อ่านละครย่อเรื่อง สงครามชีวิตโอชิน วันที่ 1 ตุลาคม 2553
ริวโซ่ชักผ้าห่มมาคลุมร่างของโอชินที่ล้มตัวลงนอนด้วยความเหน็ดเหนื่อยหลังจากให้เด็กกินนมเรียบร้อย โอชินยิ้ม กล่าวออกมาดุจคนละเมอยามหลับ
“เป็นเด็กผู้หญิงน่ารักนะคะ เขาคงคิดว่าฉันเป็นแม่ตอนที่กินนมเห็นจ้องมองแต่หน้าฉันตลอด”
ริวโซ่เบิกตากว้าง ไม่คิดว่าโอชินจะรู้สึก ตัวดี
“น้ำนมของคุณอาจึโกะคงมีไม่พอ...ถ้าเขาไม่รังเกียจฉันก็ยินดีจะให้เด็กได้กินนมของ ฉันเอง...คิดเสียว่าเป็นเด็กที่เกิดมาแทนอาอิลูก ของฉันก็แล้วกัน...”
“โอชิน...เธอหายเป็นปกติดีแล้วหรือนี่”
โอชินถอนหายใจยาว หลับตาลงอย่างอ่อนใจ “คนเรา ถ้าจะสามารถลืมได้ทุกสิ่งที่อยาก จะลืมก็คงเป็นการดีไม่น้อย”
“โอชิน...ยกโทษให้ฉันนะที่ทอดทิ้งเธอ”
“ช่างเถอะค่ะ เรื่องมันผ่านไปแล้ว ถึงอย่างไรฉันก็ยังมีลูกยิ่วอยู่...ฉันจะพยายามรักษาตัวให้หายโดยเร็ว...เพื่อจะได้เริ่มต้นชีวิตกันอีก”
ริวโซ่ถึงกับหัวเราะออก อีกไม่นานถัด มา บานประตูถูกเลื่อนออก ปรากฏโอคิโย่ถือถาดอาหารเข้ามาเอง ตามหลังด้วย จึเนะโกะที่เข้ามาพร้อมกับถาดอาหาร เป็นของโอชินถาดหนึ่ง และ ของริวโซ่อีกถาดหนึ่ง โอชินลุกนั่ง ค้อมหัวให้มารดาสามี
“รบกวนคุณแม่กับพี่จึเนะแท้ ๆ เลย คิด ว่าอีกไม่นานก็คงจะไปงานไร่ได้แล้วค่ะ”
โอคิโย่และจึเนะโกะต่างแปลกใจเมื่อเห็นโอชินเป็นปกติแล้ว
“โอชินเขารู้สึกตัวมาตลอดครับคุณแม่ แล้วเขาก็ยอมให้ลูกอาจึโกะกินนมด้วย”
โอคิโย่ดีใจปากคอสั่นไปหมด “โอชิน ฉัน รู้ว่าเธอเสียใจ...แต่ริวโซ่เขาบอกว่าเธอน่ะยอมให้ลูกอาจึโกะได้กินนมเป็นความจริงรึ”
“ค่ะ...คิดเสียว่าเป็นลูกอาอิ”
โอคิโย่นั่งลงค้อมหัวให้สะใภ้ กล่าวเสียงเครือ “โอชิน...ฉันขอบใจเธอ...ขอบใจมาก... อาจึโกะมันคงดีใจ...เธอยังสาวต่อไปจะมีลูกอีกต้องระวังสุขภาพจะได้ลูกที่แข็งแรง...
“แต่ลูกของหนู ลูกหนูเวลาคลอดมายังมี ชีวิตค่ะ”
พูดได้เท่านั้น อดกลั้นน้ำตาไว้ไม่ได้ หยดหนึ่งหลั่งไหลหยดต่อไปก็ตามมาติด ๆ เสียงของโอชินทำให้ทุกคนในห้องนั้นหนาวสะท้านไปตามกัน
“ลูกไม่มีเสียงร้อง...แกคงอ่อนแอถึงขนาด ไม่มีแรงจะร้องกระมังคะ...ต่อไปหนูจะไม่ขอมีลูกที่ อ่อนแอแบบนั้นอีก...”
