อ่านละครย่อเรื่อง วนิดา ตอนที่ 9
ประจักษ์กลับถึงบ้านด้วยความรู้สึกผิด เขาเดินไปที่หน้าห้องวนิดา ยกมือจะเคาะประตูแล้วลดมือลง เป็นอย่างนี้อยู่สองสามครั้ง สุดท้ายตัดสินใจจะเคาะ ประตูก็เปิดออกมาพอดี พอเห็นหน้ากันต่างคนต่างอึ้ง พริบตาเดียว วนิดาก็ปิดประตูใส่หน้าปัง! ประจักษ์สะดุ้งฉุนกึกขึ้นมา หันหลังเดินกลับห้องตัวเองเลย
หลังจากนั้นอีกหลายวัน บรรยากาศก็ยังอึมครึม คนหนึ่งมาอีกคนหนึ่งก็ไป คนหนึ่งออกหน้าบ้านอีกคนก็ออกหลังบ้าน จนไปล่ จวง และป้าทองพลอยเงียบเหงาไปด้วยต่างจับตาดูอยู่อย่างกลุ้มอกกลุ้มใจ
บรรยากาศไม่ทันคลี่คลายก็มีเรื่องใหม่ให้เข้ามาอึดอัดยิ่งกว่า เมื่อวนิดามาขอความร่วมมือจากจวง ป้าทอง และไปล่ อย่าให้ประจักษ์รู้ว่าคืนนี้ตนจะไม่อยู่
ขณะกำลังปรึกษาวางแผนกันอย่างเคร่งเครียดนั่นเอง ทุกคนก็สะดุ้งเฮือกเมื่อประจักษ์โผล่เข้ามาถามอย่างจับผิดว่า
"คุยอะไรกัน"
วงแตกทันที ป้าทองลุกไปตำน้ำพริก จวงหยิบมีดมาหั่นผัก ส่วนไปล่ก็ก้มหน้าก้มตาเด็ดผัก อาการลุกลี้ลุกลนมีพิรุธ ของทั้งสามทำให้ประจักษ์ถามดักคอว่า "วางแผนอะไรกันอยู่"
ป้าทองตั้งหน้าตั้งตาโขลกน้ำพริกสนั่น จวงกับไปล่ ก้มหน้าก้มตาหั่นผักเด็ดผักทำหูทวนลม แต่ในใจลุ้นให้วนิดาตอบแทน แล้วก็สมใจเมื่อวนิดาทำหน้าตายย้อนเขาว่ามองโลกในแง่ร้ายหรือเปล่า
"พฤติกรรมของเธอทำให้ฉันไม่ไว้ใจ" ประจักษ์สวนไปทันควัน วนิดาไม่ต่อล้อต่อเถียงหันเดินออกไป ประจักษ์หันมองป้าทอง จวง และไปล่ ทำเอาทั้งสามหนาวไปตามกัน
ooooooo
ความสงสัยของประจักษ์พานลากยาวมาถึงกลางคืน เมื่อถึงเวลาอาหารเย็น เขาสั่งจวงให้ไปตามวนิดามาทานข้าว
จวงสะดุ้งแต่เพราะวางแผนกันไว้แล้วจึงตอบไปว่าตนไปตามแล้วแต่วนิดาบอกว่าไม่ หิว เพราะจงใจจะจับพิรุธ ประจักษ์ทำเป็นห่วงใยว่าเดี๋ยวเป็นโรคกระเพาะแล้วลุกขึ้นจะไปตามเอง จวงรีบอาสาจะไปตามให้ พอขึ้นไปถึงหน้าห้องก็ทำเป็นร้องเรียก พูดเป็นตุเป็นตะ พูดเองเออเองว่า
"คุณนิดขา คุณผู้ชายให้ออกไปทานข้าวค่ะ...อะไรนะคะ...จะนอนแล้ว...ได้ค่ะ...ได้"
พอได้ยินว่าวนิดานอนแต่หัวค่ำ ประจักษ์ก็เป็นห่วงว่าจะเป็นไข้ถามจวงว่าทำไมไม่เข้าไปดู จวงคิดไม่ทัน ป้าทองเลยรีบพูดว่า ให้พาตนเข้าไปดูวนิดา จวงรีบพาป้าทองออกไป
