษให้แม่นะลูก ที่แม่คิดผิด ทำผิด เลือกคนผิด แม่ไม่เคยคิดเลยว่าวดีจะร้ายกาจขนาดนี้"
ทั้งตะวันและวิภูขยับเข้าไปกอดวิไลเลขาไว้ ต่างร้องไห้ ด้วยความเสียใจและซาบซึ้งในความรักที่มีต่อกัน
ooooooo
ตะวันเดินออกมาดูอาหลานลากกระเป๋าออกไปด้วยใบหน้าเฉยเมย ถามว่าคราวนี้คงรู้เรื่องเวรกรรมแล้วใช่ไหม ภัทรวดีสวนไปว่าที่ตนเป็นอย่างนี้เพราะ ตะวัน พอตะวันบอกว่าเธอทำตัวเองต่างหาก ภัทรมนก็ทะลุกลางปล้องขึ้นมาว่า จะไปสนใจฟังอะไรอีกชวนภัทรวดีไปกันเถิดเสียเวลาเปล่าๆ
ตะวันเรียกไว้พูดให้รู้ว่า ตนรู้ว่าภัทรวดีส่งคนไปทำร้ายแม่ที่เชียงใหม่ แต่เพราะยังไม่มีหลักฐานเลยยังทำอะไรไม่ได้ ภัทรวดีหัวเราะเยาะบอกว่ารู้ก็ดีแล้ว ตะวันปรามว่าขืนยังไม่หยุดต่อไปไม่เพียงแค่ต้องเดินออกจากบ้านเท่านั้น หากแต่ต้องเดินเข้าคุกด้วย พูดแล้วตะวันกลับเข้าบ้าน ภัทรมนยุว่าตะวันแช่งเรา
"นังตะวัน...ฉันไม่กลัวหรอก ถ้าฉันต้องไปตกระกำลำบาก พวกมันก็จะอยู่อย่างสบายไม่ได้ คอยดูก็แล้วกัน" ว่าแล้วสองอาหลานก็ลากกระเป๋าออกไปอย่างทุลักทุเล
เมื่อเจ้านายไปแล้ว สายหยุดก็จำต้องยอมอ่อนข้อให้ น้อยกับหน่อย เลยถูกสองคนแกล้งใช้จนหัวปั่น ถึงจะแค้นใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้เพราะไม่มีใครคุ้มกะลาหัวแล้ว
ooooooo
จนเย็น เมื่อวิไลเลขา วิภู และตะวันนั่งโต๊ะอาหาร วิไลเลขาเห็นวิภูซึมๆ ถามว่ายังคิดเรื่องภัทรวดีอยู่หรือ แล้วขอโทษทั้งวิภูและตะวันอีกครั้งที่ทำให้ครอบครัวต้องแตกแยก แม่ ลูก และพ่อต้องพลัดพรากกัน
"ไม่เป็นไรหรอกค่ะคุณย่า เรื่องมันผ่านไปแล้ว" ตะวันปลอบใจย่า
"ยังโชคดีที่ภูไม่ได้จดทะเบียนกับวดี ไม่งั้นมันคงไม่ยอมหย่าให้ภูง่ายๆแน่" วิไลเลขาเอ่ย
"ไม่ยอมหย่าผมก็ต้องฟ้องหย่าครับคุณแม่ ตะวัน
ถ่ายภาพเป็นหลักฐานว่าวดีคบชู้ เรื่องน่าอับอายรู้ถึงไหนอาย
ถึงนั่น ยังไงก็ต้องหย่าแน่นอน"
ระหว่างที่วิภูพูดนั้น ตะวันตั้งใจฟังอย่างครุ่นคิด พอผู้เป็นย่าถามว่าคิดอะไรอยู่หรือ ตะวันบอกย่าว่ากำลังคิดเรื่องฟ้าอยู่ ขอร้องย่ากับพ่ออย่าเพิ่งบอกเรื่องของตนกับใคร ขอเวลาอีกสักสองสามวัน
"ได้ซิลูก" วิไลเลขารับคำ ส่วนวิภูก็ยิ้มให้กำลังใจลูก
เมื่อกลับไปถึงบ้านภัสสร ตะวันพึมพำด้วยสีหน้าเหี้ยมเกรียม "นายภาคิน คราวนี้นายเสร็จฉันแน่"
ooooooo
ในที่สุด ภัทรวดีก็ต้องหอบหิ้วหลานสาวไปอยู่กับปกรณ์ในอพาร์ตเมนต์แคบๆ ภัทรมนรับไม่ได้ถามว่าทำไมไม่ไปอยู่ที่บ้านพักที่ชะอำ ภัทรวดีจึงเปิดเผยว่า ตอนที่ภัทรมนไปอยู่ไม่โดนเจ้าของใหม่ไล่ออกก็บุญแล้ว ยังไงก็ต้องอยู่ที่นี่ไปก่อน
การกินอยู่ก็เป็นไปอย่างแร้นแค้น จนภัทรวดีถามหลานสาวว่ากินไม่ลงหรือ ภัทรมนเยาะเย้ยอาสาวว่าตนบอกแล้วว่าคนนั้นไม่ใช่ฟ้าแต่เป็นตะวันก็ไม่เชื่อ แล้วเป็นยังไงโดนเล่นงานจนได้ นึกได้ถามว่าแล้วภาคินรู้หรือเปล่าว่าผู้หญิงที่เขาอยู่ด้วยคือตะวัน
เมื่อรู้ว่าภาคินไม่รู้ถ้าไม่มีใครบอก ภัทรมนลุกออกไปทันที
ooooooo
ภัทรมนลิ่วไปยังผับที่เคยไปกับภาคิน ถามพนักงานพอรู้ว่าภาคินไม่มาหลายวันแล้ว เธอพยักหน้ารับรู้แล้วไปนั่งที่สตูลเคาน์เตอร์บาร์สั่งเหล้าดื่ม
เวลาเดียวกัน ตะวันก็ไปผับที่ภากรพาไป เธอไปหา
กอบกุลซึ่งยังทำงานอยู่ที่นั่นบอกว่ามีเรื่องจะให้ช่วยแต่ถ้าไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร กอบกุลยินดีช่วยเต็มที่ถ้าตะวันเชื่อว่าตนทำได้
อ่านละครย่อเรื่องเหลี่ยมรัก ตอนที่ 14