---@@@---
ด้วยพระคุณแห่งน้ำนมที่เลี้ยงลูกของอาจึโกะ โอชินได้รับเมตตาจากมารดาสามีอย่างหน้ามือเป็นหลังมือ ได้รับการขนย้ายกลับมานอนพักที่ห้องเดิมในบ้านทาโนะคุระในเร็ววัน และเพื่อเป็นการระลึกถึงการเป็นแม่นมให้กับลูกของอาจึโกะ โอคิโย่จึงได้ตกลงตั้งชื่อหลานสาวว่า “อาอิ” ตามที่โอชินปรารถนาไว้เพื่อจะตั้งให้กับลูกของตน ที่คลอด
“เด็กมันได้ดื่มความรักจากเต้านมของเธอ เธอเองก็ยินดี จึงอยากให้มีชื่อไว้เป็นที่ระลึกถึง คืนนี้จะฉลองการตั้งชื่อเด็ก...ขอให้ร่วมฉลองด้วยกันนะ”
การตั้งชื่อนี้ไม่สบอารมณ์อาจึโกะผู้เป็นแม่ แต่มิอาจจะคัดค้านได้เพราะทุกสิ่งโอคิโย่ได้จัดการไปเป็นที่เรียบร้อยทั้งทางบ้านสามีอาจึโกะก็ตกลงให้ใช้ชื่อนี้ คนอื่น ๆ ก็เห็นด้วยเพราะโอชินถือ ว่ามีบุญคุณที่ให้น้ำนมลูกของอาจึโกะแทน
“คุณแม่นี่ก็พิลึก จู่ ๆ ก็จี๋จ๋ากับโอชินขึ้นมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ย”
“อ้าว...ก็แม่ของแกเริ่มจะเห็นความดีของ โอชินเขาน่ะสิ”
“ลูกของโอชินตายเพราะไม่แข็งแรงพอ ไม่ใช่ตายเพราะต้องมาคลอดพร้อมกันกับหนู”
“จะว่ายังงั้นมันก็ถูก แต่โอชินเขาถูกกลั่น แกล้งสารพัด เด็กที่ไหนมันจะแข็งแรงพอล่ะ”
พูดขาดคำพอดีกับโอคิโย่อุ้มอาอิเข้ามายิ้มแป้นบอกกับทุกคนว่า “กินนมเก่งชะมัดเลย ตัวยังงี้หนักอึ้งทีเดียว ช่วยเอาอาหารที่เลี้ยงฉลอง คืนนี้ไปให้โอชินด้วยนะ”
จึเนะโกะยิ้มและรับคำอย่างยินดี อีกสองคนที่ลอบยิ้มให้กัน และกันคือไดโงะโร่และริวโซ่ ในความเปลี่ยนแปลงทางเมตตากับโอชินของโอคิโย่
จึเนะโกะรู้สึกว่าความแรงร้ายระหว่างแม่ ผัวกับลูกสะใภ้โอชินเริ่มหันเข็มทิศไปในทางดี ก็ ค่อยโล่งใจ ตลอดเวลาเห็นใจในความยากลำบาก ของโอชินนัก อยากจะช่วยเหลือก็ทำไม่ได้เพราะ ในฐานะสะใภ้ใหญ่ของบ้านนี้ก็ต้องฝืนใจทุกสิ่งไป เพื่อให้เป็นที่สบอารมณ์ของแม่ผัว
“เธอนี่ใจแข็งน่าดูนะ ยอมให้ลูกอาจึโกะ กินนมได้...ฉันรู้ดีว่าเป็นเรื่องที่ทรมานเธอไม่น้อยเลย แต่นั่นแหละสิ่งที่เธอได้รับตอบแทนมันก็คุ้มค่า เธอได้ชนะใจคุณแม่แล้ว ชีวิตต่อไปนี้คงเป็นความสบาย ยังไงก็ตามในฐานะสะใภ้อย่าได้ต่อล้อต่อเถียงเป็นอันขาด”
“ขอบคุณค่ะที่กรุณาเตือนไว้”
“เอาละ ต่อไปนี้เราจะต้องคอยช่วยเหลือ ซึ่งกันและกันในฐานะเป็นสะใภ้ทาโนะคุระด้วยกัน”
อ่านละครย่อเรื่อง สงครามชีวิตโอชิน วันที่ 1 ตุลาคม 2553
ที่มา dailynews