ทั้งหมดนี้ยิ่งทำให้ประจักษ์สงสัยมากขึ้น
ครู่หนึ่งป้าทองมาบอกประจักษ์ว่า วนิดาบอกว่าปวดหัวตนเลยให้จวงคอยดูแลอยู่ไม่ต้องห่วง ประจักษ์พยักหน้ารับรู้ ไม่ซักถามอะไรอีก ป้าทองลอบถอนใจอย่างโล่งอก
ooooooo
ที่แท้ วนิดาอยู่ที่โรงเรียนในงาน "คืนสู่เหย้าชาวสีน้ำเงินเหลือง" โดยมีสุมาลีกับกัลยาเพื่อนรักอยู่ด้วย สุมาลีติงว่า วนิดาน่าจะพาประจักษ์มาด้วยจะได้พามาเปิดตัว เพราะมีแต่คนอยากเห็นสามีเธอ
พอวนิดาบอกว่าเขาไม่ว่าง กัลยาก็บ่น "น่าเสียดาย เป็นฉันถ้าได้แต่งงานกับคนหล่อขนาดนี้ ฉันต้องหนีบเข้าเอวพาไปทุกที่ น่าภูมิใจออก"
วนิดายิ้มๆ แต่ในใจคิดกังวลกลัวประจักษ์จะจับได้ว่าตัวเองไม่ได้อยู่ที่บ้าน
ooooooo
ป้าทองกับจวงนึกว่าคลื่นลมสงบแล้ว ต่างพากันโล่งใจที่ประจักษ์ทำท่าเหมือนไม่สงสัยอะไรอีก
ที่ไหนได้ ตกดึกประจักษ์เกิดเป็นห่วงวนิดาขึ้นมาอีก ตัดสินใจเคาะประตูห้องขณะเดินผ่าน ถามเข้าไปว่าเป็นอย่างไรบ้างจวงใจหายใจคว่ำไม่รู้จะทำอย่างไร เลยทำเสียงแหบๆ ตอบไปว่า
"ฉันไม่เป็นอะไร"
เรื่องเลยยิ่งไปกันใหญ่ ประจักษ์ไม่เชื่อว่าไม่เป็นอะไรเพราะฟังเสียงแหบบอกอาการหนักจะเปิดประตู เข้าไปดู ป้าทองก็มายืนขวางพยายามบอกว่าวนิดาไม่เป็นอะไร ร้อนรุ่มวุ่นวายจนผิดสังเกต ทำให้ประจักษ์ยิ่งสงสัยจะเข้าไปให้ได้ ป้าทองเลยแกล้งพูดดังๆให้จวงเตรียมรับสถานการณ์ว่า
"คุณใหญ่เข้าไปดูคุณนิดก็ได้ค่ะ"
จวงแทบช็อก ไม่รู้จะทำอย่างไรดี จะปีนหน้าต่างหนีอยู่แล้ว แต่ฉุกคิดได้หันกลับมามองที่เตียง
ดังนั้น พอประจักษ์เข้ามาจึงเห็นร่างที่นอนอยู่บนเตียงสั่นสะท้านจนผ้าห่มไหว เขาบอกป้าทองให้รีบไปตามหมอ ป้าทองเงอะงะไม่ทันใจก็สั่งไปล่แทน ไปล่สติแตกเสียงสั่น พูดผิดพูดถูก
"ครับ...ไม่ได้ครับ"
ประจักษ์เอะใจหันมองที่เตียงเห็นร่างใต้ผ้าห่มยิ่งหนาวสั่นจนเตียงสะเทือน เขาดึงผ้าห่มออกทันที แล้วทุกคนก็ตะลึงงัน เมื่อจวงลุกขึ้นนั่งพนมมือแต้สารภาพว่า "จวงผิดไปแล้วเจ้าค่ะ จวงขอโทษ"
"วนิดาไปไหน" ประจักษ์หันมาคาดคั้นป้าทองอย่างเอาเรื่อง
ooooooo
อ่านละครย่อเรื่อง วนิดา ตอนที่ 9
ที่มา ไทยรัฐ