อ่านละครย่อเรื่อง ศิราพัชร ดวงใจนักรบ วันที่ 4 ตุลาคม 2553
“ทำไมนายต้องมาสนใจดูแลฉันด้วย
“ก็...ไม่รู้สิ ผมแค่รู้สึก..อยากช่วยคุณ จริง ๆ นะ”
ธามเงยหน้าสบตาบาจรีย์ แล้วล้างแผลให้บาจรีย์ต่ออย่างเบามือและอ่อนโยน บาจรีย์แอบมองธามโดยไม่ขัดขืนอีกเลย
---@@@---
ระหว่างที่ช่วยทำแผลให้พชร ลำธารเห็นพชรมีท่าทีท้อแท้ โทษว่าเป็นความผิดของตัวเองที่ปกป้องค่ายไว้ไม่ได้ จึงช่วยพูดปลอบให้พชรมีกำลังใจ
“พชร นายอย่าโทษตัวเองนะ เรื่องอะไรที่มันผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ อย่าง น้อย ๆ ตอนนี้นายก็ยังมีลมหายใจ มีร่างกายที่เข้มแข็งพอจะต่อสู้กับวันข้างหน้า มีคนรอบตัวที่พร้อมจะยืนหยัดเคียงข้างนายรวมถึง นายยังมีฉัน” ลำธารวางมือลงที่มือของพชรอย่างให้กำลังใจ
พชรหันมาสบตาลำธาร ลำธารเองก็อึ้ง ที่หลุดปากบอกความนัย
“ฉันหมายถึงยังมีเจ้าหญิงบาจรีย์ที่พร้อม จะเป็นกำลังใจให้นายเสมอ”
“แล้วคุณล่ะลำธาร”
“ฉันอยู่เคียงข้างพวกเราทุกคน ไม่ ว่าใครก็ตามต่างมีความสำคัญต่อการกอบกู้ มินาลิน แต่ในฐานะที่นายเป็นผู้นำ นายควร จะเข้มแข็งและเป็นกำลังใจให้ทุกคน คน เราล้มได้แต่ต้องลุกให้ไวที่สุด ฉันพูดได้เท่านี้แหละ ที่เหลือนายคงคิดได้เอง...แล้วในฐานะ ผู้นำ นายบอกฉันทีสิ ว่าเราจะกลับไปเจอกับทุกคนที่ไหน”
พชรเล่าเรื่องค่ายสำรองที่หมู่บ้านชนพื้นเมืองทางป่าทิศตะวันตกให้ลำธารฟัง ลำธารนึกเป็นห่วงธามกับบาจรีย์ พชรปลอบใจไม่ให้ลำธารคิดมาก เชื่อว่าธามคงหาทางพาบาจรีย์ไปที่ค่ายสำรองได้ พชรเห็นว่าเริ่มเย็นมากแล้ว จึงตัดสินใจจะนอนพักค้างคืนกลางป่า ลำธารช่วยจัดเตรียมที่นอนให้พชรที่ได้รับบาดเจ็บ พชรค่อยรู้สึกอบอุ่นหัวใจขึ้นมาบ้าง
---@@@---
ธามออกไปสำรวจป่ากลับมาเห็นบาจรีย์ ก่อกองไฟเสร็จเรียบร้อยก็นึกทึ่ง แต่พอรู้ว่าบาจรีย์เอาแผนที่ค่ายสำรองที่ธามแอบคัดลอกเก็บไว้ในอกเสื้อไปจุดไฟ ธามก็โวยวายลั่นออกมาทันที บาจรีย์หน้าจ๋อยไม่คิดว่าเศษกระดาษที่อยู่ในเสื้อธามจะเป็นแผนที่
“ปัดโธ่เว้ย ให้มันได้ยังงี้สิ”
“ซวยเเล้ววววว”
“ใช่ ซวยมาก ซวยสุด ๆ ที่สุด ของความซวย อภิมหาโคตะระซวย ยัยตัวซวย”
“ถึงฉันจะทำยุ่ง...แต่ฉันก็หวังดีไม่อยากให้นายหนาวนะ”
ธามชะงักทันที ที่เห็นบาจรีย์เศร้าลงอย่างคนรู้สึกผิด บาจรีย์เดินหนีไปนั่งซึมหันหลังให้ธาม ธามมองบาจรีย์อย่างรู้สึกสงสาร
---@@@---
ภูษณะหาสมุนไพรมาทำแผลให้กับพา ริณ พาริณรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา เห็นภูษณะคอยอยู่ดูแลไม่ห่างรู้สึกซาบซึ้งเป็นอย่างมาก
“ท่านภูษณะ ท่านไม่ต้องลำบากทำแบบนี้หรอก”
พาริณพยายามลุกขึ้น แต่ภูษณะแตะที่ไหล่พาริณเบาๆ
“ไม่เป็นไร นอนพักก่อนเถอะ ทำไม รังเกียจที่เราดูแลเจ้ารึไง”
“เปล่า แต่ฉันห่วงท่านพชร ในฐานะองครักษ์จะอยู่ห่างจากเจ้าชายไม่ได้ ท่านก็รู้ว่าตอนนี้ทหารดารัณกระจายอยู่ทั่วป่า”
“เจ้าห่วงพชร หรือว่าห่วงที่ตอนนี้พชรอยู่กับลำธาร”
พาริณอึ้งไปพูดไม่ออกบอกไม่ถูกภูษณะ จัดแจงถอดเสื้อตัวนอกห่มให้พาริณทันที
“ถ้าไม่อยากนอนซมเพราะพิษไข้ก็ต้องรีบพักผ่อน พชรเอาตัวรอดได้ไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ตอนนี้ห่วงชีวิตของเจ้าเองจะดีกว่า เชื่อเราสิ”
ภูษณะยิ้มให้อย่างจริงใจ แล้วเดินไปนั่งลงที่โคนต้นไม้ พาริณมองไปทางภูษณะรู้สึกเป็นหนี้บุญคุณ
---@@@---
ลำธารนอนไม่หลับพลิกตัวไปมา มอง ไปรอบ ๆ อย่างรู้สึกหวั่น ๆ และเป็นกังวล จู่ ๆ พชรก็มานอนข้าง ๆ ลำธารหันมาโวย พชรอ้างว่าอยากมาอยู่ใกล้ ๆ คอยดูแล
“ลำธาร คุณทำให้ผมได้รู้ว่า ชีวิตต้องเดินไปข้างหน้า อย่าท้อแท้กับความผิดหวังที่ผ่านพ้น และปัญหาที่เคยมีระหว่างเราผมจะไม่รื้อฟื้น หรือแก้ตัวอะไรอีก แต่ผมจะเริ่มต้นใหม่ จนกว่าคุณจะรู้ว่าผมไม่เคยเปลี่ยนความรักที่มีต่อคุณไปแม้แต่น้อย”
พชรบอกความรู้สึกจากใจ ด้วยความจริงจากหัวใจ ลำธารอึ้ง ๆ ไป รีบนอนหันหลังให้ทันที เขินกับสายตาหวานของพชร พชรพลิกตัวไปกระซิบข้าง ๆ หูลำธารบอกให้ลำธาร ฝันดี ลำธารไม่พูดตอบ แต่ก็ยิ้มออกมา สุขใจอย่างประหลาด…
---@@@---
อ่านละครย่อเรื่อง ศิราพัชร ดวงใจนักรบ วันที่ 4 ตุลาคม 2553
ที่มา เดลินิวส์